หลับตาแล้วฟังเสียงหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : นายก็อยู่กับเกมส์ของนาย เราก็อยู่กับคนของเรา

       
      Tell me...How am I supposed to live without you Now that I've been lovin' you so long

        How am I supposed to live without you How am I supposed to carry on........

         ทันที่ที่คอนเสิร์ต SS5 จบลง เมมเบอร์ทุกคนก็ร่วมปาร์ตี้ฉลองความสำเร็จกันอย่างสนุกสนาน เยซองที่ใบหน้ายังคงมีร่องรอยของคราบน้ำตายื่นมือชนแก้วกับคนนั้นคนนี้เป็นพัลวัน

        "คยูดูอะไรนี่ กล่องเมนชั่นแทบจะระเบิดเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ" รยออุคยื่นโทรศัพท์ให้คนที่ตั้งฝั่งตรงข้ามดู
  
        "เห็นไหมล่ะ บอกแล้วว่าทุกคนต้องชอบ โรแมนติกจะตาย Tell me...How am I supposed to live without you Now that I've been lovin' you so long.....
     
        "เฮ๊ยๆๆ เขามาฉลองกัน ไม่ได้มาฟังเสียงแก เก็บไว้ร้องงานหน้าเลยไป" เยซองเบรคเสียงลั่น
   
        "โห..เสียอารมณ์หมด ผมกำลังสวมบทบาทชายหนุ่มที่สุดแสนจะโรแมนติกอยู่นะ พี่น่ะแหละดื่มเยอะๆเลย เดี๋ยวเป็นทหารจะไม่ได้ดื่มนะ"คยูฮยอนทำหน้าทะเล้น ทุกคนพากันหัวเราะและเห็นดีเห็นงามไปด้วย 
     
       "มาถ่ายรูปก่อนเร็ว เดี๋ยวเมาแล้วจะไม่หล่อนะ"รยออุคยกโทรศัพท์ขึ้นเตรียมพร้อม

       "ถ่ายหล่อๆนะ ไม่งั้นโดนแน่"คยูฮยอนขู่

       "ฮ่าๆๆ นึกว่ากลัวเหรอ เดี๋ยวจะแกล้วถ่ายให้น่าเกลียดๆเลย คิคิคิ"

       "อย่าน๊าาาา ยอมทุกอย่างแล้วจริงๆ ถ่ายหล่อๆนะครับที่ร๊ากกกกกกกกกก" 

       "อ๊วกกกก ไอ้บ้าคยู เมารึไงแก อยู่ดีๆมาเรียกอุคว่าที่รัก เดี๋ยวให้พี่ๆรุมตื้บเลย"เยซองเบรคอย่างหมั่นใส้
 
       "โหพี่ ผมล้อเล่นหน่อยเดียวเอง แค่นี้ต้องโหดด้วย"คยูฮยอนพ้อ
 
       "ตกลงจะถ่ายรูปกันไหมคร๊าบบบบบบบ"

       "ถ่ายๆๆๆ"หนุ่มๆแย่งกันพูดทันที

       "ฮิฮิฮิ"
  
       "หัวเราะอะไรเนี่ย ทำไมไม่ถ่ายรูปสักที"เฮนรี่เก๊กหน้าจนเมื่อยเริ่มโวย 

       "ก็คยูอ่ะ ทำไมต้องทำตาเชื่อมด้วย ตลกชะมัดเลย ฮ่าๆๆๆๆ"

       "ตาเชื่อมที่ไหน ตาเมาน่ะซิ ถ่ายเร็วๆ กลั้นขำไว้ก่อน"

       "ครับๆ ฮ่าๆๆๆ"

       ค่ำคืนแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนสนุกสนานกันเต็มที่ สภาพแต่ละคนไม่ต้องพูดถึง ทั้งๆที่รุ่งขึ้นต้องเดินทางไปต่างประเทศ ใช่....พวกเขามีอัดรายการที่ประเทศจีน ประเทศที่มองไปทางไหนก็มีแต่ป้ายคยูอุค รยออุคลอบมองคนที่กำลังกอดคอเขาเดินโซซัดโซเซแล้วอดที่จะอมยิ้มไม่ได้ "เมาขนาดนี้เดี๋ยวก็ได้เดินหลับในสนามบินอีกหรอก คิคิคิ"

                                  .......................................................

