yemin>>ความรักที่ถูกเติมเต็ม - yemin>>ความรักที่ถูกเติมเต็ม นิยาย yemin>>ความรักที่ถูกเติมเต็ม : Dek-D.com - Writer

    yemin>>ความรักที่ถูกเติมเต็ม

    ....เยซอง นายไม่เคยแม้แต่สนใจฉัน เห็นฉันเป็นอะไรยังรักฉันอยู่หรือเปล่า ในใจของนายเคยมีฉันบ้างไหม! .....ซองมิน ถึงฉันจะดูเฉยชา แต่นายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาพูดว่าฉันไม่รักนายนะ นายต่างหากที่ไม่เข้าใจฉัน!

    ผู้เข้าชมรวม

    550

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    550

    ความคิดเห็น


    7

    คนติดตาม


    3
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  15 ก.ค. 52 / 09:19 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น


    ขอให้สนุกกับการอ่านนะจ๊ะ

    อย่าลืมเม้นๆๆๆๆ

    รีเควสตัวละครก็ได้นะ

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
                      ถ้าความรักของฉันมันไร้ค่าขนาดนั้น….นายก็ปล่อยฉันไปสิ
       
       
       
       
                  อย่าเก็บฉันไว้ อย่าทำให้ฉันปวดใจไปมากกว่านี้เลย
       
       
       
       
                     
       
       
                      หลายครั้งที่ฉันรู้สึกท้อแท้ รู้สึกอ่อนใจ ความรักที่ฉันมีให้มันไม่ได้ซึมซับไปในหัวใจสีดำของนายเลยใช่ไหม? อยากจะมาก็มาอยากจะไปก็ไป สำหรับนายฉันเป็นแค่ตุ๊กตาไร้ชีวิตตัวหนึ่งหรือไง?
                      …..พอแล้ว…..ไม่เอาอีกแล้ว พอกันที
                      ความรักของฉันมันจบลงแล้ว เลิกกันซักที….
                      




       
                  ‘ฉันจะออกไปจากชีวิตนาย
                  ข้อความในกระดาษโน้ตใบเล็กทำให้เยซองเอียงคอสงสัยเล็กน้อยแต่ไม่นานเขาก็ขยำมันทิ้งไป เดินไปดื่มน้ำในตู้เย็นไม่สนใจกระดาษโน้ตแผ่นนั้นซักนิดในใจของเขาคิดแค่ว่า
                      ไปไม่ไหวเดี๋ยวก็กลับมาเอง
       
                      ….ไม่แปลกใจหรือตกใจสักนิดกับข้อความที่ซองมินเขียนไว้…..ก็มันหลายครั้งแล้วนี่แต่สุดท้ายซองมินก็ต้องกลับมาตายรังที่เขาอยู่ดี
       
                      ร่างสูงเดินไปเปิดโทรทัศน์ดูอย่างสบายใจโดยไม่ได้สังเกตข้าวของภายในบ้านเลยว่าตอนนี้….มันไม่มีของของซองมินหลงเหลืออยู่แม้แต่ชิ้นเดียว
                     
       



       
       
                  หลังจากนั้นเจ็ดวัน คนที่เยซองคิดว่าเดี๋ยวกลับมาก็ยังไม่กลับ เยซองขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมสงสัย…..แต่ก่อนซองมินไปได้ไม่เกินสามวันก็กลับมา หรือว่าคราวนี้เอาจริง ไม่ว่ากี่ครั้งที่เยซองโทรหาซองมินแต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรับบางทีตัดสายทิ้งไปมันทำให้เยซองเริ่มโกรธและคิดที่จะตามหา
       
                      …..ถ้าไม่มีซองมิน เขาคงอยู่ไม่ได้
       

                      …..ไม่เคยดูแล
                  ใช่ เขาไม่เคยเลยแม้แต่น้อย แม้แต่ถามว่ากินข้าวหรือยัง คำง่ายๆนี้ก็ไม่เคยหลุดออกจากปาก เขารู้ว่ามันทำให้ซองมินน้อยใจ หลายครั้งที่ซองมินทะเลาะกับเขาแล้วบอกกับเขาว่า นายไม่เคยเข้าใจฉันเลยทุกครั้งที่ทะเลาะกันซองมินมักร้องไห้เสมอ และเยซองมักจะเฉยชาเหมือนไม่รู้สึกผิด ทำเมินเฉยและเดินหนีออกจากห้องไปพร้อมกับเสียงปิดประตูดังปัง
       
