คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : งานก่อนสอบเข้า+วันเหงาๆ
“ฉันรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่” เสียงทุ้มต่ำแต่เย็นยะเยือกกระซิบที่หูเธอ มุมปากข้างขวาของเอเลนอร์ยก ขึ้นมาเล็กน้อย “นายจะห้ามฉันงั้นเหรอ” เธอวางแก้วน้ำลงแล้วหันกลับไป ตาสีน้ำเงินเป็นประกายของเธอจ้องลึกลงไปในดวงตาสีม่วงของชายคนนั้น
“หึๆ ไม่หรอก ฉันรำคาญยัยมาดามบ้านั่นมานานแล้ว เชิญทำงานต่อไปซะสิ ฉันจะยืนบังเธอให้” เค้าแสยะยิ้มออกแล้วเอามือสองข้างจับโต๊ะไว้ทำให้เอเลนอร์ติดอยู่ตรงกลาง ใบหน้าเค้าห่างจากเธอไม่กี่เซ็นต์เท่านั้น เอเลนอร์รีบละสายตาออกแล้วผลักตัวเค้าให้ห่างจากเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังกลับไปทำงานของเธอต่อ เธอหยอดยาพิษที่หยิบมาลงไปในแก้วนึง แล้วใช้นิ้วคนเล็กน้อย
เอเลนอร์รู้สึกได้ถึงลมหายใจของชายคนนั้นที่รดต้นคอเธออยู่ เค้าโน้มตัวลงมากระซิบข้างๆหูเธออีกครั้ง นึงว่าโชคดี เมื่อเธอหันหลังกลับไปอีกครั้ง ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว
เอเลนอร์เดินกลับไปที่โต๊ะ ซึ่งมาดามโรเซร่ากำลังนั่งจ้อให้ชายแก่คนนึงฟัง เธอยื่นแก้วที่ใส่ยาพิษให้มาดามโรเซร่าแล้วนั่งลง ตัวเองก้จิบน้ำพั๊นช์ลงไปเล็กน้อย มาดามโรเซร่ายกน้ำขึ้นมาจะจิบเหมือนกัน แต่ซักพักเธอก็ยกมันกลับลงมา แล้วจ้องตรงไปที่อกเอเลนอร์
“แม่หนูเอเลนอร์จ๊ะ เข็มกลัดนั่นหนูเอามาจากไหน มันดูคุ้นตามากเลยนะจ๊ะ โฮะๆๆ” แม้ว่ามาดามโรเซ่ร่าจะหัวเราะกลบเกลื่อน แต่ตาเธอก็ยังจ้องค้างอยู่ที่เข็มกลัดอันนั้น “เหมือนกับอันที่เจ้าหญิงเอเธน่ามีเลย แต่ว่าฉันคงจะเลอะเลือนแล้วล่ะ โฮะๆๆๆ เข็มกลัดเจ้าหญิงเอเธน่า เกรโนเบลผู้ก่อตั้งโรงเรียนนั่น มันเป็นตำนานนี่นา” ว่าแล้วในที่สุดมาดามโรเซร่าก็ดื่มน้ำพั๊นช์ของเธอเข้าไปเสียที
ทว่าคราวนี้เอเลนอร์กลับไม่อยากให้เธอดื่มเข้าไป เธออยากให้มาดามโรเซร่าจ้อเกี่ยวกับเรื่องเข็มกลัดและตำนานต่อไป เหมือนที่เธอชอบทำกับทุกเรื่อง “หนูขอตัวก่อนนะคะ” เอเลนอร์ฝืนยิ้มแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องงานเลี้ยงนั้น เธอเดินออกจากโรงแรมแล้วตรงไปหาเควินทันที
“อ้าวมาแล้วหรอ” เควินทักน้องสาว “นี่ เคฟ นายว่าเข็มกลัดอันนี้มันดูคุ้นๆมั้ย” เอเลอนอร์ถาม เควินเองก็เกาหัวแกรกๆแล้วส่ายหัว “พี่ว่าไม่นี่นา ทำไมหรอ”
“ปล่าวๆ ไม่มีอะไรหรอก ไปกันเถอะ พี่ต้องไปฮ่องกงแต่เช้าหนิ” เอเลนอร์เปลี่ยนเรื่องก่อนขึ้นรถไป เควินพยักหน้าอย่างไม่เข้าใจก่อนสตาร์ทเครื่องรถ แล้วเลี้ยวกลับออกไป “นี่ เอมะรืนก็สอบแล้วอ่ะ พี่ไม่อยู่ฝึกให้จะไหวรึป่าว ฮ่องกงไว้ไปวันหลังก็ได้นะ” เควินถามน้อง