             สองวันต่อมา....

       "เป็นไงบ้าง เล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้เลย" คังอินคาดคั้นทันทีที่น้องคนโปรดกลับถึงที่พัก

       "พี่ครับ พวกเราเพิ่งกลับจากจีนนะครับ เหนื่อยจะตาย ใจคอจะไม่ให้พักเลยเหรอ"รยออุคคิ้วขมวดใส่

       "เฮ๊ยยยย รายการนี้สนุกจะตาย พี่นะโครตชอบเลย เล่าเลยนะ เล่าเลยๆๆๆๆๆ"คังอินทำท่าเหมือนเด็กๆจนคนถูกอ้อนอ่อนใจ

       "เอาน่า...เดี๋ยวผมไปอาบน้ำแล้วมาช่วยเล่า พี่ก็ปล่อยอุคไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนเถอะ ขึ้นไปอาบน้ำก่อนอุค ค่อยลงมา"คยูฮยอนตัดบท รยออุคพยักหน้ารับก่อนเดินออกไปเงียบๆ

       "อะไรของพวกนี้เนี่ย รอก็ได้วะ ฮึ!"คังอินนั่งกอดอกอย่างขัดใจ

       "มาแล้วครับ"คังอินเด้งตัวขึ้นั่งทันทีที่ได้ยินเสียงคยู

       "อุคล่ะครับพี่ ยังไม่มาเหรอ"

       "ยังไม่มาน่ะซิ รอจนจะหลับอยู่แล้วเนี่ย"

       "พี่ก็น่าจะนอนไปเลย ผมจะได้ไปนอนบ้าง ฮ่าๆๆๆ"

       "มาแล้วคร๊าบบบบบบ"รยออุคส่งเสียงมาแต่ไกล พร้อมกล่องเล็กกล่องน้อยในมือ

       "เอาอะไรมาด้วยเยอะแยะเนี่ย"คังอินถาม

       "ผลไม้สดๆน่ะครับ ระหว่างเล่าได้กินอะไรหวานๆไปด้วย จะได้สดชื่นไงครับ"พูดพลางยิ้ม

       "ว๊าวววว กำลังหิวเลย โห...มีขนมด้วย โอ๊ะ...เค้กนี่ อันนี้ก็น่ากิน อันนั้นด้วย"

       "เฮ๊ยๆๆๆ ไม่ได้กินคนเดียวนะ อย่ามาตื่นเต้นมาก คนเก่งคร๊าบบบ เล่าได้ยังว่าไปจีนคราวนี้เป็นไงบ้าง"คังอินทำท่าตั้งใจฟังสุดๆ

       "สนุกมากครับ เราเล่นเกมส์หลายเกมส์เลย แต่ที่ลำบากสุดก็ตอนที่คยูว่าผมไม่แข็งแรง"

       "ใช่ๆ พอผมว่าเขาไม่แข็งแรง เขาไปอุ้มพิธีกรแล้วยกขึ้นยกลงตั้งหลายที ผมอ้าปากคค้างเลย"

       "เราแข็งแรงนะ แข็งแรงกว่าคยูอีกมั๊ง ฮ่าๆๆๆ"

       "เราก็แข็งแรงนะ ตอนเล่นเกมส์เรายังยกตัวอุคให้โหนบาร์ได้เลย"

       "โห..พี่คังคิดดูนะ จะช่วยอุ้มส่งผมขึ้นโหนบาร์ ส่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึง สุดท้ายผมต้องนั่งบนบ่าเขาอ่ะ ไม่งั้นก็ไม่ถึงหรอก ฮ่าๆๆ"

       "นี่นั่งบนบ่ากันเลยเหรอ?"คังอินถาม

       "พี่อย่าเข้าข้างอุคนะ อุคใจร้ายจะตาย พอนั่งบนบ่าผมได้ นั่งเฉยไม่เกาะบาร์เลย ผมหนักจนไหล่แทบทรุดแน่ะ"

       "อ้าววว ก็บอกเองนี่ว่าแข็งแรง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"

       "มีตอนเล่นเกมส์แสดงละครนะพี่ เขาให้ผมเลือกคนที่จะมาแสดงเป็นแฟนสาวผม ผมเลือกอุคออกมา"

       "เลือกอุคเลยเหรอ?"

