ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ดาว(ซินโดรม)
วันนี้ฉันมีเรียนที่มหาลัยละ แถมวันนี้ยังต้องเดินไปเองอีก ให้ตายเถอะ TT ก็ลุงคนขับรถที่บ้านฉันน่ะสิ แกดันป่วยขึ้นมา แล้วฉันขับรถเป็นที่ไหนเล่า !! Taxi ก็ไม่เคยขึ้น รถเมล์หรอ อย่าหวัง~ ไม่เคยเลย ตอนพี่พิกอยู่ พี่พิกก็ขับรถไปส่งฉันได้ ToT เดินจนขาลากแล้วเนี่ย ยังไม่ถึงมหาลัยเลย
“ปี๊นน ~” เสียงแตรรถใครเนี่ย ดังหนวกหูชะมัดยาก
“ปี๊นน ปี๊นนนน ~!!!” แหม คราวนี้ ลากเสียงยาวอีกนะ กวนประสาทจริงๆ
“ยัยเคอะ!! จะไปไหน?? ^^” เสียงคุ้นๆเนอะ ฉันหันไป .... ว่าละ ไม่ผิด นายไรท์นั่นเอง
“เลิกเรียกฉันว่ายัยเคอะสักทีได้ไหม!! -*-”
“คุณออมเล็ทครับ กำลังจะไปไหนหรอครับ~”
“เว่อร์ เลี่ยน จะอ้วก ฉันกำลังจะไปมหาลัย แล้วฉันก็รีบมากด้วย ไปล่ะ บาย”
“ออม ขึ้นรถสิ ^o^ ฉันก็กำลังจะไปมหาลัยเหมือนกัน”
“เรื่องไรฉันต้องขึ้นรถนายด้วย ถ้าแฟนนายเห็น ฉันก็ตายดิ”
“จะขึ้นไม่ขึ้น ไม่ขึ้นก็เดินต่อไปจนกว่าจะถึงละกัน ^^”
คำพูดของนายไรท์ ทำเอาฉันหยุดชะงัก T^T ฉันเมื่อยแล้วจริงๆ ถ้าฉันขอติดรถเขาไปจะเป็นอะไรไหมนะ? เอาไงดีๆ? = =” เขากำลังจะขับรถออกไปแล้วววว!!
“เดี๋ยวสิ มาชวนฉันไปด้วย แล้วไม่ยอมรอเนี่ยนะ - -”
“^w^ ตกลงจะไปกับฉันใช่ไหม? งั้นก็รีบขึ้นมาสิ ไหนเธอรีบ เดี๋ยวก็ไปสายหรอก”
ฉันเดินไปขึ้นรถ Pagani Zonda Roadster รถที่แพงเป็นอันดับ 2 ของโลก o_O? บ้านนายผลิตแบงค์ปลอมหรือไงย้ะ !! น่าหมั่นไส้ที่สุด นี่คงเอาไว้ขับอวดสาวๆ สินะ ใช่ซี้!! คุณนักร้องดัง
“นี่ใจเธอจะเงียบไปตลอดทางเลยใช่ไหม?”
“เปล่าหรอก ฉันไม่รู้จะคุยอะไรกับนายต่างหาก เอาเป็นว่าขอบคุณละกัน ที่ให้ฉันติดรถมาด้วย”
“ไม่เป็นไร ^_^ ถ้าเธอจะติดรถมาด้วยทุกวัน ฉันก็ยินดี”
“นี่นายบ้าไปแล้วหรอ? นายจำเรื่องที่สวนได้ไหมล่ะ? ฉันได้ยินนายกับแฟนทะเลาะกันนะ ท่าทางแฟนนายจะหวงนายมากๆเลย แล้วฉันติดรถมาด้วยแบบนี้ แฟนนายไม่ว่าอะไรหรอ? :O”
“ก็อย่าให้เธอรู้สิ :]] ]” ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ พ่อรูปหล่อ ตอบได้น่ามึนมากๆ ฉันไม่มีไรจะพูดกับคนอย่างนายแล้ว เหอๆ ถ้าฉันเป็นยัยแม่มดนะ ฉันเลิกกับนายแน่ๆ
“ฉันไม่ได้รักวิชชี่หรอกนะ” แล้วนายจะบอกฉันทำไมเล่า?
