คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความบังเอิญ
คอนโดพี่พิกเนี่ยหรูจริงๆ อย่างว่าแหละ คอนโดหรู กลางใจเมือง ใกล้มหาวิทยาลัย ค่าห้องแพงหูฉี่เลยล่ะ คิดแล้วเสียดายตัง แต่ก็ดี บ้านจะได้เป็นของฉันคนเดียว หุหุหุ
“ก้อกๆๆ ” (เปิดประตู เปิดออกดู ว่าใครมา) เย้ยย!! ไม่ใช่แล้ว ^^; พี่พิกทำอะไรอยู่เนี่ยไม่ออกมาเปิดประตูสักที ฉันรอนานแล้วนะ ที่สำคัญ ฉันน่ะอยากเข้าห้องน้ำมากๆเลยด้วย T^T
“ครืดดด ~” ทันใดนั้นเอง เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น เหมือนเสียงสวรรค์ เว่อร์ไปละฉัน
“พี่พิก ทำไมเพิ่งจะมาเปิดประตูเนี่ย ออมขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะ”
ฉันรีบวิ่งตรงไปทางห้องน้ำ ว้าวว >w< ห้องพี่พิกเนี่ย หรูจริงๆเลย แต่ทำไมห้องพี่พิกมันดูรกๆ ไม่เหมือนห้องผู้หญิงเท่าไร คอยดูนะ เผลอเมื่อไร จะถ่ายรูปส่งหนังสือพิมพ์ 'ไม่น่าเชื่อ!! ห้องนักร้องหญิงแสนสวยสุดรก'
โห่ยย~ โล่งงง~ รู้สึกสบายตัวจริงๆ (พูดเหมือนไปสปามา 55) ^^
เมื่อฉันทำธุระส่วนตั๊ว ส่วนตัวเสร็จ ฉันก็เปิดประตูออกไป และ ...
“อ๊ายยยยยยยยยยยย !!!!!!! คุณเป็นใคร?? มาทำอะไรในห้องพี่ฉัน หรือ หรือ หรือว่าคุณเป็นแฟนพี่พิก พี่พิกกกก ทำไมพาผู้ชายมาอยู่ห้องเดียวกับพี่ล่ะคะ ทำไมพี่ทำอย่างนี้ คอยดูนะ ออมจะฟ้องพ่อกับแม่”
“หยุดแหกปากโวยวายซักทีได้ไหม? ยัยเคอะ =_+??”
ผู้ชายหน้าตา แบบว่า แบบว่า หล่อสุดๆไปเลย (หล่อจนถึงขนาดกับอึ้งกันเลยทีเดียว) กำลังยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ผิวขาว ผมของเขาสีดำ จัดทรงซอยดูเป็นธรรมชาติ ตาเหยี่ยวสีดำ ชวนให้ใครๆหลงใหล จมูกโด่งสวยได้รูป ปากเซ็กซี่น่าจูบ ผู้ชายคนนี้หน้าตาเหมือนพระเอกหนังเกาหลีฟีเวอร์ ^W^ ไม่สิๆ หล่อกว่าเยอะเลย XD ไม่ๆๆๆๆๆๆ หยุดๆๆๆๆๆ เลิกเพ้อเจ้อๆ ออมเล็ท กลับมาๆๆ
ผู้ชายคนนี้ว่าชั้นว่า 'ยัยเคอะ' ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครเคยว่าฉันเลย คอยดูนะ เจอดีแน่
“คุณว่าฉันหรอ? คอยดูนะ ฉันจะฟ้องพ่อกับแม่ว่าคุณมาอยู่กินกับพี่พิก (OoO) หน้าตาก็ดี ไม่น่าปากไม่ดีเลยนะ เอ้ย ปากดี หรือปากไม่ดีนะ >o< โอ้ย!! ยังไงก็ตาม ฉันจะ .....”