แต่เอเลนอร์เองไม่ได่ฟังเค้าเลย สายตาเธอจับจ้องไปที่มุมมืดๆ ข้างๆที่จอดรถ ถ้าเธอไม่ได้ตาฝาดเธอก็เพิ่งจะเห็นชายคนนั้นอีกครั้ง เค้าเป็นใครกันนะ เธอสงสัย
“พี่ไปก่อนนะ” เช้าวันต่อมาเควินบอกลาน้องสาว ก่อนจะก้าวขึ้นแท็กซี่ไปสนามบินเพื่อไปจัดการงานของเค้าที่แคนาดาบ้าง “โชคดี” เควินโบกมือให้เอเลนอร์จากในรถ
“เฮ้อ พรุ่งนี้แล้วสินะแมท ต้องไปสอบแล้ว ฮึ้ยยยยย ย้ากกกกกกกกกก ((แปลงร่าง)) ตายแน่ๆเลย แมทฉันต้องตายแน่ๆ” เอเลนอร์ทำหน้าบูดแล้วเอามือมาปิดหน้า แมทธิวยิ้มบางๆให้เธอ แล้วเดินเข้าไปกอดคอน้อง สาวมองดูถนนอันว่างเปล่าของเช้าวันนั้น
เอเลอนร์ซมซานกลับขึ้นห้องนอน แล้วกระโดดลงไปนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงตัวใหญ่ของเธอ พลางคิดถึงการสอบที่จะถูกจัดขึ้นสายๆวันต่อไปแล้ว
ฮ้า การสอบพรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะ แล้วถ้าฉันไม่ผ่านล่ะ โอ้ย พ่อด่าตายแน่ๆเลย ไม่นะ ไม่ๆๆๆ ต้องตั้งสติให้มั่น เอาล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะต้องผ่าน ฉันจะต้องเข้าเกรโนเบลให้ได้ และฉันจะจัดการไอ้ทายาทบ้าๆนั่นให้มันตายๆไปเลย... เธอผล๊อยหลับไปพร้อมกับความคิดแบบนั้น
เอเลนอร์ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบๆจะบ่ายแล้ว เธอเดินลงไปชั้นล่างเพื่อเจอกับครัวที่ว่างเปล่า ดูเหมือนทั้งบ้านจะไม่มีใครอยู่เลยซักคน แมทธิวคงอยู่ที่ร้าน คิดอุปกรณ์ใหม่ๆอยู่ หรือไม่ก็บราซิล... ส่วนดอรัส ก็คงจะออกไปพบกับ “ลูกค้า” ของเค้าอยู่เหมือนเคย
“โอ๊ย เซ็งเป็นบ้าเลยอ่า” เอเลนอร์บ่นออกมาคนเดียว ขึ้นไปอาบน้ำ ก่อนจะลงมาอีกรอบในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ เธอคว้าเสื้อโค๊ตของเธอ แล้วเดินออกไปจากบ้าน ทิ้งให้มันร้างผู้คน
เอเลนอร์เดินไปตามถนนเรื่อยๆ เธอตั้งใจว่าจะไปร้านดุ๊คส์ ซึ่งเป็นร้านอาหารของเพื่อนแม่เธอที่ช่วยดูแลเธอมาตอนเด็กๆ ตอนที่แม่เธอเสียไป เอเลนอร์ไม่ค่อยคิดถึงแม่เธอบ่อยนัก ถึงแม้แม่เธอเสียไปตั้งแต่ยังเด็กแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยสนใจว่าแม่ของเธอเป็นคนยังไง เธอจับปืนมาตั้งแต่อายุ 11 แล้ว พอมีงานเข้ามาเรื่อยๆ เธอก็แทบจะไม่รู้สึกเลย ว่าเคยมีแม่ด้วย
พอมาวันนี้เธอก็เกิดสงสัยขึ้นมา แล้วถ้าแม่อยู่ตอนนี้มันจะเป็นยังไงนะ ฉันคงไม่ต้องเดินออกมาหาของกินอย่างนี้ คงไม่ต้องทำงานด้วย เกรโนเบลก็ไม่ต้องเข้า มันคงก็ดีสินะใช่มั้ย(?)