       "ครับ..เลือกอุค ฮ่าๆๆๆๆๆๆ นึกแล้วฮามากเลยพี่ ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ย!!"

       "สมน้ำหน้า หัวเราะดีนัก ทุบซะเลย ฮ่าๆๆ"

       "ใจร้ายอ่ะ ก็มันอาจริงๆนี่นา พี่คิดดู อยู่ดีๆอุคก็ถามผมว่า ฉันรักเธอไหม? แล้วก็ถาม ฉันรักฉันไหม? ฉันรักฉันไหม? ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

       "อ้าว...แล้วต้องถามว่าไงอ่ะ"คังอินสงสัย

       "เธอรักฉันไหม?" คยูอุคพูดพร้อมกัน แล้วก็พากันหัวเราะดังลั่น

        คังอินมองหน้าน้องสองคนสลับไปมา เท่าที่เล่ามาเหลือนสองคนจะไม่รู้ตัวเลยว่าใกล้ชิดกันแค่ไหน 
        "พี่ไม่ฟังละ ไปนอนดีกว่า"

        "อ้าว!! ทำไมอ่ะพี่ โห...กำลังสนุกเลย"

        "คยู...ถ้าพี่คังไม่อยากฟังแล้ว ค่อยให้พี่ดูตอนออกอากาศก็ได้ จัดการของกินให้หมดแล้วไปพักก็ได้ อย่าลืมนะว่ามีละครเวทีรออยู่น่ะ

        "เออใช่ อุคก็ต้องกินเยอะๆนะ เพราะคืนนี้ก็ต้องไปจัดรายการนี่ เรามากินด้วยกันนะ กินแล้วนะคร๊าบบบบบบบ ฮี่ๆๆๆ" คยูฮยอนลงมือกับอาหารตรงหน้าอย่างมีความสุข

                                          .............................................
     
          รายการวิทยุ......

        "สวัสดีครับ พวกเราเพิ่งกลับจากจีนครับ สนุกมากๆเลย ก่อนที่เราจะไปจีนพวกเรามีคอนเสิร์ตด้วย ในคอนเสิร์ตครั้งนี้ผมกับพี่ซองมินได้แต่งตัวเป็นผู้หญิงด้วย อยากจะบอกว่าพี่มินสุดยอดมากๆเลยครับ ฮ่าๆๆๆ"

       "ในวันนั้น มีเพลงหนึ่งชื่อเพลง How am I supposed to live without you ที่ผม พี่มิน คยูฮยอน และโจวมี่ ร้องด้วยกัน ตอนซ้อมนะครับคยูฮยอนแนะนำให้พวกเรามองหน้ากันตอนร้องเพลงด้วย เชื่อไหมครับ เรามัวแต่หัวเราะกันจนไม่เป็นอันซ้อมเลย ฮ่าๆๆๆ"

       "ช่วงนี้เราเหนื่อยกันมากเลยครับ พี่มินก็ไม่สบาย ทานอาหารก็ไม่ค่อยเป็นเวลา คืนนี้ผมตั้งใจไว้นะครับว่าจะจัดปาร์ตี้สปาเก็ตตี้สักหน่อย เชิญพี่ๆมาทานกันให้เต็มที่เลยนะครับ ฮ่าๆๆ"

                                               ................................................

