คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3
กาลเวลาผ่านหมุนเวียนไปกว่า 454ปี
เด็กหนุ่มอายุราวๆ 14-15ปี ดวงตาสีทอง ผมสีดำสนิท ใบหน้าหล่อเหลาขยับรอยยิ้มเล็กน้อยเมื่อคนที่ยืนตรงหน้าเริ่มรายเวทมนตร์
ลิ่มน้ำแข็งเล่มใหญ่ปลิวเข้ามาใส่เด็กหนุ่ม แต่ดวงตาสีทองนั้น ส่องแสงสว่างวูบ อำนาจมนตราฟุ้งกระจายไปทั่ว เกราะใสๆก็พลันป้องกันลิ้มน้ำแข็งเล่มใหญ่ได้
"ริชาร์ด เบิร์คลีย์ ตั้งใจร่ายให้มากกว่านี้หน่อย"เสียงของคนตรงหน้ากล่าวอย่างอดทน
ริชาร์ดแอบอมยิ้มกับอาจารย์ตัวเอง ก่อนจะกระตุกคทาเบาๆ มันส่องแสงสว่างเจิดจ้า แล้วลิ่มน้ำแข็งแบบเดียวกับเมื่อกี้ก็ถูกปล่อยออกมา ต่างกันแค่คนปล่อยนั้นคือ เด็กหนุ่มผู้รับเวทเมื่อกี้
"เยี่ยม"ชายตรงหน้ากระตุกยิ้ม เมื่อลิ่มน้ำแข็งปะทะกับเกราะเวทของเขาเอง
"อาจารย์ฮาวด์ พอก่อนเหอะ วันนี้ไปกงเหล้ากันที่บาร์ไหม"ริชาร์ดรีบเสนอออกมา เด็กหนุ่มตรงหน้ายิ้มอย่างรู้ทัน ทันที
"ริช แกนี่ก็นะ"ฮาวด์ส่งเสียงจิจ๊ะ "เอาเหอะ อีกไม่กี่วันก็ต้องไปเรียนโรงเรียนพระราชาแล้ว อย่าให้เขาลำบากใจมากนักละ เจ้านักบวชกำมะลอ แห่งแอเรียส"
"อาจารย์ก็เหมือนกัน"ริชาร์ดสวนกลับเล่นเอาฮาวด์เบรกตัวโก่ง ก่อนจะเริ่มต่อว่าอีกครั้ง
"งั้นแกคงต้องเป็นเดอะ วิซาร์ด ออฟ แอเรียส แทน เดอะ พรีส แล้วกัน"ริชาร์ดขยับรอยยิ้มยั่ว เมื่อเจออาจารย์หน้าอ่อนกล่าวว่า
"แหมๆ อาจารย์ เดอะวิซาร์ด ก็ดีเหมือนกัน เป็นเดอะ พรีส มันต้องนั่งภาวนาอยู่บ่อยๆ น่าเบื่อออก"ใบหน้าของฮาวด์ตึงขึ้น ดวงหน้าหล่อๆเริ่มบึ้งเมื่อเจอเจ้าลูกศิษย์ตัวแสบย้อนเข้าเต็มๆ
"แล้วตกลงจะไปบาร์ไหม"
"ไม่ไป แต่จะไปร้านเหล้า"
แล้วริชาร์ด เบิร์คลีย์ ก็ต้องจำไว้ว่า อย่ายั่วอาจารย์ของตนเกินเหตุ ไม่เช่นนั้น ใบหน้าหล่อๆอาจจะเสียหายยับเยินได้
.................................................
