คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : จบ
สามวันมาแล้วที่ฉันกับแอรอนพยายามหลบหน้ากันแม้ว่าจะอยู่บ้านเดียวกันแต่เราสองคนมีความพยายามอย่างยิ่งในการหลบหน้ากัน อย่างเช่นวันนี้ ฉันเดินออกมาเดินเล่นริมชายหาดกับลัคกี้ส่วนแอรอนก็นั่งดูทีวีอยู่ในบ้าน เราแทบจะนับประโยคที่เราพูดด้วยกันได้เลย สาเหตุที่เป็นแบบนี้ก็คงเพราะความรู้สึกแปลกๆ ที่ก่อตัวขึ้นมาระหว่างเราสองคน วันนี้น่าเบื่อจัง ทำไมไม่มีอะไรทำเลยนะ
"สวัสดีค่ะ!"
เสียงหวานใสของใครบางคนทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อยปนแปลกใจจนฉันต้องหันไปมองและตกใจยิ่งกว่าเก่าเมื่อพบว่าคนตรงหน้าเป็นเซเลบชื่ดังก้องเอเชีย 'คาร่า ลีนน์' เศรษฐีพันล้าน ให้ตายเถอะ ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้ละแล้วที่สำคัญเธอมาทำไม รางสังหรณ์ฉันบอกว่ามันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
"สวัสดีค่ะ" ฉันรีบทักตอบเนื่องจากนิ่งอึ้งนานมากกลัวจะเสียมารยาท
"เธอคือโซรัมสินะ ฉันเคยเจอเธอตามงานอีเว้นท์นะเธอพอจำฉันได้มั้ย ^^"
"จำได้สิ" ฉันจำได้ดีเพราะเธอคือคนที่เดินควงกับแอรอน! ไม่ว่ากี่งานฉันก็เห็นเธอควงแอรอนเดินเชิดไปมาทุกงาน ไม่เดาเด็กอมมือที่ไหนก็ยังรู้ว่าคาร่ากับแอรอนคบกันอยู่ เฮอะ นี่จะมาตามแฟนกลับหรือไง เสียใจนะที่ยังไม่ครบสามเดือนเลย! เอ๊ะ แล้วทำไมฉันจะต้องทำท่าทางฉุนขาดแบบนี้กัน
"เห็นว่าเธอไม่ค่อยลงลอยกับรอนนี่คงลำบากมากใช่มั้ยที่ต้องอยู่กับเขา"
"ก็ไม่ได้ลำบากอะไร" ออกจะมีความสุขด้วยซ้ำ ดูยัยคาร่าอะไรนี่สิถึงขั้นเรียกชื่อเขาอย่างสนิทสนมเลย ชิ L
"ไม่เอาน่า เราต่างก็รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไรนะโซรัม วันนี้ฉันมาบอกข่าวดีให้เธอรับรู้"
"ข่าวดี?"
"เรียลลิตี้จบแล้ว J"
เรียลลิตี้จบแล้วจริงๆ ทางทีมงานบอกว่าคาร่าลงทุนจ่ายเงินจำนวนหนึ่งที่มากพอตัวเพื่อให้เรียลลิตี้นี้จบลง ทุกอย่างก็เลยชะงักเพียงเท่านั้น ฉันได้กลับมาใช้ชีวิตตามปกติเร็วกว่าที่คิด นี่ก็อาทิตย์หนึ่งแล้วที่ฉันกลับมาใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆ ในวงเดอะควีน ฉันไม่ได้เจอหน้าแอรอนอีกเลย ขนาดตอนกลับจากเกาะเราก็ได้แค่มองหน้ากันแต่ไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำกล่าวลาสักคำเราก็ไม่เอื้อนเอ่ยต่อกัน เขามันใจร้ายชะมัด! ป่านนี้คงมีความสุขกับยัยคาร่าอยู่มั้ง อ้อ ฉันไม่ลืมที่จะเอาลัคกี้มาเลี้ยงด้วยในบ้านพักของสมาชิกวงเดอะควีน พวกนั้นสนุกกับการเลี้ยงลัคกี้มากเลยรู้มั้ยวันนี้ยังพาไปช็อปปิ้งเลย
"ดูเธอไม่ดีใจเท่าไรเลยนะที่ได้กลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติ"
ลาน่าที่เข้ามาในห้องนั่งเล่นเมื่อไรไม่รู้เอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินมานั่งข้างๆ วันนี้ทุกออกไปเที่ยว ช็อปปิ้งกันหมดเหลือแค่ฉันกับลาน่าที่ไม่ได้ไปด้วย ไม่ใช่พวกนั้นไม่ชวนหรอกแต่ฉันยังไม่อยากไปไหนส่วนยัยลาน่าเพิ่งกลับบ้านตอนตีสามเลยขอบาย
"ฉันดูเป็นแบบนั้นหรอ ที่จริงฉันคิดว่าฉันมีความสุขมากๆ ที่ได้กลับมาใช้ชีวิตแบบปกติ ไม่มีหมอนั่นอยู่ในบ้านให้รกหูรกตา ไม่มีหมอนั่นทำอาหารตอนเช้าให้กิน ไม่มีหมอนั่นที่ชอบกวนประสาทฉัน สรุปคือหมอนั่นไม่อยู่ในชีวิตฉันมันเป็นเรื่องที่ดีสุดๆ..."
