คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Nice to meet you
“I want nobody nobody but you” เสียงมือถือของฉันดังขึ้น ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอก็คือ P'Pig(let) พี่พิกโทรมาทำไมนะ~ ร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยโทรหาน้องสาวเล้ยย
“ฮัลโหล พี่พิก”
“ฮัลโหล ออม ออมทำไรอยู่อ่ะ?”
“ออมหรอ ออมกำลังดูทีวีอยู่อ่ะค่ะ พี่พิกมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ออม พี่มีเรื่องให้ช่วยหน่อยอะ วันนี้ตอนบ่ายโมง ออมว่างหรือเปล่า”
“อืมม ว่างมั้ง เดี๋ยวดูก่อนนะคะ อ๋อ ว่างค่ะๆ”
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ วันนี้ตอนบ่ายโมง พี่อยากให้ออมไปถ่ายแบบให้นิตยสาร Family กับพี่
หน่อยอ่ะ คือว่าเขาอยากให้พี่ถ่ายกับครอบครัว แล้วก็สัมภาษณ์นิดหน่อยจ้ะ”
“ออมเนี่ยนะพี่พิก ไม่เอาอะ เดี๋ยวเขารู้หมด ว่าพี่พิกมีน้องสาวขี้เหร่ >o< ไม่เอาๆ”
“ไม่หรอกน่า เดี๋ยวเขาก็จัดการแต่งให้เริ่ดเองแหละน่า นะ ช่วยพี่หน่อยนะๆๆๆๆ”
“แล้วเขามีค่าขนมให้ไหมคะ”
“มีสิ (น้องเรานี่มันขี้งกจริงๆเลย)”
“โอเคค่ะ ได้เลยๆ งั้นเดี๋ยวตอนบ่ายโมงเจอกันที่ ...”
“ที่ตึกของบริษัทพี่อะ ไปเร็วๆ อย่าไปสายล่ะ”
“ค่ะๆ รับทราบแล้วค่ะ ^w^”
“ขอบคุณมากๆเลยน้องสาวที่รัก จ๊วฟฟ :)”
ณ ตึก K.C. Tower
โหหห ตึกอะไรสูงปรี๊ดดดขนาดนี้ สูงยิ่งกว่าส้นสูงของฉันอีก (เอาตึกไปเปรียบเทียบกับรองเท้าเนี่ยนะ - -”) ว่าแต่ฉันต้องไปตรงไหนเนี่ยย โทรหาพี่พิกดีกว่า
“I want nobody nobody but you” พี่พิกโทรมาพอดีเลยแฮะ ^^ ดีไม่ต้องเปลืองค่าโทร ยุคนี้น้ำมันแพง
“ฮัลโหล พี่พิก ออมมาถึงแล้ว ให้ออมไปตรงไหนอ่ะ”
“ขึ้นมาห้อง 317 ชั้น 14 ถามคนแถวนี้ดูก็ได้ อย่าเข้าห้องใครผิดอีกล่ะ คิกๆ”
“โอ้ยย!! พี่พิก เลิกแซวได้แล้วน่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว~ งั้นออมไปเดี๋ยวนี้แหละ สวัสดีค่ะ”
“ก้อกๆๆ ” ด้วยความที่ฉันเป็นคนมีมารยาท (มั้ง?) ฉันจึงเคาะประตูก่อนเปิดประตูเข้าไปในห้อง OoO!! คนแรกที่ฉันเห็นคือ .. นะ นะ นายไรท์ มาทำอะไรที่นี่ หรือว่าฉันเข้าห้องผิดอีกแล้วหรอ
ฉันรีบปิดประตู แล้วดูหมายเลขหน้าห้อง '3 1 7' ฉันก็มาถูกห้องแล้วนี่นา
“ออม ยืนทำอะไรตรงนั้นอะ มานี่เร็วๆๆๆ”