o_O?? หาาา เมื่อกี้นายไรท์พูดว่าอะไรนะ ขอฟังอีกทีได้ไหมอะ นายไม่ได้ชอบยัยแม่มดหรอ ? อะไรเนี่ย
“นี่นายกำลังบอกฉันว่า นายไม่ได้รักแฟนนายเนี่ยนะ !! OoO รู้ตัวไหม ว่าพูดอะไรออกมาอะ”
ฉันหันไปมองไรท์ เขาเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา สีหน้าเขาดูเปลี่ยนไป = =” ฉันพูดอะไรผิดไป ก็ไม่หนิ แล้วฉันก็ยังไม่ได้ว่าเขา ไม่ได้พูดอะไรแรงๆใส่เขาด้วย แล้วเขาเป็นอะไรไปเนี่ย
“หึหึหึ ฮ่าๆๆ ฉันล้อเล่นน่ะ เธอเชื่อหรอว่าฉันไม่ได้รักวิชชี่ ฉันก็ต้องรักแฟนฉันสิ ^^”
“เสียดายจัง~ >.<”
“เสียดายที่มันไม่ใช่ความจริงใช่ไหมล่าา~”
“แน่นอนย่ะ เพราะถ้ามันเป็นความจริงนะ ฉันจะได้คาบข่าวนี้ไปขายไง~ ฮ่าๆๆๆ”
เราสองคนคุยกันตลอดทาง หัวเราะไปพร้อมๆกัน คุยกันสนุกสนาน ฉันคิดว่าเราเข้ากันได้ดี ^0^ ตลอดเวลาที่ฉันได้อยู่กับเขา ฉันไม่รู้สึกเลยสักนิดว่าเขาคือซุปเปอร์สตาร์ ฉันรู้สึกราวกับว่าเขาเป็นพี่ชายของฉัน : )
ณ มหาวิทยาลัย Otta
ทันทีที่เขาขับรถเข้ามาในมหาลัย ฉันเห็นสายตาทุกคนต่างก็จ้องมาที่เรา O_O ให้ตายเถอะ !! เขาลืมใส่แร็คหลังคารถนี่นา - -” มองเห็นชัดยิ่งกว่ากระจกใสซะอีก
“ไรท์ นายลืมใส่แร๊คหลังคาน่ะ T^T”
“เห้ย ซวยแล้ว ฉันยังว่าทำไมวันนี้ตั้งแต่ฉันขับรถออกมาจากคอนโดถึงมีแต่คนมองรถฉัน”
“โอ้ยย~ นายทำไมขี้ลืมแบบนี้ ฉันต้องซวยแน่ๆเลย”
“ขอโทษนะ - -” พอดีฉันเอาไปล้างน่ะ ฉันก็เลยลืมเอามาใส่ ”
“แล้วอย่างงี้ ฉันจะเป็นข่าวกับนายไหมอะ? ToT”
“แค่เป็นข่าวเอง อย่าไปซีเรียส ^^; เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“แล้วนายจะจัดการยังไงหา??? ถามหน่อยเหอะ XO ”
“ก็ยอมรับไปสิ ว่าฉันกำลังคบหาดูใจกับน้องสาวพิก ที่ชื่อ 'ออมเล็ท' แล้วพอนิตยสาร Familyฉบับที่เธอไปถ่ายกับพิกวางขายนะ ^^ เธอก็จะเป็นที่รู้จักของทุกคนในนามแฟนของฉันยังไงล่ะ ฮ่าๆๆ”
“นายอย่ามาล้อฉันเล่นนะ T.T ฉันไม่ได้อยากเป็นที่รู้จัก แล้วก็ไม่ได้อยากเป็นแฟนของนายด้วย”
“เธอนี่ใจแข็งจริงๆเล้ย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นนะ ...”