                      …..ใช่ว่าเขาจะไม่เสียใจ ใช่ว่าจะไม่รู้สึกผิด เห็นน้ำตาของซองมินตัวเองก็อยากร้องไห้เหมือนกัน
                      เพียงแต่ว่า มันร้องไม่ออก
                      …..ใช่ว่าไม่อยากอยู่ใกล้ ใช่ว่าทิ้งขว้าง
                      เพียงแต่เขาแสดงความรู้สึกออกมาไม่เก่ง สมองมักสั่งให้ทำอีกอย่างทั้งที่ใจอยากทำอีกอย่าง
       
                      ที่สำคัญ
       
                      เยซองไม่เคยบอกรักซองมินเลย
       
                      คงสมแล้วที่ซองมินเคยพูดว่า คนรักปะสาอะไร
       
                  ถ้าเขาตามหาซองมินแล้วบอกว่า รักซองมินจะกลับมารักเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม?
       
       
       


                  ....................
                  ……………
                  ……….
                  …..     
                  .
       
       
       
       

                      แม้บอกใจแล้วว่าจะออกไปจากชีวิตของเยซอง แต่เมื่อรู้ว่าคนที่รักไม่ออกมาตามหาก็เริ่มน้อยใจ เยซองไม่เคยรักเขาเลย….ป่านนี้คงนอนสบายใจอยู่ที่บ้าน ถึงซองมินจะออกจากที่นั่นมาแล้วเขาก็ยังเทียวไปดูที่นั่นอยู่เรื่อยทั้งที่รู้ดีว่าถึงไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เขาได้แต่แอบหวังให้เยซองเดินออกมาเจอเขาแล้วขอร้องให้เขากลับไปอยู่กับตัวเองแต่ก็ไม่มีวันนั้นเสียที
       
                      …..เยซองลืมเขาแล้วจริงๆ
       
                      ร่างบางหมุนตัวกลับอย่างหมดหวังแต่ทันใดนั้นเยซองก็เปิดประตูออกมาพอดี
                      ซองมิน
                      เสียงเรียกดังขึ้นจากข้างหลัง ซองมินหันไปมองตามเสียงเรียกเมื่อเห็นเยซองน้ำตาก็พาลจะไหล ไม่รู้ว่าดี
      ใจหรือเสียใจกันแน่
                      กลับมาแล้วหรอ
                      ฉันแค่จะมาเอาของที่ลืมไว้
                      งั้นก็เข้าไปเอาสิ
                      พูดเสียงเรียบเหมือนไม่สนใจ ซองมินกลั้นน้ำตาไว้มองหน้าเยซองที่ไม่รู้สึกอะไรก่อนที่จะเดินสวนเข้า
      ไปในบ้านโดยไม่เห็นรอยยิ้มของเยซองเลยไม่รู้สึกเสียใจบ้างเลยหรือไงนะ

                      ที่จริงข้าวของถูกขนไปหมดแล้วแต่ก็พูดไปอย่างนั้น ซองมินนั่งลงที่โซฟาตัวยาวแล้วตั้งใจมองไปรอบบ้าน