          ก๊อกๆๆๆ รยออุคเคาะประตูพอเป็นพิธีก่อนเปิดเข้าไป

         "คยู! ไปกินสปาเก็ตตี้กัน"

         "ไม่กิน ไม่อยาก ไม่หิว"เขาตอบเสียงห้วน

         "เล่นเกมส์ติดพันเหรอ กินสักหน่อยนะ อุตส่าห์ทำตั้งเยอะ"

         "ก็บอกไม่กินไง ไม่ต้องมายุ่ง"

         "เฮ้ออออออออ เห็นเกมส์สำคัญกว่าปากท้องตัวเองอีกนะ นึกอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ เอ้า..เอาไป ตักใส่กล่องมาให้แล้ว จบเกมส์ก็กินซะนะ เดี๋ยวจะเย็นหมด" รยออุควางกล่องอาหารแล้วเดินออกไปอย่างเงียบเชียบ

         คยูฮยอนมองตามตาละห้อย สองมือค่อยๆเปิดกล่องอาหารอย่างระมัดระวัง กลิ่นหอมโชยเตะจมูกจนคนเปิดเผลอกลืนน้ำลายอย่างลืมโกรธ "ไม่รู้ตัวบ้างรึไง ว่าทำอะไรไว้น่ะ บ้าจริง" 

                                               .............................................................

             รายการวิทยุ......

          รายการวันนี้มีแต่เสียงหัวเราะครื้นเครง ชายหนุ่มหน้าใสร่างสูง ผุ้เพรียบพร้อมทั้งฐานะ หน้าตา ชาติตระกูล กลับดูน่ารัก อ่อนโยน และเป็นสุภาพบุรุษที่สุดเมื่ออยู่ใกล้รยออุค เขาสัมผัสรยออุคอย่างห่วงใย แม้การที่เขากอดรยออุคอย่างแนบแน่นจะทำให้รยออุคสะดุ้งด้วยความตกใจ แต่สัมผัสที่อ่อนโยนก็เหมือนจะทำให้คนในอ้อมกอดผ่อนคลายขึ้น ฮยองชิกตัดสินใจยืนรอตอนที่รยออุคเก็บของเพื่อเดินออกมาพร้อมกัน รยออุคเองก็ไม่ลืมที่จะหยิบขวดน้ำของฮยองชิคมาส่งให้กับเจ้าของที่มือพะรุงพรังไปด้วยกล่องอาหารซัพพอร์ต

         คยูฮยอนนั้งมองภาพตรงหน้าอย่างขัดใจ "อุคร้ายกาจเกินไปแล้วนะ เราอุตส่าห์จะให้ภาพตอนร้องเพลงแล้วมองหน้ากันดูโรแมนติกหวานซึ้งในสายตาคนอื่น ก็ดันไปแฉว่าตัวเองเป็นคนนัดแนะให้ทำ เมื่อวานก็เพิ่งเห็นว่าอุคอัพทวิตแสดงความยินดีที่เจ้าเด็กนี่ชนะ ตั้งแต่เพิ่งลงเครื่องขากลับจากจีน วันนี้ยังมาหยอกล้อกันตลอดรายการอีก มันจะเกินไปแล้วนะ คิม รยออุค"

                                           ................................................................

          เป็นเช้าอีกวันที่อากาศค่อนข้างหนาว รยออุคตื่นขึ้นมาทำโจ๊กตั้งแต่เช้า วันนี้คยูฮยอนต้องขึ้นแสดงละครเวที อึนฮยอกกับทงเฮก็ออกไปห้องซ้อมแต่เช้ากลับจนดึกทุกวัน ซองมินก็ไม่สบาย เขาเลยตั้งใจทำอาหารมื้อนี้อย่างเต็มที่ เผื่อจะทำให้ทุกคนสดชื่นขึ้นบ้าง

          "ตื่นกันรึยังคร๊าบบบบบบบบบบบบ"เสียงใสดังขึ้นท่ามกลางความเงียบของหอพักชั้น 11

          "อืมมมม...จัดให้เสร็จแล้วค่อยไปเรียกก็ได้เนอะ" รยออุคพูดอย่างอารมณ์ดี

          "ทำอะไรน่ะ?"

