คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : love gallery part 4 [ ให้ฉันดูแลเธอ ]
Love gallery part4
[ Joey part ]
ผมจอดรถ จากนั้นจึงลงจากรถและเดินอ้อมไปหาคนที่นอนหลับอยู่บนเบาะ ก่อนจะเปิดประตู และค่อยๆอุ้มขึ้นมา ถึงจะอยู่ในสภาพแบบนี้ยังน่ารักเลยแฮะ ว่าแต่ ห้องแสตมป์ห้องไหนล่ะ?
เอายังไงดี
งั้นเอาไปไว้ห้องพี่ก่อนละกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมค่อยๆวางแสตมป์ลงบนเตียง
ตอนนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วล่ะ ว่าผมยังรักแสตมป์อยู่ ผมไม่เคยลบแสตมป์ออกจากหัวใจผมได้เลย
"อื้อ หนาว" หนาว? หรือว่าแสตมป์
.
.
.
.
.
.
ผมเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของแสตมป์
"นั่นไง ตัวร้อนจี๋เลย" ตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะมีผื่นแดงขึ้นตามตัวด้วยนะ นี่แสตมป์แพ้เหล้าเหรอนี่ และผื่นนั่นอาจเพราะอยู่กับผิวขาวแบบนั้นเลยทำให้มองเห็นได้ชัดด้วยล่ะมั้ง ว่าแต่ ผมคิดอะไรของผมอยู่ล่ะเนี่ย
.
.
.
.
.
ผมจึงเอื้อมมือไปหยิบรีโมตมาเบาแอร์ลงให้ และเดินไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำและค่อยๆแตะลงบนใบหน้าของคนตรงหน้าที่ตอนนี้ตัวสั่นสะท้านด้วยความหนาว
ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแสตมป์ออก
ทีละเม็ด และค่อยๆเช็ตตัวให้
ผมดึงผ้าห่มมาห่ม ให้คนตรงหน้า
"ฝันดีนะ แสตมป์"
[ Stamp Part ]
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ตอนนี้หัวผมหนักอึ้งไปหมด เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นนะ ผมจำได้แค่ว่า ผมไปทานข้าวกับพี่โจ้ แล้วหลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียง
แต่ นี่ไม่ใช่เตียงผมนี่
แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง??
หรือที่นี่คือห้องพี่โจ้เหรอ??
แล้วใครเปลี่ยนชุดให้ผม!!??
หรือ ผมละเมอเดินไปเปลี่ยนชุดเอง??
ว่าแต่พี่โจ้ไปไหนล่ะ หรือพี่โจ้ไปทำงานแล้ว
แล้วผมจะสงสัยอะไรขนาดนี้เนี่ย เค้าจะไปไหนก็เรื่องของเค้าสิ ผมจะสงสัยไปทำไมกันนะ
ผมลุกขึ้นและเดินออกไป ด้านนอก เพื่อเปลี่ยนชุดและจะ
ผมกำลังเดินไปที่ประตู แต่อยู่ๆประตูที่ผมกำลังจะเปิดออก ก็ถูกผลักเข้ามาหาผมซะงั้น!!
และคนที่อยู่หลังประตู ก็คือพี่โจ้นั่นเอง
"เฮ้ย!!" ผมร้องออกไปด้วยความตกใจ
"เฮ้ย!!" พี่โจ้ร้องด้วยความตกใจ
ด้วยแรงผลักของประตู ทำให้ตัวผมเซไปทางด้านหลัง แต่ก่อนที่จะได้ล้มลง ก็มีมือของเจ้าของห้อง คว้ามือผมเอาไว้แล้วดึงผมเข้ามาหาตัว
จึงทำให้ระยะห่างของเราสองคนน้อยลงมาก
ตอนนี้ผมกับพี่โจ้ใกล้กันมาก ผมแทบจะได้กลิ่นลมหายใจหอมๆของพี่โจ้ เราสองคนค้างกันไปสักพัก ก่อนจะผละออกจากกัน
"เอ่อ ขะ ขอโทษครับ" ผมก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อซ่อนใบหน้าที่ตอนนี้เริ่มแดงระเรื่อๆ
"ขอโทษพี่ทำไม" พี่โจ้ถามผมด้วยเสียงเรียบ
เอ่อ นั่นสิผมจะขอโทษทำไมนะ ผมไม่ตอบพี่โจ้
"แล้วนี่จะไปไหน"
"จะกลับไปที่ห้องครับ"
"เดี๋ยวสิ อยู่กินข้าวด้วยกันก่อน พี่อุตส่าห์ซื้อมาให้นายนะ" พี่โจ้พูดพร้อมกับยื่นมือมาจับแขนผม
"เอ่อ แต่ว่า" ...ผมเกรงใจพี่นะครับ...
