คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 11 : คำถามที่รู้คำตอบ
"หลับตา..."
ฉันค่อย ๆ หลับตาลง แอบเกร็งขึ้นมานิดหน่อยจนเผลอเม้มปากแน่น และวินาทีที่ริมฝีปากของนิวตันจะสัมผัสกับริมฝีปากฉัน...
ก็อก ๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันตกใจจึงรีบผลักมันออก ฉันลืมตามองมันที่ใบหน้ายังอยู่ห่างจากฉันไม่มากแล้วหันไปมองทางประตูที่ยังมีเสียงเคาะอยู่
"มึงปล่อยกูก่อน..."
นิวตันถอนหายใจใส่ฉัน ก่อนจะปล่อยมือที่ที่ประคองใบหน้าและต้นคอฉัน ลุกขึ้นไปยืนข้างเตียงแล้วผายมือเป็นเชิงให้ฉันไปเปิดประตู
ก็อก ๆๆ
ฉันเปิดประตูออกดูพบว่าเป็นกอหญ้าที่มาเคาะห้องฉันทั้งชุดคลุมอาบน้ำ
"มึงมีสำลีป้ะ ของกูหมดอะ"
"อ...อ่อ เดี๋ยวกูไปหยิบให้ มึงเข้ามาก่อน"
ฉันเดินไปรื้อหาสำลีที่โต๊ะเครื่องแป้ง มองผ่านกระจกไปเห็นไอกอหญ้าที่เลิกคิ้วขึ้นตอนที่เห็นนิวตันที่ข้างเตียงของฉัน แบ่งให้มันไปครึ่งนึงก็ยื่นให้มัน
"แต๊งมึง กูไปอาบน้ำละ"
โบกมือบ๊ายบายให้มัน พอกอหญ้าออกจากห้องไปก็เกิดความเงียบขึ้นในห้องครู่นึง แล้วนี่คือ...ฉันต้องจูบต่อป้ะ หรือไม่ต้องแล้ว??
ฟึ่บ!
ไม่ปล่อยให้ฉันต้องสงสัยนานนักนิวตันก็ดึงแขนฉันเข้าไปหา มันมองหน้าฉันนิ่ง ๆ ฉันจึงค่อย ๆ หลับตา แล้วมันก็โน้มใบหน้าลงมาอีกครั้ง...
ก็อก ๆๆ
ฉันรีบผลักนิวตันออกทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูอีกครั้ง เป็นไอกอหญ้าเปิดประตูเข้ามา
"มึง ยืมน้ำยาล้างคอนแทคหน่อยดิ เมื่อกี้กูลืมยืม...แล้วนั่นนั่งที่พื้นทำไม?"
กอหญ้าทำหน้าสงสัยที่เห็นสภาพแปลก ๆ ของนิวตันที่ฉันผลักล้มลงไปกับพื้น ฉันไม่ได้ตอบคำถามไอกอหญ้า เดินเร็ว ๆ เข้าห้องน้ำไปหยิบน้ำยาล้างคอนแทคเลนส์มาให้มัน
"อะมึง ยืมอะไรอีกป้ะ"
"ไม่ละ บายอีกที"
ยื่นให้มันก่อนจะถามเพื่อความมั่นใจ ฉันปิดประตูและไม่ลืมกดล็อก เผื่อจะมีใครพรวดพราดเข้ามาอีกครั้งแล้วเจอช็อตแปลก ๆ คือเรื่องนี้พิสูจน์กันสองคนพอดีกว่า ไม่อยากให้มีพยานมารับรู้เพิ่ม...
นิวตันยันตัวขึ้นมา แล้วนั่งลงไปข้างเตียง ตบ ๆ ที่นั่งข้าง ๆ ให้ฉันไปนั่ง ฉันเดินไปหามันก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับเตียง
แต่พอมันโดนขัดจังหวะเข้าหลาย ๆ ทีมันก็เริ่มกระดากอะ ความฮึกเหิมที่จะพิสูจน์มันหดไปตอนที่ไอกอหญ้ามาเคาะห้องสองรอบแล้วเนี่ย
"ยังไง...ป๊อดแล้ว?"
