love gallery [KongxStampxJoey]

ลำดับตอนที่ #9 : love gallery part 9 [ คำสารภาพ ]

 

[ Stamp Part ]

 

...วันนี้ผมจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว...

 

จะว่าดีใจมันก็ดีใจนะ แต่...อีกใจนึง ผมก็ดันไม่อยากกลับ ผมกลัว...กลัวว่าถ้ากลับไปที่ห้อง ความรู้สึกเก่าๆมันจะกลับมาอีกครั้ง ผมยอมรับนะว่าผมเริ่มชินกับการไม่มีพี่ก้องแล้ว และผมก็เริ่มชินกับการมี...พี่โจ้ 

 

"แสตมป์ เหม่ออะไรอยู่ครับ?" แล้วพี่โจ้ก็เดินเข้ามาในห้องพอดีหลังจากที่บอกว่าจะไปคุยกับคุณหมอ พี่โจ้จัดการทุกอย่างให้ผมตั้งแต่เดินไปยื่นเอกสารตึกนู้นตึกนี้ รวมถึงติดต่อพยาบาลเรื่องต่างๆให้ผมด้วย

 

"อ๋อ...ป่าวคร้าบ พี่โจ้" ผมยิ้มตอบ

 

"ยิ้มแบบนี้แปลว่าหายดีพร้อมออกจากโรงพยาบาลแล้วใช่มั้ยครับ หืม" พี่โจ้เดินเข้ามาลูบหัวผมเบาๆ

 

"ก็คงงั้นมั้งฮะ" ผมบอกทั้งที่จริงๆก็ไม่พร้อมสักเท่าไหร่

 

"หมอบอกให้เปลี่ยนชุดได้เลยนะครับ เสื้อกับกางเกงอยู่ในตู้น่ะ เมื่อคืนพี่ไปเอามาให้แล้ว"

 

"พี่โจ้ แล้วเรื่องค่ารักษาพยาบาลล่ะครับ ผมยังไม่ได้ไปจ่ายเลย" ผมนึกขึ้นได้

 

"เรื่องนั้น พี่จัดการให้แล้วล่ะครับ" พี่โจ้บอกพร้อมกับส่งยิ้มให้

 

"ไม่ต้องก็ได้ครับพี่โจ้ ผมเกรงใจ" ผมบอกพี่โจ้และค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง แต่พี่โจ้ตรงเข้ามาหาผมก่อนจะแตะไหล่ผมเบาๆ

 

"ไม่เป็นไรหรอกแสตมป์" สายตาหวานที่มองมาทำผมแทบละลาย

 

"แต่...." ผมท้วง

 

"เอาอย่างนี้ ถ้าแสตมป์ไม่สบายใจ แสตมป์ต้อง

ทำอะไรให้พี่อย่างนึง โอเคมั้ยครับ?" 

 

"ทำอะไรเหรอครับ" ผมถาม

 

"ไปดูหนังกับพี่ก่อนกลับบ้านนะครับ" พี่โจ้ยิ้มให้ผมก่อนจะค่อยๆปล่อยมือ

 

"ดูหนัง? เรื่องแค่นี้เอง ได้สิครับ แต่ยังไงผมก็ต้องขอบคุณพี่โจ้มากๆเลยนะครับ งั้น พี่โจ้รอผมแปปนึงนะครับ" พูดจบผมก็รีบคว้าเสื้อผ้าวิ่งเข้าห้องน้ำไป ไม่เกิน5นาที ก็ออกมา

 

"ผมพร้อมแล้วครับ พี่โจ้ ไปกันเลยมั้ยครับ" ผมบอกพี่โจ้

 

"ครับๆไปครับแต่..."

 

"แต่?" 

 

"แต่ แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนนะครับ กระดุมก็ติดไม่หมด" พี่โจ้พูดปนหัวเราะก่อนจะเดินเข้ามาติดกระดุมให้ผม กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆแตะจมูกผมเบาๆเมื่อพี่โจ้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนตรงทื่ออย่างนั้น 

 

"อยากไปดูหนังมากจนต้องรีบขนาดนี้เลยเหรอครับ" พี่โจ้ขยับตัวออกเล็กน้อย

 

"ก็...นิดหน่อยครับ" ผมยิ้มแห้งๆให้พี่โจ้ แล้วจึงเดินนำออกจากห้องไปก่อนที่ผมจะสติแตกไปมากกว่านี้

 

[ Teng part ] 

 

แย่จริงๆเลยเรา ดันไปบอกไอ้โจ้ว่ามีโปรโมชั่นดูหนัง 2แถม1 ซะงั้น มันเลยชวนคนไปเพิ่มซะงั้น เเล้วจะบอกเรื่องนั้นยังไงล่ะเนี่ย เฮ้อ

 

ช่วงนี่โจ้ก็ดูแปลกๆไป ตั้งแต่ได้มาทำงานที่นี่ก็เริ่มคุยกับผมน้อยลงกว่าตอนอยู่คนล่ะที่ซะอีก แล้วยังชอบนั่งเหม่ออีก ผมก็พอจะรู้ว่าโจ้น่ะ ไม่ได้คิดอะไรกับผม แต่ผมรู้สึกอึดอัดน่ะ 

 

คุณเคยมั้ยล่ะ การที่เราชอบใครสักคนนึง แถมยังต้องเจอกันทุกวัน แต่บอกความในใจไม่ได้แบบนี้ มันทรมานนะ ผมทนไม่ไหวแล้วล่ะ ยังไงซะ วันนี้ผมก็จะบอกความรู้สึกของผมให้โจ้ฟัง เป็นไงเป็นกัน! 

