[Special] KyuWook Day

เนื้อเรื่อง

   “คยูฮยอน”

   “ว่า..”

   “คยูฮยอน....”

   “คนกำลังเล่นเกมส์ มีอะไร”

   “คยูฮยอน—”

        เขาดึงหูฟังออก บนหน้าจอคอมโชว์คำว่า PAUSE ขนาดใหญ่อยู่กลางจอ แล้วหันไปหรีตามองคนที่มากวนใจไม่ลดละ  

   “มีอะไรนักหนา ห๊ะ! รยออุค”

        ผ้ากันเปื้อนสีขาวน่ารักพันรอบเอวคนร่างเล็ก สองมือถือถาดคุ๊กกี้ที่ส่งกลิ่นหอมฉุย....

   “นายจำได้ไหมว่าวันนี้เป็นวันอะไร”

   “อืม...ก็15สิงหาไง มันมีอะไรพิเศษรึไง”

        รยออุคถอนใจก่อนจะยัดคุ๊กกี้ใส่ปากเพื่อนด้วยความหงุดหงิด เขาวางถาดคุ๊กกี้แล้วควักโทรศัพท์ออกมายื่นตรงหน้า

    “หัดดูในทวิตเตอร์ซะบ้างซิ วันนี้เป็นวันKyuWookDayนะ รู้ไหมว่าแฟนๆเขาทำอะไรกัน เขากำลังทวิตเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับพวกเราอยู่ แล้วเขาก็หวังว่าเราจะเซลก้าหรือทำอะไรด้วยกันบ้าง”

   “เรามีวันนี้ด้วยเหรอเนี่ย.....แล้วชั้นจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ" คยูฮยอนพูดพลางหัวเราะอย่างขบขัน

   “เป็นคำถามที่ดีมาก" ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน พลิกหมุนโทรศัพท์ในมืออย่างขัดใจ "ทำไมนายถึงไม่รู้ พวกเขาฉลองให้เรามา 6 ปีแล้วนะ ทำไมนายถึงไม่รู้”

   “เรามีวันฉลองครบรอบที่เป็นเพื่อนกันเนี่ยนะ? แบบนี้มันไม่ดูติงต๊องไปหน่อยเหรอ นายลองคิดดูซิ” เขาพูดพลางกัดกินคุ๊กกี้อย่างเอร็ดอร่อย พอนึกได้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้กินก็ยื่นใส่ปากรยออุคที่อ้าปากงับอย่างว่าง่าย

    “อืม..มันก็จริงอยู่ แต่การที่เอลฟ์ตั้งวันนี้เป็นวันที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเรา นายไม่คิดว่ามันน่ารักดีหรอกเหรอ?”

    “แล้ววันที่ 15สิงหามันพิเศษยังไงล่ะ” คยูฮยอนเอนหลังพิงเก้าอี้ คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิด

   “อ๊ะ!!หรือเป็นวันที่เราแข่งกินเปเปโระกัน ชั้นจำได้นะว่าชั้นเห็นรูปของเราในทุกที่เลยอ่ะ” เขาทำเสียงตื่นเต้น 

   “พูดดีๆก็ได้ ไม่ต้องมาชี้หน้าชั้น” รยออุคตีมือคยูฮยอนลงแล้วบ่นอุบอิบ “หลับตาแล้วลองนึกให้ดีๆซิ ว่าวันนั้นมันมีเหตุการณ์อะไร”

    “โหยยย...ใบ้ให้หน่อยซิ อย่างเช่น...ตอนนั้นนายจับไหล่ชั้นไหม?” คยูฮยอนกอดอกจ้องหน้าจริงจัง

    “ชั้นเตี้ยกว่านายนะ! เฮ้ออออ.....ก็ได้ๆ แฟนๆไม่ได้พูดอะไรที่เกี่ยวกับจูบ พูดถึงแต่มิตรภาพระหว่างเรา กับเรื่องที่นายชอบแกล้งชั้น ก็แค่นั้น"

   “เฮ๊ย!หรือว่าจะฉลองให้กับมินิดราม่าของพวกเรา ที่นายนั่งอยู่แล้วชั้นก็แกล้งนายน่ะ ตอนนั้นชั้นทำท่าจะตบนายไง ชั้นจำได้”

