คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [Ficlet] เฟรนด์ชิพ [BangZelo]
Title: [Ficlet] เฟรนด์ชิพ
Paring: Yongguk/Junhong
Genre: AU, High school life, Friendship
Rate: PG-13
Author: kyosama
Notice: Fiction contains some of violent words and represents Daehyun as a homosexual. Fiction is inspired by Psyche’s SJ fiction - Friendship.
เฟรนด์ชิพ
ไอ้เหี้ยพี่ยงกุก
ไม่ต้อง งงนะว่ากูโผล่มาเขียนเฟรนด์ชิพให้มึงได้ยังไง เพราะขนาดกูเองก็ยัง งงอยู่เหมือนกัน เมื่อตะกี้ไอ้พี่ฮิมชานแม่งวิ่งตึงๆเข้ามาในห้องให้พวกเพื่อนผู้หญิงกูกรี๊ดเล่น แล้วก็ยัดไอ้เล่มนี้ใส่มือกู บอกว่า “ยงกุกจะจบแล้ว มึงไม่เขียนอะไรให้มันหน่อยวะไอ้เหี้ย” เออแน่ะ บีเวอร์เพื่อนรักมึงก็ด่ากูเฉยเลย
กูก็รับมา คือต้องใช้คำว่าจำใจ คือกูจำใจรับมาเพราะพี่ฮิมชานมันโยนภาระให้กูเสร็จแล้วแม่งก็หนีไปไง กูก็เลยต้องเอาเฟรนด์ชิพมึงมาเขียน.. เอาจริงนี่เราสนิทกันแค่ไหนวะ? ทำไมกูต้องมาเสียเวลาอ่านการ์ตูนในคาบมิสปาร์คมานั่งเขียนห่าเหวอะไรให้มึงด้วยเนี่ย เหี้ยเอ๊ย! กลับบ้านเย็นนี้เลี้ยงรามยอนร้านลุงหน้าปากซอยกูเป็นค่าเสียเวลาด้วยเลยนะมึง! (ส่วนค่าปากกานี่กูคิดแยกต่างหาก เอาเป็นโกโก้ปั่นร้านป้าข้างๆละกัน)
คือมึงจะจบแล้ว.. เออกูก็เพิ่งรู้ว่ามึงจะจบแล้ว พอดีช่วงนี้ยุ่งๆเรื่องวงที่เพิ่งฟอร์มขึ้นมากับไอ้ยองแจมันก็เลยลืมๆไปบ้าง พอมารู้อีกทีก็ เออ ก็ใจหายนิดนึง (ย้ำว่านิดนึงคือนิดนึงจริงๆ แม่งไม่ต้องเอามาล้อกูทีหลังนะ ถ้าได้ยินกูจะเตะให้) ยังจำวันที่กูกับมึงเจอกันครั้งแรกได้อยู่เลย มึงเป็นพี่โต๊ะโหดๆ คยืนทำหน้าเหี้ยม แจกสายตาพิฆาตให้ทุกคน กูแบบโคตรจะหมั่นไส้ ฮ่าๆๆๆๆ ถึงกับต้องหันไปกระซิบด่ากับไอ้จงออบเลย (ซึ่งตอนนั้นกูกับมันก็ยังไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ จะว่าไปคุยกันครั้งแรกก็เรื่องนินทามึงนี่แหละมั้ง อย่างน้อยมึงก็มีประโยชน์นะ ทำให้กูได้เพื่อนดี ฮ่าๆๆๆๆๆๆ)
คือกูเหม็นขี้หน้ามึงมากจริงๆ มึงแม่งขี้เก็กชิบหาย เออ ตอนนี้ก็ยังขี้เก็กอยู่ กูว่ามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตั้งแต่มึงได้ตำแหน่งกัปตันทีมบาสมาเนี่ย ไอ้ห่า อวยตัวเองให้กูฟังทุกวันคิดว่ากูรำคาญมั้ย บังยงกุก นี่กูพูดเลยนะ มึงกลับบ้านนะ แล้วหากระจกที่มึงส่องบ่อยที่สุดนะ แปะรูปกูลงไป แล้วก็เทียบหน้ามึงกับหน้ากูทุกเช้านะ เผื่อมึงจะได้บรรลุโสดาบันบ้างว่าอะไรคือความดีอะไรคือความชั่วนะ มึงเข้าใจกูใช่มั้ย?