ฉันยังไม่ทันได้พูดจบ เขาก็เอามือขึ้นมาปิดปากของฉันไว้ O-O แล้วฉันจะพูดต่อได้ไงเล่า~
“ยัยเคอะ!! ฉันคิดว่าเธอคงเข้าห้องผิด ถ้าเธอทำธุระในห้องคนอื่นเสร็จแล้วก็ออกไป ช่วยล็อกประตูห้องให้ฉันด้วยนะ ฉันจะนอน”
ฉันมองไปรอบๆ TT ยังว่าทำไมห้องพี่พิกถึงดูไม่เป็นผู้หญิงจ๋าเอาซะเลย เอาแล้วไง ยัยออม ซวยแล้วคราวนี้ >.< หน้าแตกเพล้งๆเลยเรา ทำไงดีๆ? จะตอบผู้ชายหน้าหล่อบาดใจคนนี้ไปว่าอะไรดี
“เอ่อ ขอโทษค่ะ ^^; ขอบคุณที่ให้เข้าห้องน้ำนะคะ”
ก็จะมีคำไหนที่ฉันพูดได้นอกจากคำว่า 'ขอโทษ' กับ 'ขอบคุณ' ในสถานการณ์แบบนี้ จริงไหม?
“เดี๋ยวก่อน!!” ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น
ฉันหันไปพร้อมกับทำหน้าสงสัย เขาเรียกฉันทำไม หรือฉันทำอะไรผิดอีกเนี่ย
“เธอไม่รู้จักฉันจริงๆหรอ?” ตาบ้า หล่อแต่ความจำเสื่อมหรือไง ฉันจะไปรู้จักนายได้ไงเนี่ย
“ไม่หนิคะ ^^” แหะๆ ”
“เธอดูดีๆสิ เธอไม่รู้จักฉันจริงๆหรอ”
เขาเดินเข้ามาใกล้ จนฉันสะดุ้งตกใจ หน้าของเขาใกล้กับหน้าของฉันมาก ยิ่งใกล้กันขนาดนี้ ทำให้ฉันยิ่งเห็นดวงตาของเขาชัดเจนยิ่งขึ้น ตาของเขาเป็นดวงตาที่มีเสน่ห์กับผู้หญิงมากจริงๆ >w< น่าหลงใหลๆ เห้ยยย~ ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย ผู้ชายแปลกหน้าเอาหน้ามาใกล้ขนาดนี้ ในห้องเขาซะด้วย !!!
ดูท่าจะไม่ดีแล้ว~ ฉันจึงรีบวิ่งออกมาจากห้องของเขา แล้วรีบปิดประตู (ล็อกให้ด้วยแหละ) รีบไปหาพี่พิกดีกว่า เผื่อผู้ชายโรคจิตคนนั้นเดินตามมา ฉันก็แย่พอดี ~o~
“คิกๆๆ ออมจ้ะ เธอไปเข้าห้องไหนมาเนี่ย บอกพี่มาซิ พี่ขำจริงๆเลยนะเนี่ย” พี่พิกหัวเราะแบบปิดปาก แหม แค่ท่าหัวเราะยังดูดีเลย หัวเราะอะไรคิกๆๆ มันจะได้ feel ไหม ต้องแบบฉัน ฮ่าๆๆ ให้สะใจไปเลย
“พี่พิก อย่าขำออมสิ o>.<o ออมอายนะ น่าแตกมากๆเลย เอ.. รู้สึกว่าจะเป็นห้อง 27807”
“หืม? ห้อง 27807 หรอ? ตั้งใจเคาะห้องผิดหรือเปล่าเนี่ย คงกรี๊ดดังมากเลยสินะ ^^ อิอิ”
“โหห พี่พิก ออมก็ต้องกรี๊ดสิคะ คนมันตกใจนี่นา”
“ไม่ใช่ๆ พี่หมายถึงว่าเธอกรี๊ดดีใจที่ได้เจอ 'ไรท์' ตัวจริงหรือเปล่า?”
O_o !!! ไรท์ ไรท์ ไรท์ ไรท์ ไรท์ ... 'ไรท์' นักร้องนำวง 'Leopard' เนี่ยนะ >< กรี๊ดดดด แล้วฉันทำอะไรบ้าๆลงไปเนี่ย ฉันจำเขาไม่ได้ งั้นเขาก็ไม่ใช่คนโรคจิตน่ะสิ ฉันทำอะไรหลุดๆไปต่อหน้าคนหล่อที่สาวๆใฝ่ฝันบ้างนะ XO นี่ฉันได้เข้าไปในห้องนักร้องชายชื่อดังที่ hot ที่สุดในตอนนี้ แต่ฉันกลับจำเขาไม่ได้ ตายละ!!