"แน่ใจหรอ ฉันว่าเธอกำลังคิดถึงแอรอนนะ ไม่ลองโทรไปคุยหรือชวนออกมาเที่ยวด้วยกันหน่อยหรอ"
"โทรไปหาเขาเนี่ยนะ เฮอะ เขาคงไม่รับสายฉันหรอก ตอนนี้เขาคงจะมีความสุขบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์กับยัยคาร่าอะไรนั้นอยู่มั้งฉันโทรไปก็เป็นมารผจญเขาเสียเปล่า" ฉันกอดอกจิ้นเรื่องราวของอีตาแอรอนกับยัยคาราคาซังนั่น (เรียกแบบนี้แหละฉันหมั่นไส้!)
"ฮ่าๆ เธอพูดเหมือนงอนเขาที่อยู่กับคาร่าเลย อันที่จริงฉันเคยได้ยินว่าคาร่าเลิกกับแอรอนไปนานแล้วนะทำไมถึงกลับมาคบกันอีกได้ยังไงก็ไม่รู้"
"ช่างเถอะ! ยิ่งพูดถึงเรื่องนี้ฉันยิ่งสัมผัสได้ว่าจิตใจฉันไม่ปกติ ทำไมจะต้องรู้สึกทรมารแบบนี้ เธอเชื่อมั้ยตอนที่หมอนั่นอี๋อ๋อกับยัยคาร่าตอนกลับจากเกาะฉันละอยากจะกระชายเธอออกจากเขา ตอนที่รู้ว่าเรียลลิตี้จบแล้วก็เหมือนกันฉันรู้สึกว่าไม่อยากให้มันจบไปเลย โอ๊ย ลาน่าฉันสับสนกับตัวเองไปหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน >O<" ฉันเอามือกุมหัวตัวเองอย่างคนกุ้มใจ
"นี่เธอกำลังชอบแอรอนอยู่รู้ตัวหรือเปล่า O_O"
"หา?!! มะ...ไม่มีทาง ฉันเนี่ยนะชอบ..." พอลองคิดดูดีๆ ฉันเหมือนคนกำลังชอบหมอนั่นจริงๆ ด้วย กรี๊ด แล้วฉันชอบหมอนั่นได้ยังไงกัน ตอนไหน เมื่อไรเนี่ย >[]< อกยัยโซรัมจะแตก!
"ปัญหาใหญ่แล้วละสิ! ถ้าแอรอนไม่ได้คบกับใครก็ว่าไปอย่างแต่นี่เขาคบกับคาร่าอยู่นะ ที่สำคัญแม่นั่นเป็นที่ลือลั่นของคนในว่าหล่อนยอมทำทุกอย่างที่จะได้ในสิ่งที่ต้องการไม่ว่าวิธีไหนก็ตามงานนี้เจอศึกหนักแน่ๆ โซรัม"
"ฉันไม่คิดจะไปยุ่งกับคนมีเจ้าของหรอก เดี๋ยวฉันก็คงเลิกชอบเขาไปเองแหละ"
"เธอเลิกชอบแอรอนได้จริงหรอ"
"..."
