คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : love gallery part 3 [ เมามากแล้วฉันว่าเธอไปพักก่อน ]
[Stamp part ]
ผมหย่อนก้นลงไปนั่งบนโซฟา หน้าล๊อบบี้
นี่ผมมาเร็วไปรึเปล่า ได้ข่าวว่าผมนัดพี่โจ้ตอนทุ่มนะ แต่ทำไงได้ล่ะ จะว่าไปผมกับพี่โจ้ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้วนี่นา ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไรรึเปล่า พวกเพื่อนผมบอกว่า พี่โจ้ชอบผม
แต่จะเป็นไปได้ไง ก็พี่โจ้ไม่เคยมีทีท่าว่าจะคิดอะไรกับผมเลย แต่ถึงพี่โจ้ชอบผมจริงๆ
ถึงตอนนี้เค้าคงไม่ได้อะไรกับผมแล้วล่ะ แล้วผมก็จะไม่ถามด้วย ตอนนี้ผมมีเรื่องเครียด
กว่านั้นที่อยากระบาย … ก็เรื่องผมกับพี่ก้องน่ะสิ
ช่วงนี้ผมทะเลาะกับพี่ก้องบ่อยมากเลยล่ะ
ดูเหมือนมันจะแย่มากๆเลย ผมจะทำยังไงดีนะ
ในขณะที่ผมมัวแต่คิดเรื่องพี่ก้อง
“แสตมป์ รอนานมั๊ย” ก็มีเสียงหนึ่ง แทรกเข้ามาในห้วงความคิดผม
“ไม่นานครับพี่ ผมเพิ่งมาถึงเองครับ”
“แล้วเราจะไปกันยังไงล่ะ”
“อืมมมม” ผมเม้มปากอย่างใช้ความคิด
“งั้นเดี๋ยวไปรถพี่แล้วกัน แตมป์บอกทางนะ”
“ได้ครับพี่โจ้^^”
ผมเดินตามพี่โจ้ไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย ว่าแต่รถพี่โจ้นี่
jaguar f type คันละ 8ล้าน ได้มั้งเนี่ยยยย =[]=
“เอ้า ขึ้นรถสิแสตมป์”
“อ่อ ครับๆพี่” สงสัยพี่โจ้คงเห็นผมค้างนานไปหน่อย เลยเรียกสติผมให้กลับมา
“เอ่อ เลี้ยวซ้ายตรงนี้แหล่ะครับพี่”
“โอเคๆ”
เมื่อถึงร้าน ผมก็เดินลงจากรถและเดินนำพี่โจ้เข้าไปในร้าน
ปกติถ้าเดินกับพี่ก้อง พี่ก้องจะให้ผมเดินตามมากกว่า แต่ผมชอบแบบนี้มากกว่าอีกนะ
แล้วทำไมผมต้องเอาพี่โจ้ไปเทียบกับพี่ก้องด้วยล่ะ ช่างเถอะ
สั่งอาหารดีกว่า ผมเริ่มหิวแล้วฃ่ะสิ
“เอาข้าวผัดกุ้งครับ”
“ชอบกินเหมือนเดิมเลยนะ แสตมป์”
“อ๊ะ พี่โจ้รู้ได้ไงครับ ว่าผมชอบ”
“ก็จำได้น่ะสิ ตอนเรียนน่ะ”
“อ๋อ ครับๆ” พี่โจ้ยังเหมือนเดิมเลยแฮะ
“แล้วทำไมถึงพาพี่มาร้านนี้ล่ะ”
“อ๋อ ร้านเพื่อนผมเองครับ พี่โจ้รู้จัก ชัช ไหมล่ะครับ”
พี่โจ้เงยหน้าคิดเล็กน้อย ก่อนจะทำหน้าเหมือนตอบคำถามแฟนพันธ์แท้ถูกงั้นล่ะ
“ชัช ที่อยู่คณะเดียวกับแสตมป์ น่ะเหรอ”
“ใช่ครับๆ ปกติผมมาเล่นดนตรีที่นี่แหล่ะครับ”
“แล้ววันนี้ไม่ต้องเล่นเหรอ”
“ไม่ครับ ผมเล่น แค่จันทร์-ศุกร์”
“งั้นไว้วันหลังพี่มานั่งฟังแสตมป์นะ”
“ครับ ได้เลยครับ^^”
"อ๊ะ ข้าวมาแล้ว กินกันเถอะ"
"ครับๆ^^" ผมพูดก่อนจะก้มลงกินข้าวผัดกุ้งจนหมดจาน
.