“ออม จำไว้เลยนะว่าคราวหลัง ถ้าจะมา โทรหาพี่ก่อนนะ พี่จะลงไปรับข้างล่างเลย คิกๆ ^^ แล้วอีกอย่างนะ คอนโดพี่เนี่ย มีแต่พวกดารา นักร้องอยู่ทั้งนั้นแหละจ้ะ ^w^ อย่าได้ไปเคาะห้องใครเขาผิดอีกนะจ้ะ”
“พี่พิก แซวออมเป็นว่าเล่นเลยนะ >< ออมคงไม่มาแล้ว อาย ถ้าเจอเขาอีก ออมจะวิ่งหนีไปไกลๆเลย ไม่กล้าเจอหน้าเขาแล้วล่ะ TT^TT อ่ออ พี่พิกอย่าลืมลายเซ็นที่ออมขอด้วยนะ เอาเยอะๆนะ ยิ่งเยอะยิ่งดี”
“โอเค ได้เลยๆ แล้วพี่ได้ส่วนแบ่งไหมล่ะเนี่ย?”
“โอ๊ยย~ พี่พิก เงินทองหายาก อย่าเลยเนอะ 55+ ไปละๆ บ๊ายบาย โชคดีนะคะ”
“ตั้งใจเรียนล่ะ ดูแลบ้านดีๆด้วยนะ บ๊ายบาย”
พี่พิกเดินลงมาส่งฉันที่ลานจอดรถ ฉันให้คนขับรถที่บ้านมาส่งน่ะ ^^ คิดแล้วก็อาย ไม่คิดยังอายเลย เขาคงจำฉันไม่ได้หรอกมั้ง ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ที่เคาะห้องผิด โอ้ยยยยยย~
[มุมมองของไรท์]
แสงแดดยามเช้า ทำให้ผมตื่นขึ้นมา พร้อมกับเช้าวันอาทิตย์ที่เงียบสงบ มันเป็นวันพักผ่อนของผมเพียงวันเดียว วันที่ผมจะได้เป็นแค่คนธรรมดาๆ ไม่ใช่นักร้องนำวง 'Leopard' เหมือนวันอื่นๆ
ผมชอบใช้เวลาทั้งวันอาทิตย์นี้ อยู่กับห้องส่วนตัวในคอนโดหรูของผม ^^ ออกไปไหนก็ไม่ได้อยู่แล้ว ผมขี้เกียจปลอมตัวน่ะ ^_^ แล้วที่สำคัญ ผมไปไหนกับเพื่อนผู้หญิง ก็มักจะเป็นข่าวอยู่เสมอ เพราะฉะนั้น ผมจะไม่ออกไปไหนทั้งนั้น ผมใช้เวลาทั้งวันไปกับการนอน พักผ่อนอย่างสบายใจ และผมไม่ค่อยชอบให้ใครมารบกวนเวลาพักผ่อนของผม
“ก้อกๆๆ” “ก้อกๆๆ” “ก้อกๆๆ”
ใครบังอาจมาทำลายวันพักผ่อนของผม สงสัยจะเป็น 'เดย์' ผู้จัดการวงของผมนั่นเอง ต้องมีงานด่วนแน่ๆเลย เห้ออออ~ วันนี้ผมคงไม่ได้เป็นคนธรรมดาซะแล้ว
“ครืดดด ~” ผมเปิดประตูออกไป ทันใดนั้นเอง ... ผมคิดว่าผมเห็นพิก เพื่อนร่วมวงการ เพื่อนร่วมคอนโดของผม และเพื่อนร่วมมหาลัยของผม วิ่งเข้ามาในห้อง o_O? เธอวิ่งเข้ามาทำไมเนี่ย?
