สาวน้อยเวทมนตร์แห่งโชคชะตา

ลำดับตอนที่ #1 : ความฝันแห่งการแปลเปลี่ยน

เรนะ:“ที่นี่ที่ไหน...ทำไมเมืองถึงได้ถูกทำลายแบบนี้ละ”

เรนะพูดออกมาด้วยความตกใจที่เมืองของตนถูกทำลายแต่เรนะไม่แน่ใจว่านี่คือเมืองที่ตนอาศัยรึเปล่าจนกระทั้งได้ยินเสียงของกระต่ายสีดำตาสีเขียวที่มีหน้าตาคล้ายแมวชื่ออินโนต้า

อินโนต้า:“นี่แหละคือเมืองของคุณล่ะค่ะ คุณนะคงสงสัยสินะว่าทำไมเมืองถึงได้ถูกทำลายแบบนี้ไม่สิต้องพูดว่าทำไมเมืองถึงได้กลายเป็นแบบนี้ ก็ลองมองไปข้างบนดูสิ”

เรนะที่กำลังตกใจและสงสัยว่าทำไมเมืองถึงเป็นแบบนี้จึงลองมองขึ้งไปดูข้างบนตามที่อินโนต้าพูดแต่ว่าสิ่งที่เธอเห็นนั้นเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว ซึ่งนั้นคือนกขนาดให้ที่บินอยู่บนฟ้าแต่ก็เป็นปีศาจ เรนะตกใจมากที่เห็นปีศาจตัวนั้น เรนะจึงพูดออกไปว่า

เรนะ:“นะ..นะ..นั้นมันตัวอะไร”

 อินโนต้า:“นั้นคือปีศาจที่สาวน้อยโชคชะตาทุกคนต้องรวมมือกันกำจัดยังไงละ นี่เธอนะมีความต้องการที่อยากให้เป็นจริงไมละค่ะ”

เรนะ:“อืม...มะ...มีสิความต้องการนะ”

 อินโนต้า:“ถ้างั้นคุณสนใจที่จะเป็นสาวน้อยโชคชะตารึเปล่า”

 เรนะ:“เรื่องนั้นก็...”

 อินโนต้า:“ไม่เป็นไรก็ไม่ใช้เรื่องแปลที่จะลังเล ถ้าเธอต้องการที่จะเปลี่ยนโชตชะตาของตัวเองก็จงเป็นสาวน้อยโชคชะตาเถอะค่ะ”

“กริ้งๆๆๆ”แล้วเสียงนาฬิกาก็ได้ดังขึ้นทำให้เรนะตื่นจากความฝัน เรนะก็เลยพูดออกไปว่า

เรนะ:“เฮ้ย...ฝันบ้าอะไรของเรานะ”

จากนั้นเรนะก็เดินออกจากห้องแล้วก็ได้พูดออกไปด้วยความหงุดหงิดว่า

เรนะ:“ทำไมเราถึงได้ฝันบ้าๆอะไรอย่างนั้นนะแต่นั้นก็เป็นความฝันที่เหมือนกำลังจะเกิดขึ้นอย่างนั้นล่ะ”

เปรินะ:“อ้าว เรนะเป็นอะไรไปจ้ะ”

เปรินะ(แม่ของเรนะ)พูด

เรนะ:“อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่”

เรนะตอบแม่ไปด้วยเสียงที่หงุดหงิด

เปรินะ:“จ้ะ อรุณสวัสดิ์วันนี้เรนะลูกดูจะหงุดหงิดนะจ้ะ มีอะไรก็มาปรึกษาได้นะ”

 เรนะ:“ค่ะ^_^”

 เปรินะ:“แล้ววันนี้เรนะจะกินข้าวไหม?”

 เรนะ:“ค่ะ กินค่ะแต่เดี๋ยวหนูขอไปอาบน้ำก่อน”

เรนะตอบ เรนะจึงไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็แล้วลงไปกินข้าวหลังจากนั้นเรนะถามแม่ว่า

เรนะ:“แม่ค่ะ พี่โอริไปไหนหรอค่ะ?”