          "อุ๊ย!! คยู....ทำไมมาเงียบๆอย่างนี้อ่ะ ตกใจหมดเลย"

          "ถามว่าทำอะไร"
 
          "กำลังจัดโต๊ะน่ะ วันนี้ทำโจ๊กมา สูตรที่ได้จากจีนไง รับรองว่าอร่อยมากกกกกกกกกกกก"

          "ทำทำไม"

          "อ้าว..ก็ทำให้ทุกคนกินไง ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ คยูเป็นอะไรมากรึเปล่า เป็นมา2-3วันแล้วนะ"

          "สนใจด้วยรึไง เอาเวลาไปสนใจน้องชายสุดที่รักเลยไป"

          "อยู่ดีๆมาประชดประชันอะไร คยูก็เอาแต่เล่นเกมส์เหมือนกันแหละน่า เคยสนใจอะไรเราที่ไหน"

          "ใครบอกเราไม่สนใจ"

          "ก็บอกอยู่นี่ไง"

          "ถึงเราสนใจ อุคเห็นรึไง ตอนกลับจากจีนเดินไม่รอเราเลยก็ไม่เท่าไหร่นะ นี่แอบเมนชั่นหามัน เอ่อ..แอบเมนชั่นหาเจ้าเด็กฮยองชิกตั้งแต่เพิ่งลงจากเครื่อง แถมยังมาออกรายการด้วยกัน หวานออกสื่ออย่างกับเป็นแฟนกัน ชอบซินะ"

          "ใช่ เราชอบ แล้วไง"

          "เออ!!!ไม่แล้วไงหรอก ชอบไปเลย แล้วอย่ามายุ่งมาวุ่นวายกับเรานะ ไปให้ห่างร้อยเมตรเลยยิ่งดี โว๊ยยย...หงุดหงิดโว๊ย!!!" คยูกระฟัดกระเฟียดเดินกลับห้อง ปิดประตูเสียงดังด้วยความโมโห

           "คยู........ นี่เราเพิ่งทะเลาะกับคยูอีกแล้วใช่ไหม" รยออุคก้มหน้านิ่ง โจ๊กที่ตั้งใจทำโดยมีจุดประสงค์หลักก็คือเขา ดูเหมือนจะถูกเมินซะแล้ว

                                                    .....................................................

            หลายวันที่ผ่านมา คยูฮยอนยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่กับละครเวที ในขณะที่รยออุคก็ร่าเริงสดใส ดูแลทุกคนอย่างเต็มที่ และออกไปจัดรายการวิทยุอย่างปกติสุขที่สุด 

             รยออุควางหนังสือในมือลงอย่างสับสนวุ่นวายใจ "ถ้าคุณไปจากฉัน แล้วคุณจะรู้ว่าฉันเป็นใคร" หนังสือเล่มเล็กๆที่เขาบังเอิญได้มันมา ทำให้ใจมันยุ่งเหยิงได้ขนาดนี้เลยเหรอ มันเหมือนจะบอกว่า ถ้าเราไม่รักเขา เขาก็คงไม่รักเราเหมือนกัน (แล้วรยออุคก็เผลอพิมพ์สิ่งที่คิดลงในทวิตเตอร์ โดยไม่ได้นึกถึงผลที่จะกลับมาเลย)

             @ryeong9 จริงครับพี่ บางครั้งถ้าเราจะมามัวนั่งคิดว่าใครจะรักหรือไม่รักเรา สู้คิดว่าเขาไม่มีตัวตนและสนใจแค่คนที่มีความสำคัญต่อชีวิตเราดีกว่านะครับ รักนะครับพี่
             
              รยออุคตกใจไม่น้อยที่เห็นข้อความของฮยองชิกเมนชั่นหาเขาเพราะข้อความที่เขาอัพไปโดยไม่ตั้งใจ

             "เอาไงดีน๊าาาาา ฮยองชิกเป็นคนน่ารัก อ่อนโยนและนิสัยดีมากจริงๆ ครั้งก่อนที่ห่างเหินออกมาเฉยๆก็รู้สึกผิดกับเด็กคนนี้ไม่น้อย จะตอบยังไงดี" รยออุคพลิกโทรศัพท์ในมืออย่างครุ่นคิด

            "ทำอะไรน่ะ!!!"