ผมมองตามเธอไป เธอวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เธอยังไม่ทันมองหน้าผมด้วยซ้ำ ปกติแล้ว เธอไม่เคยมาหาผมที่ห้องนี่นา แล้ววันนี้เธอมาเข้าห้องน้ำห้องผมทำไม? = =” หรือว่าห้องน้ำห้องเธอมีปัญหา? ยิ่งคิด ยิ่งงง ยิ่งคิด ผมก็ยิ่งไม่เข้าใจ
“พี่พิก ทำไมเพิ่งจะมาเปิด ...” เอ๊ะ!! เมื่อกี้เธอเรียกผมว่าพี่พิก งั้นเธอก็คงไม่ใช่พิก แล้วเธอเป็นใคร?
ผมยืนรอผู้หญิงแปลกหน้าอยู่หน้าห้องน้ำ ผมไม่รู้ว่าเธอคือใคร? และผมอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร มาทำอะไรในห้องของผม - -” หรือเธออาจจะเป็น fanclub ที่อยากเจอผม แต่ไม่รู้จะใช้วิธีไหน ผมต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่องว่าวันนี้เป็นวันพักผ่อนขอนผม ซึ่งผมไม่อยากให้ใครมารบกวน
“อ๊ายยยยยยยยยยยย !!!!!!! ...” ผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นกรี๊ดใส่หน้าผม
ผู้หญิงคนนั้นทำให้ผมสับสน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้จักผม โอเค ผมกับเธอไม่รู้จักกันก็จริง o_O? แต่ ให้ตายเถอะ ผมเป็นนักร้องนำวง Leopard นะ เธอไม่รู้จักผมได้ไง บ้านเธออยู่หลังเขาหรือไงเนี่ย ผมรู้สึกเหมือนผมกลายเป็นผู้ชายธรรมดาๆไปในพริบตา มันก็จริงอยู่ที่ผมชอบที่จะเป็นคนธรรมดาๆในวันหยุดพักผ่อนของผมแบบนี้ ... แต่นี่เธอไม่รู้จักผมจริงๆหรอเนี่ย?
ผมตัดสินใจ เอาหน้าเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น เผื่อว่าเธอจะนึกออกว่าผมเป็นใคร - -; แต่ .. มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย เหมือนเธอก็ยังนึกไม่ออก แถมยังวิ่งหนีผมไปอีก ส่วนผมได้เห็นหน้าเธอชัดมากขึ้น
เธอมีดวงตาสีน้ำตาล เส้นผมสีน้ำตาลเช่นเดียวกันกับตา ผมยาวดัดปลายเป็นทรงเหมือนตุ๊กตา จมูก ปากและหน้าของเธอคล้ายพิกมากๆ เพียงแต่ว่าเธอมีดวงตาที่โตกว่าพิก เธอดูเหมือนตุ๊กตา Blythe แต่น่ารักกว่านั้น ^^ เธอดูบ้องแบ๊ว ใสๆ ดวงตาของเธอเหมือนเด็กน้อยที่มองโลกแต่ในแง่ดีเท่านั้น ที่สำคัญ ไม่ใส่ Big eyes ด้วย สมัยนี้ หายากนะเนี่ย
ผมสงสัยว่าเธออาจจะเป็นน้องสาวของพิก ผมไม่เคยรู้เลยว่า พิก เพื่อนร่วมวงการของผม จะมีน้องสาวหน้าตาน่ารักขนาดนี้ ทำไมถึงไม่เคยแนะนำให้ใครรู้จักเลยล่ะ แหะๆ
