คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : DOFICKYUMIN [SF] TEACH PHYSICS
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ประกาศผลสอบ
วันที่นักเรียนมัธยมทุกคนสายวิทย์-คณิตจะต้องตื่นตระหนกและเมื่อยมือ
สงสัยกันใช่มั้ยว่าทำทำไมต้องเมื่อยมือ อีกเดี๋ยวอึดใจเดียวเท่านั้นก็จะรู้แล้วฮะ
“ไอ้อ้วนนนนนนน”ให้ทายว่าเสียงใคร? ซองมินว่าเสียงไอ้เกียบแน่นอนเรียกซะดังสนั่นขนาดนั้น ไม่มีความอายเอาซะเลย
“แป๊ะ”ทีนี้มาทั้งเสียงมาทั้งสัมผัสเลยนะไอ้เกียบ อี้แถมยังมีการเอาหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อมาเช็ดอีก
“ไอ้เกียบเอาหน้าแกออกจากหลังฉันซะ เหงื่อแกเต็มหลังไปหมดแล้วเนี่ย โอ๊ย เหม็นด้วย”
“น้อยๆหน่อยอ้วน เหงื่อฉันไม่เหม็นเว้ย นี่ดมๆ คอลเล็คชั่นใหม่ล่าสุดของ CKเลยนะยังไม่เข้าช๊อปเลยด้วยซ้ำ ป๊าซื้อมาฝากจากปารีสว่ะ ดมซะ”ไม่ได้บอกให้ดมอย่างเดียวนะมันยังยกแขนโชว์รักแร้มาให้ผมดมอีกต่างหาก ไอ้บ้าสกปรกว่ะ
“ไอ้ทุเรศ น่าเกลียดว่ะ รักแร้ใครก็ดมเองดิ มาให้คนอื่นดมอีกบ้า” ถึงจะพูดไปอย่างนั้นแต่ความจริงผมแอบดมไปแล้ว ไหน ขอดมสิคอลเล็คชั่นใหม่ล่าสุดน่ะจะหอมแค่ไหน?
“อ้วน เกียบ แกเล่นบ้าอะไรกันวะ ไปดูบอร์ดมหาโหดยัง กลัวว่ะ ไม่อยากเมื่อยเลยแม่งเอ๊ย”มาแล้วหรอ วันนี้มาไม่สายเว้ยสงสัยกลัวจัด กร๊ากกกก
“เอ่อยังไม่ได้ดูเลยอ่ะ ไอ้ยั่วไอ้อ้วนแกว่าเราจะโดนกี่บทวะ ครั้งนี้ถ้าเกินสิบบทฉันไม่ทำนะเว้ยเงินมีจ้างคนทำซะก็หมดเรื่อง”
“แหม มันง่ายกว่างั้น แกก็รู้อาจารย์หัวโล้นนั้นเค้าจำลายมือเด็กนักเรียนได้ทุกคนนะเว้ยใครไม่ทำเองโดนเพิ่มอีกสองเท่ามันคุ้มมั้ยคิดบ้างเซ่ะไอ้เกียบ”เอ่อ จริงอย่างไอ้ยั่วพูดอาจารย์ฟิสิกส์ทำไมโหดกันยกทีมแบบนี้วะ
“เอ่อ ไปดูเหอะตายเป็นตาย สงสัยวันนี้เราคงโดดไปใต้ต้นมะยมอีกแน่ๆเลย”ใต้ต้นมะยมเป็นที่ประจำของพวกเราทุกครั้งที่ไม่อยากเข้าเรียนหรือโดดสอบ โดดกิจกรรมเราก็จะมานั่งจุมปุ๊กกันอยู่ที่นี่ แอบซื้อขนม เปปซี่ลิตรแล้วที่ขาดไม่ได้คือมะม่วงน้ำปลาหวาน ฮ่าๆกินกันจนเสียวฟันปวดท้องเลย