            "พี่เฮ....ตกใจหมดเลย ทำไมมาเงียบๆอย่างนี้อ่ะ"

            "พี่เงียบที่ไหน อุคน่ะแหละมัวแต่เหม่ออยู่ได้ คิดอะไรอยู่เหรอ"

             "ฮยองชิกเมนชั่นหาผมน่ะ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี"

             "ไปทำอะไรให้พี่กินไป เดี๋ยวพี่ตอบให้"

             "เอาจริงเหรอ ตอบดีๆนะพี่ ผมไม่อยากทำให้เขาเสียใจน่ะ"

             "โห!!! นี่ถึงขั้นบอกรักเลยเหรอ หวานมากเลยนะเนี่ย แล้วจะตอบยังไงดีอ่ะ"

             "แล้วแต่พี่เลย เดี๋ยวผมไปเตรียมอาหารให้"

             "คร๊าบบบคนเก่ง" ทงเฮมองตามน้องลับตาเข้าครัวไป เสียงหัวเราะหึหึมาพร้อมแผนการณ์ในหัว ก่อนที่จะพิมพ์ลงไป

              มาสารภาพในที่แบบนี้ พี่อายนะ อิอิอิ "@ZEA_Hyungsik @ryeong9 จริงครับพี่ บางครั้งถ้าเราจะมามัวนั่งคิดว่าใครจะรักหรือไม่รักเรา สู้คิดว่าเขาไม่มีตัวตนและสนใจแค่คนที่มีความสำคัญต่อชีวิตเราดีกว่านะครับ รักนะครับ

              "ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

              "หัวเราะอะไรลั่นหอเลยอ่ะพี่"รยออุควิ่งหน้าตื่นออกจากครัว

              "มันจะทนได้ ให้มันรู้ไปซิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

              "พี่?????????"

                                                            .............................................

                ชั้น 11

                "โว๊ย!!!!!!!!!!!!!!! นี่มันบ้าอะไรวะ จะเอาจริงๆรึไง จะชอบมันจริงๆรึไง เว๊ยยยยยยยยยยย หงุดหงิดโว๊ย หงุดหงิดๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงคยูฮยอนโวยวายจนพี่พากันแตกตื่น

               "คยูเป็นอะไร บอกพี่ได้ไหม" ซองมินถามอย่างอ่อนโยนโดยมีคังอินยืนประกบอยู่ข้างๆ

               "ก็น้องพี่น่ะซิ ดูเขาทำ ดูซิพี่ โว๊ย!!!!!!!!!!! เบื่อ เซ็ง หงุดหงิด"

               "ตอบอย่างนี้ก็ถูกแล้วนี่ ฮยองชิกก็น่ารักดี แล้วเขาก็ชัดเจนมาตั้งนานแล้วนี่ว่าเขาชอบอุคจริงๆ สงสัยจะชอบกันจริงๆก็คราวนี้ล่ะม๊างงงง"

               "พี่มิน!! ตกลงมาช่วยหรือมาซ้ำเติมผมเนี่ย ใจร้ายที่สุดเลย"

               "หืมมม จะว่าพี่ซ้ำเติมเราได้ยังไง เราไม่ได้เป็นแฟนอุคซะหน่อย ถ้าเป็นแฟนอุคแล้วอุคนอกใจก็ว่าไปอย่าง เพื่อนสนิทกันแท้ๆ น่าจะดีใจไม่ใช่เหรอ ที่มีคนดีๆมาชอบอุคน่ะ"

               "พี่มิน....ผม............"

               "พี่สองคนไม่อยากจะซ้ำเติมเราหรอกนะ อุคเป็นคนอ่อนโยน ใจดี แล้วก็รักทุกคนที่รักเขา เกือบ7ปีที่อยู่กับเขามา ไม่รู้จักนิสัยเขารึไง"คังอินทำเสียงจริงจัง

               "ครับ"

               "เพราะเขาทำดีกับทุกคน เขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าใครมีความรู้สึกพิเศษกับเขา ถ้าคนๆนั้นไม่บอกน่ะ"

               "ครับ"

               "พวกพี่มองจากข้างนอกมานาน เห็นมาตลอดว่าสายตาและทุกการกระทำของเราที่มีต่ออุคมันต่างจากคนอื่น และพี่ก็มั่นใจว่าอุคไม่รู้"

               "ครับ"

               "บอกเขาซะ ก่อนที่จะเสียเขาไป เพราะพี่มั่นใจว่าถ้าเป็นเรา อุคต้องเลือกเราล้านเปอร์เซ็นต์ ทำได้ไหม"

               "เอ่อ..........."