"ไม่เป็นไรหรอกน่า มาเถอะ" พี่โจ้พูดก่อนจะดึงผมและให้ผมนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว และเดินไปหยิบถ้วยโจ๊กมาให้ผม ก่อนจะวางถ้วยโจ๊กลงบนโต๊ะผมคนถ้วยโจ๊กเพื่อจะแยกขิงออก แต่
"คนอะไร พี่เอาขิงออกให้แล้ว" พี่โจ้หันมาพูดกับผม ว่าแต่ พี่โจ้รู้ได้ไงนะว่าผมไม่ชอบขิง??
ช่างมันเถอะ ผมยิ้มแห้งๆให้พี่โจ้หนึ่งที
ผมนั่งกินโจ๊กไปเรื่อยๆ พี่โจ้ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย
เอาเลยเอาแต่ก้มหน้า เพราะอะไรก็ไม่รู้นะ แต่ผมไม่ค่อยกล้ามองหน้าพี่โจ้เท่าไหร่นะ
"เอ่อ แล้วพี่โจ้ไม่ไปทำงานเหรอครับ" ผมถามเพื่อไม่ให้บรรยากาศบนโต๊ะเงียบเกินไป
"ทำงาน? วันนี้วันอาทิตย์นะแสตมป์" ผมอึ้งไปพักใหญ่ เอ่อ จริงด้วย ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย น่าอายชะมัด
"เอ่ออ..." ผมอยากซุกหน้าหนีลงไปในถ้วยโจ๊กจริงๆ
"งั้น ผมกลับห้องแล้วนะครับ สวัสดีครับพี่โจ้"
ผมยกมือไหว้พี่โจ้ ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป ทิ้งให้คนที่นั่งอยู่งงเป็นไก่ตาแตก
ผมวิ่งกลับมาที่ห้องและกระโดดลงไปบนเตียง เฮ้อ ป่านนี้พี่ก้องจะเป็นยังไงบ้างนะ ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า
.
.
.
โทรศัพท์!?!? หายไปไหนนะ ก็ผมใส่ไว้ในกระเป๋านี่นา หรือว่า ... อยู่ที่ห้องพี่โจ้เหรอ?
.
ผมเดินกลับไปที่ห้องพี่โจ้ก่อนจะเคาะประตูสองที
“พี่โจ้ครับๆ”
“อ้าวแสตมป์ ลืมโทรศัพท์ไว้ใช่มั๊ยพี่กำลังจะไปคืนพอดี แต่ไม่รู้ว่าแสตมป์อยู่ห้องไหน”
“อ๋อ ผมอยู่ห้อง 604 ครับพี่ ขอบคุณมากนะครับ” ผมรับโทรศัพท์มาจากพี่โจ้ ก่อนจะยกมือไหว้หนึ่งที
“งั้นก็ห้องข้างบนพี่พอดีเลยน่ะสิ”
“เอ่อ นั่นสิครับ แหะๆ” ผมยิ้มให้พี่โจ้ ก่อนจะก้มลงเปิดโทรศัพท์
แล้วผมก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อได้เห็นข้อความล่าสุด
P’Kong : แสตมป์ พี่ว่าเราเลิกกันเถอะนะ
"แสตมป์ แสตมป์ ได้ยินพี่มั๊ย"
//เอาแล้ววว เฮียแสตมป์จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย น่าสงสาร TT ปล.เค้าพยายามเขียนให้ยาวได้แค่นี้ง่ะ อยากให้ได้อ่านกันเร็วๆ จะพยายามลงบ่อยๆนะคร้าบ ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วด้วย งานเยอะมะมะโลย >< ยังไงก็ สามารถมาทวงฟิคได้ที่ FB : Laan Stryx / IG : lalalaan.st นะคร้าบ 55555 บ้ายบายหวังว่าจะได้เจอกันเร็วนี้น้า จุ้บๆ❤
ความคิดเห็น