ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หยิ่ง!
ตอน1�
แชะ แชะ!
"นั่นๆแกดูดิ! คุณซันเดย์นี่สวยเนอะ><"
"นั่นสิสวยมากเลยล่ะ"
ใช่! เด็กพวกนั้นหมายถึงฉันเอง ฉันซันเดย์นักร้องแห่งวงการไลน์ ฉันไม่ชอบการเสียงดัง ฉันชอบอยู่คนเดียว!�
"คุณซันเดย์คะ..เอ่อ..ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ"มีเด็ก2-3คนวิ่งตรงมาหาฉันพร้อมทำเสียงดัดจริตใส่ ฉันค่อยๆถอดแว่นกันแดดสุดแพงของแบรนด์เนม
"ฉันไม่มีเวลามาเล่นอะไรติ๊งต๊องแบบยัยเด็กแก่แดดอยางพวกเธอหรอกนะ เสียเวลาจริงๆ"ฉันทำหน้าลอยหน้าลอยตาใส่ แต่ทว่า...
"หยิ่งเกินจริงนะคะ! คุณซันเดย์มิหน้าล่ะเด็กผู้หญิงแอนตี้คุณเยอะจริง มีแต่พวกผู้ชายที่คอยปลื้มคุณ! สงสัยคุณอ่อยพวกผู้ชายสินะคะ"ยัยเด็กหัวเห็ดสีชมพูก็เอ่ยขึ้น...
"ยัยเด็กบ้า! ว่าฉันอ่อยหรอ �ถ้าฉันอ่อย เธอก็โคตรอ่อยสินะ! ยัยเด็กแม่ไม่สั่งสอน!"ฉันเอื้อมมือจะตบยัยเด็กหัวเห็นชมพูนั่นแต่สายเข้า
~She doesn't knoe love~ �
"ฮัลโหล"
(ซันเดย์มาหาฉันด่วน!)น่ารำคาญ! มีเรื่องอะไรอีกเนี่ย
"โอเค..- -ที่ไหน"
(บ้านฉันสิ!ด่วน!ฉันต้องสั่งสอนเธอหน่อยแล้ว)
ตู๊ดๆ~
"อุ๊ยตายละกิ๊กโทร.มาหรอคะ!คิกคิกๆ"ยัยนี่มันน่านัก!
"ฉันไม่อยากทำร้ายเด็กหรอกนะ"ฉันสนทนากับยัยนี่จบก็เดินออกไปจากสวนสาธารณะทันที..
ลานจอดรถ!
ปิ๊ป ปิ๊ป
ฉันนั่งรถสปอร์ตสีดำเปิดประทุนรุ่นล่าสุด แล้วฟังเพลงไปด้วย มีอะไรนักหนากับชีวิต! ผู้จัดการเอโซนี่ก็วุ่นวายจริงๆ หลายนาทีต่อมาก็ถึงบ้านผู้จัดการเอโซ
"อ้าว! คุณซันเดย์มาหาใครครับ"รปภ.คนเก่า หล่อดีนะ! แต่ฉันไม่ชอบหรอก
"ผู้จัดการเอโซอยู่ไหม"ฉันถอดแว่นแล้วถามรปภ.
"อ้อ อยู่ครับเชิญเลยครับ"
ฉันรีบบรื้นไปทางหน้าปากประตูบ้านสุดหรูของผู้จัดการ
ภายในบ้าน
"ซันเดย์! นีมันอะไรกัน เธอไปคบหาเรด้าหรอ! แล้วสวีตที่ม่านรูดคืออะไร!"จู่ๆผู้จัดการก็โยนหนังสือพิมพ์ใส่หน้าฉัน จะทำอะไรก็ได้อย่ามาระบายที่ฉันได้ไหม ฉันรำคาญนะ ไม่สิฉันรำคาญผู้จัดการคนนี้มาก
"เอโซรู้หรอว่าฉันทำอะไรกับเรด้า ท่าไหนบ้าง ร้องดังมากไหม กี่ครั้งแล้ว"
"หมายความว่าไง!"เอโซบีบไหล่ฉันแรงเกินกำหนด ฉันก็ทำหน้าตายอยู่ดี ถึงจะเจ็บก็เหอะ
"ฉันไปรับไอเรด้าที่ม่านรูด มันพึ่งทำอะไรกันกับสาวเสร็จมันโทร.ให้ฉันไปรับมันแค่นี้"พวกนักข่าวนี่ชอบเขียนอะไรก็ไม่รู้!
"แต่ข่าวมัน!..ภาพก็มีเนี่ย! เรด้ามันจับไหล่เธอนะ!"ไม่เชื่ออีก!
"ไม่เชื่อหรอ ฉันไปแล้วนะ- -...เดี๋ยวต้องไปที่ทำงานอีก"
1ชั่วโมงผ่านไป
ฉันยังติดแหง็กอยู่ที่ถนนเฟลอยู่- -
ปื๊นๆ!!!!
กรี๊ด!!!! ฉันหักพวงมาลัยจนสุดแล้วจอดรถข้างทาง
"ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ไอบ้า! ถ้ารถฉันเป็นไรขึ้นมาล่ะ แกจะทำยังไง!"ฉันลงจากรถสุดที่รักแล้วมาชี้ด่าต่อหน้ารถบีเอ็มล่าสุดที่พึ่งออกใหม่ มีชายหนุ่มลงมาจาดรถคันนั้นิย่างมาดแมน เท่สไตล์ฉันเลยล่ะ
�
แชะ แชะ!