ว่าแล้ว ถูกห้องจริงๆด้วย ^^” แล้วทำไมเขาต้องนั่งอยู่ในห้องนี้ด้วยเนี่ย >O<!! ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวนะ ยังมีเพื่อนรวมวงของเขาด้วย กรี๊ดด~ พี่ซี พี่จอห์น พี่ฟรอยด์ พี่คิง ตัวจริงหล่อกว่าในทีวีอีก ฉันเดินไปหาพี่พิกด้วยความประหม่า ฉันรู้สึกได้ว่านายไรท์กำลังมองมาทางฉันอยู่ หรือว่าฉันคิดไปเองนะ
ฉันถูกพวกช่างแต่งหน้ารุมทึ้ง (ฟังดูน่ากลัวไหม?) พวกเขาดึงผมฉันแรงมาก ไม่รู้ไปแค้นฉันมาแต่ชาติปางไหน ช่างแต่งหน้าเขียนตาให้ฉัน แบบกลัวตาฉันไม่บอดหรือไงเนี่ย กว่าจะเสร็จนะ ฉันแทบจะเป็นบ้าตาย
ฉันส่องกระจก อ้าว กระจกใสนี่นา นึกว่ากระจกที่เอาไว้ส่องซะอีก เห้ยยย!! o_O?? นี่มันกระจกเงาจริงๆด้วย ฉันตกใจมาก เพราะตอนนี้ฉันดูเหมือนคนละคนมาก ผมฉันถูกรวบขึ้นไปสูงๆ ติดกิ๊บรูปโบว์สีชมพูน่ารักๆ หน้าม้าปัดของฉันดูเข้ากับทรงนี้มากๆ หน้าของฉันเหมือนถูกเครื่องสำอางค์เสกให้เปลี่ยนเป็นอีกคน มิน่าล่ะ >< มีช่างแต่งหน้าทำผมฝีมือดีอย่างนี้นี่เอง ดารา นักร้องแต่ละคน ถึงได้วิ๊งกันซะขนาดนั้น
ช่างเสื้อเอาชุดมาให้ฉันเปลี่ยน ชุดที่เขาเอามาให้เป็นชุดเอี๊ยมกางเกงขาสั้นสีชมพูหวาน น่ารักสุดๆ แล้วให้ฉันใส่เนี่ยนะ =_+? ไม่ได้เข้ากับฉันเล้ยย
“ออม เสร็จแล้วใช่ไหม นานจังเลยนะ ว้าวว~ สวยผิดหูผิดตา อิอิ ^^”
“พี่พิกอะ สวยกว่าออมตั้งเยอะค่ะ”
“เกิดแน่ๆเลยออม งานนี้ ไม่ได้เป็นนักร้อง ก็เป็นดาราละกันเนอะ คิกๆ”
“ว่าไปๆ เออพี่พิก ออมว่าจะถามนานละ นายไรท์อะไรนั่นอะ มาทำอะไรที่ห้องสตูดิโอนี้หรอ”
“อ๋อ ไรท์หรอ เขามีคิวถ่ายแบบต่อจากเราจ้ะ”
“พี่ว่า เขาจะจำออมได้ไหมอะ”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันสินะ อะไร ยังไม่หายเขิลอีกหรอ อิอิ”
“คุณพิก พร้อมหรือยังครับ? ถ้าพร้อมแล้ว เชิญเลยนะครับ” ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ดูอาร์ทๆ สงสัยเป็นตากล้อง
“ออม เขามาตามแล้ว ไปกันเถอะ พี่ขอบอกว่า ไม่ต้องเกร็งนะจ้ะ ทำตัวสบายๆ”
ฉันเดินตามพี่พิกไป ถึงพี่พิกจะบอกให้ฉันไม่ต้องเกร็ง แต่ฉันน่ะเกร็งไปหมดทั้งตัวแล้วจ้า เพราะว่ามันแปลกที่นี่นา แล้วอีกอย่างนะ อีตาหน้าหล่อไรท์ยังไม่เลิกมองฉันเลย >o< ยิ่งพอฉันแต่งองค์ทรงเครื่องแบบนี้นะ ยิ่งมองฉันเข้าไปใหญ่เลยอะ ฉันไม่ได้หลงตัวเองจริงๆนะ T^T
งานแฟชั่นครั้งนี้ เขาจัดให้ฉันดูเด็กๆสดใสน่ารัก ส่วนพี่พิกจะดูเป็นผู้ใหญ่กว่า รูปที่ถ่ายส่วนมากก็จะเป็นรูปจัดฉากให้เหมือนกับว่าฉันกับพี่พิกใช้ชีวิตอยู่ในบ้านด้วยกัน เป็นพี่น้องรักกันว่างั้นเหอะ