ถ้าผมได้รู้จักเธอเร็วกว่านี้ก็คงดี เพราะอะไรน่ะหรอ? ก็เพราะว่า ตอนนี้ผมน่ะดันมีแฟนแล้วน่ะสิ !!!!! แต่ถึงผมจะมีแฟนแล้ว ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงยังอยากรู้จักเธอคนนี้ ผมจะต้องไปถามพิกซะแล้วว่าเธอใช่น้องสาวของพิกหรือเปล่า ; P
“ก้อกๆๆ พิก นี่ไรท์เองนะ” ผมเดินไปเคาะห้องของพิก ซึ่งอยู่ชั้นเดียวกันกับห้องของผม
“อ้าว ไรท์ มีอะไรหรอ หรือว่าไรท์จะมาบอกเรื่องที่น้องสาวพิกเข้าห้องไรท์ผิดใช่ไหม? พิกรู้แล้วล่ะ ^^ พิกขอโทดแทนน้องสาวด้วยละกันนะ ^w^”
“คือว่า ผมไม่ได้ว่าอะไรหรอก ขอเข้าไปคุยในห้องได้ไหม? ไม่ทำอะไรหรอกน่า นะ =)”
“พิกรู้น่า ไรท์ไม่ทำอะไรหรอก เข้ามาๆ”
ผมเดินเข้าห้องพิก และมานั่งที่โซฟาในห้อง เพื่อจะถามเกี่ยวกับเรื่องน้องสาวของพิก
“มีอะไร ถึงต้องคุยกันลับๆขนาดนี้ ไหนว่ามาซิ”
“น้องสาวของพิก ชื่ออะไรหรอ? *w* ”
“o_O? อย่าบอกนะ ว่าแค่มาถามชื่อ ถึงกับต้องเข้ามาคุยในห้องเนี่ย”
“เหอะน่า บอกชื่อมาเถอะ”
“ถ้าบอกชื่อแล้ว ต้องเล่ามาด้วยว่าทำไมไรท์ถึงอยากรู้ชื่อน้องสาวพิกนักนะ”
“= =” ก็ได้ๆ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง คราวนี้บอกชื่อมาได้หรือยัง”
“น้องสาวพิกชื่อ 'ออมเล็ท' น่ะ หรือว่าน้องสาวพิกทำอะไรในห้องไรท์เสียหายหรือเปล่า? ขอโทษด้วยนะ น้องสาวพิกก็ซุ่มซ่ามแบบนี้แหละ เรียกค่าเสียหายก็ได้นะ”
“ไม่ใช่ซะหน่อย - -” พิกกับน้องนิสัยคล้ายกันเลย ชอบเป็นกระต่ายตื่นตูม 55 ล้อเล่นนะ”
“แล้วทำไมไรท์ถึงต้องมาถามชื่อออมกับพิกด้วยล่ะ”
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร แค่อยากรู้ชื่อ ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าพิกมีน้องสาวด้วย”
“นั่นสิ พิกว่ามันคงเป็นไปไม่ได้หรอก ศิลปินชื่อดังอย่างไรท์ ผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝัน จะมาสนใจอะไรเรื่องของน้องสาวพิก แล้วที่สำคัญนะ ไรท์เองก็มีแฟนแล้วด้วย”
“ผมไม่ได้สนใจน้องสาวพิกสักหน่อย ผมมีแฟนแล้วนะ”
“แค่มาถามชื่อจริงๆใช่ไหมเนี่ย +_+ !!”
“อืมมม .. มาถามแค่นี้แหละ ขอโทษที่มารบกวนนะพิก ไว้เจอกันครับ”
ผมบอกลาพิกแล้วรีบเดินออกจากห้อง ผมรู้สึกว่าพิกเริ่มสงสัยผมซะแล้ว ยังไงซะ ผมก็รู้ชื่อของยัยเคอะแล้ว ต่อไปผมจะสืบเรื่องของเธอเอง ว่าแต่ แล้วทำไมผมต้องมาอยากรู้เรื่องของผู้หญิงคนนี้ด้วยเนี่ย??