กรี๊ดดดด! ทำไมกัน นี่มันผ่านมาสองอาทิตย์แล้วแต่ฉันยังคิดถึงอีตาแอรอนอยู่ละ TOT แถมพอเห็นเขาออกทีวีก็เผลอยิ้มออกมาจนเพื่อนๆ แซวกันยกใหญ่ ฮึ่ย นี่ฉันชอบเขาจริงหรอเนี่ย ให้ตายเถอะ ฉันเคยคิดว่าตัวเองจะเลิกชอบเขาแต่เปล่าเลย ยิ่งไม่เลิกคิดถึงเขายิ่งทำให้ฉันอยากเจอเขามากขึ้นกว่าเก่า อีตาแอรอน นายมันคนใจร้ายไม่คิดจะโทรหากันบ้างรึไง ฮึ่ย ก็ได้! ในเมื่อนายไม่โทรมาหา...ฉันก็โทรไปหาเอง!!!
ตู้ด...ตู้ด...ตู้ด...
โอ๊ะ เขารับแล้ว ><
[คิดถึงฉันละสิ J]
นั่นคือคำทักทายของนายงั้นเรอะ! แล้วเขาดันรู้ทันอีก
"=///="
[เฮ่ อย่าเงียบสิ อุตส่าห์ลงทุนโทรหาฉันทั้งทีพูดอะไรหน่อยเถอะ เธอคิดถึงฉันจะแย่แล้วนี่ J]
"คะ...ใครคิดถึงนาย! ชิ"
[เธอไง ไม่งั้นจะโทรมาหาฉันทำไมกัน]
"ฉันก็แค่...ก็แค่...ก็แค่..." ก็แค่อะไรดีเนี่ย หาข้อแก้ตัวไม่ถูกแล้ว >_<
[ก็แค่ยอมรับความจริงว่าเธอคิดถึงฉัน J]
"บ้าเถอะ! ฉันแค่ไม่มีอะไรทำแล้วก็จิ้มโทรศัพท์ไปมาแล้วก็บังเอิ๊น~ บังเอิญดันไปเผลอกดเบอร์นายโทรออกแค่นั้นล่ะ =O=" ฟังไม่ขึ้นเลยเนอะ แต่ยังไงฉันก็ไม่ยอมรับเด็ดขาดว่าคิดถึงเขา เดี๋ยวเสียฟอร์ม
[ฮึ ฟังไม่ขึ้น! ไหนๆ เธอโทรมาแล้วนี่ เรานัดกินข้าวกลางวันนี้หน่อยมั้ย ฉันจะรอเธอที่ร้านอาหาร XXX]
พูดจบแอรอนก็วางสายโดยไม่รอให้ตอบตกลงหรือปฏิเสธ หน็อย! เขามั่นใจมากเกินไปหรือเปล่าว่าฉันจะหลวมตัวไปกินข้าวกับเขานะ!
ฉันก็หลวมตัวไปกินข้าวกับเขาจริงๆ U_U ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในร้านอาหารกับแอรอน ไม่ว่าเจอกันกี่เที่ยวหมอนี่ก็หล่อเสมอ เฮอะ ดูสิ หล่อจนคนมองตาแถบกระเด็นแล้ว อ้อ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าเขาเป็นนักร้องด้วยละทุกคนถึงสนใจและยิ่งสนใจมากขึ้นเมื่อฉันที่เป็นนักร้องคู่เกาเหลาของเขามานั่งทานอาหารด้วยกัน บางคนก็แอบถ่ายรูป บางคนก็เม้าท์กันสนุกปาก
"เหมือนเราจะเป็นข่าวด้วยกันอีกแล้วนะ" แอรอนว่าแล้วหันไปส่งยิ้มให้กล้องปาปารัสซี่คนหนึ่งที่มาเก็บภาพเราสองคน
"นายดูไม่ทุกใจเลยนะที่เป็นข่าวกับฉันอีก -*-"
"ฮ่าๆ ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว เราไม่ได้ทะเลาะกันสักหน่อยอีกอย่างนี่เป็นข่าวซุบซิบในด้านดีออก อย่างเช่นนิตยสารบางเล่มอาจจะอ้างว่าเราเป็นแฟนกันอะไรประมาณนั้น"
"ดีตรงไหนของนาย ถ้ามีคนเอาไปเขียนแบบนั้นจริงแล้วแฟนนายจะรู้สึกยังไง ดีไม่ดีถ้ายัยนั่นมารังควานฉันละไม่ซวยรึไงกัน"
"คาร่าไม่ใช่คนแบบนั้น แล้วทำไมต้องทำเสียงประชดประชันแบบนั้นกัน...หรือว่าหึงฉัน J"
