ระบบนักเขียนมืออาชีพ

ลำดับตอนที่ #1 : ความรับผิดชอบในฐานะนักเขียน

ตอนที่ 1 ความรับผิดชอบในฐานะนักเขียน

สมาชิกหมายเลข 0000592667

‘เกิดอะไรขึ้นกับเส้นทางสู่เต๋าสวรรค์ จะไม่แต่งต่อแล้วเหรอ ?’

สมาชิกหมายเลข 0473989999

‘เส้นทางสู่เต๋าสวรรค์จะอัปต่อมั้ยคะ ? ค้างมากเลย TT’

สมาชิกหมายเลข 8046334598

‘คุณนักเขียนคะ ได้โปรดอัปเถอะค่ะ ขอร้อง พลีสสสส’

สมาชิกหมายเลข 1120988994

‘ฉันเติมเงินอ่านไปเยอะมากเลยนะ นึกจะเทก็เทได้เหรอ เฮงซวยที่สุด เอาเงินฉันคืนมาเลยนะ ไอ้xxxx’

สมาชิกหมายเลข 5555587900

‘ถึงเมืองจีนจะกว้าง แต่บิดาคนนี้สาบานเลยว่าจะตามหาคนเขียนให้เจอแล้วเอามาประจานให้ได้ ไร้ความรับผิดชอบมากเลย !!!’

สมาชิกหมายเลข 0000000078

‘ฉันได้ข่าวมาว่าคนเขียนประสบอุบัติเหตุ อาการโคม่าเลยแต่งต่อไม่ได้ ไม่รู้จริงมั้ยนะ ?’

         [สมาชิกหมายเลข 0000592667 ตอบกลับความคิดเห็น]

         ‘จริงเหรอคะ ได้ข่าวมาจากไหนคะ ?’

         (อีก 169 ข้อความตอบกลับ)

สมาชิกหมายเลข 1102300004

‘แม่งเอ้ย ไอ้xxxx เสียแรงที่ตามมานาน มัวไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกันวะ ถ้าจะเลิกแต่งก็ควรมาบอกกันบ้างสิ ไอ้xxxxx อย่าให้เจอนะ บิดาจะxxxx แล้วก็xxxxx’

.

.

.

คลิก (อีก 598007 ความคิดเห็น)

ฟึ่บ! 
 

หยูฟางเฉินโยนไอแพดลงบนเตียงหลังจากอ่านความคิดเห็นในนิยายของเขาเรื่อง ‘เส้นทางสู่เต๋าสวรรค์’ ไปได้ไม่เท่าไหร่ ซึ่งในข้อความส่วนใหญ่ก็เป็นการทวงถามว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับไปอัปเดตนิยาย และมีไม่น้อยเลยที่เป็นคำบ่นระคนด่า รวมถึงการขู่ต่าง ๆ นานา ที่ตลกก็คือมีคนคาดเดาว่าเขาอาจจะประสบอุบัติเหตุหรือนอนป่วยติดเตียงจนไม่สามารถแต่งนิยายต่อได้ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วเขาก็แค่หมดมุขจะเขียนแล้วก็เท่านั้น…

“โธ่โว้ย ไอ้พวกเฮงซวย คิดว่าแต่งนิยายมันง่ายนักหรือไงวะ ถ้าฉันนึกตอนต่อไปออกฉันก็อัปไปนานแล้วโว้ยไม่ต้องรอให้พวกแกมาด่าแบบนี้หรอก” หยูฟางเฉินบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงข้าง ๆ ไอแพดที่เขาเพิ่งโยนลงไปเมื่อสักครู่ 

“ใครมันจะไปนึกล่ะว่าจะมีคนตามอ่านเยอะขนาดนี้ พล็อตก็ไม่มี ฉันเขียนมาได้ขนาดนี้ก็บุญแค่ไหนแล้วเถอะ” หยูฟางเฉินนอนกลิ้งไปมาพลางนึกถึงคอมเมนท์แย่ ๆ ที่เขาเพิ่งอ่านไปเมื่อสักครู่ ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด จึงหยิบไอแพดที่นอนคว่ำหน้าอยู่ขึ้นมาหวังจะตอบกลับความคิดเห็นแย่ ๆ พวกนั้นสักหน่อย

[ระบบนักเขียนมืออาชีพกำลังติดตั้ง Loading 12%]

หยูฟางเฉินขมวดคิ้วกับหน้าต่างที่ขึ้นมากลางจอไอแพดของเขา ระบบนักเขียนมืออาชีพนี่มันคืออะไรกัน ? หรือตอนที่เขาโยนไอแพดสุ่ม ๆ แล้วมือเผลอไปกดดาวน์โหลดโปรแกรมแปลก ๆ นี่

[ระบบนักเขียนมืออาชีพดาวโหลดเสร็จสิ้น ระบบต้องการเชื่อมต่อข้อมูลของโฮสต์เข้าสู่ ‘เส้นทางสู้เต๋าสวรรค์’ โฮสต์จะยอมรับหรือไม่ ?]

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย !!? 

หยูฟางเฉินตะลึงไปกับข้อความที่แสดงบนไอแพด เขาไม่เคยบอกใครว่าเขาเป็นนักเขียนเส้นทางสู่เต๋าสวรรค์แม้กระทั่งแม่ที่เป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของเขาเพราะรู้สึกเขิน หยูฟางเฉินคิดไม่ตกว่าใครจะเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ หรือว่าจะเป็นหนึ่งในนักอ่านที่เป็นแฮกเกอร์แล้วสืบค้นหา IP Address เขาเจอเลยส่งข้อความมาป่วนแบบนี้ 

มองไปที่หน้าจอที่มีปุ่ม ‘ยอมรับ’ และ ‘ไม่ยอมรับ’ อยู่ เขาแทบไม่ต้องคิดเลย หยูฟางเฉินเลือกกดปุ่มไม่ยอมรับทันที

[ขออภัย ถึงระบบจะถามโฮสต์ว่ายอมรับหรือไม่แต่โฮสต์ไม่มีสิทธ์ปฏิเสธ ระบบต้องการเชื่อมต่อข้อมูลของโฮสต์เข้าสู่ ‘เส้นทางสู้เต๋าสวรรค์’ โฮสต์จะยอมรับหรือไม่ ?]

ครั้งนี้มีเพียงปุ่ม ‘ยอมรับ’ เด้งขึ้นมา มุมปากหยูฟางเฉินกระตุกเล็กน้อย ไม่ว่าใครที่เป็นคนทำระบบนี่ขึ้นมา เขาต้องยอมรับเลยว่าอยากจะอัดหมัดเข้าหน้าไอ้หมอนั่นจริง ๆ 

หยูฟางเฉินถอนหายใจ ถ้ายังเป็นแบบนี้เขาต้องแย่แน่ ๆ ข้อมูลสำคัญในไอแพดที่เขาไม่ได้แบ็กอัปเอาไว้มีค่อนข้างเยอะ ยอมเล่นตามน้ำไอ้แฮกเกอร์เวรนี่ก่อนแล้วกัน… “โอเค ฉันยอมรับก็ได้”

ยังไม่ทันที่หยูฟางเฉินจะเอื้อมมือไปกดปุ่มยอมรับ หน้าต่างข้อความก็ได้เปลี่ยนไปพร้อมกับแสงสว่างวาบขึ้นมาจนหยูฟางเฉินต้องหรี่ตา

[ระบบนักเขียนมืออาชีพเชื่อมต่อข้อมูลเสร็จสิ้น ระบบจะทำการส่งโฮสต์เข้าไปในโลกเส้นทางสู่เต๋าสวรรค์ ณ บัดนี้…]