หลังจากที่ฉันถ่ายแบบเสร็จ ฉันรู้สึกเหนื่อยมาก เพราะกว่าจะได้รูปที่พอใจ ฉันก็โดนถ่ายรูปไปเยอะเหมือนกัน ส่วนพี่พิกน่ะ ชิวๆ เจ๊แกคงชิน ฉันเลยเดินมาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา เผื่อจะหายมึน ^^ ล้างหน้าแล้วรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย ฉันเดินออกจากห้องน้ำ ... และ
“ว่าไง ยัยเคอะ !!! ^^”
ยัยเคอะ .. คุ้นๆเนอะ นั่นไง ไม่ผิด นายไรท์ทักฉันด้วยคำสุภาพมากๆ (ประชด) ทำไมฉันต้องเจอเขาหน้าห้องน้ำทุกทีเลย!! จะว่าไป มันไม่มีความจำเป็นที่ฉันจะต้องแกล้งจำเขาไม่ได้แล้วนี่นา เรื่องมันผ่านไปแล้วนี่เนอะ
“สวัสดี ไรท์ นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน รู้ชื่อฉันแล้วก็เลิกเรียกว่ายัยเคอะได้แล้ว -*- ”
“เธอรู้ได้ไงว่าฉันรู้ชื่อเธอ”
ตายละ หลุดปากไป TT วันนั้นที่เดินชนเขา ฉันก็แกล้งไม่ได้ยินที่เขาตะโกนเรียกฉันนี่นา
“ฉันก็พูดไปงั้นแหละ - - ว่าแต่นายเรียกฉันทำไมหรอ?”
“เดี๋ยวอย่าเพิ่งเปลี่ยนเรื่อง แล้วเธอนึกออกแล้วหรอว่าฉันคือ ไรท์ นักร้องนำวง Leopard”
“คงงั้นมั้ง = = วันนั้นฉันไม่คิดว่าจะเป็นนายนี่”
“อืม ฉันคิดว่าเราน่าจะรู้จักกันไว้ เธอคิดบ้างไหมละ ว่าเราเจอกันบ่อยมาก ^^” ไรท์พูด พร้อมกับรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มากๆ เขามีเขี้ยวด้วยล่ะ ฉันเพิ่งเห็น >< เห้ยๆๆ กลับมาๆๆๆ ยัยออม
นั่นสิเนอะ ฉันเจอเขาที่คอนโด ที่มหาวิทยาลัย แล้วก็ที่นี่ด้วย ถ้าเป็นสาวคนอื่นคงดีใจจนเนื้อเต้นไปแล้ว แต่กับฉันนะ เจอนายไรท์ทีไร มีเรื่องน่าอายทุกที
“เราก็รู้จักกันแล้ว แต่เวลาเจอนาย ฉันคงไม่ทักหรอกนะ เดี๋ยวแฟนนายจะว่าฉันได้ ฉันไปล่ะ”
“เดี๋ยวสิ เธอชอบเดินหนีฉันทุกทีเลยนะ”
ไรท์คว้ามือของฉันไว้ เขาจับมือแน่นมาก ทำเอาฉันเดินหนีไปไหนไม่ได้ซะแล้ว
“นายมาแต๊ะอั๋งฉันทำไมเนี่ย? ฉันจะบอกแฟนนาย คอยดูๆ ปล่อยๆๆๆ”
“เอาเบอร์มาก่อน แล้วฉันจะปล่อย”
“เรื่องไร ฉันต้องให้เบอร์นายด้วยเล่า”
“เหอะน่า ถามมากจริง เอาเบอร์มาสิ ออมเล็ท +o+!! ”
“ก็บอกมาก่อนสิ ว่าจะเอาไปทำไม นายไรท์ >O<”
“ถ้าไม่มีเบอร์เธอ แล้วฉันจะโทรไปหาเธอได้ไงเล่า!!!!”
“ก็ไม่ต้องโทรสิ เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลยนะเนี่ย มันไม่ใช่เรื่องของฉันเลย ปล่อยๆๆ”
ฉันรู้สึกได้เลยว่าตัวเองกำลังหน้าแดงมาก แค่เขาขอเบอร์ ฉันก็ถึงกับหน้าแดงเลยหรอเนี่ย
“ขอเหตุผลที่มันฟังดูดีกว่านี้ได้ไหม ขอเบอร์ผู้หญิง เพราะว่าจะโทรมา อันนั้นฉันรู้อยู่แล้ว ฉันหมายถึงว่า นายมีธุระอะไรกับฉัน แล้วจะโทรมาหาฉันทำไม?”
