คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ข้าวพัดแสนอร่อย
ฉันกับแอรอนออกเดินทางด้วยเรือมายังเกาะเลิฟเลิฟแลนด์* เป็นเกาะที่ใหญ่พอๆ กับหนึ่งประเทศ เป็นเมืองหนึ่งเมืองก็ว่าได้ ทุกอย่างบนเกาะนี้ทันสมัยมากไม่ใช่เกาะร้างอย่างที่คิดหรอกน่ะ ฉันเคยเห็นในอินเทอร์เน็ต ที่นี่สวยมากแต่พอมาเห็นของจริงสวยยิ่งกว่าในภาพอีก บรรยากาศก็ดีดี แถมทีมงานยังเตรียมบ้านพักให้ใกล้ๆ กับชายหาดอีก อ่า~ อะไรจะสุขไปกว่านี้มีมั้ย ฉันแอบติดบิกินี่มาหลายตัวเพื่อการนี้โดยเฉพาะ นี่มันก็ไม่แย่อย่างที่คิดนะ >_<
"ยิ้มอย่างนี้ เธอคงจะไม่ลืมน่ะว่าเราต้องอยู่ด้วยกัน ต่อจากนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้วและฉันจะแกล้งเธอให้สาสมแก่ใจ เตรียมรับมือเอาไว้ให้ดีแล้วกัน ฮึๆ"
จริงสินะ! ถึงสภาพแวดล้อมจะดีแค่ไหนแต่ก็ยังมีมลพิษอย่างอีตาแอรอนอยู่ เฮอะ ฉันหันไปแลบลิ้นใส่เขาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน ว้าว เตียงกว้างใหญ่มากเลย >_< ห้องก็ขว้างมากยิ่งกว่าคอนโดฯ ของฉันอีกเทียบกันไม่ติดเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะได้ห้องใหญ่แบบนี้
แกร๊ก!
"อ๊ะ! นี่นายเข้ามาในห้องฉันทำไมแถมยังไม่เคาะประตูอีก ถ้าเกิดฉันโป๊อยู่จะทำยังไงหะ L"
"ฉันไม่มองเธอให้เสียสายตาหรอกน่า แล้วฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องเคาะประตูด้วยเพราะนี่มันก็ห้องฉันด้วยเหมือนกันและฉันจะไม่ยอมให้เธอไล่ฉันไปนอนบนโซฟาข้างนอกเด็ดขาด" แอรอนโยนกระเป๋าลงบนโซฟาตัวเล็กในห้อง
"ได้ยังไงกัน! นายจะต้องไปนอนที่อื่นไม่ใช่เตียงที่ฉันนอน"
"งั้นหรอ ฮึๆ"
ตุ้บ!
แอรอนโถมตัวลงไปนอนบนเตียง หน็อยแน่! เขายังหันมาทำหน้ากวนประสาทใส่ฉันอีก ฮึ่ยย ยอมไม่ได้เด็ดขาด ฉันเดินดุ่มๆ ไปดึงเขาให้ลุกจากเตียง
"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้น่ะ! บอกให้ลุกไงเล่า L"
"เตียงนี่นุ่มชะมัด J"
ยังจะมาลอยหน้าลอยตาพูดอีก กรี๊ด ฉันจะทำยังไงกับเขาดีเนี่ย >O<
ฟุ่บ!
ฉันออกแรงดึงแขนแอรอนผิดจังหวะเลยทำให้ตัวเองเสียหลักลงไปล้มทับตัวแอรอนจนได้ พอฉันจะลุกขึ้นหมอนั่นก็พลิกตัวสลับกับฉัน กลายเป็นว่าตอนนี้เขาขึ้นคร่อมฉันและเขายังยิ้มที่มุมปากอีก บ้าจริง!
"ตามหลักแล้ววันนี้คือวันเข้าหอสินะ J"
"นายหมายความว่าไง =O=;; ออกไปจากตัวฉันเลย!!!" ฉันพยายามพลักเขาออกแต่เหมือนแรงพลักฉันจะน้อยเกินไปเขาเลยไม่สะทกสะท้านอะไรสักนิด หน็อย เจ็บใจจริงๆ แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ เกิดเขาหน้ามืดทำอะไรฉันขึ้นมาแล้วฉันจะทำยังไงดี กรี๊ดดด >[]<
"คนเข้าหอเขาทำอะไรกันละ ฮึๆ"
"กรี๊ดดด ไอ้บ้า ฉันไม่มีวันทำอะไรแบบนั้นกับนายเด็ดขาด ออกไปจากตัวฉันเลยนะ >O<"
"ฮ่าๆ ขอร้องฉันสิ"
"ไปตายเถอะ!"