    “ตอนนั้นนายลูบๆหน้าชั้นแล้วก็ทำท่าเหมือนจะตบ แล้วก็หลุดขำน่ะนะ ไม่มีใครเขาพูดถึงเรื่องนั้นกันหรอก” 

   “โอ๊ย!! ไม่รู้ละ” เขายักไหล่แล้วหยิบหูฟังขึ้นมาสวมอย่างเดิม “แล้วคืนนี้จะทำอะไรกินอ่ะ”

   “นายก็ห่วงแต่กินน่ะแหละ เฮ้ออออออ” รยออุคถอนหายใจแล้วเดินบ่นพึมพัมออกจากห้องไป

         ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา.....หลังจากรยออุคอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เขาตั้งใจจะเข้าไปดูหม้อสตูว์ที่ตั้งตุ๋นไว้ในครัวตั้งแต่ก่อนอาบน้ำ  แต่พอเขาก้าวออกมา ภาพที่เห็นก็คือ คยูฮยอนจ้องเขม็งอยู่หน้าคอมจนเหมือนแทบจะเอาหัวมุดเข้าาไปเลยทีเดียว

    “นายทำอยู่น่ะ”

   “เออๆมาพอดีเลย ชั้นกำลังค้นในTumblr เกี่ยวกับ KyuWookDay อยู่เนี่ย  แต่พอชั้นพิมพ์คำว่า KyuWook ปุ๊บ ก็เจอรูปโฟโต้ช้อปสวยๆเจ๋งๆเพียบเลย แล้วก็มีคนเก็บรูปเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกันไว้เยอะมากกกกก มีบางคนพูดนะว่าพวกเราเดทกันตอน รายการ SJ-M’s tour guide บางทีอาจจะหมายถึงเรื่องนี้ใช่ไหม”

    “เราไม่ได้ถ่ายรายการนี้ตอนเดือนสิงหาสักหน่อย” รยออุคส่งเสียงอู้อี้ ตาก็มองรูปมากมายบน Tumblr 

    “เอ๊ะ คยู นายเห็นรูปนี้รึยังเนี่ย” เขาชี้ไปที่ gif ที่คยูฮยอนไปออกรายการหนึ่ง แต่คยูฮยอนกลับมองไปที่อีกรูป ในรูปคยูฮยอนกำลังหัวเราะ รยออุคมองเขาตาแป๋วแล้วก็ยิ้ม

    “ฮ่าๆ นายแอบมองชั้นตลอดเลยเหรอเนี่ย ฮ่าๆๆ”

   “ทำไมชั้นต้องมองนายตลอดด้วยล่ะ ไม่จริงหรอก”รยออุคหันหน้าจอหนีแต่คยูฮยอนก็หมุนกลับมาดูต่อ หลายรูปทำให้เขาเผลอยิ้มออกมา แล้วเขาก็ดูคลิปที่รยออุคร้องสดในรายการวิทยุด้วย (อ่า..รยออุคทำได้ดีจริงๆนะเนี่ย)

   “โทษที เดี๋ยวชั้นไปเตรียมอาหารก่อนนะ” รยออุครีบเข้าครัวเพราะเขาลืมซะสนิทว่าตัวเองกำลังจะไปดูสตูว์ที่ตั้งไว้ เขารีบปิดเตาและเปิดฝาดู

   “อ่าโชคดีไป...ท่าทางน่าอร่อยมากเลยนะเนี่ย” เขาอมยิ้มก่อนจัดเตรียมจานชามสำหรับมื้อค่ำของพวกเขาอย่างเร่งรีบ พอหันกลับมาก็เห็นว่าคยูฮยอนมายืนอยู่ในครัวแล้ว

   “มาดูนี่ซิ” รยออุคยิ้มพร้อมถือถ้วยสำหรับใส่ซุปไว้ในมือ คยูฮยอนเดินตรงมาที่หม้อซุปแล้วยิ้มบางๆ

   “กลิ่นหอมจัง เชฟรยอนี่เก่งที่สุดเลย”