“หยุดพูดไปเลย -*- ตอนแรกฉันคิดว่าเราจะคุยกันดีๆได้ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจละ เจอนายทีไร ฉันเดือดร้อนทุกทีเลย นายนี่มันตัวซวยจริงๆเลย ฉันไม่น่าเกิดมาเจอคนอย่างนายเลย โชคร้ายที่สุด ถ้าแฟนนายมาด่า หรือทำอะไรฉัน ฉันจะโทษนาย โทษนายคนเดียว!! จอดรถด้วย ฉันจะลง ตรงนี้!!!!!!”
เอี๊ยดดด~ ดูเหมือนว่าฉันจะด่าไรท์แรงเกินไป เขาเบรกรถทันทีที่ฉันบอกว่าจะลงจากรถ TT^TT ถึงฉันจะรู้สึกผิดแค่ไหน แต่ฉันก็ต้องลงจากรถอยู่ดี ก็ฉันด่าเขาซะขนาดนั้น - -” เขาคงจะโกรธฉันมากๆ
ฉันลงมาจากรถของไรท์ และเดินต่อไปยังคณะของฉัน โดยไม่สนใจว่าผู้คนที่อยู่รอบข้างจะมองมาที่ฉัน แล้วพูด ซุบซิบนินทาว่าอะไรบ้าง ~ +_+ ฉันต้องเจออะไรอีกเนี่ย
ในที่สุด .. ถึงซะที ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียน เปิ้ลจองที่ไว้ให้ฉันแล้ว เป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆ
วันนี้อาจารย์สอนการออกแบบเสื้อผ้าเบื้องต้น : ] อาจารย์บอกด้วยนะว่าปลายภาคจะมีงานชิ้นใหญ่ให้พวกเราได้ลองออกแบบ และตัดชุดเองด้วย ^w^ มันก็น่าสนุกดีอยู่หรอก แต่ฉันจะทำไหวไหมเนี่ย~
“ออม เธอเตรียมชุดสำหรับใส่อาทิตย์หน้าหรือยังจ๊ะ?” เปิ้ลถาม
“ยังไม่มีอะ ทำไมหรอ? มีโปรแกรมเด็ดๆ มาเสนอฉันหรอ XD”
“ออม นี่เธอยังไม่รู้อีกหรอ? อาทิตย์หน้านี้ที่มหาลัยจะมีงานเลี้ยงต้อนรับ Freshy ทุกคนนะ แล้วก็มีประกวดดาว-เดือนของมหาลัยด้วย แล้วที่สำคัญนะ เธอน่ะได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนคณะเราไปประกวดด้วยล่ะ“
ยัยเปิ้ลนี่ก็เล่นมุขเก่งเหมือนกันนะเนี่ย ^__^
“ฮ่าๆๆ เปิ้ล มันก็ตลกอยู่นะมุขเธอเนี่ย แต่ถ้าจะแกล้งฉัน ช่วยเนียนกว่านี้นิดนึงนะจ๊ะ”
“อ้าว ออม เธอไม่รู้จริงๆหรอ? - -” ฉันไม่ได้เล่นมุขนะ”
“O-o!! ใครเป็นคนคัดเลือก ? ตาบอดสิ้นดี เหอะๆ”
“ออม ลงๆไปเหอะน่า ถึงไม่ได้รางวัลก็ไม่มีใครว่าหรอก ลงไปเป็นประสบการณ์ชีวิตไง นะ ฉันได้ยินมาว่า ปีที่แล้ว พี่วิชชี่ เป็นตัวแทนคณะเรา แต่ก็แพ้ เพราะว่าพี่พิก จากเอกการขับร้อง ได้รางวัลไป~ ^^ คนอะไร สวยก็สวย รวยก็รวย เรียนก็เก่ง เสียงก็เพราะ”
