[รามเกียรติ์] พระพายช่วยพา (จบ)

     สาธุสะข้าขอวันทา            น้อมบูชาอาจารย์ชาญศรี

ที่เคยสอนวิชาแต่เดิมที           อีกชนกชนนีเทวา 

ครานี้ข้าเขียนเรื่องราว            แม่สาวเยาวยอดเสน่หา

นามนั้นรำพายกัลยา              เป็นคู่สวาฤทธิไกร

คือองค์พญาชมพูพาน            เจ้าเมืองปางตาลกรุงใหญ่

เรื่องราวนั้นเป็นฉันใด             เชิญให้มาลองติดตามฯ

      มาจะกล่าวบทไป         ถึงรำพายเยาวยอดสงสาร

ป่วยไข้เจ็บกายมาช้านาน   ชนมานนับได้สิบหกปี

เมื่อสิ้นชีวังสังขาร์               จิตกัญญาออกจากร่างนี้

ล่องลอยไปตามบุญมี         สู่ที่ที่ควรเป็นไป

แล้วให้สับสนมึนงง             เมื่อโฉมยงลืมตาขึ้นใหม่

ไม่รู้ตนอยู่หนใด                 เอ๊ะไฉนลอยล่องกลางนภา

ตระหนกอกสั่นขวัญหาย     เราจะตายซ้ำสองกระมังหนา

เดชะพระพายเมตตา          รับร่างกัลยามั่นคง

ต่อเมื่อเห็นองค์พานร          บทจรตามมาสมประสงค์

เทวาปล่อยร่างนางลง          ให้องค์ราชันรับไปฯ

                             ฯ ๑๐ คำ ฯ

.

.

.

.

.

.

.

     โฉมรำพายพักตร์เพี้ยง   เดือนเพ็ญ

งามนักเจ้าเนื้อเย็น              อ่อนไท้

พานเรศยกเป็น                   จอมปิ่น อณาจักร

รักใคร่ถนอมไว้                    ดั่งแก้วนัยนาฯ 

วิไลลักษณ์งามพรักทั้งอินทรีย์   ยอดนารีเพียงนางจากสรวง

น่าถนอมปานแก้วในทรวง         ยอดดวงนัยนาชีวาวันฯ

                                   ฯ ๒ คำ ฯ

       ตายแล้วไปที่ไหน? ตายแล้วจะรู้สึกอะไรหรือเปล่า? จะล่องลอยหรือหนักอึ้ง จะสามารถคิดเรื่องต่างๆ ได้อยู่แม้ร่างกายไม่อาจขยับแล้ว หรือมืดมิดเหมือนเวลาหลับแล้วไม่ได้ฝัน  และหลังจากที่ตาย วิญญาณจะออกจากร่างไปภพภูมิใหม่หรือไม่ เธอจะได้ไปเจอเจ้านรกที่มาตัดสิน ชั่งน้ำหนักความดีความชั่ว เพื่อวัดว่าเธอจะได้ไปนรกหรือสวรรค์รึเปล่า นั่นคือสิ่งที่รำพายครุ่นคิด ในช่วงเวลาที่รู้ตัวว่าตัวเองคงสู้ต่อไม่ไหว 

        และทันทีที่เปลือกตาหนักอึ้ง สติดับวูบไป เธอค้นพบว่ามันเหมือนแค่ชั่วพริบตาเดียว เหมือนเธอเป็นลมไป ไร้ฝัน ไร้ภวังค์ความคิด รู้ตัวอีกทีเธอก็ลืมตาขึ้นกลางอากาศ

        กลางอากาศ...หลายสิบเมตรจากพื้น

       "......" ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่...เธอกำลังจะตายรอบสองถูกไหม?

***นิยายเรื่องนี้จัดทำขึ้นเพื่อความสนุก มิได้มีเจตนาลบหลู่ดูหมิ่นสิ่งใด หากมีอะไรผิดพลาด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องต่อจากกลางพงไพรและในธารา ซึ่งเป็นนิยายในจักรวาลเดียวกัน หากใครสนใจ สามารถจิ้มลิ้งก์ที่เป็นชื่อเรื่องได้เลยค่ะ----> กลางพงไพร ในธารา

By เงาลดา