Please forgive me.

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 คนสำคัญ (2%)

              เสียงเอะอะเจี๊ยวจ๊าวดังอยู่ไม่ไกล แม้จะพยายามพลิกตัวหนี ยกหมอนขึ้นมาปิด แต่เสียงนั้นก็ยังรบกวนจนไม่สามารถข่มตาหลับลงได้จริงๆ
               
              "เชิญเข้ามาเลยคร๊าบบ นี่ล่ะห้องของเรา เอ๊ย!!ของพวกเรา เอากระเป๋ามาครับ เดี๋ยวผมเอาไปเก็บให้"

              "มะไม่เป็นไรครับ จริงๆคุณฮยอกแจไม่ต้องดูแลผมดีขนาดนี้ก็ได้ครับ ผมก็แค่รูมเมทธรรมดาๆคนนึง"

              "ไม่ๆๆๆ อย่าคิดอย่างนั้น คุณไม่ใช่รูมเมทธรรมดาๆนะ คุณคือ..."

              "อื้อออออออออ คนจะนอน!!!" เสียงทุ้มดังแทรกขึ้นมาเรียกความสนใจจากบุคคลทั้งสอง ฮยอกแจถลาไปคุกเข่าข้างโซฟาแล้วเขย่าตัวเพื่อนที่ส่งเสียงอู้อี้

              "เฮ๊ย!!เพื่อน ลุกมาดูก่อนเร็วว่าใครมา เร็วๆ" 

              "อื้ออออออ"

              "คุณคิมรยออุคเขาจะมาเป็นรูมเมทของพวกเราเว๊ยยยย ได้ยินม๊ายยยยยยยยยยย" ฮยอกแจตะโกนอัดหมอนที่เพื่อนรักใช้เป็นเกราะป้องกันทั้งแสงสว่างและเสียงรบกวน

               เขางัวเงียลุกขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก

               "อื้อออ....สวัสดีรยออุค เอาของไปเก็บแล้วก็พักผ่อนซะนะ เดี๋ยวตอนเย็นค่อยหาอะไรให้ชั้นกิน" พูดจบเขาก็ล้มตัวลงนอนต่อเหมือนคนละเมอ

               "คะคะคุณรยออุคครับ คือ...คุณกับ...เอ่อคือ....คุณรู้จักกันหรอกเหรอครับ"

               "อ่า~ไม่รู้จักหรอกครับ คิคิคิ ถ้างั้นผมขอเก็บข้าวของแล้วก็พักผ่อนสักนิดนะครับ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันใหม่ นะครับ"

               "เอ่อ..ครับ แล้วค่อยคุยกันนะครับ" รยออุคยิ้มบางๆอย่างอ่อนโยน