   “นายไปเรียกทุกคนมากินด้วยกันนะ เดี๋ยวชั้นจะทำความสะอาดรอพลางๆ”

   “ได้ๆ” คยูฮยอนรับปากง่ายๆแล้วจ้ำออกไป

         คยูฮยอนถือวิสาสะเปิดประตูห้องนอนของทงเฮเข้าไปโดยไม่ได้เคาะ  แต่แล้วก็ต้องตาเบิกโพลงกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า

 [ เฮนรี่นอนอยู่บนเตียงของทงเฮ มือของเขาดันอยู่ที่หน้าอกของอีกฝ่ายที่โน้มตัวเข้าหาเหมือนกำลังจะจูบ...หรือเขาอาจจะกำลังทำอะไรสักอย่างใกล้ๆหน้าของเฮนรี่ ]

   “ฮยองหยุดก่อนฮะ คยูฮยอนอยู่ในห้อง” เฮนรี่กระซิบเสียงแผ่วก่อนที่ทงเฮจะจูบเขา

   “มีอะไรเหรอคยู” ทงเฮส่งยิ้มหวานถามหน้าตาเฉย

   “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเฮนรี่ถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วทำไมพี่ถึง...จะทำร้ายเฮนรี่ พี่กำลังทำลายวันKyuWookDayของผมนะ” คยูฮยอนทำเสียงจริงจัง

   “KyuWookDayเหรอ ชั้นเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนนะ” เฮนรี่ลุกขึ้นนั่งหัวเราะคิกคัก

   “เคยได้ยินเหรอ”ทงเฮยกคิ้วอย่างสงสัย “อ่อ..พี่บอกคยูก่อนดีกว่า  ที่เฮนรี่อยู่ที่นี่เพราะเขามีคิวจะต้องไปถ่าบแบบที่ไต้หวัน แต่พอดีมีปัญหานิดหน่อย คืนนี้เขาก็เลยเดินทางไม่ได้  แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เพราะตอนนี้เขาอยู่ในอ้อมแขนของพี่แล้ว พี่จะดูแลเขาอย่างดีเลย” ทงเฮส่งยิ้มหวานก่อนจะดึงร่างน้องชายคนเล็กให้มานอนหนุนตักเขา

   “แฟนๆจะต้องตายแน่ๆถ้ารู้ว่าอยู่กับเฮนรี่แบบนี้” คยูฮยอนยิ้มเล็กๆที่มุมปาก

        เฮนรี่พลิกตัวนอนหงายมองหน้าคนรักของเขา  “ผมยอมทำแบบนี้กับพี่คนเดียวนะครับ”

   “มันต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว คิคิคิ” ทงเฮเกลี่ยแก้มใสอย่างเอ็นดู

   “อะแฮ่มๆ ผมยังอยู่นะ” คยูฮยอนอึ้งกับภาพที่เห็นเป็นครู่เดียวก็เข้าใจแล้วว่าอะไรเป็นอะไร

   “เออ...แล้วนายมาทำไมเนี่ย ฮ่าๆๆๆ”

   “รยออุคให้ผมมาเรียกทุกคนไปดินเนอร์ด้วยกัน  อ่อ...เฮนรี่ นายพอจะรู้เรื่องKyuWookDayใช่ไหม บอกชั้นหน่อยซิ”

   “KyuWookDayก็คือวันนี้”

   “อันนั้นชั้นรู้แล้ว แต่ที่ชั้นอยากรู้ก็คือมันมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นในวันนี้เมื่อหลายปีก่อน ทำไมทุกคนต้องใช้วันนี้เป็นKyuWookDayด้วย”.

