ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนสวนคนใหม่
"นี่ือห้ออแ" หิสูวัยพูพร้อมับเปิประูห้อแม่บ้านให้านยอล มือเรียวรับุแห้อามืออหัวหน้าแม่บ้าน วาลมลอบมอห้อใหม่อนเออย่าลวๆ่อนะรอาึ้นอย่าเ็ๆ
"อยู่ที่นี่เรามี ถ้าเ้านายไม่เรียใ้ ห้ามเินึ้นไปบนฤหาสน์เ็า แ่แเป็นนสวนไม่ึ้นไปอยู่แล้ว ส่วนห้อน้ำอยู่้านหลั ถ้ามีอะไรไม่เ้าใ็ถามันไ้"
"อบุมารับป้า" ร่าบาโ้อบุ่อนะัารปิประูลลอน ายหนุ่มทิ้ัวลนั่บนฟูที่นอนเ่าๆพลาล้วเอามือถืออีเรื่ออนเอึ้นมา
"รับนายน้อย"
"แ เรื่อที่ันให้ไปทำถึไหนแล้ว"
"อนนีุ้ลีลายหุ้นให้เราแล้วรับ"
"ีมา แล้วหุ้นที่เราถืออนนี้มีเท่าไหร่"
"ถ้ารวมับอุลี ็สี่สิบเปอร์เ็น์รับ"
"โอเ ทำาริ่อุวอนบอว่าเรามี้อเสนอีๆให้ ทำยัไ็ไ้ใหุ้วอนยอมายหุ้นอีสิบเปอร์เ็นให้เรา"
"เรื่อนั้นไม่ใ่ปัหารับ อนนี้ทาเราไ้ส่นายหน้าไปเราับุวอน่อนแล้ว าว่าอีไม่นานุวอน็น่าะลรับ้อเสนอาทาเรา"
"อให้มันเป็นอย่านั้นเถอะ อบใมานะแ"
"รับ นายน้อย็ระวััว้วยนะรับ"
"อืม"
หลัาวาสายร่าบา็ัารยัโทรศัพท์อนเอไว้ใ้ฟูที่นอน ่อนะลุึ้นหยิบผ้านหนูและอุปร์อาบน้ำเินออาห้อไป
ะเียวันทา้านฤหาสน์ระูลอู๋ ร่าสูอบุลที่ไ้ื่อว่าเป็นทายาทเพียนเียวอระูลยืนเหม่ออยู่ริมหน้า่า วามริบทอมอไปยัทิวทัศน์อเมือที่ล้อมรอบฤหาสน์่อนะไปสะุับร่าโปร่อใรบานในสวนุหลาบ ายหนุ่มพยายามเพ่มอบุลปริศนาอยู่นาน่อนะัสินใเินลมาที่สวนโยไม่ลืมที่ะว้าปืนพลมา้วย
ฝ่ายานยอลเมื่ออาบน้ำเสร็็ไม่ไ้รลับห้อทันที ร่าบาในุเสื้อยืัวโร่ยืนทอสายามอท้อฟ้ายามรารีอย่าเหม่อลอย
"พ่อรับ ผมิถึพ่อ" พลันน้ำาใสๆ็ไหลเอ่อนปริ่มอบา มือบายึ้นมาปาน้ำาอออย่าลวๆ่อนะหมุนัวหันหลัลับ แ่ไม่ทันที่ะ้าวา ท้ายทอยอเา็ถูอแ็ฟาลมาอย่าแร
"ะ...านยอล" ฝ่ายอี้ฟานเมื่อไ้เห็นหน้าอหัวโมยที่นใ้้ามปืนฟา็ใ ร่าสูัารใ้มือ้อนร่าอบุลที่นอนสลบอยู่ึ้นมา ่อนะ้าวเท้าเินเ้ามาในฤหาสน์อย่ารวเร็ว
ร่าสูัารวาร่าบาอนสวนหน้าหวานลบนเียอนเออย่าแผ่วเบา ่อนะ่อยๆใ้ผ้าุบน้ำับามใบหน้าและลำออานยอล
"ฮือออ อย่ายุ่านอน แ่บๆ"
"หึๆ" อี้ฟานลี่ยิ้มออมาพร้อมับัารเ็ัวนรหน้าอย่าแผ่วเบา พร้อมๆับานยอลที่่อยๆเริ่มรู้สึัว ร่าบาใเล็น้อยเมื่อเห็นบุลรหน้า านยอล่อยๆใ้มือยันัวึ้นแ่็โนวามเ็บปวารอย้ำบริเวท้ายทอยู่โม
"เี๋ยว่อนอย่าพึ่ลุ"
"ผมไม่สมวรอยู่ที่นี่" านยอลอบพร้อมับทำท่าะลุออาเีย
"ทำไมล่ะ หรือว่าเธอลัวันะหัเินเือน หืม"
"ผมไม่ไ้ลัวโนหัเิน แ่ผมลัวโนป้าาอินว่า" านยอลอบเสียเบา แ่นั่นลับเรียรอยยิ้มาร่าสูรหน้าออมาไ้
"ไม่มีใรว่าเธอหรอานยอล อีอย่าัน็เป็นนพาเธอึ้นมาเอ ว่าแ่เธอไปทำอะไรในสวนุหลาบ"
"ผมหลทารับ" านยอลพูพร้อมับ้อนสายามอบุลรหน้า
"อ่อ ั้นเี๋ยวันเินไปส่"
"มะ..ไม่เป็นไรรับ รบวนุเปล่าๆ"
"ไม่หรอ ริสิ นี่ยาเอาไปทานะ" อี้ฟานพูพร้อมส่หลอยาให้
"ะ..อบุรับ" านยอลยิ้ม่อนะยื่นมือออไปรับหลอยามาอ่าน่อนะส่มันืนลับไปให้เ้าอ
"ทำไมล่ะ"
"ือผม อ่านภาษาอัฤษไม่ออรับ ุ่วยผมทายาหน่อยไ้ไหมรับ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น