อ่อ ฉันลืมบอกไปว่า พี่พิกก็เรียนมหาลัยเดียวกับฉัน เอกการขับร้องนั่นเอง ^^; ฉันพึ่งรู้นะเนี่ยว่ายัยแม่มดเรียนคณะเดียวกับฉัน แล้วฉันก็พึ่งรู้ด้วยว่าพี่พิกเป็นดาวมหาลัย - -” ถ้าทุกคนรู้ว่าฉันเป็นน้องพี่พิก เขาก็ต้องบอกว่าทำไมพี่พิกมีน้องสาวขี้เหร่จัง T^T สวยก็ไม่สวย เรียนก็ไม่เก่ง เสียงก็ ... ~ (ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)
“เปิ้ล .. ความจริงคือ ฉันเป็นน้องสาวพี่พิกน่ะ ^^ แหะๆ”
“หาาา OoO!! ออม เธอเป็นน้องสาวพี่พิกหรอเนี่ย ฉันเคยได้ยินมาเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเธอ”
“ขอโทษนะที่บอกช้าไป ~ ^^;”
“มองไปมองมา เธอก็หน้าเหมือนพี่พิกเลยนะเนี่ย ^0^ อ๋อออ มิน่าล่ะ รุ่นพี่คณะเราคงรู้ว่าเธอเป็นน้องพี่พิก รุ่นพี่เขาเลยอยากส่งเธอเข้าประกวดน่ะ ^^”
“โอ๊ยยยย ฉันไม่เหมาะหรอก ฉันไม่ได้สวยเหมือนพี่พิกสักหน่อย”
“ไม่เป็นไรหรอกออม สู้ๆ ฉันอยู่ด้วยทั้งคน : )) )”
เปิ้ลเป่าหูจนทำให้ฉันยอมเข้าประกวด เพราะเปิ้ลบอกว่า ถ้าใครชนะจะได้เงิน พร้อมทริปไปเที่ยวฝรั่งเศส 5 วัน 4 คืน ฟรี!!! พาเพื่อนไปได้ 1 คนด้วยแหละ ^^ อย่างงี้แหละนะ มหาวิทยาลัยเอกชน งบเยอะ งบเหลือเฟือ ค่าเทอมก็แพ๊ง แพง ~ แต่มันก็เป็นมหาลัยที่สอนออกแบบเสื้อผ้าดีที่สุดแล้วล่ะ หยวนๆไป~
ฉันตื่นขึ้นมา เพราะยัยเปิ้ลปลุก เมื่อคืนฉันมานอนที่บ้านเปิ้ลนี่แหละ : ) บ้านของเปิ้ลเป็นบ้านหลังขนาดปานกลาง แต่รูปแบบของบ้าน ถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงาม เพราะว่าพ่อของเปิ้ลเป็นคน
วันนี้ที่มหาลัยหยุดการเรียนการสอนชั่วคราว = =” เพียงเพราะว่าตอนกลางคืนจะมีงานเลี้ยง ^^; เปิ้ลเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนเวลามีงานเลี้ยงตอนกลางคืน ตอนกลางวันก็ยังมีการเรียนการสอนอยู่นั่นแหละ แต่แทบจะไม่มีนักศึกษาคนไหนไปเรียน เพราะมัวแต่เตรียมชุด แต่งตัว แต่งหน้ากันทั้งวันทั้งคืน ปีต่อๆมา มหาลัยเลยของดการเรียนการสอนไปโดยปริยาย ^__^
“I want nobody nobody but you” ใครโทรมาเนี่ยย~ อ้าว พี่พิกนั่นเอง ^^
“ฮัลโหล พี่พิก” พอเปิ้ลได้ยินปุ้ป ก็มาเกาะติดใกล้ๆฉันเลยเนี่ย 55 ทำตัวเป็นปลิงไปได้ เพื่อนฉัน !!