มารู้ตัวอีกทีเธอก็อยู่ตรงหัวมุมถนนตรงข้ามกับร้านดุ๊คส์พอดี
กริ๊งๆๆ เสียงกริ่งประตูดัง ผู้คนที่นั่งกินกันอยู่ข้างใน รวมถึงพนักงานทุกคนหันหัวมามองเอเลนอร์ (reaction อ่าค่ะ) แล้วหันกลับไปทำธุระตัวเองต่อ เอเลนอร์เดินตรงไปที่โต๊ะประจำที่อยู่ในสุด ปกติเธอจะมีเควินหรือแมทธิวมากินด้วย แต่วันนี้ดูเหมือนจะติดงานกันทั้งคู่เลย
“อ้าวหนูเอเลนอร์ วันนี้มาคนเดียวเหรอ รับไรดีเอ่ย?” ป้าวันด้าเจ้าของร้าน (เพื่อนแม่เอเลนอร์) ออกมาต้อนรับเธอเหมือนเคย วันด้าดูแลเอเลนอร์มาตลอด พอเอเลนอร์เริ่มโตและทำงานของเธอ วันด้าจึงตัดสินใจมาเปิดร้านอาหาร
“เควินกะแมทธิวติดงานอ่ะค่ะ” เธอยักคิ้วเล็กน้อย “เอ่อ เอาชุด 5 นะคะป้า” วันด้าจดออเดอร์ลงไปในกระดาษในมือ เธอทำหน้า “อ๋อเหรอ” เล็กน้อยตอนที่เอเลนอร์บอกว่าพี่ชายทั้งสองของเธอติดงาน และพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเดินไปหลังเคาน์เตอร์
เฮ้อ เบื่อชะมัด เอเลนอร์คิดในใจแล้วฟุบลงกับโต๊ะ
“นั่งด้วยนะครับน้องสาว” เสียงคุ้นเคยเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านตรงกันข้ามกับเธอ “กลับมาแล้วเหรอ” เอเลนอร์เงยหน้าขึ้นมามองเควิน ที่นั่งลงตรงข้ามกับเธอ “เร็วจังเลยนะเคฟ ไปแล้วกลับเลยหรือไง”
“เหอะๆ ทำเป็นพูดดี ก็แค่ไปฆ่าแล้วจับเครื่องแรกที่กลับมานี่เลย เร็วดีเนอะ” เควินยักคิ้วเล็กน้อย
“อ้าวเควินไหนเอเลนอร์ว่าติดงานไง” พนักงานเสิร์ฟสาว ลีอาน่า ลูกสาวของวันด้าทักเค้า เธอเอาอาหารที่เอเลนอร์สั่งวางไว้บนโต๊ะ แล้วส่งยิ้มให้ทั้งคู่ เอเลนอร์รู้จักลีอาน่าในถานะลูกสาวของวันด้าเท่านั้น แต่เควินกับลีอาน่าเรียนที่เกรโนเบลเหมือนกัน ชั้นเดียวกันด้วย แถมยังสนิทกันจนน่าสงสัย(?) แต่เธอก็ไม่รู้ความสัมพันธ์ของสองคนนั้นหรอก
“เพิ่งทำงานเสร็จ” เควินตอบ “เอาชุดแรกอ่ะลีอาน่า ด่วนเลยนะ หิว” เค้าเสริมและลูบท้องประกอบไปด้วย ลีอาน่ายิ้มออกมา แล้วรีบวิ่งไปที่เคาน์เตอร์ ทำให้เอเลนอร์อดถามไม่ได้ “ตกลงเป็นแฟนกันรึป่าวเนี่ยเคฟ เห็นพี่กะลีอาน่าอย่างนี้มันน่าสงสัยนะ”
เควินเมื่อรู้ตัวว่าหน้าแดง จึงรีบก้มหน้าหลบ “ป่าว ไม่ใช่นะ คือ... ไม่ใช่อ่ะ ไม่ได้เป็นแฟนกัน” ถ้าได้เป็นก็ดีน่ะสิ เค้าแอบคิดในใจ เอเลนอร์เอียงคอเล็กน้อย เธอก้มตัวลงเพื่อจะมองหน้าเควินชัดๆ “อื้มม์ ไหนดูสิๆ หน้าแดง พูดตะกุกตะกัก แถมเร็วจนน่าสงสัย” เอเลอนรืแกล้งลูบคางเล็กน้อย “แอบชอบเค้าล่ะสิ 555+ ไม่ต้องห่วงเคฟ เอเป็นน้องที่ดีไม่ปากโป้งหรอก”
5 นาทีต่อมา
“อาหารมาแล้วจ๊ะ” ลีอาน่าเดินมาพร้อมรอยยิ้มหวานบนใบหน้าเธอ เธอวางจานอาหารลงตรงหน้าเควิน เอเลนอร์สังเกตว่าเควินอมยิ้มอยู่ เธอเองก็ยิ้มออกมา แล้วนึกอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
“พี่ลี” เอเลนอร์เรียกลีอาน่าก่อนเธอจะเดินจากไป เธอกัดอาหารคำสุดท้ายบนจานเข้าปากก่อนหยิบเสื้อโค๊ตเตรียมไว้ “มีอะไรหรอ” ลีอาน่าถาม เข้าทางล่ะ เอเลนอร์คิด “เควินชอบพี่แหละ ชอบม้ากมากเลย พี่ลีก้ชอบเคฟใช่มะ เอดูออก 555+ แล้วจะปล่อยให้คุยกันต่อนะ บั้ยบายจ๊ะพี่ๆ”
เอเลนอร์รีบวิ่งออกจากร้าน เธอเห็นลีอาน่าหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ ถึงแม้ว่าลีอาน่าจะก้มหน้า และผมสีน้ำตาลของเธอลงมาปิดหน้าเธอก็เถอะ เธอรอดูจนลีอาน่านั่งลงตรงข้ามกับเควินเสียก่อนจากนั้นจึงเดินไปตามถนนด้วยรอยยิ้มกริ่มบนหน้า. . .
ความคิดเห็น