"ก็ได้" แอรอนโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉัน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นยิ่งทำให้ฉันกลัวจนเบนหน้าไปทางอื่น โอ๊ะ ตอนนี้ฉันคิดออกแล้วว่าจะทำยังไงกับอีตาแอรอนดี ฮึๆๆๆ
ปั๊ก!
"อ๊ากกกกกกกก ยัยบ้าาา"
ฉันรวบรวมกำลังเตะเข้าที่กลางกล่องดวงใจของเขาส่งผลให้แอรอนออกจากตัวฉันลงไปนอนกุมน้องชายตัวเองที่โดนทำร้ายอย่างแสนสาหัส
"สมน้ำน่า! อย่าคิดจะทำอะไรแบบนี้อีก ไม่งั้นนายเจ็บนักกว่านี้แน่ :P" ฮ่าๆ นี่เป็นครั้งแรกของวันนี้ที่ฉันรู้สึกสะใจ อ่า~ ไปแช่อ่างจากุซซี่ดีกว่า
สองชั่วโมงผ่านมา...
ร่างกายฉันได้รับความสดชื่นอย่างเต็มที่แล้ว ตอนนี้ฉันออกมาจากห้องน้ำแต่ไม่เห็นแอรอนอยู่ในห้องแล้ว ใครสนกันละ ไม่มีหมอนั่นก็ดีแล้ว เฮ้อ นี่ฉันยังไม่ได้เอาของในกระเป๋าออกมาจัดเลยนี่ โชคดีที่มีตู้เสื้อผ้าสองใบไม่งั้นฉันกับแอรอนได้ทะเลาะกันอีกยกใหญ่แน่ ฉันเอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋ามาไม่มากหรอกเพราะกะว่าจะไปเดินช็อปปิ้งเอาแถวนี้ >_< เอ๊ะ เหมือนฉันจะได้กลิ่นอะไรลอยเข้าจมูกนะ กลิ่นมันมากจากข้างนอกนี่นา ไปดูดีกว่าว่ามันคือกลิ่นอะไร
ฉันเดินออกจากห้องตามกลิ่นบางอย่างเข้ามาที่ครัวแล้วก็พบว่าแอรอนกำลังทำข้าวพัดอยู่ ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าหน้าตาน่ากินมากและตอนนี้ฉันก็เริ่มหิวแล้วด้วย ><
"นายออกไปข้างนอกมาหรอ" ฉันถามเพราะสงสัย ตอนแรกที่ฉันเดินสำรวจในครัวนะมันไม่มีวัตถุดิบอะไรเลยนี่แสดงว่าเขาต้องออกไปข้างนอกมาแน่ๆ
"ใช่ ทีมงานเพิ่งเอารถสปอร์ตลงจากเรือมาให้ใช้ ฉันก็เลยออกไปดูในเมืองว่ามีอะไรบ้าง ทำไม มาพูดดีกับฉันเพราะอยากกินละสิ J"
"อยากกงอยากกินอะไร ท้องเสียเปล่าก็ไม่รู้ เฮอะ =^=" ใครจะไปบอกนายกันว่าฉันอยากกินมาก กลิ่นข้าวพัดนายเนี่ยเตะจมูกฉันจนอดใจไม่ไหวแล้ว ย๊ากกกก! ฉันหิวมากนะรู้มั้ย T^T
"แล้วอย่ามาอ้อนวอนขอกินด้วยแล้วกัน"
"ไม่มีทาง!!!"
โคร๊กกกกกกกกก!
ไอ้ท้องทรยศ TOT ร้องซะดังเชียว กลัวหมอนั่นไม่ได้ยินรึไงกัน ฮึ่ยยย
"ฮ่าๆๆ แน่ใจนะว่าไม่อยากกิน ฉันแบ่งให้ก็ได้เอามั้ยล่ะ J"
"จริงหรอ O_o"
"จริงสิ แต่เธอต้องร้อง โฮ่งๆ แล้วทำท่าเหมือนหมาอ้อนเจ้าของเพื่อขออาหาร ตกลงมั้ย"
"ไม่มีทาง! คิดแล้วเชียวว่านายต้องแกล้งฉัน เฮอะ ฉันออกไปหาอะไรกินข้างนอกก็ได้ไม่เห็นจะต้องทำบ้าแบบนั้นเลย เอากุญแจรถมาฉันจะออกข้างนอก" ฉันแบมือขอกุญแจรถสปอร์ตแต่แอรอนกลับเมินเฉย หน็อย!