“ออม ตอนนี้อยู่ไหนอ่ะ? พี่หามาออมที่บ้าน แต่แม่บ้านบอกว่าออมไปนอนบ้านเพื่อน”
“อ๋อ ตอนนี้ออมอยู่บ้านเปิ้ลอ่ะค่ะ ^w^ พี่พิกไม่รู้จักหรอก เดี๋ยววันหลังจะแนะนำให้รู้จักละกันนะคะ (ยัยเปิ้ลยิ้มน่าจนบานละ ฉันมีเพื่อนเป็น FC พี่สาวตัวเองหรอเนี่ย) ”
“พี่ได้ข่าวมาว่าออมได้ลงประกวด Freshy แล้วเมื่อคืนแม่โทรมาหาพี่พอดี พี่ก็เลยเล่าให้แม่ฟัง ^^”
“แล้วไงต่อคะ? =_+ ” แม่โทรหาพี่พิก แต่ไม่โทรหาออมเนี่ยนะคะ แม่ขา
“แม่บอกให้พี่พาออมไปแต่งตัว แต่งหน้า ทำผมที่ร้านเครือข่ายของแม่อ่ะจ่ะ ^W^”
“อ๋อ ได้ค่ะ ฟรีใช่ไหมคะ?”
“ก็ต้องฟรีสิจ๊ะ ^^ ขี้งกเหมือนเดิมเลยนะ”
“ค่ะ ค่ะ แล้วร้านอยู่แถวไหนอ่าคะ?”
“ออมมาหาพี่ที่คอนโดละกัน เดี๋ยวพี่พาไป”
หลังจากวางสายเสร็จ เปิ้ลถามฉันหลายคำถามมากจนฉันตอบไม่ทัน 55 ^^ ฉันชวนเปิ้ลไปด้วยกัน แต่เปิ้ลบอกว่าเปิ้ลเกรงใจ แล้วเปิ้ลก็เตรียมชุดไว้แล้วด้วย ฉันต้องฉายเดี่ยวอีกแล้วหรอเนี่ย T^T
ฉันโทรให้คุณลุงคนขับรถที่บ้านมารับฉัน แล้วไปส่งฉันที่คอนโดพี่พิก ฉันบอกให้คุณลุงกลับไป ^^ เพราะว่าฉันมีคนขับรถอีกคน เป็นนักร้องสาวแสนสวย นั่นก็คือ พี่พิก นั่นเอง ห๊าๆ
ฉันเดินขึ้นไปที่ห้องพี่พิก คราวนี้ฉันมาถูกห้องแล้วนะ จะบอกให้ ^v^ เออ ฉันไม่ได้เจอนายไรท์เลย ตั้งแต่วันที่ฉันตะคอกใส่เขาไปวันนั้น เขาคงโกรธฉันมากๆเลยล่ะ เห้ออ~
“ก้อกๆๆ” ไม่เปิด “ก้อกๆๆ” ไม่เปิด “ก้อกๆๆ” ก็ยังไม่เปิด - -”
“พี่พิกคะ เปิดประตูหน่อยค่ะ ออมมาแล้ว” = =” เงียบ ... กึกๆ ฉันเปิดประตูเข้าไป แต่มัน
ล็อกนี่นา พี่พิกคงเข้าห้องน้ำอยู่ล่ะมั้ง ฉันโทรหาพี่พิกดีกว่า
“0 8 9 8 9 8 9 ...” กดๆๆๆ
“ยัยเคอะ!! ไม่ต้องโทรหาพิกหรอกน่า เขาไม่อยู่หรอก” ฉันหันไปมอง ... ไรท์ O.O เขากำลังเดินเข้ามาหาฉัน
“แล้วนายรู้ได้ไงว่าพี่พิกไม่อยู่ =_+?”
“เมื่อกี้พิกไปหาฉันที่ห้อง บอกว่ามีงานเข้ามาด่วนมาก คงพาเธอไปไม่ได้ เลยวานให้ฉันพาเธอไปแทน ^^ ฉันบอกพิกแล้วนะว่าเธอไม่อยากไปกับฉันหรอก แต่พิกเขาบอกว่ามันจำเป็นจริงๆ แลวเธอล่ะจะเอายังไง?”