“ก็ฉันจะโทรไปจีบเธอไง!! ^O^”
ตึ่งงงง ~ ฉันเงียบ ได้แต่หลบหน้าเขา เขาค่อยๆปล่อยมือฉัน คงเป็นเพราะว่าตอนนี้หน้าของฉันคงแดงมากๆ ฉันไม่พูดอะไร ได้แต่ก้มหน้า ฉันไม่ได้ชอบเขานะ ถึงเขาจะหล่อแค่ไหน แต่เขาก็มีแฟนแล้ว
“นี่นาย นายมีแฟนแล้วนะ จะมาจงมาจีบอะไรฉัน บ้าหรือเปล่า? - -” ฉันพูดปัดๆไป พร้อมกับเดินหนีออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ฉันรีบเดินไปหาพี่พิก บอกลาพี่ๆทีมงานทุกคน บอกลาพี่พิก หลังจากนั้นฉันก็ลงมาจากตึก K.C. Tower คนขับรถมารอฉันอยู่ก่อนแล้ว ฉันรีบขึ้นรถ กลับบ้านเลยดีกว่า~ +o+
ฉันกลับมาถึงบ้านด้วยอารมณ์สับสนสุดๆ ทำไมนะ ทำไม นักร้องหนุ่มที่ hot ที่สุดในตอนนี้ถึงมาขอเบอร์ฉัน ทั้งๆที่เขาก็มีแฟนแล้ว - -* ถ้าเขายังไม่มีแฟนก็ว่าไปอย่าง เย้ยย!! ไม่ใช่ ล้อเล่นๆ
“ข้อความ ข้อความ ข้อความ” แหะๆ เสียงข้อความมือถือฉันเองแหละ แนวใช่ไหมละ แนวน่าเกลียดไง 55
' เธอไม่ต้องให้เบอร์ฉันหรอก
เพราะว่า ,,,,,,,,,,,,,, ฉันได้เบอร์เธอมาแล้วนี่ไง ^^
Nice to meet you from ข้าวไข่เจียว'
เหอๆ ข้าว=ไรซ์ ไข่เจียว=ออมเล็ท นายไรท์ O-O ?? เหอะๆ อ๊ายยยยยย!!! ไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนเนี่ย อย่างงี้ต้องเคลียร์ ~O~ ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆเลยยยย
ฉันตัดสินใจส่งข้อความกลับไปว่า
' Who are you? I've never met u before.
I'm terribly sorry, I think you misunderstand. '
แผนการอันแยบยลของฉันก็คือ แกล้งทำเป็นคนต่างชาติซะเลย ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ^w^
เห้อออ ~ วันนี้เหนื่อยจังเลย นอนดีกว่า พรุ่งนี้มีเรียนที่มหาลัยด้วยสิ zZ Z ~ ครอกกก ฟี้ ~
[มุมมองของไรท์]
หลังจากวันนั้นที่ผมได้พบเธอ 'ออมเล็ท' ^^ ผมไม่เคยลืมใบหน้าของเธอได้เลย ผมรู้สึกผิด เพราะว่าผมเองก็มีแฟนแล้ว 'วิชชี่' เธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม เราโตมาด้วยกัน แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นแฟนผมไปแล้ว เธอขี้หึงมากๆ ไม่ยอมให้ใครเข้ามายุ่งกับผมเลย >< ผมชอบเธอนะ แต่มันเป็นแบบเพื่อน หลายคนคงสงสัยว่า แล้วจะคบทำไม คงมองผมในแง่ร้ายกัน เรื่องมันยาวน่ะ ขอเล่าทีหลังละกันนะครับ ^^ แล้วอย่างนี้ ถ้าผมเกิดชอบใครขึ้นมาจริงๆ ผมจะทำยังไงดีเนี่ย?
วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียน ผมขึ้นปี 2 แล้ว :] แน่นอน นักร้องอย่างผมก็ต้องเรียนเอกการขับร้อง ที่มหาวิทยาลัย Otta ซึ่งมีชื่อเสียงด้านสายศิลป์มากที่สุด
“ตู้มมมม ม!!!!” เห้ยยย ใครว้ะ เจ็บชะมัดยากเลย -*- ถ้าหน้าผมหมดหล่อใครจะรับผิดชอบหาา
“โอ้ย!! เจ็บ ถ้าหน้าผมเป็นแผลขึ้นมา คุณหมดตัวแน่ๆ” ผมพูดออกไปโดยไม่ทันได้มองก่อนว่าผู้หญิงที่เดินมาชนผมคนนั้นคือใคร ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นมา ผมตกใจมาก ผมไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็น 'ออมเล็ท'
เธอพูดขอโทษผม - -” ดูเหมือนว่าเธอก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่าผมคือนักร้องนำวง Leopard แต่ผมมั่นใจว่าเธอต้องจำได้แน่ๆว่าผมคือคนที่เธอเดินพรวดพราดเข้ามาในห้อง 555 นึกแล้วขำชะมัด ^^” อ้าวว เธอวิ่งหนีไปแล้ว
“เดี๋ยว!!! ออม หยุดก่อน !!!!” ผมตะโกนเรียกเธอ
แต่เธอไม่หันกลับมามองผมเลย สงสัยเธอคงจะรีบมากจริงๆ : )) ออมเป็นผู้หญิงที่ทำให้ผมประทับใจตั้งแต่แรกพบ ผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเธอ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นก็คงกระโดดใส่ผมไปนานแล้ว แต่กับออมไม่เหมือนกัน เธอจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำ - -” เอาว้ะ ถือว่าเป็นโชคดีของผมมากๆ เพราะอย่างน้อยเธอก็ได้มาเรียนที่เดียวกับผม ^^ ผมก็จะได้เจอเธอบ่อยๆด้วย แล้ววิชชี่ล่ะ? เห้อออ~ มันติดก็ไอ้ตรงนี้ล่ะนะ ผมไม่กล้าบอกความจริงกับวิชชี่ ไม่กล้าบอกคนอื่นว่าผมไม่ได้คิดกับวิชชี่แบบนั้น ผมอยากให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนตอนเด็กๆ เพราะตอนนี้ .. ผมคิดว่า ผมเริ่มชอบกินไข่เจียวขึ้นมาบ้างแล้วละ ^__^
วันนี้ผมมาถ่ายปกให้กับ Family Magazine ที่บริษัทกับไอ้ซี ไอ้จอห์น ไอ้ฟรอยด์ ไอ้คิง เพื่อนร่วมวงของผมเอง ชื่อวง 'Leopard' น่ะ ผมเป็นคนตั้งเอง เพราะตอนนั้นผมจำได้ว่าทุกคนในวงปลื้มผู้หญิงคนนึงมากๆ เธอทำงานเบื้องหลังอยู่ที่บริษัท เธอชอบใส่แต่เสื้อลายเสือดาว นั่นละ ที่มาของชื่อวง อย่าบอกใครละ 555 ถ้าเขารู้ วงผมได้ดับแน่ๆ
ผมกำลังนั่งรออยู่ในห้องสตูดิโอ ให้ตายเถอะ!! = =” วงผมมาครบทุกคนแล้ว แต่ยังไม่ได้ถ่ายสักที เพราะว่าต้องรอคิวก่อนหน้านี้ถ่ายให้เสร็จซะก่อน
“เห้ย !! คิง ใครถ่ายก่อนหน้าเราว้ะ?” ผมถาม
“เหมือนจะเป็นพิก กับใครอีกคน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเว้ย” คิงตอบ
