หมดหัวใจยกให้...นายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มเรื่องเลยน้า "อดีตที่น่าเศร้า"

ตอนที่1

อดีตที่น่าเศร้า

“ ขิม ป๊าไปก่อนนะลูก” เสียงของชายวัยกลางคนบอกลูกสาวของเขาด้วยความรัก

“ ค่ะป๊า เดินทางดีๆนะคะป๊า แล้วก็รีบๆกลับมาด้วย” เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งบอกพ่อของเธอด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าผู้เป็นพ่อจะกลับมาทานมื้อเย็นด้วยไม่ทัน

“ จ้ะๆ  แหมไม่ให้กลับเร็วได้ไงล่ะลูก ก็ม๊าเล่นทำอาหารโปรดของป๊าไว้เลยนี่ ฮิฮิ” ผู้เป็นพ่อพูดอย่างอารมณ์ดี

จากนั้นผู้เป็นพ่อก็กำลังจะข้ามถนนเพื่อไปขึ้นรถที่จอดอยู่อีกฟากหนึ่งของถนน  และขณะที่เขากำลังข้ามนั้นก็มีเสียงของเด็กสาวเรียกเขาไว้

“ ป๊าคะ อย่าลืมซื้อขนมมาฝากขิมนะ ขิมอยากกินขนมทองหยิบทองหยอด” เสียงของเด็กสาวทำให้เขาต้องหันมามองเธออีกรอบหนึ่ง  แล้วเขาก็เอ่ยกลับไปว่า

“ จ้ะ เอาฝอยทองด้วยไม๊~” เขาถามลูกสาวอย่างขำๆ  เนื่องจากตลกในความอยากกินของเธอ

“ ฝอยทองด้วยก้อดีค่ะ” เธอบอกผู้เป็นพ่อและโบกมือลาพร้อมกับพูดว่า “ เดินทางดีๆนะคะป๊า”

และเมื่อเขากำลังจะหันกลับเพื่อข้ามถนนต่อ สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ปัง!!!!!

ร่างของชายวัยกลางคนลงไปนอนอยู่ที่พื้นเลือดอาบตัว แต่เขาก็ยังไม่สลบเพราะยังมีเรื่องคาใจอยู่

“ ป๊า!” เสียงของลูกสาวตกใจอย่างรุนแรง และเธอก็รีบวิ่งมาหาผู้เป็นพ่อทันที

“ ข...ขิ...ขิม” ผู้เป็นพ่อพูดเสียงตะกุกตะกัก เนื่องจากอ่อนแรงและเจ็บปวด

“ คะป๊า ฮือๆ” ลูกสาวตอบน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะเธอร้องไห้เนื่องจากพ่อถูกรถชน   เธอได้แต่ร้องและร้องอยู่อย่างนั้น   จากนั้นผู้เป็นพ่อก็พูดขึ้นว่า

“ เป็น...เด็กดี...ของ..ม๊า..นะ.ลูก” เขาสั่งเสียลูกสาวเพราะรู้ว่าตนเองคงไม่รอดจากอุบัติเหตุครั้งนี้

“ ค่ะป๊า” เธอตอบผู้เป็นพ่ออย่างมั่นใจแต่น้ำเสียงก็คงยังสั่นเครือเพราะร้องไห้

“ สัญ..ญา...กะป๊า.แล้ว...นะ” เขาเริ่มพูดเสียงเบาลงเพราะเหนื่อยเต็มทีเขากำลังจะจากไป

“ ขิมสัญญาค่ะป๊า ฮึก ขิมสัญญา ฮือๆ” เธอพูดและเอามือเกี่ยวก้อยกับพ่อของเธอเป็นเชิงสัญญา

“ ดี.......มาก..ลูก..ป๊า......ไป...ละ....นะ” เขาพูดอย่างรู้ตัวเพราะเขาไม่อาจฝืนได้อีกแล้ว   มันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน   ในใจเขาคิดว่าต้องสู้ต้องอยู่เพื่อขิม   แต่ร่างกายของเขากลับทำตรงข้าม 

“ ป๊า! อย่าเพิ่งไปค่ะ ป๊า ฮือๆ ฮือๆ” ถึงขิมจะห้ามเขาไว้ก็สายไปซะแล้ว เธอจึงได้แต่ร้องโอดครวญและพรางตะโกนคำว่า “ ป๊า”

เหงื่อบนใบหน้า และการสะดุ้งตัวของขิมทำให้รู้ได้ว่าขิม ‘ฝันร้าย’

“ ฝันร้ายหรอกหรอ  เห้อเรื่องป๊าอีกแล้ว” ขิมพูดแล้วก็ปาดเหงื่อบนใบหน้าเธอ  จากนั้นเธอก็หันไปมองนาฬิกาเมื่อพบว่า 6 โมงเธอจึงลุกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัวเหมือนทุกๆวันที่เธอเคยทำ

“ ขิม ทานข้าวจ้ะ” ผู้เป็นแม่ของขิมพูดขณะที่เธอกำลังจัดโต๊ะอาหารกับแม่บ้าน2-3คน

“ มีอะไรทานมั่งคะม๊า” ขิมถามและเดินไปกอดแม่ของเธอ

“ เดิมๆอ่ะจ้ะ ก็ข้าวต้มกุ้งกับนมสด แล้วก็น้ำส้มแค่นี้แหละวันนี้ม๊ารีบ  ม๊าตื่นสาย” ผู้เป็นแม่พูดกับลูกสาว“ แม่ไปละนะลูกจะไปโรงเรียนเมื่อไหร่ก็บอกคนขับรถนะจ๊ะ” เมื่อผู้เป็นแม่พูดจบก็เดินไปขึ้นรถและขับออกไปปล่อยให้ลูกสาวยืนมองตามอย่างเบื่อหน่าย  เธอพูดกับตัวเองว่า

“ เดี๋ยวนี้ม๊างานยุ่งจัง”  เมื่อเธอพูดจบเธอก็เดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารและลงมือกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย  จากนั้นเธอก็ให้คนขับรถออกรถเพื่อไปส่งเธอที่โรงเรียน