รักวุ่นๆของมนุษย์ต่างดาว

ลำดับตอนที่ #1 : ความจริง

ใจกลางกรุงเทพมหานคร
19.00น

     "พ่อจ๋าแม่จ๋า เฟทกลับมาแล้วจ้า" เฟทหรือนางสาวภาวิณี อายุ20ปี กล่าวพลางเดินเข้าคฤหาสน์ขนาดใหญ่ของครอบครัวตนเอง ภายหลังเพิ่งกลับจากมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

     "เป็นยังไงบ้างเจ้าตัวแสบ เรียนหนักมากเหรอ ไม่ได้กลับบ้านมาตั้ง1 เดือนแล้วนี่"เสียงทุ้มเสียงหนึ่งดังขึ้นจากภายในตัวบ้าน โฮบหรือนายภูธเนศ พี่ชายวัย 23ปี ซึ่งขณะนี้กำลังช่วยงานบิดาที่บริษัทในเครือแห่งหนึ่งกล่าว พร้อมเดินมาโยกศีรษะน้องสาวเล่น

       "ก็หนักพอสมควรแหละ ขืนไม่ขยันสงสัยโดนไล่ออกแน่ๆเลย"พูดพลางแบะปากให้พี่ชายดู

       "เรามัวแต่ไปทำกิจกรรมไม่ใช่เหรอ มีคนมาเล่าให่พี่ฟังแล้ว เรื่องเรียนเราน่ะไม่เคยมีปัญหานี่ เห็นสอบทีไร ไม่เคยต้องอ่านหนังสือเลย"

      "เว่อร์แล้ว เฟทอ่านนะแต่พี่โฮบไม่เห็นเองต่างหาก ส่วนกิจกรรมเฟทก็ทำแค่นิดๆหน่อยๆเอง" "แล้วนี่พ่อกับแม่ไปไหนล่ะ ไม่เห็นหน้าเลย วันนี้มีงานเลี้ยงที่ไหนเหรอ"หันไปถามพร้อมกับปัดมือพี่ชายที่ยังโยกสีรษะตนเองเล่นอยู่

       "ไม่ได้ไปไหนหรอก แค่กำลังติดต่อธุระด่วนน่ะ เดี๋ยวก็คงลงมาแล้วล่ะ ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนสิ เดี๋ยวจะได้ลงมากินข้าว ป้านีทำกับข้าวที่เราชอบไว้เต็มเลยนะ"พูดยิ้มๆ

       "จริงอ่ะ รักป้านีที่สุดเลย งั้นเดี๋ยวเฟทลงมานะ" พูดจบก็วิ่งขึ้นห้องของตนเองไป


19.30น
       
        "พ่อจ๋าแม่จ๋าธุระเสร็จแล้วเหรอ" ร่างสูงท้วมเล็กน้อยในชุดนอนกางเกงขายาวเดินเข้ามาหาในห้องรับประทานอาหาร พร้อมยกมือสวัสดีบิดาและมารดา

        "เสร็จไปบางส่วนแล้วล่ะ แล้วเราเป็นยังไงบ้างล่ะ ไม่ได้กลับบ้านตั้งนาน ไม่เห็นผอมลงเลยนี่ ไหนบอกว่าเรียนหนักมากไง"นายภูชิต สกลธรรมรงค์ กล่าวยิ้มๆ "คุณล่ะก็ อย่าไปแซวลูกสิคะ ไหนมาให้แม่ดูใกล้ๆหน่อย ดูสิ คล้ำไปตั้งเยอะ ซูบลงไปด้วยมั้ยลูก" นางวรรณภาหรือแม่ของเฟทถามอย่างเป็นห่วง

         "โห นี่แม่ว่าซูบลงเหรอครับ ผมว่ายังอ้วนเหมือนเดิมน้า ส่วนดำก็ไม่เห็นจะดำขึ้นสักเท่าไหร่เลย

         "ไม่ต้องมาว่าเฟทเลยนะ ตัวเองอ้วนกว่าเค้าอีก เค้าน่ะหุ่นมาตรฐานนะ" ด้วยส่วนสูง 170 ซม กับน้ำหนัก 68กิโล ทำให้ลักษณะภายนอกของเฟทดูคล้ายผู้ชาย ท้วมเล็กน้อย เมื่อรวมกับผมสีน้ำตาลเหลือบแดงเข้มซอยสั้น ตาโตสีน้ำตาลอมทองที่จะดุเวลาถูกขัดใจ ชอบเล่นกีฬาและทำกิจกรรมทุกประเภท เป็นกันเองกับทุกคน ร่าเริง ยิ้มง่าย จึงทำให้เฟทมีแฟนคลับที่มหาลัยเป็นรุ่นน้องจำนวนไม่น้อย โดยส่วนใหญ่เป็นน้องผู้หญิงซะด้วย

         "เออ หุ่นมาตรฐาน แต่มันมาตรฐานชายไทย เราน่ะเป็นผู้หญิงนะ"โฮบตอบกลับ "เพื่อนพี่ที่ทำงานในมหาลัยเรา มาเล่าให้พี่ฟังว่าเราน่ะสนิทกับเค้าไปทั่ว โดยเฉพาะพวกผู้ชายน่ะ"

          เฟททำหน้าบึ้งใส่แล้วเถียงกลับว่า "แล้วไงล่ะ ก็ผู้ชายคบแล้วสบายใจกว่านี่นา ผู้หญิงน่ะบางทีก็น่ารำคาญจะตาย แต่ยกเว้น น้องจอย น้องเมย์ น้องแป้ง น้อง...."

          "พอๆ จะมาบรรยายชื่อน้องๆของเราให้พี่ฟังทำไม พี่ห้ามเราไปจีบน้องสาวๆพวกนั้นอีก"

          "พอได้แล้ว เถียงกันเป็นเด็กไปได้ กินข้าวกันซะที เลิกเถียงกัน เดี๋ยวพ่อมีเรื่องสำคัญมากจะบอก"ภูชิตตัดบท เฟทหันไปแลบลิ้นใส่พี่ชายแล้วจึงก้มหน้าก้มตากินอาหาร เนื่องจากรู้ดีว่าบิดาไม่ชอบให้ขัดคำสั่ง

        
   

หลังจากทุกคนกินข้าวเสร็จ จึงไปรวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน

           "พ่อมีเรื่องอะไรจะบอกเหรอจ๊ะ" เฟทถามขึ้น ทั้งๆที่มือยังคงค้นหาแผ่นซีดีหนังมาเปิดดู

           "เฟท  เลิกค้นของแล้วมานั่งดีๆ ตั้งใจฟังเรื่องที่พ่อจะเล่าต่อไปนี้ มันอาจจะเหลือเชื่อ แต่พ่อขอบอกว่ามันคือเรื่องจริง"



เวลาผ่านไปประมาณ 20นาที

            "ไม่จริง! เฟทไม่เชื่อ พ่ออย่ามาล้อเล่นอย่างนี้สิจ๊ะ บ้านเราเนี่ยนะเป็นมนุษย์ต่างดาว"ตากลมโบกกว้างขึ้นกว่าเดิมเท่าตัว หันไปมองหน้าบิดาเขม็ง หัวเราะเสียงแหะๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครหัวเราะด้วย เสียงหัวเราะนั้นจึงค่อยๆเบาลง และหยุดในที่สุด

            "พ่อถึงบอกให้ตั้งใจฟังไง ตั้งสติให้ดีแล้วฟังได้แล้ว"