KyuMin - SuJu Dojin & Fiction

ลำดับตอนที่ #8 : DOFICKYUMIN [SF] TEACH PHYSICS

DOFICKYUMIN [SF TEACH PHYSICS <3 TEACH LOVE]
COUPLE KYUHYUN x SUNGMIN
RATE : ?????







“ฮะ? อะไรนะ คาบต่อไปสอบฟิสิกส์หรอ?”

 

เฮ้ย จริงป่ะเนี่ย ไม่ได้นะฉันยังไม่ได้อ่านฟิสิกส์เลย ทำไงดีอ่ะ ทำไงดี โธ่เอ๊ยก็อ่านตารางสอบมาดิบดีแล้วนะว่าวันนี้สอบแค่คณิตศาสตร์กับชีวะวิทยาไม่มีฟิสิกส์เคมีมากวนใจอ่ะ  ซองมินคนนี้ตายแน่ ตายแน่ๆ

 

“เอ่อดิ ก็อาจาร์ยฟิสิกส์คนใหม่เค้าอยากให้ย้ายเพราะทุกครั้งสอบฟิสิกส์เป็นวิชาสุดท้ายทีไรทุกคนรีบทำรีบส่งรีบไปเที่ยวต่อตลอดอาจารย์เลยเปลี่ยนตารางกระทันหันเนี่ยเพิ่งรู้เมื่อกี้เองนะ เอาน่าซองมินไม่ว่าจะสอบเร็วสอบช้านายก็ตกอยู่แล้วหนิ ฮ่าๆๆ”

เหอะ พูดได้เต็มปากเต็มคำนะเรียวอุคทำอย่างกับแกเคยไม่ตกอย่างงั้นอ่ะ

 

“ทำมาเป็นพูด แกเก่งตายหล่ะ ชิส์”โมโห ซองมินโมโห ทำไมฟ้าถึงทำร้ายกันได้ขนาดนี้ ซองมินยังไม่ได้จดโพยเลยนะอย่างนี้ไม่มีทางรอดกินไข่แน่นอนเลย ฮืออ

 

“นี่ไม่ต้องมาทำหน้าเศร้าหรอกน่า เชื่อสิมีแต่คนได้กินไข่ทั้งนั้นแหละ มาเปลี่ยนกะทันหันซะขนาดนี้”

 

“มันกะทันหันไปนะเรียวอุค จากสอบวันสุดท้ายมาสอบวันแรกเนี่ย”

เหอะ คุณอาจารย์สมองโก้เก๋ รู้ดีซะจริงๆ เหอะถ้าสอบวันสุดท้ายเหมือนตอนปีที่แล้ว แม่จะจดโพยไปทุดข้อเอาให้ได้เต็มเลย ฮือๆ แล้วมาสอบเอาวันนี้ซองมินจะเอาโพยมาจากไหนกันล่ะ

 

 

“นักเรียนทุกคนได้เวลาเข้าห้องสอบแล้ว วิชาต่อไปฟิสิกส์”

 

“โอ๊ย เรียวอุคเอาจริงหรอ? ฉันยังไม่พร้อมเลย เรียนมาเป็นเทอมรู้มั้ยทำอะไรไม่ได้เลย ขนาดเรื่องพลังงานง่าย ฉันยังไม่เข้าใจเลย”

 

“โอ๊ย ฉันทำได้ว่างั้น? โง่กว่าแกอีก เร็วหุปปากแล้วเข้าห้องสอบซะก่อนที่อาจารย์จะไม่ให้เข้า”

พระเจ้าช่วยภาวนาให้ผมกามั่วถูกด้วยเถอะครับ

 

“เฮ้ยนี่มันอะไรวะ” แหมจะพยายามพูดเบาที่สุดเท่าที่ชีวิตอีซองมินคนนี้พูดเบาที่สุดแล้วแต่ก็ยังดังจนข้างๆได้ยิน แหมหันกลับมามองอีก ทำไมอยากมีเรื่องไง? ชิส์

 

ก็คนมันทำไม่ได้นี่หว่าดูดิ นี่ฉันเคยเรียนหรอวะ? เอาจริงทำไมไม่เคยเห็นเลยอ่ะ

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ใช่เรื่องพลังงาน เรื่องแรง การเคลื่อนที่จริงหรอ?