[จบ ----- มุมมองของไรท์]
ในที่สุด ฉันก็หลุดพ้นจาก โรงเรียนผู้หญิงจ๋าอย่าง Innozy Princess High School มาสักที ^^ แล้วรู้อะไรไหม? ฉันน่ะ ได้เข้าเรียนคณะออกแบบแฟชั่น มหาวิทยาลัย Otta ที่ฉันอยากเข้าด้วยนะ ก็เพราะว่าฉันขยันเอามากๆไงล่ะ ฉันถึงได้เข้ามาเรียนที่นี่ ฉันเก่งใช่ไหมล่ะ? :] (ความจริงก็คือ ตอนแรกฉันสอบไม่ผ่าน แล้วอธิการบดีคณะ เขารู้จักพ่อแม่ฉัน ^^ ฉันเลยได้เข้ามาเรียน สรุปก็คือใช้เส้นนั่นแหละ - -” )
วันนี้เป็นวันแรกของการเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งวันนี้จะมีงานรับน้องด้วยนะ ฉันน่ะเลิกตื่นสายแล้วล่ะ เพราะพ่อกับแม่บอกว่า ถ้าฉันตื่นสาย พ่อกับแม่จะไม่ส่งเสื้อผ้า set ใหม่มาให้อีกเลย TT ฉันก็เลยต้องตื่นแต่เช้า
มหาวิทยาลัย Otta เป็นมหาลัยที่โดดเด่นด้านศิลปะ พูดง่ายๆก็คือแนว เพราะฉะนั้นจึงไม่มีเครื่องแบบ วันนี้ฉันเลือกชุดไม่ได้สักที สรุปก็คือสายเหมือนเดิมนั่นแหละ สุดท้ายแล้วฉันก็ใส่เดรสที่พอฉันใส่แล้วดูเหมือนตุ๊กตาสุดๆ กับรองเท้าคัชชูเรียบๆ ^^ จะว่าไปฉันก็น่ารักเหมือนตุ๊กตาจริงๆ โฮะๆ ส่วนผม แน่นอน ฉันก็ปล่อยไปตามธรรมชาติของมันนั่นแหละ ไม่ใช่ไม่อยากเซ็ทนะ แต่นี่มัน 10 โมงแล้ว!!!! ได้ข่าวว่าเขานัด 9 โมงครึ่งค่ะ >O<
ณ มหาวิทยาลัย Otta
คนขับรถมาส่งฉันที่หน้ามหาวิทยาลัย ที่จริงก็เอารถเข้าไปได้นะ แต่รถติดมากๆๆเลยล่ะ >o< กว่าจะมาถึงก็ 10 โมงครึ่งแล้ว ฉันมาสายไปตั้ง 1 ชั่วโมง รุ่นพี่เขาจะว่าฉันไหมเนี่ย? TT
ฉันรีบวิ่งไปที่อาคารคณะออกแบบแฟชั่น มหาวิทยาลัยที่นี่ไม่เหมือนที่อื่นจริงๆ ทั้งรูปแบบของตึก สีสันของอาคาร รวมถึงนักศึกษาในมหาวิทยาลัยนี้ด้วย หน้าตาดีทั้งนั้นเลยล่ะ เจริญหูเจริญตาจริงจริ๊งง ฉันคิดไม่ผิดเลยที่มาเรียนที่นี่ ว่าแต่ >< แฮ่กๆ (เสียงหอบ) เมื่อไหร่จะถึงอาคารคณะฉันสักทีเนี่ย เหนื่อยแล้วนะ
“ตู้มมมม ม!!!!” เสียงเหมือนระเบิดปรมาณูสงครามโลกครั้งที่ 1 กับครั้งที่ 2 รวมกัน สรุปแล้ว เสียงนี้มันก็คือเสียงระเบิดสงครามโลกครั้งที่ 3 นั่นเอง ^O^ แหะๆ ฉันล้อเล่นน่ะ
“โอ้ย!! เจ็บ ถ้าหน้าผมเป็นแผลขึ้นมา คุณหมดตัวแน่ๆ”
ฉันเดินชนใครบางคนเข้า แล้วทำไมเขาต้องแช่งให้ฉันหมดตัวด้วย แค่หน้าเป็นแผล ฉันจ่ายเงินค่าทำแผลให้ก็ได้หรอก หน้าตาฉันเหมือนคนจนมากนักรึไง ฉันรีบเงยหน้ามองไปทางต้นเสียง
ตึ่งง งง~ o_O? ระ ระ ระ ไรท์ ไรท์ ... นักร้องนำวง Leopard ที่ฉันเข้าห้องเขาวันนั้นนี่นา กรี๊ดดด ฉันไม่อยากเจอหน้าเขาเลย มันทำให้ฉันนึกถึงเรื่องน่าอายที่ฉันทำวันนั้น แกล้งจำเขาไม่ได้ดีกว่า แถๆไป
“อุ๊ย! ขอโทษนะคะ คือว่าฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ ดูหน้าคุณก็ไม่ได้เป็นแผลอะไรนะคะ เพราะฉะนั้นฉันก็คงไม่ต้องจ่ายค่าเสียหายใช่ไหมคะ แหะๆ ^^” คือว่าฉันรีบอ่ะค่ะ ไปก่อนนะคะ”
ทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันรีบวิ่งหนีเขาสุดชีวิต มันถือว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายเนี่ย โชคดีที่ได้เจอนักร้องที่ Hot สุดๆ หรือว่าโชคร้ายที่เจอผู้ชายที่ฉันเข้าห้องเขาผิด กรี๊ดใส่หน้าเขา ตะโกนว่าเขา แถมเมื่อกี้ยังเดินชนเขาเจ็บตัวอีก (เหมือนจะเป็นโชคร้ายซะมากกว่า)
“เดี๋ยว!!! ออม หยุดก่อน !!!!”