“ฉันได้ยินมาว่าเป็นน้องสาวของพิก อยากเห็นหน้าว่ะ ไม่รู้จะสวยสู้พี่ได้หรือเปล่า?” ซีพูด
“ฉันเคยเห็น หน้าตาก็เหมือนกันแหละ พิกสวยกว่า แต่น้องก็น่ารักดีนะ” ฟรอยด์พูด
“ฉันก็เคยเห็น ชื่อ 'ออมเล็ท' เรียนอยู่ที่เดียวกับพวกเรานี่แหละ พึ่งเข้าปี 1 น่ารักใช้ได้เลยล่ะ” จอห์นพูด
ตอนแรก ผมคิดไว้ว่าจะไปกินข้าวก่อน แล้วค่อยกลับมา เพราะผมไม่ชอบนั่งรอใคร แต่พอผมรู้ว่าออมกำลังจะมาถ่ายแบบที่สตูดิโอ ผมเลยเปลี่ยนใจ ไม่ไปดีกว่า อยากรู้จริงๆ เธอจะวิ่งหนีผมอีกหรือเปล่า ^^
“ก้อกๆๆ ” เสียงเปิดประตูดังขึ้น ผมรีบหันไปมอง ใช่เธอจริงๆด้วย นั่นไง ว่าละ เธอชอบทำหน้าเหมือนเห็นผีเวลาเจอผมทุกที วันนี้ก็เช่นกัน ^0^
ผมมองตามเธอตลอด ผมตั้งใจแกล้งเธอ ^^ เธอเป็นคนที่ตลกมากๆ วันนี้ผมตัดสินใจแล้ว ไม่ว่ายังไงผมจะต้องคุยกับเธอให้ได้ ^--^
“ไรท์ ฉันเห็นแกมองแต่น้องออม แกชอบเขาหรอว้ะ?” จู่ๆ ไอ้จอห์นก้พูดขึ้น
“ก็น่ารักดี ก็เลยมอง อาหารตาน่ะ” ผมตอบ
“แต่แกมีวิชชี่แล้วนะ ฉันอุตส่าห์ยกวิชชี่ให้แก แกห้ามทิ้งวิชชี่เด็ดขาด ไม่งั้นแกตายแน่” ซีพูดขึ้น
ซีเป็นแฟนเก่าของวิชชี่ แต่พอซีรู้ว่าวิชชี่แอบชอบผมมาตั้งนานแล้ว ซีเลยขอร้องให้ผมคบกับวิชชี่ ซีเป็นคนที่เสียสละความรักมากๆเลยว่ะ > < แต่มันไม่ได้ถามผมเล้ย ว่าผมเต็มใจหรือเปล่า - -” ผมเองก็ผิดที่ยอมคบกับวิชชี่ เพียงเพราะความเกรงใจ ไม่อยากเสียเพื่อนทั้งวิชชี่ ทั้งไอ้ซี รวมทั้งเหตุการณ์ที่เกิดกับพวกเราเมื่อหลายปีก่อน เห้ออออ~
“อืม ฉันพูดเล่นน่ะ พวกแกก็คิดมากไปได้” ผมตอบเลี่ยงไป
“งั้นฉันขอจีบน้องออมละกันนะ ^^” หาา เมื่อกี้ถ้าผมได้ยินไม่ผิด ไอ้คิงมันบอกว่าจะจีบออม
“ได้ไง ฉันกำลังคิดว่าฉันจะจีบเหมือนกันเว้ย” อ้าว ซวยแล้ว ไอ้จอห์นก็เอาด้วย
“โอเค งั้นฉันขอแข่งกับพวกแกด้วยละกัน ^o^” อะไรของพวกมันเนี่ย ไอ้ฟรอยด์ก็เป็นไปกับเขาด้วย
ได้ไงล่ะ ฉันชอบเธอก่อนพวกแกอีกนะเว้ย แค่ฉันมีแฟนเฉยๆ T^T อ๊ะ! นั่นออมนี่ เธอกำลังเดินไปไหน ดีละ พวกนี้มันกำลังเถียงกันอยู่ โอกาสของผมมาแล้ว ^^ หึหึหึ
“พวกแก เดี๋ยวฉันไปเดินเล่นก่อนนะเว้ย ไม่ชอบนั่งรอใครว่ะ”
ไม่มีใครฟังผมเลย ไม่มีใครเห็นออมเดินออกจากห้องด้วย เพราะมันกำลังนั่งเถียงกันอยู่ แทบจะต่อยกันด้วยซ้ำ ^w^ ผมเดินตามออมไปดีกว่า คงเป็นทางเดียวที่ผมจะได้คุยกับเธอ ขืนคุยต่อหน้าไอ้พวกนี้ มันต้องเอาไปฟ้องวิชชี่แน่ๆ แล้วอีกอย่างนะ ไอ้ซีมันต้องฆ่าผมทิ้งชัวว์ ฟันธง!! o_O?