"นี่นะหรอ โรงเรียนพระราชา"ริชาร์ดกล่าวยิ้มๆ มองเมืองใหญ่โตที่มีคนสัญจรเข้ามาเต็มไปหมด ดวงตาสีทองเป็นประกายระริกระรี้
"เอ้า เดี๋ยวเข้าไปในโรงเรียนกัน จะพาไปรู้จักลูกศิษย์เก่า"ฮาวด์หัวเราะพรืด นึกถึงเรื่องสี่ร้อยกว่าปีก่อน จากจอมปราชญ์ เป็นมหาปราชญ์ ไม่นึกว่าจะเก่งถึงขนาดนี้
ชายทั้งสองเป็นเป้าสนใจของคนจำนวนมาก เนื่องจากริชาร์ดนั้น แม้อายุเพียง15ปี แต่ใบหน้าที่หล่อเหลา กับผมสีดำสนิทรวบไว้ข้างหลัง ทำให้ดูหล่อเหลาเป็นชายชาตรี ในชุดคลุมสีดำสนิท ขณะที่อีกคนเป็นชายอายุราว17-18ปี ใบหน้าที่ขมเข้ม กับผมและดวงตาสีดำสนิท ดูลึกลับ ในชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์
"กรุณาสมัครชื่อไว้ตรงนี้คะ"หญิงสาวอายุราว17-18ปีกล่าว ฮาวด์ขยับรอยยิ้มกว้าง
"ช่วยกรุณาเรียนมหาปราชญ์เลโมธี ด้วยครับ ว่า ฮาวด์รอส ราห์ มาหา แล้วท่านจะอนุญาติเอง"หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเรียกชายหนุ่มที่ยืนใกล้ๆมากระซิบเบาๆสองสามคำ ก่อนที่เด็กหนุ่มจะเดินไปที่ประตูด้านหลัง
"เอ้า ริช รีบๆสมัครเร็วเข้า"ฮาวด์เร่งเด็กหนุ่ม
ริชขยับยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะรับปากกาจากหญิงสาว และเขียนชื่อลงไปในกระดาษแผ่นยาวเป็นตัวอักษรที่งดงาม คงความเป็นเอกลักษณ์
ริชาร์ด เบิร์คลีย์ เดอะ วิซาร์ด ออฟ แอเรียส
ดวงตาสีดำสนิทของฮาวด์วาววับ เมื่อเห็นชายชราที่รีบเดินออกมา เด็กๆทั้งหลายที่อยู่โต๊ะรับสมัคร ต่างรีบลุกขึ้น และโค้งตัวคำนับอย่างรวดเร็ว แต่ชายชราหาสนใจไม่ รีบสาวเท้ามาหาเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว
"ท่านฮาวด์ ไปคุยกันในห้องดีกว่า เชิญ เชิญ"เลโมธียิ้มอย่างยินดีเมื่อเห็นชายตรงหน้า แต่เด็กหนุ่มเพียงพยักหน้าเบาๆ
สายตาทั้งหลายต่างรุมมองไปที่เด็กหนุ่มทั้งสอง ทำให้ริชาร์ด เกิดอาการอึดอัด แต่ฮาวด์ไม่สนใจ เลโมธีเดินนำเข้าไปในห้องส่วนใน ซึ่งฮาวด์ได้ลากริชาร์ดเข้าไปด้วย
"สวัสดี อาจารย์ฮาวด์"เมื่อก้าวพ้นประตู เลโมธีก็โค้งคำนับเด็กหนุ่มอย่างนอบน้อม แต่ฮาวด์ดึงตัวเลโมธีขึ้นมา และยิ้มบางๆ ในขณะที่ริชาร์ดตัวแข็งด้วยความทึ่ง
"เลโมธี ที่ฉันมีเรื่องจะฝากไว้หน่อย"ดวงตาสีฟ้าของชายชราเหลือบไปมองเด็กหนุ่มตาสีทอง ก็เข้าใจทันที
"เรื่องนี้ใช่ไหม อาจารย์ ไม่มีปัญหา"ชายชราตอบสั้นๆ
"เจ้านี่ชื่อ ริชาร์ด เบิร์คลีย์ ไปทำความรู้จักกับอาจารย์
"เอ้อ เรื่องอย่างอื่นฝากด้วยนะ ฉันจะไปเที่ยวเดมอส"เลโมธีพยักหน้าอย่างรับรู้ เมื่อสิ้นเรื่อง ฮาวด์ก็ยิ้มอย่างยินดี
"เอาละ ริช ถ้าอยากติดต่อฉันก็เหมือนเดิมนะ แต่ว่าถ้าต่อไปเป็นใหญ่เป็นโต ก็ขอไปเบิกเงินบ้างละกัน"