.
.
"เอ่อ น้องๆเอาลีโอขวด" ผมพูดกับพนักงาน
"แสตมป์กินเบียร์ด้วยเหรอ"
"อ๋อ ครับก็นิดหน่อย" จริงๆน่ะ ผมก็ไม่ค่อยกินเบียร์หรอกนะ แต่ผมอยากขอมีช่วงเวลา ที่ไม่ต้องคิดถึงพี่ก้อง สักพักก็ยังดี
"เอ้อ แล้วแสตมป์กับก้อง เป็นยังไงบ้าง"
พี่โจ้ถามคำถาม ที่ผมไม่อยากได้ยินออกมา ผมจะตอบยังไงดีล่ะ
ผมกระดกเบียร์อึกใหญ่
แล้วก็อีกอึก
จนมันหมดขวด
"น้องเอาอีกขวด" ผมหันไปหาพนักงาน
ตอนนี้ผมเริ่ม มองไม่เห็นอะไรแล้วสิ โลกหมุนไปหมด ความรู้สึกเวียนหัวแล่นเข้ามาในหัวผมอย่างจัง บ้าจริง!!
"คือ ผมกับพี่ก้อง..."
[Joey part]
ตอนนี้ผมนั่งกินข้าวอยู่กับแสตมป์ ทั้งๆที่คิดนะ
ว่าไม่ได้ชอบแล้ว แต่4ปีที่ผ่านมา ผมไม่มีใครเลย
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ใครจะไปนึกล่ะว่าจู่ๆจะได้มาเจอกันแบบนี้อีกครั้ง มันเหมือนฝันไปเลยเนอะว่ามั๊ย ><
"แล้วแสตมป์กับก้อง เป็นยังไงบ้าง" ผมเผลอพูดออกไป ทำไงดีๆ แต่คนมันอยากรู้นี่นา แสตมป์จะตอบยังไงนะ
"น้องเอาอีกขวด" แสตมป์ไม่ตอบ
แต่หันไปสั่งเบียร์เพิ่ม ท่าทางแบบนี้ ....
เมาแน่ๆ ก็ปกติแสตมป์กินเบียร์ซะที่ไหนล่ะ
"คือ ผมกับพี่ก้อง..." เหมือนแสตมป์กำลังพูดอะไรบางอย่าง แต่
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่แสตมป์ดันฟุบลงไปกับโต๊ะก่อน เฮ้ย!!
ไหวไหมเนี่ยย แสตมป์เอ้ยย โถ่กำลังจะได้ฟังความจริงแล้วแท้ๆ TT-TT
"แสตมป์ ไหวไหมแสตมป์" ผมเรียกแสตมป์พร้อมทั้งเข้าไปเขย่าตัว แต่ดูเหมือนแสตมป์จะไม่รู้สึกอะไรเลยนะ ยังคงหลับคาโต๊ะต่อไป
"ฮึบ เอาว่ะ!!" ผมแบกแสตมป์ออกมาจากร้าน
"ลดน้ำหนักบ้างนะแตมป์--"
ผมวางแสตมป์ลงบนเบาะด้านข้างคนขับ
แสตมป์ยังคงหลับ เเก้มที่เริ่มแดงระเรื่อๆ
เริ่มแดงมากขึ้น
หึยย น่ารักจริงๆ ขนาดเมานะเนี่ย
"อื้อ พี่โจ้" คนข้างๆผมละเมอออกมาแบบนั้น
ทำเอาผมยิ้มไม่หุบเลย
"เรียกพี่ทำไม หืม" ผมแกล้งพูดเล่น
"คิดถึง..." และคำตอบที่ได้ผมคิดว่าก็คงไม่ได้จริงจังเหมือนกัน
"รู้ตัวว่าคออ่อน ยังจะกินเหล้าอีกนะ" ผมดุคนที่นอนยิ้มตาปิดอยู่ข้างๆ
"ผมไม่ได้คออ่อนนะ" แหน่ะ ยังเถียงอีก เดี๋ยวพี่ก็จอดรถแล้วจับปล้ำเลย
.
.
.
ความคิดเห็น