ผมเดินตามเธอไปอย่างเงียบๆ ^^; แน่นอน เธอไม่รู้ตัว 555 ถ้าเธอรู้ตัว เธอคงวิ่งหนีผมไปแล้ว ปกติแล้ว ไม่มีใครวิ่งหนีผมหรอก เธอเป็นคนแรก แล้วก็คนเดียวด้วย :]] ]
O_O เธอมาเข้าห้องน้ำ ถ้าผมตามเข้าไป มันคงไม่ดี เดี๋ยวเค้ารู้กันหมดว่าผมเป็นนะย้ะ แหะๆ ล้อเล่นๆ ^^ พระเอกของเรื่องอย่างผม คงไม่เป็นสาวแตกหรอกครับ ^w^
“ว่าไง ยัยเคอะ !!! ^^” ผมทักเธอ ทันทีที่เห็นเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ
ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เวลาเจอกันทีไร ผมชอบเรียกเธอ 'ยัยเคอะ' ทุกที ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบชื่อนี้สักเท่าไร .... ทั้งๆที่จริงแล้ว ผมแอบชอบเธอ แต่ว่าปากมันก็เผลอพูดออกไป โดยที่ผมยังไม่ได้เอาคำพูดไปกรองที่สมองส่วนหน้า ส่วนกลาง และส่วนหลังของผมซะก่อน =O
การสนทนาของเราแบบจริงจัง (ฝ่ายเดียว) ก็เริ่มขึ้น ^^ ผมขอเบอร์เธอ แล้วก็บอกไปแล้วว่าผมจะจีบเธอ แต่เธอไม่ยอมให้เบอร์ผม TT นี่!!! ผมไม่เคยขอเบอร์ใครเลยนะ ให้ตายเถอะ มีแต่คนอยากได้เบอร์ผม แล้วดูเธอทำสิครับ ^^ ไม่เป็นไร ยิ่งเธอไม่ให้ ผมยิ่งอยากได้ เดี๋ยวผมไปหาเองก็ได้ครับ เธอต้องให้เบอร์พี่ๆทีมงานไว้อยู่แล้ว ผมไปขอพี่ๆทีมงานดีกว่า
หลังจากที่เธอวิ่งหนีผมไปอีกครั้ง - -” ผมเดินไปหาพี่ทีมงานที่เป็นคนเก็บเบอร์ของทุกคนไว้
“เอ่ออ พี่ครับ”
“อ้าว ไรท์ มีอะไรหรอจ๊ะ ^w^”
“คือว่า .. ผมว่าวันนี้พี่สวยมากๆเลยครับ”
“แหม ~ ไรท์ วันนี้มาแปลก จะเอาอะไร ว่ามาเลยดีกว่า พี่ไม่ชอบคนโกหก : ) อิอิ”
“ผมไม่ได้โกหกนะครับ วันนี้พี่สวยจริงๆ ผมขอยืมมือถือพี่หน่อยได้ไหมครับ”
“ได้สิ แล้วจะเอาไปทำไมละ?”
“พอดี เงินในโทรศัพท์ผมหมด ขอยืมโทรหน่อยนะครับ”
“อืม เอาไปๆ ^^”
เสร็จ ~ เรียบร้อย ในที่สุดเบอร์ของเธอก็ตกมาอยู่ในมือผมแล้วครับทุกท่าน ฮ่าๆๆๆๆ
หลังจากที่ผมถ่ายแบบเสร็จ ผมรีบกลับคอนโด ง่วงมากๆ เหนื่อยมากๆ = =” ก่อนที่ผมจะนอน ผมไม่ลืมที่จะส่งข้อความหาเธอ ^^ ก็ได้เบอร์มาแล้วนี่เนอะ
ไม่เกิน 5 นาที เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น 5555555555 ^O^ เธอส่งข้อความกลับมาบอกว่าเธอไม่รู้จักผม เธอบอกว่าผมส่งให้ผิดคน
เธอจะรู้ไหม? ว่าผมไปเอาเบอร์มาจากแหล่งข่าวที่น่าเชื่อถือที่สุด ตอนแรกจะไม่ได้เบอร์แล้วเชียว เพราะในมือถือพี่แกดันเมมเบอร์คนชื่อออมเป็นแสน แต่ดีนะที่พี่ทีมงานคนนั้นเมมเบอร์เธอว่า 'ออมเล็ท' ผมเลยหาเจอจนได้ ~ โชคดีจริงๆ
[จบ ----- มุมมองของไรท์]
ความคิดเห็น