“แน่เลย งั้นอย่าเสียเวลาเลยเดินๆไปให้มันรู้ๆกันไปเลยว่าตกไม่ตก เอ๊ยคัดกี่บทสิไม่ใช่ตกไม่ตกพราะยังไงมันก็ต้องตก”แหมๆน่าสงสารทำหน้าเศร้าเลยไอ้เกียบเอ๊ย
จากที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ก็กลายเป็นเราสามคนเดินไปยังบอร์ดมหาโหดที่ไม่ว่าใคร นักเรียนคนใดตกวิชาไหนมันก็จะเอารายชื่อตัวเท่ากระบือติดไว้ที่บอร์ดให้อายยับ
“ฟิสิกส์ ฟิสิกส์ เฮ้ยนี่ไง ฟิสิกส์ ไหนมาดูดิจะโดนกี่จบ” เนื่องจากไอ้เกียบมันตัวเล็กที่สุดและพอใครเห็นมันก็เป็นอันต้องหลบให้ก็ดูหน้ามันสิแค่จิกตานิดเดียวก็น่ากลัวกว่าผีหลายคุมแล้ว
“คิม ฮีชอล ยี่สิบเจ็ดบท “ฮ่าๆ ไอ้ยั่วแกโดนยี่สิบเจ็ดบท ลองคูณสองไปสิแกจะโดนคัดกี่บท กร๊ากกกก
“คิม เรียวอุค ยี่สิบแปดบท โฮะ ไอ้บ้านี่ที่ฉันมั่วไปมันได้ไม่ถูกเลยหรอว่ะเนี่ย”ไอ้ยั่วแผดเสียงดังลั่นซะน่ากลัวเลยแต่ทำไมฉันสมน้ำหน้ามากกวาเห็นใจแกวะ ฮ่าๆๆ
“อี ซองมิน ไม่ตก ฮะ ไอ้อ้วนแกไม่ตก แกไม่ตก”จากที่ชี้บอร์ดอยู่กลับมาชี้ที่หน้าซองมินแถมยังรีบปรี่เดินเข้ามาหาอีก
“บอกมาทำไมแกไม่ตก อีซองมิน”สองเสียงดังประสานกันดังลั่น ไอ้บ้าแกถามฉันซะขนาดนี้ใครจะกล้าตอบวะไอ้บ้า อายว่ะ
“บอกมา ทำไมแกถึงผ่าน ทำไม?” เฮ้ยกลัวตอนนี้ทันมั้ยอ่ะ? เล่นนั่งล้อมกันซ้ายขวาขนาดนี้กลัวจริงๆนะเนี่ย
“เอ้า พูดสักทีสิ บอกมาใครให้โพยแก หรือแกแอบเอาโพยเข้าไปได้ไง”นางพญายั่วออกโรงแล้วไง ซองมินตายแน่
“ก่อนเข้าห้องสอบแกยังด่าไอ้คนเปลี่ยนตารางอยู่เลยไม่ใช่หรอวะ แล้วไหงแกดันทำได้ขึ้นมาไอ้อ้วน แถลงไขเดี๋ยวนี้”นั่นตาขวางอีกคนแล้วทั้งไอ้เกียบทั้งไอ้ยั่วมันคั้นขนาดนี้แต่ก็ไม่กล้าบอกความจริงมันอ่ะ ทำไงดี
จะให้ซองมินบอกได้ไงว่า อาจารย์เป็นคนเอาโพยมาให้งั้นหรอ มีหวังโดนบ่นหูชาสิว่าทำไมไม่ส่งต่อไปให้พวกมัน โอ๊ย ซองมินทำไงดีเนี่ย
“เร็วๆ คายความลับมาซะดีๆ ไม่งั้นไม่ซื้อเคสไอโฟนให้นะเว้ย”เฮ้ยเล่นเรื่องเงินๆทองไม่ได้นะไอ้ยั่วนั้นมันจุดอ่อนอันดับต้นๆของฉันเลยนะ
“ฮึ่ย ก็ได้บอกก็ได้แต่พวกแกห้ามด่าฉันนะ” กระพริบตาส่งให้เดอะแก๊งค์ไปปริบๆถึงแม้จะรู้แกใจว่ามันก็คงไม่ได้โมโหหรือด่าอะไรมากมายแต่ก็นะ กลัวไว้ก่อน