เขายังคงยิ้มแย้ม หน้าหล่อสดใสเหมือนเดิม เขาคงหายโกรธฉันแล้วมั้ง
“แล้วนายล่ะ? อยากพาฉันไปหรือเปล่า? XO นายไม่โกรธฉันแล้วหรอ”
“ตอนแรกก็โกรธนะ ^v^ แต่ตอนนี้ หายแล้ว แล้วอีกอย่างนะ วันนี้ฉันใส่แร็คหลังคารถแล้วด้วย :) แถมเป็นกระจกฟิล์มดำด้วยนะ ไม่มีใครเห็น รับรองล้าน %”
เขายิ้มจนเห็นฟัน ทำให้ฉันเห็นเขี้ยวเสน่ห์ของเขา :]] ] เขาเป็นคนที่หน้าตาดีจริงๆ ยิ่งเวลาเขายิ้มนะ โลกทั้งใบก็สดใส คนที่เขายิ้มให้แทบจะละลายไปอยู่กับพื้นได้เลยล่ะ ^^
“ขอบคุณนะที่นายไม่โกรธฉัน งั้นไปกันเถอะ ^w^”
เขาพาฉันไปที่รถของเขา เหมือนว่ารถของเขาจะเพิ่งถูกล้างไป วิ๊งใช้ได้เลย รถหล่อ พร้อมคนขับสุดหล่อ เยี่ยมๆ :P เสียอย่างเดียว ตุ๊กตาหน้ารถรูปไข่เจียว นั่นก็คือฉัน ดันไม่สวย ฮ่าๆๆๆ - -คิดดูแล้ว เขาก็เหมาะสมกับยัยแม่มดวิชชี่จริงๆนั่นแหละ หล่อบาดใจ กับสวยเซ็กซี่ เข้ากันดีจริงๆ น่าอิจฉาเนอะ T.T
“ฉันขอโทษที่ว่านายแรงๆวันนั้นนะ - -”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า มันก็จริงอย่างเธอพูดนั่นแหละ แล้ววิชชี่ไปคุยกับเธอบ้างหรือยัง?”
“ไม่นี่ ตั้งแต่วันนั้นฉันไม่เคยเจอพี่เขาเลย = =”
“เธอโชคดีจังเลยนะ เพราะว่าวิชชี่น่ะ ตามหาตัวเธอทั่วล่ะ แหะๆ ขอโทษด้วยนะ”
“ไม่เป็นไร งั้นถือว่าเราหายกันแล้วนะ : )) ”
เราสองคนมองหน้าแล้วยิ้มให้กัน ฉันรู้สึกได้ว่าหน้าฉันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ ไรท์ก็ยิ้มไม่หุบ ฉันก็เหมือนกัน หลังจากนั้นเราสองคนก็ระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน ^0^ ความเงียบก็สามารถทำให้เราขำได้~
“ถึงแล้ว ออม ฉันคงไม่ได้อยู่กับเธอหรอกนะ ฉันก็ต้องไปเตรียมตัวเหมือนกัน ^^ วันนี้วงฉันขึ้นเล่น Concert ด้วยนะ อย่าลืมไปดูล่ะ ^^”
“อ่าว แล้วใครจะไปส่งฉันที่งานล่ะ >o<!!”
