คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [OS] in MOTION [BangZelo]
Title: in MOTION
Pairing: BangYongguk & ChoiJunhong
Author: kyosama
Genre: AU, Screenplay
Theme song: http://www.youtube.com/watch?v=0Gb14PcUuIY
Notes: อุทิศแด่ ช็อตพี่น้องเดินถ่ายรูปในเอ็มวีวันช็อต(แต่ในฟิคไม่มีซีนถ่ายรูปเลย lol), ประสบการณ์ออกกองทีสิสพี่ๆปีสี่, หนังสั้น “36” ของ พี่เต๋อ นวพล และ “โคจร” ทีสิสจบของมายพี่รหัสที่รัก<3
In MOTION
1. ภายนอก / ดาดฟ้า / กลางวัน
ยงกุกยืนหันหลังสูบบุหรี่อยู่ริมราวกั้นระเบียง เห็นควันสีเทาม้วนตัวขึ้นเป็นสาย เสียงดันประตูดาดฟ้าหนักๆดังขึ้น ยงกุกหันไปมอง จุนฮงชะโงกตัวออกมา สายตาประสานกันอึดใจใหญ่ ยงกุกดูเบื่อหน่าย ส่วนจุนฮงดูเฉยเมย
จุนฮง
พี่ยงกุก เสร็จหรือยังครับ พี่ฮิมชานให้ขึ้นมาตาม
ยงกุก
ลงไปบอกคนอื่นให้ทีว่าพี่เลิกกองแล้ว
ขอบคุณมากสำหรับวันนี้
จุนฮง
ค่าเช่าไฟหนึ่งล้านวอน ค่าน้ำมันรถนักแสดงคนละหมื่นสาม
ค่ากองสวัสฯอีกสองหมื่นสอง แล้วก็ค่าเช่ากล้อง..
ยงกุก
(หันมาเผชิญหน้า)
พอเถอะ เธอมีอะไรก็พูดมา
จุนฮง
ผมบอกแล้วไงครับว่าพี่ฮิมชานให้ขึ้นมาตาม
ยงกุกมองตาจุนฮงเหมือนจะวัดใจ จุนฮงยังหน้านิ่ง ไม่ยิ้ม แค่เลิกคิ้วน้อยๆกลับไปให้ ยงกุกพยักหน้าเหมือนยอมแล้ว เขาพ่นควันยาวแล้วดับบุหรี่กับราวระเบียง
ยงกุก
เดี๋ยวฉันลงไป
จุนฮงยิ้มมุมปาก เดินนำลงไปก่อน กล้องถ่ายรับหน้าจุนฮงที่เดินลงบันไดไป เห็นยงกุกยืนมองอยู่ด้านหลังที่เดิม ประตูเด้งปิดอย่างรวดเร็ว
2. ภายใน / ในห้องประชุม / กลางวัน
[Off Scene ฮิมชาน]
ยงกุก! มึงหยุดงี่เง่าแล้วมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน
จงออบนั่งเล่นปากกาบนโต๊ะ ตาจ้องไม่วอกแวก แดฮยอนกระหน่ำกดไอโฟน อีกมือก็หยิบขนมกินอยู่ไม่หยุด ถัดออกไปเป็นจุนฮงพาดขาวางบนโต๊ะ เสียบหูฟัง หลับตาฟังเพลงอย่างสบายอารมณ์
ยงกุกเปิดประตูเข้ามาในห้อง ฮิมชานตามหลังมาติดๆ กระชากประตูเปิดแรงกว่า จงออบกับแดฮยอนที่อยู่ในห้องเหลือบมองนิดหน่อย จุนฮงยังคงหลับตาไม่สนใจ
ฮิมชาน
ยงกุก! กูไม่ได้พูดเล่นนะเว้ย มึงเป็นเหี้ยอะไร
มึงสั่งเลิกกองทั้งที่เพิ่งถ่ายเสร็จแค่คัทเดียวจากที่วันนี้วางไว้เจ็ด
คิดไหมว่ามันจะไปรวนตารางวันอื่นที่เหลือ ไอ้ห่าเอ๊ย
จงออบเก็บปากกา ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง แดฮยอนมองตาม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
ฮิมชาน
ออกกองวันนึงมันมีค่าใช้จ่ายเยอะแค่ไหนมึงก็รู้
คนอื่นเขาก็อุตส่าห์สละเวลามาช่วย ก็เหนื่อย แถมไม่ได้ค่าตอบแทนอะไร
ทำไมต้องให้ผู้กำกับอย่างมึงมาทำเสียงานอีก
ยงกุก
กูยอมรับผิดทุกอย่าง แต่วันนี้กูทำไม่ไหวจริงๆ กูขอโทษ
ฮิมชาน
(ยังท่าทางฮึดฮัด แต่ก็เสียงอ่อนลงนิดหน่อย)
กับแค่คนคนเดียว..