“เออน่าพูดมาซิไอ้อ้วนก่อนที่ฉันจะเหวี่ยง”คุณหนูใหญ่ก็ไม่น้อยไปกว่าใครโอ๊ยย ไม่มีทางเลือก
“เอ่อ ก็ได้ บอกก็ได้ หยุดข่มขู่สักทีเซ่ะ”หันซ้ายหันขวา ขอมองหน้าเพื่อนๆอีกทีนะ
“คือ ความจริงคือ แกจำวันสอบได้มั้ย อาจารย์ฝึกหัดอ่ะคนที่ใส่แว่นดำอยู่คนเดียวอ่ะแกพอจะจำได้มั้ย”
“อาจารย์ที่ขาวๆดูดีๆอ่ะนะ”แหมแค่พูดถึงอาจารย์หล่อขึ้นมาหน่อยน้ำเสียงเปลี่ยนเลยนะไอ้ยั่ว
“เอ่อ คนนั้นแหละๆ เค้าเอาโพยมาให้ฉัน”
“ฮะ? /ฮะ? “
โอ๊ยทำไมต้องประสานเสียงดังขนาดนี้ด้วยวะ เดี๋ยวแก้วหูฉันแตกขึ้นมาทำไงเนี่ย
“ไม่นะ เดี๋ยวแล้วทำไมอาจารย์คนนั้นถึงเอาโพยมาให้แกได้ล่ะ? หรือแกไปยั่วใส่เค้า เค้าเลยหลงเส่นห์อันอ้วนอวบของแกจนเอาโพยมาให้แก” โอ๊ย คิดได้ไงวะ บ้าป่ะเนี่ยฉันไม่ได้ยั่วยวนเหมือนแกนะไอ้ยั่ว คิดได้อีกอย่างเค้าเป็นอาจารย์นะเว้ยคิดมั้งดิจะไปยั่วอาจารย์เอาข้อสอบได้ไง
“เอ่อ ใช่แน่ๆแกต้องยั่วเค้าใช่มั้ย แต่ก็ไม่แปลกขนาดใส่แว่นดำอันเกือบครึ่งหน้า ฉันยังรู้สึกถึงรังสีความหล่อนะ สูงก็สูง หุ่นก็ดีแถมข๊าวขาวอีกต่างหากไม่ผิดๆถ้าแกคิดจะยั่วเค้า”เดินมาตบบ่าซองมินอีก ไอ้พวกบ้าแกคิดอะไรของพวกแกวะนั้น
“ไอ้บ้าพวกแกหยุดเพ้อเจ้อ ไร้สาระสักทีนะ ขอร้องเหอะ ฉันยังแทบจะไม่ได้มองหน้าอาจารย์เลยนะ ไม่แน่ที่เค้าเอาโพยมาให้อาจจะเป็นเพราะเค้าสมเพชฉันด้วยซ้ำ”บอกความคิดที่คิดมาตั้งแต่เมื่อวานให้ไอ้พวกเพื่อนบ๊องฟัง
“เอ่อ ไม่แน่นะเวลาไอ้อ้วนมันเครียดหน้ามันเหมือนจะตายตลอดเลยเค้าอาจจะสมเพชมันก็เป็นได้ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น ไอ้อ้วนทำไมแกไม่ส่งต่อฮะ?” นั้นไงไอ้ยั่วมันไม่ลืมประเด็นนี้จริงๆด้วย ฮือๆ
“คือ...คือ พวกแกก็เห็นอ่ะว่าอาจารย์หัวโล้นนั้นเค้าจ้องๆมองๆกลุ่มเราอยู่อ่ะจะให้ส่งไปให้พวกแกยังไงวะ ที่นั่งครั้งนี้แม่งนั่งห่างกันเป็นวาอ่ะ ไม่ใช่ไม่อยากให้เพื่อนนะเว้ยแต่ก็ต้องเค้าใจฉันด้วย ขอโทษ ขอโทษจริงๆที่ส่งโพยไปให้ไม่ได้อ่ะ ขอโทษนะเว้ย” เสียใจจริงๆนะเนี่ย พวกมันดีกับซองมินขนาดนี้แต่แค่โพยใบเดียวเอาไปให้เพื่อนลอกไม่ได้ ซองมินเป็นเพื่อนที่แย่จริงๆใช่มั้ย?