“ไม่ต้องห่วง พิกบอกให้คนขับรถที่บ้านเธอมารับแล้วล่ะ ;P”
“ไรท์ ไม่สิ พี่ไรท์ มันไม่ถนัดนี่นา เอาเป็นว่า ไรท์ ^--^ ฉันขอบคุณนายมากๆเลยนะ ไปละ โชคดีๆ”
ทันทีที่พูดจบ ฉันรีบหันหลังให้เขา เพราะฉันไม่อยากให้เขาสังเกตเห็นหน้าฉันที่เริ่มแดงขึ้นมาอีกแล้วน่ะสิ ฉันเดินเข้ามาในร้าน O.O ร้านนี้มีแต่ชุดราตรีสวยๆ หรูๆ ทั้งนั้นเลย ไม่น่าเชื่อว่า แม่จะเป็นคนออกแบบทั้งหมด
เจ้าของร้านพาฉันไปแต่งหน้า ทำผม แต่งตัว ฉันได้ยินช่างแต่งหน้าคุยกันว่า ถ้าฉันได้เป็นดาวมหาลัย แม่จะลดราคาให้ร้านนี้ 50% - -” มิน่าละ เจ้าของร้าน กับคนในร้านเนี่ย ต้อนรับฉันดียิ่งกว่าอะไรซะอีก
ฉันใช้เวลาแปลงโฉมประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าๆ ฉันรู้สึกอึดอัดที่ต้องใส่ชุดราตรี พุงจะแตกอยู่แล้วค่า พระเจ้า!! T^T เพื่อความสวยเราต้องอดทน 555 พี่ที่ร้านเป็นกระเทยฮามาก ขอบอก ฉันเลยไม่รู้สึกเบื่อ หรือเกร็งสักนิด พี่เขาเอากระจกมาให้ฉันส่อง
“คุณน้องคะ เริ่ดมากค่ะ ฟินนาเร่ คุณน้องเนี่ยสวยมากๆเลยนะคะ” พี่กระเทยพูด
“ไม่หรอกค่ะ ออมว่า คุณพี่ฝีมือขั้นเทพมากกว่านะคะ” ฉันแกล้งยอ
ทุกคนในร้านพากันชมฉัน จนฉันเขิลไปหมดแล้ว สักพักคุณลุงขับรถก็มารับฉัน โอเค ชุดพร้อม ฉันพร้อม รถพร้อม ซินเดอเรลล่าตัวปลอมพร้อม ไปได้ๆ (ฉันเพ้ออะไรเนี่ย?)
ณ งานเลี้ยงมหาวิทยาลัย Otta
ฉันคิดว่าฉันมาสายอีกแล้วสินะ เพราะวงดนตรีขึ้นเล่นบนเวทีกันแล้ว ทุกคนพากันเต้นอย่างเมามันส์ในชุดราตรี ^^; มันก็ดูขัดๆอยู่นะ แต่ทุกคนก็ยังมันส์กันต่อไป
“ต่อไป เชิญพบกับการแสดงของวงที่ทุกท่านรอคอย นั่นก็คือวง Leopard !!!!!”
ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจให้ฉันรีบวิ่งไปดูหน้าเวที ฉันคงแค่อยากจะเต้นกับคนอื่นล่ะมั้ง ฉันคงไม่ได้สนใจอะไรนายไรท์กับวงดนตรีของเขาหรอกมั้ง เพลงที่เขาเล่นมันส์มาก ทุกคนพากันเต้นใหญ่ ฉันก็แอบเต้นนิดๆนะ แต่ด้วยเสื้อผ้าที่ไม่อำนวยเท่าไร มันก็เต้นได้นิดหน่อยเท่านั้นแหละ ฉันยืนดูไรท์ร้องเพลง เสียงเขาเพราะมากๆเลยล่ะ ผู้ชายอะไร หล่อและน่า ....... รัก *o*
“เพลงต่อไปนี้ เป็นเพลงช้าที่ผมอยากมอบให้คนๆนึงครับ และยังไม่เคยร้องที่ไหนมาก่อน ที่นี่จะได้ฟังเป็นที่แรก และที่เดียวครับ” พอนายไรท์พูดจบ เสียงกรี๊ดก็ดังสนั่น ทำนองเพลงเริ่มขึ้น แค่ดนตรีก็ทำให้หัวใจสั่นไหวได้แล้ว เหมือนเพลงที่เล่นออกมาจากใจทั้งหมด
“ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ว่าลึกๆเธอคิดยังไง รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน
อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้ มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย ...”
