ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นี่นาย จะเอายังงัยกับฉันกันแน่ (100%)
วันรุ่งขึ้น
แต่ฉันกะจะเบี้ยวนั้นอีตาบ้านั้นต่างหากล่ะ แต่นั้นก็เป็นได้แค่ความคิด
เพราะว่าเขามายืนอยู่ปลายเตียงฉันแล้ว
"เฮ้ย อีตาบ้า นายขึ้นมาได้งัยเนี้ย ลงไปเด๋วนี้เลยนะ" เมย์กระโดดจนเกือบตกเตียง
"อ้าวก็เดินขึ้นมาสิ เธอคิดว่าฉันจะเหาะขึ้นมารึงัย แล้วนี่มานกี่โมงเล้ว
ทำไมยังไม่แต่งตัวอีก ฉันไม่ชอบรอใครนานๆหรอกนะ" กัวร์พูด
"แล้วใครให้นายมารอหล่ะ ทำไมฉันต้องไปกับนายด้วย" เมย์พูดและจ้องหน้ากัวร์
แทนที่กัวร์จะว่ากลับ แต่กัวร์ก็ไม่ได้ทำอย่างนั้นเลย เขากำลังอึ้ง
กับสาวน้อยตรงหน้า ตอนนี้เมย์ไม่ได้ใส่แว่น และยังอยู่ในชุดนอนคิดตี้สีชมพู
อีกต่างหาก มันยิ่งทำให้เธอดูน่ารักคิคุ เอามากๆ
"นี่นายจะมองให้มันทะลุผ่านตัวฉันไปเลยรึงัย"เมย์เท้าเอวเอาเรื่อง
แต่หน้าของเธอนี่สิ แดงมากๆ จนมะเขือเทศเรียกพี่เลยก็ว่าได้
ก็แหมเป็นใครเขาก็อายกันทั้งนั้นแหละ ก็มีหนุ่มหล่อกระชากใจสาวแบบอีตานี้
มายืนจ้องหน้าอยู่ได้นี้นะ "ถ้าเธออยากได้กระเป๋าตังค์คืนเธอก็ต้องไป"
กัวร์ตอบแต่ก็ยังจ้องหน้าเมย์อยู่ตลอด
"โอเคๆ ไปก็ไป แล้วใครเขาปล่อยให้นายขึ้นมาเนี้ย"เมย์ถาม
"อ้าวก็ฉันเป็นลูกเขยของบ้านนี้ทำไมจะขึ้นมาไม่ได้ แม่ยายฉันปล่อยขึ้นมานะสิ"
"แม่นะแม่ แล้วใครเป็นแม่ยายนายกันอีตาบ้า ลงไปรอข้างล่างเดี๋ยวนี้เลย
ฉันจะอาบน้ำ" เมย์พูดและชี้ไปที่ประตู
"อาบน้ำหรอ ให้ฉันช่วยอาบมั้ย" กัวร์ทำหน้าทะเล้นและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเมย์
"ไม่-ต้อง" เมย์เน้นทีละคำ ตีหน้าผากกัวร์เบาๆ และก็วิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปเลย
15
นาทีต่อมา"
ไปกันยังอ่ะ" เมย์วิ่งลงมาหากัวร์ข้างล่าง "นี่ยัยเฉิ่ม เธอนิเฉิ่มไม่แพ้หน้าตาเลยจิงๆนะ
งานเลี้ยงในโรงแรม
บ้านเธอเขาใส่ชุดแบบนี้กันไปหรอ"กัวร์โวยวายเมื่อเห็นเมย์ลงมาจากบันได
วันนี้เธอแต่งตัวได้ธรรมดามากๆเธอใส่ชุดไปรเวท
ธรรมดา เสื้อยืด กางเกงยีนส์ ผมก็ยุ่งเหมือนคนไม่ได้หวีแถมยังมีเเว่นตาเพิ่มความเฉิ่มของเธออยู่อีก
ไม่น่าหล่ะเธอถึงไม่เคยมีแฟน"
อ้าวทำไมล่ะ แล้วไอ้งานเลี้ยงของนายเขาใส่ชุดอะไรไปกันล่ะย๊ะ" เมย์ถามกึ่งประชด"
ชุดราตรีงัย ยัยแว่น อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้จัก" กัวร์พูดพลางกุมขมับตัวเอง"ห่ะ ชุดราตรี บ้านนายสิใครเขาจะไม่รู้จักกันล่ะ
แล้วถามหน่อยได้มะ วันไหนนายไม่เรียกฉันว่ายัยแว่น หรือยัยเฉิ่มเนี้ย
นายจะตายมั้ย"เมย์พูดแบบหงุดหงิด
"ตายสิ วันไหนที่ได้แกล้งเธอนะรู้มั้ย ว่ามันสนุกที่สุดในชีวิตเลยล่ะ
แล้วจะไปซื้อชุดกันได้งัย ฉันรู้หรอกนะว่ายัยเฉิ่มอย่างเธอ
ไม่มีชุดสวยๆอย่างนั้นใส่หรอกจริงมั้ย"กัวร์ทำหน้าทะเล้น
พลางดูถูกคนข้างหน้า
"นี่นายอย่ามาดูถูกฉันนะย๊ะ"เมย์โมโหขึ้นมาทันที
"รึเธอมีแล้วล่ะ"
"ยัง"
"555+ เห็นมั้ย ป่ะ"กัวร์พูดพร้อมดึงเมย์ไปหา
แม่ของเธอเพื่อที่จะขออนุญาติและลากเธอขึ้นรถทันที
ระหว่างทางเรา 2 คนแทบจะไม่ได้พูดอะไรกันเลย
เขาขับรถพาฉันมาที่ห้างแห่งหนึ่ง แต่ไอ้ห้างที่ว่าเนี้ยมันมีแต่ลูกไฮโซ
เท่านั้นแหละที่จะมากัน ยัยบ้านนอกอย่างฉันไม่ค่อยได้มาหรอก