ฮือ ทำไมอีซองมินคนนี้ถึงไม่เคยเห็นมันเลยล่ะ เอ๊ะ หรือสายตาสั้นขึ้น ไม่ได้และเดี๋ยวต้องไปตัดแว่นใหม่

 

“วิชานี้เป็นวิชาฟิสิกส์ มีทั้งหมด30ข้อมีเวลาทั้งหมด 1ชั่วโมง ห้ามกามั่วเด็ดขาดเพราะถ้ากามั่วจะโดนลบข้อละ0.5คะแนน”

 

“โห่ๆๆๆ”เสียงดังระงมทั้งห้องสอบ ก็ใช่สิ คิดได้ไงว่ะตอบผิดลบคะแนนบ้าอ่ะ ไม่ใช่ฉันติดลบบานเลยไง?

 “หยุดพูดแล้วตั้งใจทำข้อสอบ เริ่มจับเวลา ณ.บัดนี้”

อาจารย์หัวล้านเสื้อสีส้มแปล๋นนั้นโหดฉิบ ดีนะตอนม.4แอบจดโพยจนผ่านมาได้ไม่งั้นตอนนี้ก็คงติด ร.อยู่วันยังค่ำ

 

เฮ้อ ทำอะไรดีวะ ตั้งชั่วโมงเลยนะ ออกจากห้องสอบก่อนก็ไม่ได้

 

เมื่อไหร่เข็มยาวจะอยู่เลขสองนะ เลขหนึ่งมานานแล้วนะ นาฬิกาจ๋าเดินช้าไปมั้ย?

 

อ่อ รู้แล้ว วางแผนตามเอสเจครั้งหน้าดีกว่า เอ๊ะ ครั้งนี้โรงแรมดุสิตที่ประเทศไทยจะให้เข้าเปล่าวะ

จะอ้างว่ามากินเค้กหรอ มุขเดิมๆพนักงานเชื่อก็บ้าแล้ว พอหลอกเค้าได้สักแปปก็แว๊ปขึ้นไปล๊อบบี้อยู่ดี

เอ๊ะ แล้วครั้งนี้ต้องโทรตามเจ๊อึนเจมั้ยนะ ครั้งนี้รถตู้จะโดนคนขับรถเอสเจหลอกอีกเปล่าวะ ครั้งที่แล้วหลอกไปไกลเลย ชิส์ความจริงไปมหา'ลัยเอแบค

 

'ตึก'




เฮ้ยอะไรวะ ก้อนกลมไม่เล็กไม่ใหญ่กลิ้งมาที่โต๊ะ  เฮ้ยใครส่งมาวะ จะฝากทิ้งขยะทำไมมาฝากในห้องสอบ

โอ๊ยย คิดอะไรอยู่วะ ไอ้คนส่งเนี่ย เอามาให้ทิ้งตอนนี้ฉันจะทิ้งที่ไหนวะ

แต่อีซองมินคนนี้ก็เป็นคนดีไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวเอาไปทิ้งให้นะแต่ต้องขอเป็นตอนสอบเสร็จก่อนนะ

หยิบมาเก็บไว้ใต้โต๊ะก่อน เดี๋ยวอาจารย์หัวล้านเห็นจะเป็นเรื่อง เดี๋ยวจะไม่ได้จบม.5 ซะก่อน

มามะๆกระดาษน้อยเดี๋ยวพี่เก็บไปทิ้งเอง ใส่กล่องดินสอไว้ก่อนนะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ

 

สรุปต้องโทรไปจองรถเจ๊อึนเจใช่มั้ยเนี่ย แล้วครั้งนี้ไปไหนเนี่ย ไม่ใช่ไปวังตระไคร้เหมือนปีก่อนนะเฮ้ย แล้วมาไฟท์ไหนเนี่ยตรงกับสอบหรือเปล่า ถ้าตรงซวยเลยโดดก็ไม่ได้ งั้นไปรอที่ดุสิตแล้วกัน แต่ผัดไทยจานละร้อยกว่านี้ก็ไม่ไหวนะ

 

“นี่นั่งบื้ออะไรอยู่ “ เฮ้ยเสียงใครว่ะ ในห้องสอบห้ามใช้เสียงหนิ

 

“อี ซองมิน ทางนี้” ทางนี้ทางไหนอ่ะใต้โต๊ะก็ไม่มี ทางซ้ายก็ไม่ใช่ทางขวาก็มีใคร เสียงมาจากไหนเนี่ย?