เรนะถาม

 เปรินะ:“โอริด้าเค้าไปโรงเรียนก่อนแล้วจ้ะ”

 เรนะ:“หรอค่ะ นี่แม่หนูถามอะไรหน่อยสิ”

เปรินะ:“อะไรหละจ้ะ”

 เรนะ:“ก็วันนี้หนูฝันแปลๆค่ะ เลยอยากจะรู้ว่ามันนะเป็นจริงไหมค่ะ”

 เปรินะ:“ไม่เป็นจริงหรอกจ้ะแต่ว่าเรนะน่าจะรีบกินข้าว ไปโรงเรียนสิจ้ะสายแล้วนะ”

เรนะรีบกินข้าวแล้วพอเดินถึงหน้าประตูเรนะก็พูดว่า

เรนะ:“งั้นไปก่อนนะค่ะ”

 เปรินะ:“จ้ะ โชคดีนะ”

จากนั้นเรนะก็ไปโรงเรียนขณะที่เรนะกำลังเดินไปโรงเรียนก็ได้พูดอะไรบ้างอย่างว่า

เรนะ:“ตอนนี้ก็เปิดเรียนแล้วคงจะมีนักเรียนย้ายใหม่รึเปล่าน่า น่าตื่นเต้นจังเลย”

ณ โรงเรียนวีโฮไล อยู่ที่ม.4 ห้องA

 “กริ้งก่องๆ”

เสียงโรงเรียนเข้า

ครูโยมิ:“ทุกคนนั่งที่นะ ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก อ้าวเข้ามาสิ ภัยน่า”

ครูโยมิพูด

รากิ:“ยินดีที่ได้รู้จักคะ ฉันภัยน่า รากิขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะทุกคน”

รากิพูดแนะนำตัวเองจากนั้นคุณครูก็ให้รากิไปนั่งข้างๆเรนะ

เรนะ:“ยินดีที่ได้รู้จักน่ะฉันวิงโร เรนะ จากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะภัยน่า”

เรนะแนะนำตัวเองให้รากิรู้

รากิ:“อืม ฝากตัวด้วยเรนะแต่ฉันอยากให้เธอเรียกชื่อฉันมากกว่านามสกุลอีกนะ เรนะ”

 เรนะ:“อืมเข้าใจแล้วรากิ”

ครูโยมิ:“อ้าว อ้าว นั่งที่ก่อนนะแล้วมาเรียนกันได้”

ครูโยมิพูดนักเรียนทุกคนจึงตอบว่า

นักเรียนทุกคนที่อยู่ในห้องนั้น:“ค่ะ/ครับ”

ณ เวลาพักเที่ยง

เรนะ:“นี่รากิพวกเราไปกินข้าวด้วยกันไหม?”

เรนะถาม

รากิ:“อืม ก็ได้”

รากิตอบอย่างแล้วทั้งสองคนจึงไปกินข้าวด้วยกันที่ดาดฟ้าของโรงเรียน

รากิ:“เรนะฉันสังเกตเห็นน่ะว่าทุกคนดูทำเป็นไม่เห็นเธอเลยทำไมละ?”

 เรนะ:“ก็...ไม่รู้สิ”

รากิ:“หรอ ถ้างั้นหลังเลิกเรียนเราก็ไปเที่ยวกันที่ห้างแถวๆนี้กันไหม?”

 เรนะ:“อะ...อืม ไปสิ”

เรนะก็ตอบไปด้วยความดีใจแล้วทั้ง2ก็พูดคุยทำรู้จังกันจนหมดเวลาพักเที่ยง

body { scrollbar-arrow-color:#0A0C11; scrollbar-3dlight-color: ; scrollbar-darkshadow-color:#E8DD11 ; scrollbar-face-color: ; scrollbar-highlight-color:#F2EA87; scrollbar-shadow-color: ; scrollbar-track-color:#FC9E49 ; }