   “ชั้นไม่แน่ใจนะ แต่เหมือนว่านายกับ....เพื่อนรักของนาย จะบอกรักออกอากาศเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม ปี  2006”

    “เพื่อนรัก?นายหมายความว่าอะไร” คยูฮยอนถาม แต่คู่รักกลับไม่สนใจแล้วเดินผ่านเขาออกไปเคาะประตูเรียกห้องนั้น ห้องนี้อย่างสบายใจ

         คยูฮยอนกำหมัดแน่น เขาเดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาเริ่มเขียนอะไรบางอย่างลงไป

        รยออุคมองไปรอบๆก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา เขาไปไหนนะ จนทุกคนทายอาหารกันเรียบร้อยแล้ว คยูฮยอนก็ยังไม่มา รยออุคจึงตัดสินใจยกชามสตูว์ไปให้เขาที่ห้อง

   “นายทำอะไรอยู่น่ะ อาหารจะเย็นหมดแล้วนะ” รยออุคเคาะเบาๆก่อนร้องเรียก

   “คยูฮยอน”

        ประตูเปิดผัวะออกมา คยูฮยอนคว้าแขนรยออุคดึงเข้าไปในห้อง ร่างบางถลาจนแทบเสียหลัก

    “คะ คยูฮยอน” รยออุคทั้งตกใจและหวาดกลัวกับการกระทำของคยูฮยอน เขาค่อยๆวางถ้วยซุปที่หกเลอะเทอะลงบนโต๊ะ แล้วตั้งใจจะทำความสะอาด

    “วันแรกที่เราพบกัน”

   “อะไรนะ”

   “วันแรกที่เราพบกัน คือวันที่ 15สิงหาใช่ไหม”

   “เอ่อ...ชั้นไม่คิดว่าอย่างนั้นนะ” รยออุคตอบเสียงตะกุกตะกัก

          คยูฮยอนสูดลมเข้าเต็มปอดอย่างตั้งใจ

   “เอาล่ะ!! มันเกี่ยวกับรายการวิทยุที่ไปออกหลังจากชั้นประสบอุบัติเหตุใช่ไหม”

   “ไม่เกี่ยว”

   “SMA ครั้งที่ 19 ที่ชั้นกอดนายเพราะนายเจ็บ”

   “ไม่ใช่”

   “มิวสิควีดีโอ True Love ของพวกเรา”

   “นั่นก็ไม่ใช่อีกละ”

   “ชั้นพยายามเต็มที่แล้วจริงๆนะ นายจะไม่ช่วยชั้นหน่อยเหรอรยออุค” คยูฮยอนหยุดมองตัวหนังสือยุกยิกบนกระดาษในมือ แล้วทรุดลงกับพื้น ขยี้หัวตัวเองอย่างถอดใจ

         รยออุคนั่งคุกเข่าลงแล้วมองหน้าเพื่อนของเขา “ทำไมนายต้องเครียดกับเรื่องขนาดนี้ด้วย”

    “ก็ชั้นอยากรู้ ทำไมเอลฟ์ถึงตั้งวันนี้เป็นวันพิเศษของเราด้วย” แววตาที่เศร้าและใบหน้าที่แสดงผิดหวังออกมาอย่างชัดเจน “ถ้าเป็นเกมส์ ชั้นก็คงแพ้แล้วใช่ไหม”

    “อืม..นี่คือเหตุผลที่นายเครียดซินะ”รยออุคพึมพำเสียงอ่อย

    “อะไรนะ เมื่อกี๊พูดอะไร”

    “เปล่า! พอๆๆๆเลิกเครียด จริงๆก็ไม่ได้มีอะไรสำคัญหรอก”รยออุคยิ้มตอบกลับเสียงรัว

          คยูฮยอนกำลังอ้าปากจะพูดต่อ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นซะก่อน เฮนรี่แง้มประตูเข้ามาแล้วชูโทรศัพท์ในมือ

    “เฮ๊ ชั้นเจอเรื่องที่ทำให้ทุกคนเรียกวันนี้ว่าKyuWookDayแล้วนะ ยังอยากรู้อยู่ไหม”

    “อยากรู้ซิ ไหนๆ มันคืออะไร”

    “ในวันที่ 15 สิงหาคม ปี 2006 คยูฮยอนได้ไปออกรายการxxx และได้คุยโทรศัพท์กับรยออุค จากนั้นทั้งสองต่างบอกรักกันและกัน ซึ่งถือเป็นการบอกรักออกอากาศครั้งแรก พวกเราจึงขอถือว่าวันนี้เป็นวัน KyuWookDay” เฮนรี่อ่านเพียงสั้นๆ เขายิ้มและสบตาคยูฮยอน ก่อนจะเดินออกไป

 เงียบ............................

