คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro 100% [Rewrite]
ตลาดชองนัม
“ วันนี้แจอยากไปกินเค้กอ่า ยุนพาแจไปหน่อยน้า~”
เสียงหวานชวนฟังถูกส่งมาจากร่างบางของชายนาม คิม แจจุง ยุนโฮมองคนรักด้วยแววตาเอ็นดูกับนิสัยเด็กๆของคนตัวบางที่เป็นเสมือนชีวิตของเขา
“ไม่ได้นะครับ แจ วันนี้เราซื้อของมาเยอะแล้วนะ ไว้วันหน้าเราค่อยมาซื้อก็ได้นะครับ”
ยุนโฮพูดเสียงอ่อนพลางยกถุงของที่เขากับคนรักช่วยกันเลือก ถุงที่อยู่ในมือหนานั้นมีมากกว่าสิบใบ เกรงว่าเขาคงจะไม่สามารถถือถุงอะไรเพิ่มได้อีกแล้ว
“ แจอยากกินเค้กอ่า ทำไมยุนไม่พาไปอ่า ยุนใจร้าย แจงอนแล้วด้วย ฮึ แจจะกลับแล้ว”
แก้มใสๆพองขึ้นอย่างไม่พอใจก่อนที่เจ้าตัวจะเดินหนีกลับไปทางเดิม ยุนโฮส่ายหน้าทั้งรอยยิ้มกับนิสัยเอาแต่ใจที่ดูยังไงก็น่ารักของแจจุง แต่..
“อ่ะ!”
ร่างบางร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อถูกชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งดึงแขนไว้ ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด ซ้ำยังมีคนมารุมจับเขามากขึ้น
“ ยุน ช่วยด้วย”
แจจุงร้องเรียกคนที่อยู่ห่างเสียงดัง หวังจะให้ร่างสูงได้ยินก่อนที่จะถูกปิดปาก กลิ่นหอมจางๆทำให้เปลือกตาหนักลงอย่างช่วยไม่ได้
“แจ!”
เสียงทุ้มที่ร้องอย่างตื่นตระหนกทำให้แจจุงฝืนลืมตาขึ้น
“ยุน ช่วยด้วย”
เสียงหวานพยายามที่จะส่งเสียงร้อง แต่กลับมีเพียงลมที่ออกมา น้ำตาเม็ดโตหยดลงมาจากตาคู่สวยอย่างช่วยไม่ได้ ยุนโฮ...
“เฮ้ย แกจะทำอะไรแจจุง ปล่อยเขานะ”
ยุนโฮแทบจะร้องไห้ออกมาให้ได้เสียตรงนั้น ร่างบอบบางที่เขาเพียรทนุถนอมกำลังถูกคนที่ไม่รู้จักจับไว้ แขนเรียวขาวมีรอยช้ำจนเขาเจ็บใจ แค่เสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นที่เขาปล่อยคนรักออกนอกสายตา..แค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น เขาก็ต้องเสียใจไปอีกนาน
“เฮ้ย ยุ่งวะ จัดการ เดี๋ยวนายหญิงจะรอ”
เสียงตะคอกดังมาจากชายที่จับแจจุง คนอื่นเดินเข้ามาล็อคตัวยุนโฮแล้วเงื้อหมัด
ผัวะ
“ม่ายย!!!! อย่า ฮึก อย่าทำอะไรยุน ฮึก ไม่เอาแล้ว ฮึก ยุนหนีไปสิ ฮึก ไม่ต้องช่วยแจแล้ว ฮึก”
เสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัวดังขึ้นจากแจจุง ร่างบางสั่นเทาด้วยความกลัว ยิ่งเห็นเลือดที่มุมปากของคนรักก็ยิ่งกลัว
“แจ... อย่าร้องสิครับ รอก่อนนะ ยุนจะไปช่วย”
เสียงปลอบประโลมดังมาจากร่างสูงที่พยายามขัดขืนแม้จะรู้ว่า ไม่มีทางที่จะหลุดไปได้...แต่ยังไงร่างบางตรงหน้าก็สำคัญที่สุด.....ต่อให้ต้องตาย เขาก็สาบานว่าจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของเขา
“ฮึก ยุน หนีไปสิ ฮึก บอกว่าไปสิ ฮึก ยุนเจ็บ ฮึก แจก็เจ็บนะ ฮึก”
แจจุงต่อว่าทั้งๆที่น้ำตานองหน้า ยุนโฮมองภาพเลือนรางตรงหน้าด้วยความเจ็บทางใจ
“อย่าร้องสิ คนดี”
ยุนโฮปลอบเสียงนุ่มก่อนจะรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายสะบัดชายฉกรรจ์สี่คนที่จับแขนไว้จนหลุด
“เฮ้ย จัดการสิวะ เสียเวลา”
ผัวะ
ผัวะ
“ไม่นะ!! ยุน บอกว่าให้หนีไปสิ. ฮึก ถ้ายุนไม่ไป ฮึก แจจะเกลียดยุน ฮึก เกลียด..ชะ.ชอง..ยะ..ยุน..โฮ ..ฮึกที่สุด...”
แจจุงร้องอย่างหวาดกลัว ก่อนจะรวบรวมแรงก่อนที่จะตะโกนออกไปพร้อมกับสติที่หลุดลอย
“แจจุง!!”
ความคิดเห็น