คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : love gallery part 8 [ เพื่อนสนิท ]
love gallery part 8
[ Joey Part ]
ผมรีบขับรถออกจากโรงพยาบาลเพื่อมาที่ออฟฟิศ ขืนไปสายตั้งแต่เริ่มทำงานได้ไม่กี่วันแบบนี้โดน บอสด่าตายแน่ๆ โจ้เอ้ยยย~ แต่คิดไปคิดมา ก็คุ้มเหมือนกันนะ นี่ถ้าไอ้เต้งไม่โทรมาขัดจังหวะ เราคงได้....... ฮึ้ย ไม่เอาๆไม่คิดดีกว่า ผมส่ายหัวไปมาแรงๆหวังให้ความคิดอะไรแบบนั้นออกไปจากหัว จริงสิ บางทีเค้าอาจจะลืมตัวไปว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของเค้าและแสตมป์ก็เป็นแค่ พี่น้อง กันเท่านั้น และแสตมป์ยังลืมก้องไม่ได้ด้วยซ้ำ.....
ก๊อกๆๆๆๆๆๆ
"เฮ้ย!! ไอ้เชี้ยโจ้!!"
ไอ้เต้งเคาะกระจกรถผมรัวๆๆ จนผมสะดุ้ง สติแตกกระเจิง จึงต้องลงไปจากรถไปก่อนจะตบหัวมันยุ่งๆของมันหนึ่งที
"มึงทำอะไรเนี่ย กูตกใจนะเว้ย" ผมบอก
"กูเนี่ย ต้องถามมึงว่ามึงเป็นอะไร กูเห็นมึงยิ้มแล้วก็ส่ายหัวๆแล้วเมื่อกี้ยังทำหน้าเศร้าอีก" อีกคนบอกพร้อมกับสีหน้าสงสัยสุดๆ
"เอ่อ...ก็...กู" ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เพื่อนเข้าใจ เลยได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ
"เออๆๆ กูเข้าใจอากาศเมืองไทยมันร้อน ใช่มะ? มึงก็เลยอารมณ์แปรปรวน"
"นี่มึงด่าว่ากูเป็นหม.." เต้งคงรู้ดีว่าผมจะพูดอะไร เลยเอามืออุดปากผมไว้แล้วพูดต่อ
"เฮ้ยย เปล่าาาา กูแค่จะบอกว่าคนอย่างคุณมึงเนี่ย ไปอยู่นิวยอร์คตั้งนาน คงไม่คุ้นชินกับอากาศร้อนที่เมืองไทย ก็แค่นั้น" เต้งอธิบายยืดยาวก่อนจะส่งสายตากวนตีนๆให้ผม
แต่ได้ข่าวว่าก็ไปเรียนด้วยกันไม่ใช่รึไง นิวยอร์คน่ะ....
-------------- 2ปีก่อนหน้านั้น --------------
/ เช้าวันหนึ่งใน Newyork
[ Teng Part ]
โคร้ม!!
ผมชนเข้ากับใครบางคนอย่างจังจนแรงกระแทกนั้นทำเอาผมเซล้มลงไปที่พื้นหัวมุมถนน
"โอ้ย!!" ผมอุทานออกมาด้วยความเจ็บ
"เห้ย! อะไรวะ!! คนยิ่งรีบๆอยู่ f**kyou เอ้ย!" นึกโมโหจึงตะโกนใส่หน้าอีกคน โดยไม่ลืมด่าเป็นภาษาอังกฤษอีกทีนึง เดี๋ยวมันไม่เข้าใจ แต่พอมองขึ้นไปจึงได้เห็นว่าคนที่ยืนอยู่...
ผมสีน้ำตาลเข้มยาวระต้นคอ ใบหน้าขาวขัดกับกรอบแว่นสีดำสนิท ดวงตาเรียวเล็กบวกกับนัยน์ตาดำพอเป็นประกาย ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อประดับไปด้วยหนวดเคราไรๆพอคมเข้ม อีกทั้งแขนล่ำๆที่นูนผ่านเสื้อยืดสีดำ ทำเอาผมอึ้งไปครู่หนึ่ง ลักษณะแบบนี้ ดูเหมือนจะเป็นคนไทยนะแต่แล้วความสงสัยของผมก็หมดไปเมื่อคนคนนั้นเอ่ยปากพูดกับผม
"ขอโทษครับๆ ผมมองไม่เห็นจริงๆว่าคุณวิ่งมา"
แล้วสติผมก็กลับมา
"ขอโทษแล้วมันหายเจ็บมั้ยเนี่ย อู้ยยย" ผมเอื้อมมือไปจับส่วนที่ถูกกระแทก
"เอ่อ เอาเป็นว่าผมขอโทษจริงๆละกัน คือวันนี้ผมต้องรีบไปอ่ะครับ ยังไงผมไปก่อนละกัน ขอโทษจริงๆนะคุณ" พูดเสร็จก็รีบวิ่งออกไป
"เห้ย!! เดี๋ยวดิ กลับมาก่อนดิเห้ย!!"