"กูเนี่ยนะป๊อด กระจอกมาก มาจูบให้จบ ๆ มา"
มันจงใจกวนตีนฉัน ฉันรู้!
คราวนี้ไม่ลงไม่หลับตาแม่งละ จ้องหน้ามันแบบนี้แหละ ไอนิวตันเองก็ไม่ได้ว่าที่ฉันลืมตามองมันเขม็งแบบนี้ แล้วยิ้มมุมปากหลับตาพริ้มทำปากจู๋บ่งบอกว่าคราวนี้มันจะไม่เริ่มแล้ว แต่ให้ฉันเริ่มแทน ฉันแอบแลบลิ้นใส่มัน แล้วฮึบให้กำลังใจตัวเอง
ฉันจ้องที่ริมฝีปากมัน พยายามโฟกัสแค่ส่วนนี้ไม่มองส่วนอื่นในใบหน้ามันเพื่อลดอาหารประหม่า เอาวะ! อย่างน้อยปากมันก็สวย...จูบ ๆ ไปคงจะไม่ได้แย่ขนาดนั้นมั้ง
ตัดสินใจได้แล้วฉันจึงยืดตัวชันเข่าขึ้นให้หน้าอยู่สูงกว่ามัน เอื้อมมือสองข้างไปประคองใบหน้ามันให้เงยขึ้น ปลายผมของฉันคลอเคลียไปกับกรอบหน้าของมัน ในจังหวะที่ฉันกำลังโน้มใบหน้าลงไปฉันก็แอบลังเลใจนิดหน่อย แต่ก็เลือกปัดความรู้สึกนั้นทิ้ง...
ก้มไปจนใกล้ อีกแค่ไม่กี่เซนปากก็จะแตะกันแล้ว แต่จู่ ๆ มันก็ลืมตาขึ้นมามองเลยทำให้ฉันชะงัก เพิ่งรู้ว่าตามันเป็นสีน้ำตาลอ่อน ๆ สวยขนาดนี้ เหมือนถูกมนต์สะกดอะไรสักอย่างทำให้ฉันถูกดึงดูดให้ฉันเขยิบเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ ...
ไลน์! ไลน์! ไลน์!
คราวนี้เป็นมันที่ชะงักแล้วถอยตัวออกไป เสียงโทรศัพท์เจ้าปัญหาของฉันที่ส่งเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าดังขึ้นซ้ำ ๆ ฉันปล่อยมือที่จับแก้มทั้งสองข้างมันออกแล้วเขยิบตัวออกมา
"กูว่า...พอก่อนดีกว่า"
มันพูดกับฉันพร้อมกับทำสีหน้าแปลก ๆ แหย ๆ เหมือนกำลังกลืนยาขม
"อ่า...กูก็ว่างั้น"
ฉันเห็นด้วยกับมัน พักก่อน...ถ้าจะมีอะไรมาขัดจังหวะขนาดนี้ สงสัยพระเจ้าเห็นว่ามันผิดผี เลยขัดขวางไม่ให้ฉันมีโอกาสได้จูบกับมัน
ไอนิวตันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะลูบหน้าแรง ๆ แล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ
"งั้นกูกลับห้องก่อนนะ เดี๋ยวเจอกันห้องไอเต้"
"อ๋อ ได้ ๆ"
ไม่มีใครพูดอะไรเพิ่ม ไอนิวตันเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก แล้วก็เหมือนจะกลับเข้ามา จะออกไป ลังเล ๆ อยู่แบบนั้น
"มึงมีไรป่าว?" ฉันอดถามไม่ได้ จะพูดก็ไม่พูดสักที ลุกลี้ลุกลนอยู่นั่นแหละ
"คือ...เมื่อกี้อะ ตอนที่มึงจะจูบกู..."
