ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC B.A.P] All of my B.A.P short fictions

    ลำดับตอนที่ #18 : [Ficlet] ความรัก [BangZelo]

    • อัปเดตล่าสุด 20 ต.ค. 56



    ความรัก
    BangZelo










    ความรักของคุณเป็นแบบไหนกันครับ?




    ..รักด้วยเสน่หา?



    ..รักและลุ่มหลง?



    ..รักแบบมิตรภาพ?



    ..รักอย่างเข้าใจ?



    ..รักที่มีแต่ให้?



    ..หรือมองว่ารักเป็นแค่เกมๆหนึ่ง?





    ผมไม่แน่ใจว่าความรักของคุณเป็นอย่างไร


    แต่สำหรับผม.. ความรักของผมคือทุกอย่างที่กล่าวมา





    ความรักของผม.. คือกลิ่นหอมอ่อนๆของแป้งเด็ก ไม่บาดใจเท่าน้ำหอมราคาแพง หากจับใจและชวนให้รู้สึกเอ็นดูยิ่งนัก โดยเฉพาะยามกดจมูกลงสูดกลิ่นที่ข้างแก้มแดงปลั่ง ไม่ว่าจะกำลังหงุดหงิดหรืออารมณ์เสียแค่ไหน อานุภาพของมันก็ทำให้ผมยอมอ่อนลงให้ได้ทั้งใจ



    ความรักของผม.. คือกลีบปากอิ่มฉ่ำวาวเหมือนลูกเชอรี่ ยั่วยวนให้อยากลิ้มลองรสชาติของมันอย่างไม่รู้เบื่อ ซ้ำแล้ว..ซ้ำอีก ไม่เคยพอ รสหวานที่รับรู้ไม่เคยติดอยู่แค่ปลายลิ้น มันซึมซาบลึกลงไปกว่านั้น อุ่นซ่านอยู่ในอก ลึกเข้าไปถึงหัวใจ ยามที่ห่างหายไปก็ทำให้รู้สึกวูบโหวงเหมือนยืนอยู่ลำพังในค่ำคืนเหน็บหนาว จนต้องคอยตักตวงเชื้อไฟนั้นซ้ำแล้ว..ซ้ำเล่า เพื่อแผดเผาร่างกายให้อบอุ่นดั่งใจ



    ความรักของผม.. คือดวงตาสุกสกาวที่ไม่ว่าจะอยู่ท่ามกลางคนมากมายเท่าไหร่ ก็ยังคงสะท้อนแต่เพียงภาพผมเท่านั้น มองแต่ผมคนเดียวเท่านั้นเสมอมา.. สายตาที่มักจะสนใจในทุกการกระทำของผม และเป็นสายตาที่ทำให้ผมรู้สึกวางใจว่าไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ยังมีเจ้าของสายตานี้อยู่เคียงข้างกัน



    ความรักของผม.. คือเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกันกับของผม ที่ถึงแม้จะไม่ได้แปลความหมายออกมาเป็นภาษาพูดให้ฟังบ่อยๆเหมือนอย่างคู่ของใครเขา แต่ก็อ่อนหวาน ซื่อสัตย์ และจริงใจมากกว่าใครๆ เสียงของหัวใจสองดวงที่ต่างรับรู้ว่ากำลังเต้นเพื่อกันและกัน ทำให้รู้สึกว่าโชคดีเป็นอย่างยิ่งที่ชีวิตหนึ่งมีโอกาสได้ยิน



    ความรักของผม.. คืออ้อมกอดอบอุ่นที่มีให้ทุกครั้งเมื่อรู้สึกเหนื่อยล้า เป็นกำลังใจที่ทำให้สามารถก้าวผ่านอุปสรรคนานับประการมาได้จนถึงทุกวันนี้ อ้อมกอดที่เหมือนรวบรวมพลังงานของโลกทั้งใบไว้ ไม่ว่าจะรู้สึกอ่อนแอแค่ไหนก็สามารถเติมเต็มให้ผมกลับมาสู้กับปัญหาได้เสมอ



    ความรักของผม.. คือเกมๆหนึ่งที่มีคนรู้กันอยู่แค่ไม่กี่คน คือเกมที่เป็นความลับอย่างยิ่งยวด ไม่สามารถบอกใครได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นเกมที่หวานล้ำที่สุด ทำให้ผมมีความสุขที่สุด แล้วก็เป็นเกมแรกและเกมเดียวในชีวิตที่ถึงแม้ผมจะยังไม่รู้บทสรุปของเกมก่อน หรือไม่สามารถใช้สูตรลัด หรือเปิดหาไกด์วิธีการเล่นใดๆได้ แต่ก็เห็นว่าคุ้มค่าที่จะเล่นที่สุดเหมือนกัน





    ดวงหน้าอ่อนใสที่มักจะขึ้นสีเรื่อเอาง่ายๆแค่เพียงผมฉกฉวยสูดความหอมเล็กๆน้อยๆบนแก้มนิ่ม



    เด็กผู้ชายที่มักจะอายกับความสูงของตัวเองอยู่เสมอเวลาเดินข้างๆผม แต่ผมกลับมองว่าท่าทางแบบนั้นน่ะน่ารัก





    คนที่กำลังขดตัวหลับอยู่บนเตียงของผม..



    คนที่กำลังซุกหน้าอยู่กับตุ๊กตาตัวโปรดของผมที่เจ้าตัวชอบยึดไปกอดเล่นอยู่บ่อยๆเวลาที่บ่นว่าคิดถึงจนทนไม่ไหว..



    คนที่เพื่อนของผมเพิ่งบอกก่อนผมจะเดินเข้ามาในห้องนี้ว่าเขาร้องไห้รอผมจนหลับไป..



    คนที่ทำให้ผมรู้สึกผิดเพราะกลับมางานวันเกิดไม่ทัน จนต้องยกมือขึ้นปัดปอยผมที่ตกลงมาปรกหน้าออกแล้วก้มลงจูบหน้าผากมนนั่นทีหนึ่ง ก่อนจะกระซิบขอโทษเบาๆที่ข้างหู..



    คนที่พอผมผละถอยออกมาก็ขยับตัวครางอือ ปล่อยให้น้ำตาหยดหนึ่งจากแพขนตายาว ร่วงผ่านแก้มใส..



    คนที่ทำให้ผมยิ้มได้เพียงเพราะเสียงงึมงำที่ลอดผ่านเรียวปากซึ่งวาดออกเป็นรอยยิ้มบางๆ





    "...คนงี่เง่า.."





    ..นั่นแหละครับ ความรักของผม :)









    .END





    แก้บนปังเจลค่ะ T-T บนไว้ว่าถ้าพี่ปังออกมาวันเกิดน้องจะถวายให้ นี่ก่ะเลยโดนไปตามระเบียบ T-T

    ถึงจะสั้นมากๆแถมไม่มีสาระ แต่แก้แล้วก่ะถือว่าสำเร็จนะคะ กรักๆ ขอให้โมเม้นไหลมาเทมาอีกเยอะๆเลย สาธุ๊! XD

     
    THE★FARRY
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×