                      …..เพราะวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เขาจะเห็นที่นี่ การกระทำของเยซองทำให้เขามั่นใจว่าที่ผ่านมามันก็แค่ผ่านไปเยซองไม่ได้รักเขาเลย
                      ไหนล่ะของ เดี๋ยวจะช่วยขน
                      พูดพลางโน้มตัวไปพิงขอบประตู ซองมินไม่รู้จะทำอย่างไรเลยได้แต่นั่งเงียบไม่พูดโต้ตอบ ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบแต่ไม่นานเยซองก็เปิดปากพูดขึ้นก่อน
                      ไม่ได้ลืมอะไรไว้สินะ ไงจะกลับมาอยู่ตอนไหนล่ะ
                      บ้านอย่างนี้ฉันไม่อยากกลับมาอยู่หรอก
                      บ้านยังไง บ้านที่มีฉันน่ะหรอ
                      ใช่! บ้านที่มีคนอย่างนายฉันไม่อยากมาอยู่หรอก!”
                      ซองมินเริ่มตวาดน้ำตาคลอเบ้าแต่เยซองกลับเฉยเมยทำไม่รู้ไม่ใส่ใจ
                      งั้นมาทำไม
                                “……”
                      คำถามของเยซองทำเอาซองมินถึงกับน้ำตาร่วง นายเฉยเมยกับฉันได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ ไม่ได้สนใจเลยใช่ไหมกับความรู้สึกของฉัน
                      ทั้งที่อยากจะพูดคำที่ดีกว่านี้ แต่เยซองก็ไม่สามารถบังคับปากได้ทั้งที่จริงๆแล้วอยากจะพูดว่า กลับมาอยู่ด้วยกันเถอะทำไมถึงเป็นอย่างนั้น
                      นายมันไร้หัวใจ ไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่กันแน่
                      “….”
                      พูดไปน้ำตาก็ไหลไป แต่ช่างมันเขาไม่แคร์ขนาดเยซองที่เห็นเขาร้องไห้ยังไม่รู้สึกผิดเลย
                      เคยเป็นห่วงฉันบ้างไหม
                      “…..”
                      เคยคิดบ้างหรือเปล่าว่าฉันจะเป็นยังไงฉันจะไปอยู่ที่ไหน
                      “…..”
                      เคยเห็นฉันมีค่าบ้างไหม
                                 “…..”
                      แล้วนาย….เคยรักฉันบ้างหรือเปล่า
                      ใช่สิ ฉันน่ะดีแต่ทำให้นายเสียใจ ทิ้งขว้างนาย ไม่เคยสนใจนาย เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับนายฉันก็จำไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ฉันมันไร้หัวใจ ฉันมันโง่ ไม่เคยแม้แต่จะคิดว่านายจะไปอยู่ไหนอยู่ยังไง ไม่แม้แต่จะเห็นค่านายสักนิดชอบทำให้นายร้องไห้แล้วไม่เคยขอโทษ ฉันเลวนักใช่ไหม
                                 “…..”
                  พอเยซองเปิดปากพูดซองมินก็เงียบลงและตั้งใจฟังอีกฝ่าย เยซองเดินเข้ามาหาซองมินเขาใช้สายตาที่ว่างเปล่ามองอีกฝ่ายโดยที่รู้ว่าซองมินต้องปวดใจมากขนาดไหนแต่เขาก็ทำเพราะตอนนี้เขาก็กำลังปวดใจมากไม่แพ้กัน เขาใช้สองมือประคองหน้าซองมินให้เงยขึ้นช้าๆ
                      มองตาฉันสิ สบตาฉัน ไม่ว่ายังไงนายก็ดูไม่ออกใช่ไหมว่าฉันรู้สึกยังไง
                       เยซองค่อยๆเช็ดน้ำตาของซองมินอย่างทะนุถนอมทำให้คนตัวเล็กเริ่มสับสนเมื่อเยซองไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ดวงตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึกเริ่มแสดงออกถึงความรู้สึกผิด ซองมินสบตานั้นไม่กระพริบ น้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง
                      นายจะกลับมาหาฉันได้ไหม ถ้าฉันจะทำตัวให้ดีขึ้นจะสนใจจะดูแลนาย
                      จะกลับมาได้ไหม ถ้าฉันจะไม่เป็นเหมือนแต่ก่อนจะไม่ทำให้นายเสียใจ….
                      “‘ขอโทษกับการกระทำที่ชั่วร้าย แต่ฉันเป็นอย่างนั้นจริงๆฉันแสดงความรู้สึกของฉันไม่เก่งเลยทำให้นายไม่พอใจแต่ต่อไปจะปรับตัวเอง…..กลับมาหาฉันเถอะนะ อยากให้นายรู้ว่าฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย ถ้าขาดนายไปฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่ยังไง….มีเรื่องหนึ่งที่นายยังไม่เคยรู้
                                “…..”
                               “ฉันรักนายนะซองมิน กลับมาหาฉันเถอะ
                      ไม่พูดเปล่า เยซองโน้มตัวกอดซองมินด้วยความคิดถึงและโหยหาซองมินเองก็เช่นกัน เขาเข้าใจกระจ่างว่าที่จริงมันเป็นอย่างไร กอดครั้งแรกของเยซองกับเขา คำขอโทษและคำบอกรักคำแรกที่ออกมาจากปากเยซอง เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่ว่าเยซองจะไม่เข้าใจเขาแต่เป็นเขาต่างหากที่ไม่เข้าใจเยซอง ว่าที่จริงเยซองเป็นคนยังไง เขาผิดเอง
                      ฉันสัญญาว่าจะไม่ไปจากนาย เยซอง ฉันรักนายนะ
                      ขอบคุณ
       
       
                      ความรักที่ขมขื่นกำลังเริ่มต้นที่จะเป็นรักที่อบอุ่น เราจะเดินไปด้วยกันนายอย่าปล่อยมือฉันนะเยซอง
       
       
       
       
      ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
      จบแล้ว เป็นไงบ้างสนุกมั๊ย
      เป็นอีกเรื่องที่แต่งเสร็จ กำลังเตรียมเรื่องใหม่อยู่อ่ะแต่ยังไม่รู้เลยว่าจะเอาคู่ใคร
      ยังไงก็ช่วยๆรีเควสมาหน่อยละกันน้า

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×