"ลงมาสิหรืออยากให้ฉันอุ้มไป" เขาเปิดประตูฝั่งฉันและพูดขึ้น
นั้นทำให้ฉันรีบลงมาจากรถทันทีใครเค้าจะอยากให้นายอุ้มกันล่ะ
ก็ดูคนสิอย่างกับมดแหนะ ไม่รู้ว่าวันๆไม่มีอะไรทำกันรึงัย
วันๆเอาแต่แต่งตัวเดินเที่ยว เอาเงินพ่อแม่มาผลาญเล่น
พวกไฮโซเนี้ยไม่ไหวเลยจริงๆ
โหฉันไม่ได้มาตั้งนาน มันเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอเนี้ย
ทาสีใหม่หมดเลย ฉันเดินไปรอบๆ เหมือนคนไม่เคยมาอย่างนั้นแหละ
แล้วยัยพวกนั้นจะมองฉันกันทำไมนักหนาเนี้ย
"นี่เธออย่ามาทำตัวบ้านนอกแถวนี้ได้มั้ย ฉันอาย เขามองกันหมดแล้ว"
กัวร์พูดพร้อมเดินก้อน่า ท่าว่าเขาคงจะอายมากจริงๆนะเนี้ย
เชอะ แต่ใครจะสนหล่ะแกล้งฉันดีนัก ฉันจะเอาคืน
"โถ่จะอายกันหล่ะค่ะที่รัก ที่คนเขามองกันนะเพราะ
อิจฉาพวกเรามากกว่า ไม่เห็นน่าอายตรงไหนเลย ไปดูนู้นกันดีกว่า
ตุ๊กตาตัวนั้นน่ารักมากๆเลย ซื้อให้ฉันหน่อยนะที่รัก"
ฉันอ้อนเขาเหมือนลูกแมวอ้อนลูกหมา
เอ้ย! ไม่ใช่เหมือนลูกแมวอ้อนเจ้านาย
และลากเขาไปที่ร้านขายตุ๊กตา
"โอ้ยๆๆ เจ็บนะ"
เขาลากฉันมาที่ร้านทำผม
"ถ้าเธอยังไม่หยุดโวยวาย ฉันจะจูบเธอตรงนี้แหละ"
ประโยคนั้นของเขาทำให้ปากฉันรูดซิบได้อย่างอัตโนมัต
นายนั้นเลือกทรงผมให้ฉัน และพาฉันมา
นั่งที่เก้าอี้ประหารหัวสุนัข (เก้าอี้ทำผม)
และเขาก็เดินไปนั่งอ่านหนังสือนิตยสารกระติกเท้าสบายใจเฉิบ
เห็น
แล้วมันน่าหมั้นไส้นักประมาณ 30 นาทีต่อมา
ผมของฉันก็เสร็จเรียบร้อย มันก็ไม่มีอะไรมาก
แค่สระ ซอย รีดผมเฉยๆ
แต่มันก็ทำให้ฉันเป็นผู้เป็นคนได้มากขึ้นอ่ะนะ
เสร็จเขาก็พาฉันไปเลือกชุด อีตานี่ก็เลือกให้หมดทุกอย่าง
เป็นชุดราตรีสีชมพู ยาวประมาณเข่า มีโบว์สีชมพูผูกอย่างตรงช่วงเอว
พอเมย์ใส่แล้วมันช่างเข้ากับเธอซะเหลือเกิน
เพราะเธอเป็นคนหุ่นดีอยู่แล้ว แต่มันก็ยังดูแปลกๆอยู่ดี
เพราะมันมีแว่นตาหนาเตอะบดบังดวงตาคู่สวยคู่นั้นของเธออยู่
เมื่อกัวร์นึกถึงใบหน้าเมย์เมื่อเช้าได้
ก็พาเธอไปร้านแว่นทันทีเขาสั่งคอนเทคสีน้ำตาล
ให้เข้ากับสีผมของเธอ เมื่อเมย์ใส่แล้วทุกคนก็ต้องมองเธอเป็นตาเดียว
ขนาดบางคนเดินผ่านไปแล้วยังเดินกลับมาดู
ว่ามันใช่คนคนเดียวกับยัยบ้านนอกที่โวยวายอยู่เมื่อกี้รึเปล่า
แต่คนที่อึ้งที่สุดก็คงเป็นกัวร์ เขาทำอะไรไม่ถูด
เขาผ่านผู้หญิงมามาก แต่ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขา
ใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อนเลย
"นี่นายหน้าฉันมีรัยติดหรอ" เสียงของเมย์ทำให้กัวร์หลุดออกจากภวังค์
"เปล่าๆ แค่ไม่คิดว่ายัยเฉิ่มอย่างเธอแต่งออกมาแล้วจะดูดีขนาดนี้"
"จริงหรอ" เมย์แววตาเป้นประกาย รอฟังคำตอบจากคนข้างหน้า
"555+ ฉันล้อเล่น" กัวร์ทำหน้าทะเล้นแล้วรีบเดินไปที่รถ
ก่อนทันทีเพราะเขาไม่อยากให้เมย์เห็นใบหน้าอันเเดง
ก่ำของเขาในตอนนี้
------------------------------------------------------------------
ติชมได้ไม่ว่ากัน เราแต่งแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ไม่มีคนเม้นเลย
คนที่เป็นนักเขียนเหมือนกัน คงจะเข้าใจนะว่ามันท้อขนาดไหน
ชอบคนอ่าน รักคนเม้น คิดถึงคนโหวต
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น