คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่13; {ครบแล้วจ้า}
ตอนเช้า ณ ที่บริษัท
ซอฮยอนเดินเข้าไปในบริษัทและเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้มาทำงานหลายวันแล้วเพราะโดนคยูฮยอนลากไปไหนตลอดเวลาเลยไม่ได้มาทำงานที่บริษัทมาหลายวัน
“ซอฮยอนนน ~” ซอฮยอนได้ยินเหมือนมีใครเรียกเลยหันไปด้านหลังเพื่อจำได้รู้ว่าใครเป็นคนเรียกเธอ
“อ่าว ซูยอน ^^” ที่แท้ก็คือซูยองนี่เอง
“ไม่ได้เจอซอมาหลายวันเลยอ่ะ หายไปไหนมาหรอ? ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ T^T”ซูยองเดินมากอดซอฮยอน
“เออ….พอดีช่วงนี้มีธุระนิดหน่อยน่ะเลยไม่ค่อยมาทำงานน่ะจ๊ะ”
“อ่อ ฉันต้องไปทำงานต่อแล้วล่ะเดี๋ยวจะโดนหัวหน้าว่าแอบหนีงาน -3- ”
“อื้ม แล้วเจอกันตอนเที่ยงนะซูยอง”ซอฮยอนยิ้มให้ซูยอง และซูยองก็เดินจากไปซอฮยอนนั่งลงบนเก้าอี้และมองไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองมีแต่งานเยอะแยะมากมายที่เธอต้องทำ เธอคิดว่าเผลอๆวันนี้ก็ทำไม่เสร็จ T^T
ห้องทำงานของคยูฮยอน
คยูฮยอนกำลังนั่งเซ็นงานที่ยุนอาเลขาเขาเอามาให้เขาเซ็น ทันใดนั้นก็มีคนเปิดประตูเดินเข้ามาและก็พูดขึ้นมาว่า
“ว่าไงไอ้คยู ไม่ได้เจอกันเลยนะวันนี้ไปกินข้าวกันเถอะเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”ซีวอนเดินมานั่งโซฟา
“มาตอนไหนเนี่ยฮะ ทำไมไม่โทรมาบอกก่อน”คยูฮยอนพูด
“ทำไมอะ”
“ก็ฉันกำลังจะไปประชุมน่ะสิ แกคงต้องรอฉันสักพัก”คยูฮยอนพูดอย่างเซ็งๆ
“อ่าว เออๆ ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันรอแกอยู่ที่นี่น่ะแหละ”ซีวอนพูดขณะที่อ่านหนังสือไปด้วย
“เออๆ เดี๋ยวฉันให้เลขาฉันมาดูแลแกแล้วกันนะ ฉันไปก่อนล่ะ” คยูฮยอนหยิบของบนโต๊ะและเดินออกไป
หน้าห้องทำงานของคยูฮยอน
ยุนอานั่งทำงานของคยูฮยอนอยู่ ก็มีเสียงเรียกเธอดังขึ้นมาและพูดว่า
“ยุนอา เธอช่วยดูแลเพื่อนที่อยู่ในห้องฉันหน่อยนะเดี๋ยวฉันต้องไปประชุม” คยูฮยอนออกคำสั่ง
“ได้ค่ะ คุณคยูไปเถอะค่ะเดี๋ยวฉันจะดูแลเพื่อนของคุณคยูเองค่ะ ” ยุนอาพูดและยิ้มให้คยูฮยอน
คยูฮยอนวางใจแล้วว่ายุนอาจะดูแลเพื่อนของเขาให้ คยูฮยอนเลยเดินไปที่ลิฟท์
ส่วนยุนอาก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของคยูฮยอน และมุ่งหน้าเดินไปหาเพื่อนของคยูฮยอนที่นั่งอยู่บนโซฟาและพูดว่า
“คุณจะรับเครื่องดื่มอะไรมั้ยคะ? เดี๋ยวฉันจะไปเอามาให้” ยุนอาถามอย่างสุภาพ
“อืม…..ผมขอกาแฟแล้วกันนะ”ซีวอนมองไปทางต้นเสียงที่ถาม พอเขาเห็นหน้าของเลขาเลยทำให้เขานึกถึงใครคนนึงที่เขารู้จัก!
“เฮ้ย!! นี่ยุนอานี่น่า มาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย” ซีวอนพูดอย่างตกใจ
“คุณซีวอน นี่ที่แท้ก็คุณเองหรอเนี่ย!?” เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เป็นเพื่อนของคุณคยูฮยอนจะเป็นซีวอนคนที่เธอเกลียดที่สุดในโลก เธอไม่ได้เห็นตอนเขาเข้ามาในห้องเพราะตอนนั้นเธอไปเอาเอกสาร
“เธอมาทำงานอยู่ที่นี่เองหรอ?”ซีวอนถามอย่างเป็นห่วงเป้นใย
“ค่ะ ฉันมาทำงานอยู่ที่นี่ ถ้าเกิดคุณไม่ต้องการอะไรแล้วงั้นฉันขอตัวนะคะ” ยุนอาหันหลังเพื่อจะเดินออกจากห้องแต่ซีวอนคว้าแขนเอาไว้ซะก่อนเลยทำให้เธอเดินไปไม่ได้
“นี่ ปล่อยฉันนะ !” คุณจะมายุ่งอะไรกับฉันอีกเนี่ยฮะ
“เธอเกลียดฉันมากเลยหรอฮะ? ถึงทำตัวเย็นชาใส่ฉัน” ซีวอนถาม โดยที่เขารู้สึกว่าเหมือนยุนอาเกลียดเขาสุดๆ
“……………..”