"เสียใจ ฉันไม่ให้" แอรอนยักคิ้วให้อย่างผู้ชนะ
"ได้ยังไง! เอากุญแจมาเดี๋ยวนี้เลยฉันหิวจะตายอยู่แล้วน่ะ นายมันใจร้ายที่สุด ฉันหิวๆๆๆ รู้มั้ยว่าฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว >O<" และสุดท้ายฉันก็โมโหหิว ช่วยไม่ได้หมอนี่อยากแกล้งฉันเองนี่
"ก็มากินกับฉันสิ แค่เห่าโฮ่งๆ แล้วก็ทำเหมือนหมาขอของกินแค่เนี่ยเอง รับรองว่าคุ้มค่ากับการทำแบบนี้แน่ ไม่ได้กลิ่นข้าวพัดฉันหรอ หอมยั่วใจ~ ฮ่าๆ" แอรอนนายมันปีศาจ!!!
"ฉันไม่ทำ..."
โคร๊กกกกกกกกกกก!
ไอ้ท้องบ้าเอ๊ย T^T
"ตกลงว่าไง~ ข้าวพัดฉันอร่อยมากเลยน่ะ J"
"เออๆ ทำก็ได้ ฮึ่ยยย ทีใครทีมัน!" สุดท้ายฉันก็ต้องยอมทำตามที่เขาสั่งเพราะท้องเรียกร้อง และกลิ่นหอมๆ ของข้าวพัดเขาที่ลอยมาเตะจมูกฉันอยู่อย่างนี้
ฉันลงไปนั่งกับพื้นแล้วทำท่าเหมือนหมาอ้อนเจ้าของ ซึ่งอันที่จริงแล้วฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าหมามันทำหน้ายังไงเวลาขอของกินจากเจ้าของแต่ฉันก็ทำตามความคิดของตัวเอง
"ฮ่าๆๆ อย่างเพิ่งลุกนะฉันขอถ่ายภาพไว้ก่อน"
"กรี๊ดดด อย่าถ่ายนะ >O<"
แชะ!
อีตาแอรอนหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายภาพฉันเอาไว้แล้วหัวเราะอย่างชอบใจ มากไปแล้วน่ะ ฮึ่ยยยย
"ทีนี้ก็เห่าสิ ข้าวพัดแสนอร่อยฉันรออยู่น๊า~"
"โฮ่งๆ"
"ฮ่าๆๆ ตลกชะมัด"
"ฮึ่ยยย พอใจรึยังเล่า L"
เอาไว้ฉันคิดแผนแกล้งหมอนี่คืนแล้วกัน รับรองร้ายแรงกว่าสิ่งที่เขาให้ฉันทำเป็นเท่าตัว!
"มากินสิ วันนี้ฉันอารมณ์ดียกให้เธอหมดจานนี่เลย" แอรอนยื่นจานใส่เข้าพัดมาให้ ฉันรีบรับมันมาและลงมือกินอย่างไม่ลังเล ว้าว อร่อยจริงด้วย >_< ไม่สิ! เพราะฉันหิวต่างหากล่ะถึงได้คิดว่าข้าวพัดฝีมือหมอนี่อร่อยที่จริงรสชาติก็คงงั้นๆ แหละ ง่ำๆ นี่ฉันหิวมากเลยน่ะเนี่ยถึงได้ยัดข้าวพัดใส่ปากอย่างไม่ยั้ง
ว่าแต่แอรอนยกข้าวพัดให้ฉันแล้วเขาจะกินอะไรละ ไม่ใช่ว่าห่วงหรืออะไรนะแค่ฉันเป็นคนดีต่างหาก ไม่อยากทำให้ใครหิวโหยเพราะฉันแย่งข้าวพัดที่เขาพัดมากิน =^=
"แล้วนายไม่หิวหรอ"
"ไม่ละ ฉันต้มมาม่ากินตั้งนานแล้ว"
"เอ๊ะ?"
ถ้าเขาต้มมาม่ากินแล้วทำไมต้องทำข้าวพัดอีกละ?
"J"
คำตอบที่ได้จากแอรอนคือยิ้มที่ทำให้เขาดูดี เฮอะ จะอะไรก็ช่างเถอะ ฉันได้กินข้าวพัดแสนอร่อยนี่ก็พอใจมากแล้ว >_<
ความคิดเห็น