 

“เงยหน้ากลมๆขึ้นมาสิ” เฮ้ยย นักศึกษาฝึกหัดสอนฟิสิกส์หนิ

 

“เอ่อ มีอะไรหรอครับ”

 

“กระดาษที่ให้ไปเมื่อกี้อยู่ไหน”อ่อ อาจารย์ฝึกสอนคนนี้เองหรอที่เอากระดาษมาฝากทิ้ง บ้าเปล่าวะตัวเองเดินไปทิ้งเองก็ได้ทำไมต้องมาฝากเค้าทิ้งด้วยนะ

 

“เดี๋ยวผมเอาไปทิ้งให้ครับ แต่ตอนนี้คงออกไปทิ้งไม่ได้ยังสอบไม่เสร็จ”

 

“ยังไม่ได้เปิดดูหรอ เปิดสิก่อนที่จะทิ้งน่ะ” เงยหน้ามองอาจารย์ ฝึกหัดอีกรอบเอ๊ะทำไมถึงใส่แว่นกันแดดเข้ามาในห้องนี้ล่ะเป็นแวมไพร์หรือไงกัน

 

แต่ช่างเถอะ บอกให้เปิดกระดาษหรอทำไมอ่ะหรือในนั้น....มีแป้งใช่มะหลอกให้เปิดแล้วแป้งพุ่งใส่หน้าล่ะสิ ชิส์ซองมินไม่หลงกลง่ายๆหลอกนะ

 

มามะมาดูสิจะมีแป้งเยอะแค่ไหนกัน หยิบเศษกระดาษออกมาจากกล่องดินสอที่เพิ่งใส่ไว้เมื่อกี้ออกมา

มันจะมีอะไรได้นอกจากแป้ง

 

“เฮ้ย”อุทานเบาๆออกมาอย่างเหลือเชื่อ นะ..นะ..ในนี้มีแต่เฉลยข้อสอบเต็มไปหมดเลย มีครบทุกข้อเลยนะเนี่ยแต่เอ๊ะอาจารย์ฝึกสอนมาให้เราทำไมกันล่ะ?

 

สงสารงั้นหรอ? แต่ไม่ล่ะไม่คิดมากหรอกจะคิดอะไรยังไงก็เชิญแต่ซองมินคนนี้ขอลอกข้อสอบก่อนนะ อิอิ

.


..

 

 

 

“กริ๊งงงงงง หมดเวลาทำข้อสอบแล้วขอให้นักเรียนทุกคนวางปากกาและดินสอลงทันที และสามารถออกนอกห้องสอบได้แล้ว”สิ้นเสียงอาจารย์หัวโล้น ก็คงไม่มีใครรีรอทนอึดอัดอยู่ต่อในห้องนี้ รีบเผ่นออกมาทันที  ดีนะที่ได้โพยไม่งั้น กินไข่แน่เลย อิอิ

 

“เป็นไงซองมินเดินหน้าสลอนมาเลยนะ ทำได้ไง?”

 

“เฮ้ยฮีชอลแกมาทันสอบด้วยหรอ นึกว่าแกจะมาไม่ทันเหมือนเทอมที่แล้วอีก ฮ่าๆ” แซวเพื่อนซี้อีกคนที่มาโรงเรียนสายเป็นอาจิณ ไม่ใช่สายธรรมดานะแต่สายแบบ พักเที่ยงไปแล้วถึงจะได้เห็นหัวฮีชอลนะ

 

“ไออ้วนอยากตายไง ชิส์คนเราก็ปรับเปลี่ยนตัวเองกันได้เฟ้ย สรุปเดินยิ้มจนไขมันพรูออกมาแบบนี้ทำได้หรอ?”ไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาควงแขนอีก

 

“ใช่ฉันทำได้ แค่เรื่องง่ายๆแค่นี้นายทำไม่ได้หรอ คิมฮีชอล” ฮ่าๆๆ ได้โอกาสเอาคืนนี้อีกหนึ่งแต้ม แต่ถ้าพวกนี้รู้ว่าผมมีโพยล่ะก็โดนบ่นหูชาแน่เพราะไม่ไส่งต่อไปหาพวกมัน