มันเกริ่นแล้วเงียบ ฉันเองก็เงียบรอฟังมันพูด
.
.
.
"มึงโคตรน่ากลัวอะ...ผมปิดหน้าเหมือนผี กูหมดอารมณ์จะจูบมึงมาก! "
ปัง!
พูดจบมันก็รีบชิ่งปิดประตูหนีกลับห้อง ทิ้งให้ฉันกำหมัดแน่นแบบไม่มีที่ลง นึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่ขัดจังหวะล่าสุดคือเสียงไลน์ที่ดังรัว ๆ เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
North : กูเบื่ออออออ
North : ใครว่าง ๆ มาเป็นขาให้กูที อยู่ห้องไอเต้
North : (ได้ส่งรูปภาพ)
ไอทิศเหนือส่งรูปไพ่กับขวดเบียร์มา ไหน ๆ ก็ว่าง ๆ อยู่ละ ไปหาพวกมันเลยดีกว่า...
เคาะห้องไอเต้ไม่นานมันก็มาเปิดประตู ในห้องมีไอเหนือกับซีเนียร์ที่กำลังนั่งลุ้นไพ่กันอยู่
"เอ้า ไอเม มา ๆ ขาครบพอดี"
ไอทิศเหนือที่หันมาทางฉันก็กวักมือเรียกให้ไปนั่งข้าง ๆ มัน ฉันเดินไปทรุดตัวนั่งตรงกลางระหว่างไอเหนือกับซีเนียร์
พอมองซีเนียร์แล้วก็อดคิดถึงเรื่องที่เกือบจูบกับไอนิวตันไม่ได้…สาเหตุก็เพราะเขานี่แหละที่ทำให้ฉันบ้าจี้ไปพิสูจน์เรื่องนี้กับนิวตัน
ซีเนียร์เลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันจ้องเขาไม่เลิก ก่อนจะชูแก้วเบียร์ขึ้นแล้วยักไหลเป็นเชิงถามว่าเอามั้ย…
ฉันพยักหน้าตอบ เขาจึงหยิบแก้วที่ใส่เบียร์มาให้ฉัน ฉันรับมาแล้วบอกขอบคุณเขาเบา ๆ ก่อนจะกระดกทีเดียวหมดแก้ว
"เบาเพื่อนเบา ไปคอแห้งมาจากไหนครับ" ไอเหนือแซวที่เห็นฉันยกหมดแก้วทันทีที่ได้รับมา
ฉันวางแก้วที่เหลือแต่น้ำแข็งลง ซีเนียร์เลยเอาเบียร์มาเทให้เพิ่ม
“จะได้เมาทันพวกมึงไง แดกเบียร์แต่หัวค่ำเลยนะ” หันไปบอกมันก่อนที่ไอเหนือจะหัวเราะแล้วชูแก้วให้ฉันชน
“ไม่หมดหมา ชนนนน”
พวกเราสี่คนเล่นไพ่ไปกินเบียร์ไปพักใหญ่ พวกเพื่อน ๆ ก็ตามมาสมทบกัน ยกเว้นก็แต่ยี่หวาที่เกิดปวดท้องเมนส์จนมาปาร์ตี้ไม่ไหว พอมาถึงพวกมันก็ซัดเบียร์กันเหมือนชาตินี้จะไม่ได้กินเบียร์แล้วจนเบียร์ลังนึงหมดไปอย่างรวดเร็ว
“จะถามอะไรมันดีวะพวกเรา”
ตอนนี้พวกเราเล่นเกม Truth or Dare กัน เป็นเกมที่ปากขวดชี้ไปที่ใคร จะต้องเลือกว่า จะพูดความจริง หรือ จะรับคำท้า แล้วเพื่อนในวงก็จะสรรหาอะไรมาถามหรือท้าคน ๆ นั้น โดยที่ก่อนจะตอบหรือทำตามคำท้าจะต้องดื่มหมดแก้วด้วย ครั้งนี้ปากขวดชี้ไปที่ซีเนียร์ และเขาเลือก Truth
“ไม่รู้ว่ะ กับไอซีกูถามจนไม่มีอะไรจะถามละ” ไอเหนือหันไปตอบไอเต้
ส่วนคนที่จะโดนถามก็ไม่ทำหน้าทุกข์ร้อนใจอะไร กลับนั่งอมยิ้มจิบเบียร์ไปซะอย่างนั้น
“งั้นกูถามเอง” ไอนิวตันพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครคิดจะถาม
ซีก็เลิกคิ้วใส่มันแล้วกระดกเบียร์หมดแก้วเป็นการให้สัญญาณว่าถามมาได้
“จูบครั้งล่าสุดของมึงคือใคร?”