"หะ...หึงอะไร =O=///" ฉันได้แต่อ้าปากพะงาบๆ อ้ำอึ้งตะลึงตึงโป๊ะ นี่ฉันกำลังหึงเขาหรอเนี่ย ฮู่~ ไม่จริงงง! (ทึ่งหัวตัวเอง)
"อันแน่ ที่แท้ก็หึงฉันสินะ ฉันเลิกกับคาร่าไปนานแล้วไม่ต้องหึงหรอก" แอรอนเอื้อมมือมาหยีผมฉันอย่างเอ็นดู
"โอ๊ย ผมฉันเสียทรงหมด นายนี่! ฉันไม่ได้หึงนายย่ะ!! ว่าแต่นายเลิกกับคาร่าแล้วจริงหรอแล้วทำไมคาร่าถึงได้มาป้วนเปี้ยนกับนายอยู่ละ ยัยนั่นถึงขั้นลงทุนจ่ายเงินจำนวนไม่น้อยให้เรียลลิตี้จบเลยนะ ไหนจะมาตามนายมาถึงเกาะ O_O" ความสงสัยใคร่รู้ทำให้ฉันเผลอถามออกไป เป็นสิ่งที่ผิดมหันอีตาแอรอนกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กวนประสาทฉันจริง
"แล้วเธอจะรู้ไปทำไมกัน ในเมื่อเธอไม่ได้หึงฉัน J"
"ชิ" ฉันจิปากอย่างขัดใจ "เออ ฉันไม่ได้อยากรู้เท่าไรหรอกย่ะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วกัน L" ฉันเดินกระฟัดกระเฟียดไปเข้าห้องน้ำ ไม่อยากอยู่คุยกับหมอนี่ต่อแล้ว คนอะไรกวนประสาทชะมัด!
"เจอกันอีกแล้วนะ โซรัม ^^"
เสียงหวานเอ่ยทักอย่าง (แสร้ง) เป็นมิตร ให้ตายเถอะ ยัยคาร่า! เธอเห็นฉันอยู่กับแอรอนแน่เพราะฉันเชื่อว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญที่ฉันได้เจอคาร่าตอนที่นัดกินข้าวกับแอรอนหรอก
"ฉันแค่มาทานข้าวกับแอรอนตามประสาเพื่อนนะ เธอไม่ต้องเป็นห่วงอะไรหรอก" ฉันตอบอย่างไม่อ้อมค้อม
"ฉันยังไม่ทันถามเลย แต่ก็ดีที่เธอเข้าประเด็นที่ฉันอยากจะคุยพอดี นึกว่าเธอเกลียดแอรอนซะอีกไหงมาเป็นเพื่อนกันได้ละ รู้นี่ว่าผู้หญิงกับผู้ชายไม่มีทางจะเป็นเพื่อนกันได้หรอกนะ ยิ่งเธอถลำลึกมากเท่าไรก็ยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น รอนกับฉันมันลึกซึ้งยิ่งกว่าที่เธอคิดจำเอาไว้"
"ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่ได้..."
"อย่าปฏิเสธ!! ฉันมองออกว่าเธอชอบรอน" คาร่าผู้มีใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาตอนนี้กลายเป็นนางร้ายในละครหลังข่าวไปซะแล้ว น้ำเสียงอ่อนหวานเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด โชคดีที่ตอนนี้ในห้องน้ำมีแค่เราสองคนเท่านั้นไม่อย่างนั้นเรื่องนี้อาจจะตกเป็นข่าวแน่
"ใช่! ฉันชอบรอน แล้วยังไงละ เขาบอกว่าเธอเลิกกับเขาไปนานแล้วนี่ยังทำตัวเป็นหมาหวงก้างอีก" ในเมื่อยัยคาราคาซังไม่อยากให้ฉันโกหกฉันก็พูดความในใจออกมาไม่ยั้งนั่นยิ่งทำให้อารมณ์เจ้าหล่อนเดือดยิ่งกว่าเก่า
"เขาแค่โกรธฉันต่างหากถึงได้พูดออกไปแบบนั้น! เชื่อสิว่าถ้าเขาหายโกรธฉันเมื่อไรเธอก็เป็นแค่ของชั่วคราวเท่านั้นแหละ เธอไม่มีอะไรดีกว่าฉันสักนิดคิดหรอว่าเขาจะหันมาสนใจเธอจริง!!!"