               "พี่ช่วยอะไรคยูไม่ได้นะ ถ้าคยูไม่ลองพยายามด้วยตัวเองดูก่อน"ซองมินเสริม

               "ถ้างั้นคืนนี้ผมจะลองคุยกับเขาดู"

               "ดีมากไอ้น้อง พี่จะได้จัดการไล่เจ้าเฮไปไกลๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ"

               เสียงหัวเราะอย่างพอใจของคังอินกลับยิ่งเพิ่มความกังวลให้คยูอีกเป็นเท่าตัว (ทำไงดีล่ะทีนี้)

                                                        ............................................

               "เฮ้อออออออออ จะทำยังไงดีน๊าาา พี่เฮก็ดันไปตอบซะแบบนั้นด้วย อืม.........."รยออุคปัดหน้าจอโทรศัพท์อย่างเบื่อหน่าย
               "เอ๊ะ!!! เรามีรูปนี้ในโทรศัพท์ด้วยเหรอเนี่ย อัพหาชิกหน่อยดีกว่า"

               พี่มีรูปแบบนี้ด้วยล่ะ อิอิอิ ~^^! @ZEA_Hyungsik pic.twitter.com/62ouQEjxeW 

               "จะว่าไปรูปนี้เราผอมไปหน่อยน๊าาา อยากเล่นละครเวทีอีกจัง ฮิฮิฮิ"

               ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงเรียกเข้าเตือนเบาๆ รยออุคยกโทรศัพท์ขึ้นมองผ่านๆแว๊บเดียวก็รู้แล้วว่าปลายสายคือใคร

               "ครับพี่เฮ"

               (พี่จะไปดริ๊งค์กับเพื่อนหน่อยนะ จะไม่กลับหอ ยังไงก็กลับเร็วๆแล้วก็พักผ่อนซะนะ อย่าให้พี่เป็นห่วง)

               "ครับ ผมกับพี่มินก็กำลังเดินทางกลับหอ ไว้ถึงแล้วจะรีบอาบน้ำนอนเลย"
   
               (ดีมาก ถ้างั้นแค่นี้นะ ฝันดีครับน้องรัก)

                "เช่นกันครับพี่ชาย" รยออุควางสายก่อนหันมาบอกให้ซองมินได้รับรู้ด้วย (พี่คัวอินทำงานได้ดีมาก - ซองมินนึกกระหยิ่มในใจ)

                                                    .....................................................
                  ชั้น 12

               รยออุคเปิดประตูห้องอย่างเหนื่อยล้า อารมณ์ตอนนี้มันกระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก อยากมีอะไรทำมากกว่านี้จัง จะได้ไม่ฟุ้งซ่านอย่างนี้ 

               "โอ๊ะ!!! คยู ขึ้นมาได้ไงเนี่ย"เขาร้องทักขึ้นเมื่อเห็นคยูฮยอนนั่งเล่นเกมส์ที่โซฟาอย่างสบายอารมณ์

               "ก็เดินขึ้นมาเฉยๆ"

               "อ่อ..จริงซินะ ขอโทษทีที่ถาม ถ้างั้นไม่รบกวนละ"

               "เดี๋ยวซิ"คยูลุกขึ้นขวางหน้ารยออุค

               "จะไม่คุยกันจริงๆรึไง"

               "ก็คยูเป็นคนบอกเองว่าให้เราอยู่ห่างๆคยูไง"

               "ก็เลยเชื่อ"

               "ก็ใช่น่ะซิ ถ้าเราอยู่ใกล้แล้วทำให้คยูหงุดหงิด สู้ให้เราไปไกลๆไม่ดีกว่าเหรอ"