พอเพลงจบ เสียงกรี๊ดดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าจะดังกว่าเดิมอีกนะ ก็แน่ล่ะสิ วง Leopard ไม่เคยเล่นเพลงแบบนี้ที่ไหนมาก่อน แถมยังซึ้งมากๆอีกด้วย ว่าแต่นายไรท์มอบเพลงนี้ให้ใครกันนะ ^^ คงเป็นยัยวิชชี่แหละ แล้วทำไมต้องร้องเพลงแบบแอบรักด้วยเนี่ย งงชะมัด
“เวลาที่ทุกท่านรอคอยมาถึงแล้วนะครับ ขอต้อนรับเข้าสู่การประกวด Otta University Freshy Idol 2010 ขอให้ผู้เข้าประกวดมารวมตัวกันข้างหลังเวทีเลยครับ” พิธีกรประกาศ
งานเข้าแล้วล่ะสิเรา เห้อ ขอให้มันผ่านไปได้ด้วยดีเถอะ ไม่หกล้มบนเวทีก็บุญแล้ว
“ผู้เข้าประกวดหมายเลข 1 นางสาวพิณธารา ดารัตนเวจน์ จากคณะออกแบบแฟชั่น”
กรี๊ดด อยู่ดีๆก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ใจดีสู้เสือเข้าไว้พิณธารา เธอทำได้ (ปลอบใจตัวเองไปวันๆ 55) ฉันเดินออกไปอย่าง(แกล้ง)มั่นใจ โอ้ว!! O_O? นี่หรือแสงแฟลช แสบตาจริงๆ
การประกวดผ่านไป ฉันจะเป็นลม ไม่เคยต้องทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย ไม่อยากรอฟังผลเลย มันรู้สึกไม่ดี เวลาขึ้นไปบนเวทีแล้วรู้ตัวอยู่แล้วว่าต้องไม่ได้รางวัลเนี่ย แต่ถ้าปาฏิหาริย์มีจริง ฉันก็อยากได้รางวัลนะ ก็แหม ไปเที่ยวฝรั่งเศสเลยนะ ฟรีด้วย T^T อยากไปง่ะ
ระหว่างที่กรรมการรวบรวมคะแนน ก็มี Fashion Show จากดารานางแบบชื่อดังด้วยล่ะ พี่พิกก็มาเดินแบบด้วยล่ะ ว้าว~ นั่น พี่วีนัสนี่นา สวยมากๆๆเลย สูสีกะพี่พิกเลยนะเนี่ย อ้าวแล้วไหงยัยเจ้วิชชี่ถึงได้ไปเดินแบบด้วยละเนี่ย -_- ไม่ใช่ดาราซะหน่อย เอาเหอะ เขาสวย เขาเซ็กซี่ ปล่อยเขาไป แล้วทำไมจู่ๆ ฉันต้องเกิดรู้สึกอิจฉาเขามาด้วยเนี่ย มีแฟนก็งั้นๆแหละ แค่หล่อ รวย เสียงดี แค่นั้นเอง ToT
“ต่อไปเป็นการประกาศรางวัลนะคะ ผู้ที่ได้ตำแหน่ง ...”
โหย~ รู้สึกดีจัง ที่ผู้เข้าประกวดทั้งหมดไม่ต้องขึ้นเวทีเพื่อฟังประกาศเนี่ย
“ได้แก่ หมายเลข 1 นางสาวพิณธารา ดารัตนเวจน์ ค่ะ ขอเชิญขึ้นมารับเงินรางวัล สายสะพาย พร้อมทั้งตั๋วเครื่องบินไปทัศนศึกษาที่ประเทศฝรั่งเศสด้วยค่ะ”
o_O? ฉันหูฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย หรือว่าเขาอ่านชื่อผิด กรรมการรวมคะแนนผิดหรือเปล่าเนี่ย อะไรกันเนี่ย ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวก็รู้สึกเหมือนโดนใครก็ไม่รู้ผลักให้ฉันขึ้นมายืนบนเวที ฉันก็แอบดีใจลึกๆที่ได้รางวัลนะ แต่ฉันก็ยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไรเลย มันเกินจริงไปน่ะ
ความคิดเห็น