คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ~✖Lose✖~ 10%
~✖Lose✖~
่าๆ
เสียสายฝนที่ลมา้านอหน้า่าในยามเ้า พร้อมับสายลมพัผ่านเ้ามายัภายใน วามเย็นำลัเาะุมไปทั่วห้อนอน ร่าเล็อายหนุ่มที่นอนัวอยู่ใ้ผ้าห่มผืนหนาำลัอยู่ห้วนิทราอันแสนหวาน
ฮือ~
เสียราในลำอ อุหภูมิที่่ำลำลัรบวนร่าเล็ให้ลืมาึ้นอย่า้าๆ ายหนุ่มหันไปมอรอบห้อนอนอนเอ้วยวามุน ่อนะลุึ้นนั่มอไปยั้านอหน้า่าที่สายฝนยัระหน่ำเทลมา
แร็!
ประูห้อนอนถูเปิออพร้อมับปราัวอหิสาวผมยาว ใบหน้ารูปไ่ ริมฝีปาสีมพู นัยน์าลมโเป็นประายูแล้วั่เหมือนนาฟ้าัวน้อย
“พี่ยอู”
เสียหวานเรียื่อพี่ายอน้วยน้ำเสียสใส พร้อมับย่าเท้าเ้าไปใล้เียพี่าย ร่าเล็อหิสาวนั่ลบนเีย่อนะสวมอผู้เป็นพี่
ายหนุ่มร่าเล็ละวามสนใ้านอหน้า่า หันมามอน้อสาวที่อน้วยรอยยิ้ม เอื่อมมือออบน้อสาวอน
“เ็ื้อมาอพี่ทำไม ไปทำวามผิอะไรมาใ่ไหมเนี่ย” ผม้มหน้าลมอน้อสาวผมำลัอมลมนแ้มทั้สอ้าพอึ้นอย่าน่ารั
“เปล่าะหน่อย”
“แล้วมาอพี่ทำไม หือ”
“หนูแ่อยาอพี่ หนูลัวว่าหนูะไม่ไ้อพี่อี”
“เ็ื้อทำไมพูอย่านี้ละ พูอย่าับเราะาพี่ไปไล” ผมระับอ้อมอให้แน่นึ้นส่วามอบอุ่นไปให้น้อสาวัวน้อยผมที่ทำท่าเหมือนะร้อไห้
“แล้วถ้าหนูไปไลาพี่ริๆละ”
“เรานี้ไร้สาระให่แล้ว ไม่เอาไม่พูแล้วนะ”
“พี่ะ.....” หิสาวุหน้าลแผออพี่าย ระับอ้อมอให้แน่นึ้น
ผมออบน้อสาวไว้แน่น โยัวไปมาเบาๆ หวัปลอบโยนเธอให้ลายวามัวล ผมไม่อยาให้เธอิมาอย่านี้เลยมันทำให้ผมรู้สึแย่
่าๆ
สายฝนยัอยู่้านอหน้า่าอุหภูมิที่ลลเรื่อยๆ วามหนาวเหน็บภายในห้อนอน ร่าายหนุ่มที่อน้อสาวไว้แน่นท่ามลาวามหนาวเย็นในห้อนอนแ่อนนี้มันไม่หนาวแล้วละ เมื่อไออุ่นอันและันส่ผ่านวามอบอุ่นไปยัหัวใอนทัู้่
‘แุ่รู้อะไรไหม วามสุมัะอยู่ับเราไม่นาน’
Loading……..Please Wait
ความคิดเห็น