ว่าแล้วฮาวด์ก็สาวเท้าออกจากห้องไป โดยไม่บอกลาใดๆทั้งสิ้น
เด็กหนุ่มชุดคลุมสีขาวเดินเรียบๆออกจากโรงเรียนพระราชา ฮาวด์ดึงผ้าคลุมมาปิดบังใบหน้าไว้ ก่อนจะเดินไปเห็นพื้นที่ว่างๆในตลาด คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเยอะแยะเต็มไปหมด เด็กหนุ่มขยับยิ้มบางๆ ก่อนจะดีดนิ้วทีหนึ่ง
เขตอาคมสมบูรณ์ถูกกางออกมาทันที ฮาวด์เดินไปตรงช่องพื้นที่ว่าง ก่อนจะแนบฝ่ามือลงบนพื้นหินเบาๆ
วูบ
รอบกายของเด็กหนุ่มนั้นพลันเปลี่ยนไป กลายเป็นเขานั่นยืนอยู่ในร้านขายดาบ ที่เต็มไปด้วยดาบต่างๆนานาชนิด ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งดาบ เหมือนดาบในตำนาน
กรุ้งกริ้ง
เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นอย่างแผ่วเบา หลังจากที่ฮาวด์คลายอาคมสมบูรณ์ออก
หญิงสาวงดงามหยาดฟ้า ผมสีน้ำตาลทองยาวสลวยถึงเอว ดวงตาสีน้ำตาลหวานซึ้ง เดินเข้ามาในร้านอย่างเชื่องช้า ฮาวด์ขยับยิ้มเบาๆ
"อยากได้ดาบแบบไหนก็ว่ามาครับ... เอ่อ ว่าแต่คุณชื่อ.."หญิงสาวขยับยิ้มทันที
"อลิเซีย ค่ะ น่าแปลกจังนะค่ะ ร้านที่มีดาบดีขนาดนี้มากมาย กลับไม่มีผู้คนเลย"ฮาวด์ยิ้มแห้งๆทันที มันจะมีได้ไงละ ก็ในเมื่อเขาพึ่งตั้งร้านเมื่อกี้
ฮาวด์ขยับผ้าคลุมที่ปิดบังหน้าเบาๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ใครเห็นใบหน้า ก่อนจะยิ้มให้อลิเซีย
"เชิญเลือกดาบได้เลยครับ แต่ปรกติแล้ว ดาบมักจะเลือกเจ้าของ ลองเดินดู อันไหนที่ให้ความรู้สึกดีกับคุณ ก็ซื้อเลยครับ คุณอลิเซีย"หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเลือกไปเดินดูดาบในร้าน
กรุ้งกริ้ง
ฮาวด์ตีสีหน้ายินดีทันที ผู้ที่สามารถเข้ามาในร้านนี้ได้มีอีกแล้ว
ความจริงนั้น ร้านนี้ถูกสร้างขึ้นมาโดยเวทมนตร์ โดยจะใช้เขตอาคมเชื่อมต่อกับดาบทุกเล่มในร้าน หากดาบเล่มไหนที่เห็นเจอเจ้าของแล้ว ดาบเล่มนั้นจะแสดงตัวกับเขตอาคม ส่งผลให้ผู้ที่ถูกดาบเลือกนั้น เห็นร้านค้าแห่งนี้
ชายผู้นั้นคือ ชายร่างสูง ผมสีทองงดงาม กับดวงตาสีเขียวมรกต ในชุดปะชุน ดูก็สามารถรู้ได้ว่าเป็นนักพเนจร ยิ่งทำให้ฮาวด์ขยับยิ้มขึ้นไปอีก
"เหตุใดแล้วร้านที่มีดาบดีมากมาย กลับไร้ซึ่งผู้คนเลยแม้แต่น้อย"
น้ำเสียงทรงอำนาจดังขึ้นมาจากด้านหลังชายพเนจร ยิ่งทำให้ฮาวด์ยิ้มกว้างขึ้นไปอีก ก็ในเมื่อคนที่เข้าร้านนี้ มีถึง 2คนทีเดียว
เขาเป็นชายผิวสีแดง ใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตร ผมสีทองสุกสว่าง และดวงตาสีฟ้าดุดันทรงอำนาจ ในชุดภูมิฐาน