เออก็นั่นแหละ สรุปว่ากูไม่ชอบมึงตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก คิดไว้เลยว่าจะไม่ยุ่งไม่เฉียดไอ้หน้าเหยาหมิงนี่เด็ดขาด แต่แม่งก็เสือกมีเรื่องให้ต้องมาวุ่นวายกะมึงจนได้ (เออไม่สิ ต้องบอกว่ามึงมาวุ่นวายกะกูต่างหากถึงจะถูก เพราะกูไม่วุ่นวายกะใครอยู่แล้ว กูเป็นเซเลป กูต้องหยิ่ง มึงเข้าใจกูนะ)
ไอ้วิชาห่านั่นอ่ะ ชื่ออะไรนะ.. พัฒนาๆ การทำงานกลุ่ม หรืออะไรซัมติง ที่แม่งบังคับให้เรียนรวมกันสามชั้นปีอ่ะ โอ้โห แล้วกูเป็นเศษของปีหนึ่ง โดนจับให้ไปอยู่กับมึงแค่สองคนอ่ะมึงคิดว่าไง กูนี่แบบอยากจะกรีดร้องหกสสหางกทาบยรนท่าหืท อยากเป็นตุ๊ดตามไอ้แดฮยอนขึ้นมาทันที
กูว่าแม่งชีวิตคงจะดีกว่านี้เยอะถ้ากรี๊ดได้ตามใจชอบ แต่กูเป็นผู้ชาย กูกรี๊ดไม่ได้ไง ก็ไปหานกหวีดมาเป่า เออก็สนุกดี กูว่าเดี๋ยววันเลี้ยงส่งพวกพี่ปีสามจะเอาไปเป่าด้วยเนี่ย คิดเป็นจังหวะแฟนช้านท์ไว้แล้วด้วยนะ เหลือแค่ไปกล่อมพวกจงออบให้ยอมเอาด้วยแค่นั้น ซึ่งกูว่าพวกแม่งก็เอาด้วยอยู่แล้ว เรื่องเสียสติเนี่ยของถนัดนัก สักวันนี่มีหวังเป็นบ้าตามพี่ฮิชานจริงๆ เพื่อนมึงนี่เสี้ยมสอนเพื่อนกูยังไงวะ สติสตังหายกันหมดแล้ว
ออกนอกเรื่องเปล่าวะ -*- เออเอาเหอะ สรุปคือกูตั้งใจจะบอกว่าก็ไอ้วิชานั้นแหละที่ทำให้กูได้คุยกับมึงครั้งแรก (ด้วยความจำใจแบบสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ คูณ กอ.ไก่ สามพันสองร้อยเจ็ดสิบห้าล้านตัว) แล้วก็ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือร้ายที่จับคู่ชมรมบาสกูแม่งก็เสือกต้องมาอยู่กับมึงอีก! เออ แต่ก็ดี พอมีมึงมาวุ่นวายจ้ำจี้จ้ำไชโน่นนี่นั่น ถึงจะน่ารำคาญแต่อย่างน้อยมันก็ทำให้กูได้รู้จักมึงมากขึ้น ไม่อย่างนั้นก็คงไม่สนิทกันมาจนถึงทุกวันนี้หรอก หรือมึงไม่คิดงั้น?