“เธอจะไม่ตอบใช่มั้ย ?”
“…ใช่ ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณตั้งตะ………อ๊ะ………..”
ซีวอนดึงยุนอาเข้ามากอดและก็พูดว่า
“ผมคิดถึงคุณมากเลยนะ รู้มั้ย”ซีวอนพูดน้ำเสียงอ่อนโยน
“………..”
“ตั้งแต่ตอนนั้นที่เราไม่ได้เจอกัน มันทำให้ผมลืมคุณไม่ได้จริงๆนะ”ซีวอนพูดออกมาจากใจให้ยุนอาฟัง
“……แต่เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนะคะ คุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะคุณซีวอน”ยุนอาพูดน้ำเสียงนิ่ง
“เธอเกลียดฉันไปแล้วใช่มั้ย ? เธอถึงพูดกับฉันแบบนี้” ซีวอนกอดยุนอาแน่นขึ้นกว่าเดิม จนทำให้ยุนอาเริ่มหายใจไม่ออก
“คุณปล่อยฉันเถอะค่ะ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะมาเห็น” ยุนอาพยายามผลักซีวอน แต่เธอก็สู้แรงของเขาไม่ได้อยู่ดี
“’งั้นเธอก็ตอบฉันมาก่อนสิ ฉันถึงจะปล่อย…..”
“…………ใช่ค่ะ ฉันเกลียดคุณตั้งแต่วันนั้นแล้วล่ะค่ะ ช่วยปล่อยฉันด้วยนะคะ”ยุนอาผลักซีวอนอย่างแรงเธอจะหลุดออกจากอ้อมกอดของเขาได้
“…………..”ซีวอนได้แต่ยืนนิ่งหลังจากได้ฟังคำนั้นจากยุนอา
ยุนอาตอบคำถามที่ซีวอนต้องการแล้ว เธอจึงรีบเดินออกจากห้องนั้นและเดินมานั่งที่โต๊ะเลขาของเธอ เธอนึกถึงวันนั้นวันที่เธอเกลียดซีวอนที่สุด มันเป็นวันที่เธอไม่อยากจะจดจำมันเลยซักนิดเดียว
เหตุการณ์วันนั้น
วันนั้นซีวอนนัดยุนอามาเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ยุนอาเดินเข้าไปในร้านและเดินไปที่โต๊ะที่ซีวอนนั่งรออยู่
“นายเรียกฉันมามีอะไรหรอ?”ยุนอาถามซีวอน
“นั่งก่อนสิ”ซีวอนพูด
“อื้ม”ยุนอานั่งลง และมองออกไปทางหน้าต่าง ฝนเริ่มตกลงมาเรื่อยๆวันนี้เธอคงจะกลับบ้านลำบากแน่
“ยุนอา……………….เราเลิกกันเถอะ”ซีวอนพูดพร้อมกับถอนหายใจ
“อะ อะ ไรนะ…..นายพูดออกมาอีกรอบสิซีวอน!?” ยุนอาตกใจกับสิ่งที่ซีวอนพูด
“เราเลิกกันเถอะ ฉันคิดว่าฉันคงไม่เหมาะกับเธอ เราแตกต่างกันเกินไป”ซีวอนพูด
“แตกต่าง ? นายพูดออกมาได้ไง หรือเป็นเพราะว่าฉันไม่ได้รวย ไม่ได้เป็นลูกคุณหนูสินะนายถึงพูดแบบนี้ออกมา”ยุนอาพูดพร้อมกับน้ำตาเริ่มไหลลงมาอย่างหนักเรื่อยๆ
“………ใช่ ฉันถึงต้องการเลิกกับเธอไง”ซีวอนพูดขณะหันมองไปทางอื่น
“ทั้งที่เราคบกันมา 2 ปี แต่นายทำกับฉันแบบนี้เนี่ยนะ! ………..ได้….ฉันจะเลิกกับนายและเราสองคนก็จะไม่ได้เจอกันอีกต่อไป ” ยุนอาวิ่งออกมาจากร้านโดยไม่สนใจว่าตัวเธอจะเปียกน้ำฝนหรือป่าว
เรื่องในวันนั้นเลยเป็นวันที่ยุนอาเกลียดที่สุด แต่เธอดันต้องมาเจอกับเขาจนได้ ยุนอาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ไปยุ่งกับเขาอีกแล้ว ยุนอาพยายามเลิกคิดถึงเรื่องนี้และหันไปทำงานบนโต๊ะต่อถึงเธอจะกลั้นความเสียใจนี้ไม่อยู่ก็ตาม
ส่วนทางด้านซีวอน
ซีวอนนั่งอยู่บนโซฟาเขานึกถึงเรื่องวันที่เขาขอเลิกกับยุนอาไป มันเป็นวันที่เขาเสียใจที่สุดเช่นกัน แต่เขาจำเป็นต้องทำเพราะแตกต่างจากเธอจริงๆ เธอเป็นคนดี ส่วนเขาก็เป็นได้แค่คาสโนว่าไปวัน
“ฉันนี่โง่จริงๆ”ซีวอนพูดว่าตัวเองเขาเองก็รู้สึกผิดมากๆกับยุนอา หลังจากวันที่เขาเลิกกับยุนอาแล้วเขาก็ยังไม่สามารถลืมเธอได้เลย ถึงแม้จะหาผู้หญิงมาแทนเธอแล้วก็ตาม เขายังคงรักเธอและลืมเธอไม่ลง
“ฉันลืมเธอไม่ลงจริงๆยุนอา……….”
ความคิดเห็น