"นั่นๆแกดูดิ! คุณซันเดย์นี่สวยเนอะ><"
"นั่นสิสวยมากเลยล่ะ"
ใช่! เด็กพวกนั้นหมายถึงฉันเอง ฉันซันเดย์นักร้องแห่งวงการไลน์ ฉันไม่ชอบการเสียงดัง ฉันชอบอยู่คนเดียว!�
"คุณซันเดย์คะ..เอ่อ..ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ"มีเด็ก2-3คนวิ่งตรงมาหาฉันพร้อมทำเสียงดัดจริตใส่ ฉันค่อยๆถอดแว่นกันแดดสุดแพงของแบรนด์เนม
"ฉันไม่มีเวลามาเล่นอะไรติ๊งต๊องแบบยัยเด็กแก่แดดอยางพวกเธอหรอกนะ เสียเวลาจริงๆ"ฉันทำหน้าลอยหน้าลอยตาใส่ แต่ทว่า...
"หยิ่งเกินจริงนะคะ! คุณซันเดย์มิหน้าล่ะเด็กผู้หญิงแอนตี้คุณเยอะจริง มีแต่พวกผู้ชายที่คอยปลื้มคุณ! สงสัยคุณอ่อยพวกผู้ชายสินะคะ"ยัยเด็กหัวเห็ดสีชมพูก็เอ่ยขึ้น...
"ยัยเด็กบ้า! ว่าฉันอ่อยหรอ �ถ้าฉันอ่อย เธอก็โคตรอ่อยสินะ! ยัยเด็กแม่ไม่สั่งสอน!"ฉันเอื้อมมือจะตบยัยเด็กหัวเห็นชมพูนั่นแต่สายเข้า
~She doesn't knoe love~ �
"ฮัลโหล"
(ซันเดย์มาหาฉันด่วน!)น่ารำคาญ! มีเรื่องอะไรอีกเนี่ย
"โอเค..- -ที่ไหน"
(บ้านฉันสิ!ด่วน!ฉันต้องสั่งสอนเธอหน่อยแล้ว)
ตู๊ดๆ~
"อุ๊ยตายละกิ๊กโทร.มาหรอคะ!คิกคิกๆ"ยัยนี่มันน่านัก!
"ฉันไม่อยากทำร้ายเด็กหรอกนะ"ฉันสนทนากับยัยนี่จบก็เดินออกไปจากสวนสาธารณะทันที..
ลานจอดรถ!
ปิ๊ป ปิ๊ป
ฉันนั่งรถสปอร์ตสีดำเปิดประทุนรุ่นล่าสุด แล้วฟังเพลงไปด้วย มีอะไรนักหนากับชีวิต! ผู้จัดการเอโซนี่ก็วุ่นวายจริงๆ หลายนาทีต่อมาก็ถึงบ้านผู้จัดการเอโซ
"อ้าว! คุณซันเดย์มาหาใครครับ"รปภ.คนเก่า หล่อดีนะ! แต่ฉันไม่ชอบหรอก
"ผู้จัดการเอโซอยู่ไหม"ฉันถอดแว่นแล้วถามรปภ.
"อ้อ อยู่ครับเชิญเลยครับ"
ฉันรีบบรื้นไปทางหน้าปากประตูบ้านสุดหรูของผู้จัดการ
ภายในบ้าน
"ซันเดย์! นีมันอะไรกัน เธอไปคบหาเรด้าหรอ! แล้วสวีตที่ม่านรูดคืออะไร!"จู่ๆผู้จัดการก็โยนหนังสือพิมพ์ใส่หน้าฉัน จะทำอะไรก็ได้อย่ามาระบายที่ฉันได้ไหม ฉันรำคาญนะ ไม่สิฉันรำคาญผู้จัดการคนนี้มาก
"เอโซรู้หรอว่าฉันทำอะไรกับเรด้า ท่าไหนบ้าง ร้องดังมากไหม กี่ครั้งแล้ว"
"หมายความว่าไง!"เอโซบีบไหล่ฉันแรงเกินกำหนด ฉันก็ทำหน้าตายอยู่ดี ถึงจะเจ็บก็เหอะ
"ฉันไปรับไอเรด้าที่ม่านรูด มันพึ่งทำอะไรกันกับสาวเสร็จมันโทร.ให้ฉันไปรับมันแค่นี้"พวกนักข่าวนี่ชอบเขียนอะไรก็ไม่รู้!
"แต่ข่าวมัน!..ภาพก็มีเนี่ย! เรด้ามันจับไหล่เธอนะ!"ไม่เชื่ออีก!
"ไม่เชื่อหรอ ฉันไปแล้วนะ- -...เดี๋ยวต้องไปที่ทำงานอีก"
1ชั่วโมงผ่านไป
ฉันยังติดแหง็กอยู่ที่ถนนเฟลอยู่- -
ปื๊นๆ!!!!
กรี๊ด!!!! ฉันหักพวงมาลัยจนสุดแล้วจอดรถข้างทาง
"ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ไอบ้า! ถ้ารถฉันเป็นไรขึ้นมาล่ะ แกจะทำยังไง!"ฉันลงจากรถสุดที่รักแล้วมาชี้ด่าต่อหน้ารถบีเอ็มล่าสุดที่พึ่งออกใหม่ มีชายหนุ่มลงมาจาดรถคันนั้นิย่างมาดแมน เท่สไตล์ฉันเลยล่ะ
�
เขาคนนั้นเป็นใครโปรดติดตาม
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น