ฉันรีบวิ่งโดยไม่ได้หันกลับไป เขาตะโกนเรียกฉันด้วยล่ะ o^w^o แอบดีใจ ว่าแต่ เขารู้ชื่อฉันได้ไงเนี่ย?
“What's D? Design What's D? Design Hey Hey Who are we?
D-E-S-I-G-N-E-R I love fashion YES!!”
เพลงบูมคณะฉันนี่แปลกจริงๆ พอมาถึงคณะ ฉันเนี่ยดับไปเลยล่ะ T T ก็ดูแต่ละคนสิ แต่งตัวซะแบบว่า แม่เจ้า เด่นกันไปไหน เด่นกันจนฉันรู้สึกได้ว่าฉันตัวหดเล็กลงมากกก ไม่ได้เกิดกันพอดี เอาเถอะ รีบไปนั่งที่ดีกว่า รุ่นพี่คณะฉันมีแต่คนใจดี เลยไม่มีใครว่าเรื่องที่ฉันมาสาย แถมยังดูแลดีมากๆอีกด้วย
“สวัสดีจ้า ฉันชื่อ 'เมเปิ้ล' เธอชื่ออะไรหรอ? ” เพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ หันมาทักทายฉัน
“ดีจ้ะ ^^ ฉันชื่อ 'ออมเล็ท' เรียกสั้นๆ ว่าออมนะ แล้วให้ฉันเรียกเธอว่าเมหรือเปิ้ลดีล่ะ อิอิ”
“คนส่วนใหญ่เรียกฉันว่า เปิ้ล อ่ะ”
“โอเค งั้นฉันเรียกเธอว่าเปิ้ลละกันนะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้า”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ ออม แต่หน้าเธอเข้ากับชื่อตุ๊กตามากกว่านะ”
“หืมมม ~ o_O? ทำไมล่ะ?”
“ก็เธอหน้าเหมือนตุ๊กตามากๆเลยไง มีคนเคยบอกหรือเปล่า?”