พอได้ยินคำถามเพื่อน ๆ ก็พากันทำหน้าเซ็ง คำถามนี้ไอนิวตันเคยถามซีเนียร์ไปแล้วเมื่อวานแต่เขาเลือกเลี่ยงที่จะตอบ การจะงัดอะไรสักอย่างออกจากปากซีเนียร์เป็นเรื่องยาก
ครั้งนี้ก็คงเช่นกัน ไอเหนือเลยเอื้อมมือไปหยิบแก้วเบียร์ของซีเนียร์เตรียมเทเบียร์ให้เขาเพิ่มเป็นการลงโทษที่ซีจะไม่ตอบคำถาม
“ก็เมไง”
“เหี้ย ๆๆ เบียร์หกไอเหนือ!”
เพื่อน ๆ หันขวับมามองทางฉันเป็นตาเดียว แล้วไอเหนือก็ตกใจจนทำเบียร์ล้น ฉันเองก็ตกใจเช่นกัน เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดกลางวงเพื่อน ๆ แบบนี้!
“ตกใจอะไรกัน ก็มึงเป็นคนสั่งกูเองนะไอเหนือ เมื่อวานนี้อะ”
“อ๋อออออ เออว่ะ...กูสั่งมึงเองนี่หว่า”
ทุกคนทำหน้าเข้าใจยกเว้นไอนิวตันที่ดูจะไม่พอใจกับคำตอบ รวมถึงไอมุกดาที่เมาหลับคอพับคออ่อนเมื่อวานนี้ด้วย
“เดี๋ยว ๆๆ อะไรยังไง ซีเนียร์จูบกับเมเหรอ ทำไมกูไม่รู้เรื่อง?!”
“มึงตายอะ มึงจะรู้เรื่องได้ไง”
“กูพลาดได้ไงว้าาาา” มุกดาโวยวายที่พลาดช็อตเมื่อวานเสียยกใหญ่
ฉันมองไปทางซีเนียร์เพื่อที่จะจับผิดคำตอบนั้น แต่ก็ไม่พบอะไรในแววตาของเขา
“กูตอบมึงแล้วนะ ต่อไปตากูหมุน” ซีเนียร์หันไปบอกนิวตันก่อนจะจับขวดแล้วหมุนมัน ขวดหมุนไปเรื่อย ๆ ก่อนที่ปากขวดจะมาหยุดตรงที่...ฉัน
“Truth or Dare?”
ซีเนียร์หันมาถามฉันด้วยสีหน้าแบบที่ฉันรู้สึกว่าอันตรายยังไงก็ไม่รู้...นี่จะแกล้งไรฉันป้ะเนี่ย?
“Truth”
เลือกแล้วจึงกระดกแก้วเบียร์ที่อยู่ในมือจนหมด คิดแล้วว่าการตอบน่าจะเสี่ยงน้อยกว่าการท้า
“คุณอยากจะถามอะไรเราอะ?”
.
.
.
“ถ้าไม่นับเมื่อวาน ครั้งล่าสุดที่จูบคือเมื่อไหร่?”
ความคิดเห็น