"การที่เธอดีกว่าฉันมันไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สนใจฉันนี่ ถ้าเธอมั่นใจขนาดนั้นว่าแอรอนไม่มีทางหันมาสนใจฉันแล้วทำไมถึงมารังควานฉันให้เสียเวลาละนั่นก็เพราะเธอกลัวว่าเขาจะรักฉันใช่มั้ยละ เฮอะ"
"แล้วยังไงละ! ถ้าเขาชอบเธอจริงฉันก็จะทำทุกอย่างไม่ว่าด้วยวิธีไหน รอนจะต้องกลับมาหาฉันในที่สุด"
ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเสียจริง คาร่า ลีนน์ ผู้หญิงที่ฉันเคยเห็นมักจะมีรอยยิ้มประดับหน้าเป็นเสน่ห์ที่ทำให้ใครหลายคนหลงใหลและนิสัย (ที่เสแสร้งแกล้ง) ดีคนนั้นหายไปเหลือเพียงความร้ายกาจตัวตนที่แท้จริงของเธออาจจะทำให้หลายคนเหลือเชื่อ แม้ยัยนี่จะเคยมีข่าวไม่ว่าไม่เลือกวิธีการอยากได้อะไรก็ต้องได้ฉันไม่เคยเชื่อมาก่อนแต่ตอนนี้ฉันเห็นตัวตนจริงของเธอแล้วจึงปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอร้ายกาจ
"ฮึ" ฉันหัวเราะในลำคออย่างกับว่าเรื่องที่เราสองคนสนทนาเป็นเรื่องน่าขำ ที่จริงฉันก็อยากจะทำตัวเป็นนางเอกหรอกนะแต่มันไม่ใช่ตัวฉันเลยถ้าทำแบบนั้นเพราะนั้นฉันเลยพูดออกไป "มันจะไม่แฟร์ไปหน่อยหรอที่เธอใช้วิธีสกปกแบบนั้นเพื่อสิ่งที่ต้องการ ฉันมีวิธีที่ดีกว่านี้ยุติธรรมกับทั้งเธอและฉัน"
"วิธีที่ว่าของเธอมันคงจะยุ่งยากและเสียเวลามากว่าวิธีของฉัน"
"แล้วเธอไม่เบื่อกับวิธีของเธอหรอกหรอ ไม่คิดจะลองใช้วิธีอื่นดูบ้างรึไง การที่ได้อะไรมาง่ายๆ น่าเบื่อออก"
"..."
"ทำไมเราสองคนไม่แข่งกันทำคะแนนละ มาดูกันว่าแอรอนชอบใครกันแน่ระหว่างฉันกับเธอ ถ้าเขาบอกรักเธอฉันจะยอมออกจากชีวิตเขา ไม่มาให้เขาเห็นหน้า..."
"ไม่! ฉันต้องการให้เธอถอนตัวออกจากวงเดอะควีนและหายสาบสูญไปจากวงการ นี่คือเงื่อนไขถ้าเธอแพ้"
"...!!!"
บ้าจริง! ฉันต้องเป็นคนคุมเกมไม่ใช่หรอ แล้วทำไมยัยนี่ถึงได้ลุกขึ้นมาถือไพ่เหนือกว่าละ รักครั้งนี้จะต้องเดิมพันกับอนาคตฉันเลยหรอ...
"แต่ถ้าเธอชนะ ฉันจะยอมออกจากชีวิตเธอกับแอรอนไปเลย ไม่สิ ฉันยอมย้ายไปอยู่คนละทวีปกับเธอเลยและสัญญาว่าจะไม่มาให้เห็นหน้าอีก จะไม่รับข้อเสนอนี้ก็ไม่เป็นไรนะฉันไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้ว"
ฉันยืนใช้ความคิดอยู่สักพักก่อนที่ตัวเองจะตัดสินใจตอบออกไป
"ตกลง!!!"
ความคิดเห็น