“อ๋ออ มีแต่คนบอกอ่ะ แหะๆ ^0^ งั้น .. ฉันขอเป็นตุ๊กตาไข่เจียวละกันนะ 555” เราสองคนคุยกันถูกคอมาก จนไม่ได้ฟังรุ่นพี่เขาพูดเลย วันแรกของมหาวิทยาลัย ฉันก็หาเพื่อนได้แล้วล่ะ ดีใจจัง
ถึงเวลาพักกลางวันแล้ว >.< หิว หิว หิวเป็นบ้าเลย รุ่นพี่ปล่อยช้ามากๆเลย รุ่นพี่เขาบอกว่า การเป็น Fashion Designer ต้องฝึกความอดทนสูงมาก บางครั้งงานต้องส่งให้ทันกำหนด แต่ว่ายังทำไม่เสร็จ ก็ต้องอดหลับอดนอนกันไป เพื่อให้ได้งานที่ดีที่สุดไงล่ะ ^--^ ฉันจะต้องทำให้ได้ เย่ะ~ สู้ๆ
ฉันกับเปิ้ลนั่งกินข้าวกันในโรงอาหารของมหาวิทยาลัย โรงอาหารไฮโซจริงๆ ติดแอร์ด้วยล่ะ อะไรจะไฮเทคขนาดนี้เนี่ย แต่ฉันชอบสไตล์สบายๆมากกว่า ฉันไม่ค่อยชอบอะไรที่มันดูหรูหราเว่อร์เกินไป เปิ้ลก็คิดเหมือนฉัน ^^ ฉันเลยชวนเปิ้ลไปนั่งเล่นที่สวนดอกไม้ประจำมหาวิทยาลัย ~
“วิซซี่ เธอเลิกหึงฉันสักทีได้ไหม? มันไม่มีอะไรจริงๆ”
“ก็มีคนเล่าให้ฉันฟังว่าเมื่อเช้านี้ เธอถูกผู้หญิงคนนึงเดินชนเข้า แล้วเธอก็ตะโกนเรียกผู้หญิงคนนั้น เขาบอกด้วยว่า ดูเธอสนใจผู้หญิงคนนั้นมากๆเลย”
ดูเหมือนว่าฉันกับเปิ้ลจะถูกทำลายบรรยากาศอันสุนทรี๊ย์ สุนทรีย์ซะแล้ว ใครมาทะเลาะกันแถวนี้ห๊ะ!! ไปทะเลาะกันไกลๆไม่ได้หรือไง ฉันไม่ได้เกี่ยวไรด้วยสักหน่อย ทำไมต้องมานั่งฟังด้วย -*- แต่เรื่องก็ฟังดูคุ้นๆเนอะ ไอเรื่องเดินชนกันเนี่ย สงสัยมหาลัยนี้ คงมีคนซุ่มซ่ามแบบฉันเยอะแน่ๆเลย
“พวกเธอ มีมารยาทบ้างไหม คนเขาคุยกันเรื่องส่วนตัว มานั่งฟังอยู่ได้ ไปไกลๆเลยไป”
ซวยแล้ว ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเล้ยย ยัยผู้หญิงปากจัด หน้าสวยใสไร้สิว หุ่นเอ็กซ์เซ็กส์แตก sexy สุดๆไปเลย แต่งตัวได้เปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟัน (ตกลงฉันจะด่าหรือจะชมเขาเนี่ย) = =” ฉันไม่ชอบมีเรื่องกับใครหรอกนะ แต่ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาหาเรื่องฉันเหมือนกัน สรุปแล้วที่โรงเรียนสอนวิธีเป็นกุลสตรีที่ดีฉันมา ฉันไม่เคยเอามาใช้เลย :P
“นี่มันสวนสาธาระ .... ”
ซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อน ฉันหยุดพูดทันที เพราะภาพที่ฉันเห็นคือ นายไรท์ งั้นผู้หญิงคนนี้คงเป็นแฟนเขาน่ะสิ >o< ฉันรีบดึงมือของเปิ้ล แล้วคิดว่าจะพาเปิ้ลวิ่งหนี
“เดี๋ยว!!” อ้าว~ ยัยผู้หญิงคนนี้ เอาไงกันแน่ จะให้ไป พอจะไป ก็ดันมาดึงแขนเปิ้ลไว้
“มีอะไรหรอคะ พี่วิชชี่?” เปิ้ลตอบ
ดูเหมือนว่าเปิ้ลจะรู้จักกับผู้หญิงคนนี้ หล่อนชื่อ 'วิชชี่' หรอเนี่ย มันก็เข้ากับหล่อนแล้วล่ะ ยัยแม่มด
“เธอห้ามไปบอกใครนะ ว่าฉันกับไรท์คุยกันเรื่องอะไร ไรท์เขาไม่ชอบเป็นข่าวน่ะ” ยัยแม่มดพูด
“ค่ะๆๆ” ฉันรีบตอบแทนเปิ้ลไป แล้วพาเปิ้ลวิ่งหนีให้เร็วที่สุด ปล่อยให้ยัยวิชชี่กับนายไรท์ยืนงงกันสองคน ไม่สิ เปิ้ลก็งงไปกับเขาด้วย เอาไว้ ฉันจะเล่าให้ฟังวันหลังละกันนะจ๊ะ เปิ้ลจ๋า
ความคิดเห็น