   “ชั้นก็บอกแล้วว่ามันไม่สำคัญ” คยูฮยอนมองคนตรงหน้าที่หลบตาส่งเสียงอู้อี้จนฟังแทบไม่ได้ศัพท์

   “3มิถุนา”

   “เอ๋..”

   คยูฮยอนสัมผัสแก้มของรยออุคอย่างแผ่วเบาก่อนจะกุมมือขวาที่กำแน่นบนตักมาแนบที่แก้มของเขา

   “วันที่ 3 มิถุนายน คือวันที่ชั้นบอกรักนายเป็นครั้งแรก วันนั้นเรานั่งอยู่ในโรงพยาบาล แล้วนายก็จูบชั้น......” คยูฮยอนทิ้งช่วงเพื่อให้คนที่หน้าแดงจัดได้ทบทวนความจำ

   “ชั้นไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมชั้นถึงบอกรักนาย”

   “ถ้าวันนั้นนายไม่พูด เราก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกันจนถึงวันนี้ล่ะมั๊ง” รยออุคกระพริบตาถี่ มือเรียวเล็กลูบไล้หน้าอกเขาด้วยความเขินอาย

   “อ่า...ใช่ แต่ตอนนี้ชั้นชักจะชอบวันที่15สิงหาแล้วซิ”คยูฮยอนยิ้มบางๆแล้วโน้มลงจุมพิตอย่างแผ่วเบา

   “นี่เราฉลองวันครบรอบกันอยู่ใช่ไหม คิคิคิ” เสียงหัวเราะทะเล้นถูกกลืนหายด้วยรสจูบแสนหวาน

   “รยออุค” คยูฮยอนลูบผมของเขาแล้วขยุ้มเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว

   “หืม...”

   “ถึงแม้ว่าเอลฟ์จะร่วมฉลองให้เราในวันที่15สิงหา......แต่ยังมีวันอื่นๆนอกเหนือจากนั้นอีกตั้งมากมาย เรามาทำให้ทุกวันให้เป็นวันสำคัญสำหรับเราสองคนดีไหม”

   “นายจะฉลองทุกวันเลยเหรอเนี่ย ไม่เอานะ ชั้นไม่ไหว คิคิคิคิ”

   “โอ๊ยย!!!อะไรเนี่ย ชั้นจะซึ้งสักหน่อย นายก็ทำซึ้งๆอ้อนๆบ้างไม่เป็นรึไง”

   “ฮ่าๆๆๆๆก็หน้านายตอนทำซึ้งมันฮาจะตาย ชั้นกลั้นขำจนปวดท้องแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ”

   “วันนี้ทล่ะทำเป็นงอน พอชั้นจะทำซึ้งก็เบรคอยู่นั่นแหล่ะ”

   “ก็มันตลกจริงๆนี่นา ฮ่าๆๆๆๆ”

   “ขำนักใช่ไหม” คยูฮยอนอุ้มรยออุคขึ้นจนตัวลอย

   “โอ๊ะ!! อุ้มชั้นทำไม ปล่อยชั้นลงนะ”

   “โทษฐานที่ทำซึ้งแล้วไม่ซึ้ง มันก็ต้องเล่นบทโหดกันหน่อย ยิ่งวันพิเศษๆแบบนี้นะ...............” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมุมปากพร้อมเสียงกระซิบ

   “ขอ.........สาม...........นะ”

   “เฮ๊ย!!!!ไม่เอานะ ปล่อยชั้น ชั้นล้อเล่น ชั้นขอโทษ ปล่อยช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”

             ........................................................................................................

 โหลๆงับ....^^; เกิดมาดองจริงๆชีวิตนี้ แอบเบื่อพี่คยูเป็นพักๆเลยไม่ค่อยอยากจะทำอะไรเกี่ยวกับเขา (จริงๆคือขี้เกียจ) พอดีบังเอิญไปเจอเรื่องนี้ ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ ขโมยเขามาจ้า O.o ดัดแปลงแก้ไขด้วยจ้า *o* อ่านเล่นๆแล้วกันนะ #พี่คยูยังจำเป็นสำหรับน้องอุคเสมอ
เครดิต >> http://archiveofourown.org/works/867576