อะไรของมันวะรีบอะไรขนาดนั้น กูก็รีบเหมือนกันนะเว้ย นี่ถ้าไม่ติดว่าวันนี้มีเรียนวันแรกนะ ไอ้หนวดนั่นคงโดนผมต่อยสักหมัดสองหมัดแล้ว! นึกแล้วก็โมโห รีบไปเรียนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทัน
/ ที่โรงเรียน
แล้วผมก็ลากตัวเองมาจนถึงห้องประชุมจนได้ พอยกมือขึ้นมาดูเวลา แปดโมงครึ่ง ทันเวลาพอดีเป๊ะ! โล่งอกไปที ผมจึงรีบเปิดประตูออกไป...
"excuse me!!"
.
.
.
.
.
ผมพูดกับความว่างเปล่า ในห้องประชุมๆไม่มีวี่แววของใครทั้งสิ้น นี่ฝรั่งมันมาช้ากันขนาดนี้เลยเรอะ เยส! รอดแล้วเว้ย 'ที่เค้าบอกว่าฝรั่งตรงต่อเวลานี่มันไม่เสมอไปแฮะ วันนี้ก็มีเรื่องโชคดีเหมือนกันแฮะ' ผมพูดกับตัวเองก่อนจะหย่อนก้นนั่งบนเก้าอี้ และวางเอกสารลงบนโต๊ะ...
8:45
ช้ากันจัง ฝรั่งพวกนี้...
8:55
นี่ยังไม่มากันอักเหรอ มันเลยเวลาประชุมมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะเนี่ย...
9:00
เอ๊ะ? ผมว่ามันเริ่มแปลกๆแล้วนะ ผมหยิบเอกสารขึ้นมาดูฆ่าเวลา ไล่ดูไปเรื่อยๆ...
สถานที่ประชุม ห้อง 02B เวลา 8:30
ผมหันไปดูป้ายหน้าประตู ห้อง02Aก็ถูกแล้วนี่หว่า
.
.
.
เอ๊ะ?
แต่....
.
.
.
.
.
.
.
.
เดี๋ยวนะ...
.
.
.
.
.
.
.
.
เห้ย!!!!
ในนี้มันบอก 02B แต่หน้าประตูเขียนว่า 02A หมายความว่า...ผมมาผิดตึก!!
"ชิบหาย!!!!"
ผมรีบพาตัวเองออกจากตึก A โดยเร็วที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ตายๆๆๆๆเต้งเอ้ย มึงตายแน่ๆเลย แค่วันแรกก็มาสายซะแล้ว แล้วชีวิตหลังจากนี้มันจะเป็นยังไงเนี่ย โอ้ย ไม่อยากจะคิดจริงๆ TT
"ex…excuse me" ผมค่อยๆเปิดประตูออกไปจิตใจตอนนี้คงยิ่งกว่าตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อผมเงยหน้าขึ้นและพบกับสายตานับสิบคู่จ้องมาทางผมคนเดียวอย่างกับนัดกันมา ...
"What you name?"
"My..my name is Metee."
"Metee,Do you have watch?"
"Yes,sir..."
"Don't do this agin , go to the sit ."
ผมก้มหัวก่อนจะค่อยๆเดินไปที่เก้าอี้ น่าอายจริงๆ ' นี่ถ้าเราไม่ไปชนกับไอ้หน้าหนวดนั่นซะก่อน ถึงมาผิดตึกก็ต้องทันอยู่แล้วล่ะ ' ผมนึกโมโหอยู่ในใจถึงจะรู้ว่าจริงๆแล้วมันเป็นความผิดของผมเต็มๆก็เถอะ ชิส์
"เอ่อ...สะ สวัสดี" เสียงของใครบางคนดังขึ้น ผมหันไปหาเจ้าของเสียงนั้น
"เห้ย!!! ไอ้หนวด!!!" ผมตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ
"Hey? Are You ok?" อาจารย์พูดกับผม เพื่อนทั้งห้องพร้อมใจหันมาหาผมอีกครั้ง...
"อะ..เอ่อ ok..." ผมตอบ ก่อนจะหันไปหาไอ้หนวด
"นี่ มึงมาที่นี่ได้ไงเนี่ย?"
"ก็...ก็ผมเรียนที่นี่อ่ะ"
"อย่าบอกนะ ว่านายคือ อภิสิทธิ์ อ่ะ?"
"รู้ได้ไงอ่ะ..?"