 

ผมคิดเตรียมคำพูดมาตลอดทางในรถ ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง ต้องทำท่าทางแบบไหน กลัวว่าถ้าบอกออกไปแล้วความเป็นเพื่อนของเราจะหายไป แล้วจะทำงานด้วยกันได้ยังไง คำถามมากมายเต็มหัวผมไปหมด แต่คิดอีกที ผมก็พาตัวเองเดินมาถึงหน้าโรงหนังแล้ว ผมตั้งใจมาก่อนเวลานัดประมาณหนึ่งชั่วโมง เพื่อจะได้แอบไปซื้อตั๋วก่อน ขืนโจ้มาเห็นตอนซื้อ ที่โม้ไว้ว่าได้ฟรีก็พังหมดสิครับ 

 

แต่นั่งรอได้สักพัก คนที่ผมคอยอยู่ก็เดินมา พร้อมกับคนตัวสูงอีกคน …

 

[ Writer Part ]

 

โจ้เดินเข้ามาหาคนที่นั่งอยู่ ก่อนจะตบไหล่เพื่อนเบาๆ "เห้ยมึง รอนานมั้ย โทดทีว่ะรถมันติด"

 

"ไม่นานหรอก แล้วนี่…..." เต้งมองไปที่คนอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังโจ้

 

"อ๋อ นี่แสตมป์ รุ่นน้องกูเอง แสตมป์ นี่เต้ง เพื่อนที่ทำงานพี่" โจ้บอกก่อนจะหันไปหาแสตมป์แล้วยิ้มให้

 

"สวัสดีครับ พี่เต้ง" แสตมป์ยกมือไหว้คนอายุมากกว่าพร้อมกับยิ้มตาหยีๆให้

 

"สวัสดีครับ น้องแสตมป์"

 

"เออโจ้" เต้งสะกิดเพื่อนตัวเองเบาๆ แต่ก็เพิ่งนึกได้ว่าตรงนี้มีคนอยู่อีกคน...

 

"น้องแสตมป์ไปซื้อน้ำก่อนมั๊ยครับ ใกล้เวลาต้องเข้าโรงแล้วนะ" เต้งพูดก่อนจะทำเป็นหยิบตั๋วหนังในมือขึ้นมาดู

 

"อ๋อ ครับๆ" แสตมป์บอกก่อนจะเดินออกไป เต้งสะกิดแขนเพื่อนเบาๆ 

 

"ไม่เห็นมึงเคยเล่าเรื่องแสตมป์ให้กูฟังบ้างเลยนะ ถ้ากูไม่ชวนมึงมาดูหนัง กูก็คงไม่รู้ ว่ามึงมีรุ่นน้องที่สนิทแบบนี้" เต้งพูดขึ้น นึกหมันไส้เด็กแสตมป์นี่ขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ พอได้เห็นท่าทางที่ดูสนิทกับโจ้ขนาดนั้น

 

"ก็ รุ่นน้องที่มหาลัยน่ะ พอดีเค้ามาอยู่คอนโดเดียวกับกู แต่ช่วงนี้กูต้องดูแลเค้าเป็นพิเศษ" โจ้บอกก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง

 

"ทำไมวะ...?" เต้งเอียงคอถาม

 

"ก็...ช่างมันเหอะน่า เออแล้วเมื่อกี้ที่มึงเรียกกู มีอะไรรึป่าว" 

 

"เออ ก็มีแหล่ะ" เต้งเอ่ยเสียงเรียบ แต่ฝ่ามือหนาสั่นระริก ไม่ต่างกับก้อนเนื้อที่หน้าอกด้านซ้ายที่เต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนกัน คงมีแค่เวลานี้เท่านั้นที่เค้าจะบอกความในใจออกไป

 

"มีเรื่องอะไรวะ" โจ้ถามเมื่อเห็นเพื่อนทำท่าทางซีเรียส

 

"คือ...กู...ช........" แต่ยังไม่ทันได้คำตอบ แสตมป์ก็เดินมาหาทั้งสองคนพร้อมกับ แก้วน้ำและป๊อปคอร์นกระป๋องใหญ่

"ไปกันเถอะครับพี่โจ้ พี่เต้ง" แสตมป์ยกแก้วน้ำขึ้นมาดูดหนึ่งที ก่อนจะเดินนำหน้าเข้าโรงหนังไป สองคนมองหน้ากันครู่หนึ่งก่อนจะเดินตามแสตมป์ไป.

.

.

อะเคร มาต่อแล้วฮ้าป555555 ก็วันนี้ไปติ่งก้านคอมายังงงๆมึนๆอยู่ คำผิดตรงไหนขออภัยด้วยเง้ออออ <3

CR.SHL