 

“ไม่จริงอ่ะ แต่จะไปทำได้ไง วันๆไม่เคยเรียนกินอย่างเดียวไม่กินก็หลับอยู่หลังห้องอ่ะแกจะไปทำได้ไง?” น่ะๆเริ่มจับผิดกันแล้ว คอยอีกสักแปปเถอะถ้าเรียวอุคมาผมต้องโดนเจาะเป็นพรุนเพราะคำถามพวกแกแน่ๆ

 

“ซองอ้วน ฮียั่วทำไมพวกแกออกมาเร็วนี้อ่ะ”นั่นไงไม่ทันขาดคำตายยากจริงๆ

 

“เรียวเกียบแกดู ซองอ้วนมันทำได้อ่ะ ดูหน้ายิ้มซะแล้วดูเราสิหน้าอย่างกะศพทำก็ไม่ได้แถมเมื่อคืนก็ไม่ได้นอนอ่านอังกฤษนึกว่าสอบเปลี่ยนตารางได้ชั่วร้ายมาก”

 

“ไม่จริงแกทำได้ งั้นหรอ โกหก ให้ตายก็ไม่เชื่อ “แน่ะๆไม่เชื่ออีกช่างเถอะคะแนนออกมาก็รู้เอง ฮ่าๆๆ

 

“โอ๊ย ช่างเหอะเถียงไปก็เท่านั้น ไปหาไรกินดีกว่า วันนี้แกอยากกินอะไรเมื่อวันจันทร์พวกแกล่อซะกินชาบูชิตังค์หมดเลย “

 

“ใครมันอยากกินก่อนวะ ฮียั่ว ฉันกับซองอ้วนจะกินพิซซ่าแกก็ไม่ยอมพอสุดท้ายฉันอยากกินชาบูขึ้นมาแกดันอยากกินซิลเล่อร์ ไอบ้าตามไม่ทันเลย”

 

“จริงของเรียวเกียบเลยนะแกน่ะมันโลเลเข้าร้านแล้วยังจะออกมาอีก งั้นวันนี้ฉันเลือกนะจะกินอะไร”สายตาวิบวับ วิบวับ ฮ่าๆๆ วันนี้อยากกิน.....

 

“อยากกินซิลเล่อร์/ซิลเล่อร์/ซิลเล่อร์”สามเสียงดังพร้อมกันขนาดนี้คงไม่ต้องบอกว่าเย็นนี้จะจบลงด้วยที่ไหนนะ ฮ่าๆๆ


.

..


....



TALK :อันยองนะค่ะลีดเดอร์ทุกคน ลีดเดอร์คงทวงฟิคโมกันเป็นตับแต่บิ๊วอารมณ์ตอนกี้เจ็บไม่ได้จริงๆสงสาร เลยได้พล๊อตฟิคมาใหม่จากที่สาวที่ตามเอสเจด้วยกัน
อยากจะท๊อคสักนิดว่าฟิคเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่ฟิคสั้นหรือฟิคยาวนะคะ ไรเตอร์ยังไม่แน่ใจแต่ที่แน่ๆคือเรื่องนี้จะนำเสนอความรักในหลายแง่มุมทั้งความรักที่มีต่อเพื่อน ความรักที่มีต่อครอบครัวและความรักที่มีต่อแฟน ฟิคเรื่องนี้บางตอนจะดัดแปลงมาจากชีวิตประจำวันของไรเตอร์สมัยม.ปลายบ้างนะค่ะ อยากจะบอกว่าชีวิตม.ปลายไรเตอร์ทั้งหมดจะขอถ่ายทอดผ่านฟิคชั่นเรื่องนี้ให้เป็นความทรงจำดีๆ และมันอาจจะตรงกับใครหลายคนเช่นกันอยากบอกน้องๆหลายๆคนที่อยู่ม.ปลายหรือกำลังจะขึ้นม.ปลายนะค่ะ เพื่อนม.ปลายนี่แหละที่เราจะมีความทรงจำมากมายเกิดขึ้นซ่าส์ก็ซ่าส์ให้สุดเรียนก็เรียนให้สุดแล้วทุกคนจะรู้ว่าม.ปลายนี่แหละสุดยอด  เอ็นจอยซ์นะค่ะ