"ก็คนไทยที่ได้ทุนมันก็มีแค่สองคนนี่หว่า"
"อ๋อ...จริงด้วย" .ยิ้ม
"ผมชื่อโจ้นะ เพื่อนๆที่นี่เค้าเรียกโจอี้ เป็นลูกคนเดียว ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"เต้ง..."
"แค่นี้หรอ ห้วนจัง"
"แล้วจะให้กูพูดอะไรมากกว่านี้ล่ะ ยังไงเราก็เจอกันแค่ไม่กี่เดือน ไม่ต้องรู้จักมากหรอก"
-------------------------------------------
[ Joey Part ]
ผมนึกย้อนไปถึงวันแรกที่ผมเจอกับเต้ง ตอนแรกๆดูท่าทางเต้งจะไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่นะ แต่ตอนนี้ กลายเป็นเด็กปัญญาอ่อนไปซะแล้ว เหอะๆ ไม่นึกเลยจริงๆ ว่าผมกับมันจะยังเป็นเพื่อนกันจนถึงทุกวันนี้
"พอเลยๆ ไม่ต้องแซวกู วันนี้จะได้ทำงานมั้ยกูเริ่มจะร้อนจริงๆและนะ ไปๆๆเข้าไปทำงานได้แล้ว"
ผมบอกพร้อมกับลากไอ้เต้งให้เข้าไปในออฟฟิศสักที ไม่อย่างนั้นมันคงยืนคุยกับผมจนถึงเที่ยงวัน แต่ถึงอย่างนั้น ตอนที่ทำงานเต้งก็ยังชวนผมคุยทั้งวันจนผมไม่มีสมาธิทำงานอยู่ดี
"เฮ้ย สรุปเมื่อเช้ามึงเป็นอะไรวะ ใจลอยถึงใคร" ไอ้เต้งเอาขาดันพื้นขยับเก้าอี้มาชนเก้าอี้ผม
"เออหน่าา เรื่องของกู" ผมบอกแต่ก็ยังไม่ละสายตาออกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์
"สาวคนไหนวะ ที่ทำคุณมึงใจลอยได้เนี่ย น้องน้ำหวานคนนั้นที่วิปป่าวว" ไอ้เต้งยังเซ้าซี้ผมไม่เลิก
"โอ้ยยย ยุ่งไรกับกูนักหนาวะ คัดรูปอยู่นะเฟ้ย กวนกูอยู่นั่นแหล่ะ" คราวนี้ผมหันหน้าไปหาไอเต้ง แล้วเริ่มโวยวาย
"เออ!! ก็ได้...กูไม่ยุ่งกับมึงและ แล้วมึงไม่ต้องมาง้อกูเลยนะ เชอะ!!" อีกคนบอกพร้อมกับสะบัดหน้าหนี นี่ผมคิดถูกรึเปล่าที่เป็นเพื่อนกับมันเนี่ย ขี้งอนเหลือเกิน
"โอเค" ผมบอกมันแล้วหันไปทำงานต่อไป แต่ก็ถูกรบกวนด้วยสายตาแปลกๆของไอ้เต้งอยู่ดี
"นี่มึงจะไม่ง้อกูจริงดิ..." ไอ้เต้งชะโงกหน้าผ่านกระจกกั้นเข้ามา
"มึงอยากได้อะไร...ก็บอกมาเถอะ กูรู้นะ" ผมพูดอย่างรู้ทัน คนอย่างเต้ง ถ้าไม่พาไปเลี้ยงเหล้าก็เข้าผับนั่นแหล่ะ
"ไป...ไปดูหนังกันไหม" เต้งบอกกับผมแต่หันหน้าหนีไปทางอื่น ก่อนจะเกาหัวฟูๆแกร๊กๆ อะไรของมันวะ?
"ห๊ะ?...ดูหนัง?" ผมทวนคำพูดมันอีกรอบ
"ก็ แบบว่า มันมีหนังที่กูอยากดูอ่ะแล้วมันมีโปรโมชั่นแบบดู 2คน จะได้แถม 1 ที่ กูก็เลยหาคนไปด้วย แค่นั้นแหล่ะ แต่ถ้ามึงไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรนะ มันจะหมดเขตเดือนนี้แล้วอ่ะ" เต้งร่ายยาวก่อนจะหันไปก้มหน้าก้มตาทำงาน อะไรของมันวะ...?
"มะรืนเหรอ อืมม...เอางี้ๆ" ผมเคาะกระจกหนึ่งที
"ก็มันเป็น2แถม1ใช่ป่ะ งั้นกูขอพาน้องกูไปด้วยนะ" ผมบอก และน้องคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็แสตมป์นั่นแหล่ะ
"น้อง...? คนไหนวะ" เต้งทำหน้างง
"เดี๋ยวมึงก็รู้เองแหล่ะน่าาา"
ความคิดเห็น