"หากแต่ดาบไม่เลือกท่าน ท่านก็ไม่มีสิทธิเข้าร้านนี้ หากแต่ดาบเลือกท่าน ท่านจะสามารถเข้าร้านนี้"ฮาวด์กล่าวเป็นลับลมคมใน แต่เพียงคำพูดนี้ นักพเนจร กลับยิ้มออก
"เชิญเลือกดาบที่ถูกใจท่านเถิด ดาบเลือกเจ้านายเสมอ สำหรับร้านแห่งนี้"
ฮาวด์พูดเรียบๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่อลิเซียเลือกดาบเสร็จ
"ท่าน... ข้าเลือกได้แล้ว"หญิงสาวยิ้มหวาน และเหลือบไปสบตากับชายผิวสีแดง
"อ้อ ดาบเล่มนี้เองรึ"ฮาวด์อุทานเบาๆ
ดาบเล่มนี้เป็นดาบที่เขาสร้างขึ้นโดยไขมุกแสงจันทร์สังเคราะห์ ซึ่งมีคุณสมบัติเหมือนไข่มุกแสงจันทร์ของจริงทุกประการณ์ ผสมด้วยเหล็กชั้นยอดแห่งเดมอสที่ใส่พลังแห่งศักดิ์สิทธิ์ลงไป ทำให้ดาบนั้นเป็นสีขาวปนเงิน บางและเบา งดงามราวกับแสงจันทร์ นับเป็นผลงานล่าสุดของเขาเอง
"โฮ่ๆ ในที่สุดก็ขายดาบที่ขายยากที่สุดออกไปได้ซักที"ฮาวด์ยิ้มกว้างขึ้น โดยมีสายตาของชายสองคนมองดูด้วย
เด็กหนุ่มเดินไปที่โต๊ะเก็บเงิน โดยมีอลิเซียเดินตามมา ดาบส่องแสงสีเงินวาววับ
"ชื่อของมันคือ แสงจันทรา ใช้ระวังๆหน่อยละ ดาบเล่มนี้เป็นดาบที่ร้ายกาจทีเดียว"
อลิเซียยิ้มรับ เก็บดาบเข้าฝักดาบที่อยู่ชุดเดียวกัน
"สองหมื่นห้าพันคราวด์"อลิเซียชะงักกับราคา ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างอย่างอึ้งๆ เช่นเดียวกับชายทั้งสองที่มองดูอยู่ ราคาที่แพงแสนแพง แต่เมื่อเทียบกับดาบที่เขาถูกชะตาแล้ว มันกลับคุ้มค่า... หรือเปล่านะ?
"งั้นนี่ค่ะ"หญิงสาวยิ้มบางๆ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา ที่มีลวดลายงดงาม ก่อนจะเขียนจำนวนตัวเลขลงไป และลงท้ายชื่อ อลิเซีย ฟาโรเวล
"ไปยื่นที่วังบารามอสนะค่ะ"ฮาวด์ยิ้มอย่างยินดี พยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่จะหันไปมองชายทั้งสอง ที่เลือกดาบได้แล้ว
"เอาละ ทีนี้ตาพวกท่านแล้ว ดาบเล่มนั้นมีชื่อว่า..."
.................................................
"หกหมื่นเจ็ดพันคราวด์ หกหมื่นแปดพันคราวด์ หกหมื่นเก้าพันคราวด์ เจ็ดหมื่นคราวด์ รวมของคุณอลิเซียด้วย ก็กลายเป็น เก้าหมื่นห้าพันคราวด์"ฮาวด์ยิ้มอย่างแช่มชื่น กำไรทั้งขึ้นทั้งร่อง รวยมหาศาล พอที่จะเที่ยวได้ซักปีสองปี
"เอาละ เดี๋ยวคงต้องไปเดมอสละ เอวิเดสอุส่านัดดื่มน้ำชาทั้งที"ฮาวด์พึมพำเบาๆ ก่อนจะวางถุงเงินขนาดใหญ่ไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินไปประมาณสองถึงสามก้าว
เพียงก้าวเดินก้าวที่สี่ร่างกายก็หายไปด้วยภาพสโลว์โมชั่น ภาพรางๆที่ค่อยๆจางกับการสาวเท้า เพียงเก้าอีกครั้งร่างก็พลันหายวับกับตาพร้อมร้านขายดาบ กลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่าอีกครั้งหนึ่ง
ความคิดเห็น