               "ก็เราโกรธนี่ เรารู้ว่าอุคมีคนมาชอบเยอะ แต่ละคน ทั้งหล่อ ทั้งรวย เราก็เลยกลัวว่าอุคจะไปชอบใครเข้าจริงๆ"

               "แล้วเราชอบใครไม่ได้รึไงล่ะ"
 
               "ไม่ได้!!! เรารู้ว่าเราไม่มีสิทธิ์ แต่.............แต่เราเป็นเพื่อนสนิทอุคนะ เรามาก่อนพวกนั้น ถ้าเราไม่ยอม อุคก็มีแฟนไม่ได้ ถ้าเราไม่มีแฟนอุคก็มีแฟนก่อนไม่ได้ แล้วๆๆ"

              "พอๆๆ เว้นช่องหายใจบ้างก็ได้นะ คนขี้อิจฉา"

              "คนขี้อิจฉา?? เรา??"

              "ใช่ คยูเป็นคนขี้อิจฉา จะติดเพื่อนไปถึงไหนกันห๊ะ คนมาชอบตัวเองตั้งเยอะตั้งแยะ เลือกเอาสักคนซิ"

              "รยออุคอ่า บอกตรงๆนะ เรายังไม่อยากมีใคร แล้วเราก็ไม่อยากให้อุคมีใคร อยู่เคียงข้างกันอย่างนี้ไปก่อนได้ไหม"

              "คำพูดคยูมันแปลกๆนะ"

              "ห๊ะ!!แปลกเหรอ อืมมม.......เอางี้เดี๋ยวพูดใหม่" แล้วคยูฮยอนก็ดึงรยออุคเข้ามากอด

              "อุคคือคนที่สำคัญที่สุดสำหรับเรา ได้โปรดอย่ามองใคร ได้โปรดอย่าไปรักใคร ได้โปรดอยู่เคียงข้างเราตลอดไป ทำเพื่อเราได้ไหม" มือเรียวลูบแผ่นหลังอย่างอ่อนโยนเพื่อรอคำตอบ

              "ได้ซิ!!! เราก็ตั้งใจว่าจะไม่มีแฟนอยู่แล้ว ถ้างั้นจะโสดเป็นเพื่อนก่อนละกัน คยูหาแฟนได้เมื่อไหร่ก็บอกด้วยล่ะ ไปอาบน้ำก่อนนะ ฮิฮิฮิ" รยออุคดันตัวคยูฮยอนออกแล้วตรงรี่เข้าห้องตัวเองอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้คยูฮยอนยืนเกาหัวอย่างมึนงง

              "อุคไม่รู้เหรอวะเนี่ย ว่าเราสารภาพรักกับเขาเนี่ย เราพูดไม่ชัดเจนตรงไหนวะ เฮ้ออออออออออออออออออ"เขาถอนใจอย่างหมดแรง

               ห้องรยออุค.............

               เสียงหัวใจเต้นดังโครมครามเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอก ทำให้รยออุคต้องรีบหนีเข้ามาก่อนที่คยูฮยอนจะได้ยินมัน

               "เมื่อกี๊คยูสารภาพรักกับเรารึเปล่านะ ไม่อยากจะเชื่อเลย ทำไงดีๆๆๆๆ"

               "มันยากจริงๆนะที่จะตอบว่าได้หรือไม่ได้ เฮ้อออออออออออออออ"

               (อ่อ...รู้แล้ว) คยูฮยอน/รยออุค

                (คืนนี้ก็นอนกอดกัน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดีกว่านะ) คยูฮยอน / รยออุค

                 คยูฮยอนและรยออุคต่างนั่งอมยิ้มอยู่ในมุมของตัวเอง สุดท้ายก็เป็นแค่เพื่อนรักที่นอนกอดกันต่อไปอีกแล้วซินะ คิกคิกคิก

                                                    ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

 
           บันทึกโมเม้นท์ 130323-130404 ^_____________________^

     รีบๆออกมาแสดงความเป็นเจ้าของซะก่อนที่เด็กจะมาปาดหน้าเค้ก ห่วงนะคยู #บ่องตง