พูดถึงเรื่องจะจบแล้วนึกขึ้นได้อีกอย่าง.. นี่มันจะสองปีแล้วนะที่กูรู้จักมึง กูรู้สึกเหมือนเพิ่งเข้ามาเป็นเด็กใหม่เมื่อไม่นานมานี้เอง เผลอแปบเดียวจะกลายเป็นพี่ใหญ่สุดของโรงเรียนแล้ว ส่วนมึงที่เคยเป็นพี่กูก็กำลังจะกลายเป็นพี่ศิษย์เก่าไปซะละ ไม่น่าเชื่อเลย เวลานี่แม่งบทจะเร็วก็เร็วชิบหายจนตั้งตัวไม่ติด
เออ หน้ากระดาษจะหมดแล้ว นี่กูอ่านที่เขียนไปทั้งหมดแล้วก็งงว่าตกลงกูเขียนเฟรนด์ชิพหรือไดอารี่ให้มึงอ่านกันแน่ ฮ่าๆๆๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวกูรีบเขียนให้เสร็จละกัน
จบไปแล้วก็ -ห้าม ลืม กู- เข้าใจป่ะ? ถ้าวันไหนกูเจอมึงโดยบังเอิญละเข้าไปทัก ละมึงทำหน้างงว่าไม่รู้จักนี่เป็นเรื่องแน่ เข้าใจป่ะ ห้ามตอบว่าไม่เข้าใจ กูไม่รับคำปฏิเสธใดๆทุกกรณี เข้าใจป่ะ? (ห้ามตอบว่าไม่เข้าใจ เข้าใจป่ะ?)
ตำแหน่งกัปตันทีมบาสที่ส่งต่อให้จะพยายามดูแลมันให้ดี ให้สมกับที่มึงไว้ใจ มึงเองก็สู้ๆกับชีวิตมหาลัยนะ กลับมาเยี่ยมโรงเรียนบ่อยๆด้วย เออกูไม่ได้อะไรหรอกนะ แต่ไอ้พวกจงออบมันเพิ่งตะแง้วๆให้ฟังว่าคิดถึง กูเป็นเพื่อนที่ดี ก็ไม่อยากให้เพื่อนเศร้าเพื่อนเสียใจอะไรงี้ เพราะงั้นมึงต้องกลับมาบ่อยๆ ไม่งั้นกูจะไปลากคอใหญ่ๆของมึงออกมาจากบ้านเอง ห้ามย้ายบ้านหนีกูด้วย เออ!
เอากำลังใจกูไปไปสิบกะโหลก ☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠
ชเวจุนฮง สุดหล่อห้อง 2-B
ปล. จะออกไปเจอโลกภายนอกแล้วก็หัดฝึกเก็บเหงือกด้วย ไม่งั้นคนเค้าสะพรึงกันหมด เข้ามหาลัยหาเพื่อนคบไม่ได้แล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือน
ปลล. เพลาๆบุหรี่ลงบ้าง นิโคตินไม่ใช่ข้าว ไม่ต้องแดกวันละสามมื้อ ไม่งั้นสูบแล้วก็กลืนควันลงกระเพาะไป นี่อยู่กับมึงจนจะเป็นมะเร็งตายก่อนใครเพื่อนแล้ว หยุด! กูเหม็นควัน!
ปลลล. สรุปมึงติด Fine Arts ใช่มั้ย? เออยินดีด้วย ติสต์แตกชิบหาย ใช้ชีวิตคนเดียวเหงาๆไปสักปีก่อนนะ อย่าร้องไห้ล่ะ เดี๋ยวปีหน้ากูรีบตามเข้ามัณฑนศิลป์ไป คึคึ รอกูนะ.. แล้วเจอกันที่ศิลปกรรม
.END
ฟิคงงๆแบบเห็นเพื่อนเขียนแล้วมันน่ารักดี เลยจะเอามั่ง๕๕๕๕
ช่วงนี้สอบ+งานหนักมากเลยค่ะ ขอโทษที่หายไป คงอีกซักพักกว่าชีวิตจะเข้าที่เข้าทาง ยังไงก็ดู B.A.P Killing Camp ไปพลางๆก่อนนะคะทุกคน๕๕๕๕๕๕
ความคิดเห็น