“เออ ช่างเหอะ ฉันไม่โกรธแกหรอกน่า แต่มีข้อแม้นะ”นั้นไงเอาแล้วไปเพื่อนพวกนี้ จะเล่นอะไรพิเรนท์ๆอีกล่ะสิ
“เยี่ยมเลยไอ้เกียบ ฉันกับไอ้เกียบจะไม่โกรธแกแต่มีข้อแม้”
“ฉันยอมให้พวกแกโกรธดีกว่านะ แผนการร้ายๆของพวกแกเอาจริงๆนะกลัวว่ะ”ครั้งที่แล้วที่ซองมินทำพลาดเกิดทำผิดแถมพวกนี้ยังจับได้อีก ล่อซะซองมินเกือบจะอ่วมแน่ะ อยากรู้ใช่มั้ยฮะว่าให้ซองมินทำอะไร
“ไม่มีสิทธิ์ แกไม่มีสิทธิ์นะไอ้อ้วน ห้ามพูด ห้ามบ่นครั้งนี้สัญญาจะไม่ให้แกไปฟรีฮัคอีกแล้ว น่า ฮ่าๆๆๆ”เนี่ยดูสิ มันยังตลกกันไม่จบเลยใช่สิแกไม่ได้ถูกลวนลามเหมือนฉันนี่
“อี ซองมิน หมดคาบนี้ไปพบผมที่ห้องด้วยนะครับ” จากที่เม้าท์เรื่องน่าอับอายและน่ากลัวไปแล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลัง พอหันไปก็เห็นแค่ใบหน้าขาวที่มีแว่นดำปกปิดใบหน้าเกือบครึ่ง นี่ผมต้องเงยหน้ามากจนาดนี้เลยหรอไง ทำไมอาจารย์คนนี้ถึงสูงขนาดนี้ล่ะ
“ดะ...ได้ครับ”รีบตอบรับทันทีที่รู้สึกตัวแต่เพียงแค่ไม่ถึงเสี้ยววินาทีอาจารย์ก็ก้มหน้าลงมาเกือบ.....
ผมรู้แต่ว่าผมรู้สึกถึงลมหายใจที่ข้างแก้มด้วยน่ะสิ
“ใช้น้ำหอมของ DKNY หรอ หอมดีนะ” คำกระซิบที่ข้างหูทำให้หัวใจซองมินหยุดเต้นได้ง่ายๆชั่วขณะถึงแม้ว่าจะพยายามทำให้ให้สบายๆแล้วแต่...แต่
ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจเจ้ากรรมก็ดันเต้นเป็นจังหวะรัวเร็วแทนเมื่อครู่นี้แทน...
“อ่ะคือ........” ซองมินเงยหน้ากำลังจะพูดกลับแต่ร่างสูงที่ซองมินเผลอใจเต้นก็เดินไปซะแล้ว...
“เฮ้ย อ้วนๆ ใจเย็นๆนะอย่าหัวใจวายนะเว้ย”ผมไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ไม่เคยมีใครเข้าใกล้ตัวซองมินได้ใก้ลขนาดนี้เลยนะ ใกล้ซะจนเค้าต้องได้ยินเสียงหัวใจผมที่เต้นดังเกินไปแน่นอน
“เฮ้ยอ้วนไม่เป็นไร หายใจเข้าลึกๆนะเว้ย ไอ้เกียบหยิบยาดมในกระเป๋ามาให้ทีดิ” เพื่อนทั้งสองคนทั้งพัดทั้งเช็ดเหงื่อ ทั้งแกว่งยาดม แต่ซองมินก็ยังไม่หายจุกอก
เฮ้ย ทำไมตื่นเต้นแบบนี้วะ
.
.....
..............
จากเหตุการณ์ที่โรงเรียนวันนี้ทำให้อีซองมินไม่ได้นอนทั้งคืนเลย อาจารย์อะไรกัน ทำไมต้องทำให้ซองมินคนนี้ใจสั่นไม่เป็นตัวเองเลย -///-
..................................................................................................................................................
เอาแล้วไง อีซองมินของเราเจอกับอาจารย์แล้ว ฮ่าๆๆ
ความคิดเห็น