..มึงไม่ควรเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน
ยงกุก
กูพยายามแล้วฮิมชาน แต่มันทำไม่ได้
ความจริงมันเป็นสองเรื่องที่ไม่เกี่ยวกันเลย.. ไม่เกี่ยวเลยโดยสิ้นเชิง
ตลกดีนะที่เสือกมีผลต่อกันได้
ฮิมชาน
กูเข้าใจ แต่บางทีมึงก็ต้องหัดชั่งน้ำหนักให้เป็น
นั่นความรัก ส่วนนี่อนาคต ความสัมพันธ์กับคนอีกหลายคน แล้วก็เงินอีกถัง
มึงว่ามันแลกกันคุ้มไหม
ยงกุก
...อาจจะ หรืออาจจะไม่
แดฮยอนลุกขึ้น เก็บกระเป๋าเดินออกจากห้องไปไม่พูดไม่จา ยงกุกไม่มีปฏิกิริยา ฮิมชานมองตาม จุนฮงซึ่งลืมตาโพลงอยู่นานแล้ว แค่เหลือบตามองนิดหน่อย
ฮิมชานเบือนหน้ากลับมา มองยงกุกนิ่งๆพักหนึ่ง ยงกุกสายตาเศร้ามากจนฮิมชานแข็งใจด่าไม่ลง ก็เลยถอนหายใจแล้วพูดช้าๆ
ฮิมชาน
กูว่าคนที่มึงต้องขอโทษไม่ใช่กู แต่เป็นพวกน้องพวกคนที่เขามาช่วย
กลับไปทบทวนตัวเองซะ ยังมีเวลาอีกจนกว่าจะนัดกองคราวหน้า
หวังว่าถึงตอนนั้นมึงคงรู้แล้วว่าหน้าที่ของมึงคืออะไร
ฮิมชานเดินออกไป ในห้องเหลือแค่ยงกุกที่ยืนนิ่งอยู่ กับจุนฮงที่ยังนั่งเอนหลังพาดขากับโต๊ะ แต่หันหน้ามองตรงมาที่ยงกุก หูฟังยังเสียบค้างอยู่ ยงกุกสบตากลับแล้วก็ยิ้มบางๆ
ยงกุก
ว่างไหม ไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนที
3. ภายใน / ร้านอาหาร / กลางวัน
บรรยากาศในร้านโล่งตาไม่ค่อยมีลูกค้า นาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายสามกว่าๆ เสียงเจ้าของร้านตะโกนสั่งลูกจ้างดังล้งเล้ง ตามสไตล์ร้านอาหารจีนเล็กๆที่ตั้งอยู่ริมถนนทั่วไป ในร้านมีลูกค้าอยู่แค่สามโต๊ะจากสิบ มีโต๊ะหน้าร้านที่เป็นคู่รักชายหญิงวัยยี่สิบ ถัดมาเป็นโต๊ะของคุณแม่ลูกอ่อนที่มากับอาม่า แล้วก็โต๊ะของยงกุกกับจุนฮง
ยงกุกเพิ่งเรียกบริกรมาสั่งอาหารเพิ่มเสร็จ บริกรคล้อยหลังไปแล้ว เขาก็ลงมือจัดการอาหารต่อ ไม่เหมือนกับจุนฮงที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินอยู่ตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว
ยงกุก
สั่งฮะเก๋ากับเสี่ยวหลงเปาเพิ่มไปอย่างละที่นะ เอาอะไรอีกไหม
จุนฮง
ถ้าคิดออกแล้วจะบอกครับ
ยงกุก
เธอนี่ตรงดีนะ สมแล้วที่เป็นเพื่อนจีฮุน
แล้วนี่สนิทกันมากไหม ดูแล้วนิสัยคล้ายๆกันเลย
จุนฮง
อยู่กลุ่มเดียวกันสมัยมอปลายครับ
ยงกุก
งั้นก็สนิทน่ะสิ
ตอนที่จีฮุนบอกว่าจะหาเด็กแฟชั่นดีไซน์มาช่วยทำคอสตูมให้ก็คิดว่าพูดเล่น
ไม่นึกว่ามันจะพาเธอมาได้จริงๆ
แล้วเธอก็ทำงานได้ดีมากเสียด้วย ขอบใจนะ
จุนฮง
เล็กน้อยครับ ยังไงพี่ก็เลี้ยงสวัสฯผมดีๆเยอะๆหน่อยแล้วกัน
ผมอยู่ในช่วงเด็กกำลังโต หิวของอร่อยๆง่ายเป็นพิเศษ
ยงกุก
(เสียงขำๆ เอ็นดู)
เธอเป็นคนไม่รู้จักถ่อมตนเลยสินะ
จุนฮง
ผมภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น แล้วก็ถือคติว่าถ้ามีใครชมมาก็ต้องยืดอกรับ
ขนาดคนอื่นยังมองเห็นคุณค่าของเรา แล้วทำไมเราต้องปฏิเสธคุณค่าของตัวเอง
บริกรยกฮะเก๋ากับเสี่ยวหลงเปามาเสิร์ฟ จุนฮงมองหน้ายงกุกเป็นเชิงถาม ยงกุกก็พยักหน้าให้กินได้เลย จุนฮงคีบฮะเก๋าจิ้มโชยุ ส่งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ ยงกุกยังอมยิ้ม กำลังรู้สึกสนุกกับการต่อปากต่อคำ
ยงกุก
แล้วถ้าไม่มีใครเห็นเลยล่ะ เรายังจะภูมิใจกับคุณค่าของเราได้ยังไง
จุนฮง
(ยิ้ม)
บางคนเห็นว่าบนพระจันทร์มีกระต่าย บางคนเห็นว่ามีเจ้าหญิงทอผ้า
บางคนก็เห็นว่าเป็นแค่ดาวเคราะห์ธรรมดาที่คนชอบเอามาแต่งเป็นนิทานหลอกเด็ก
แต่พระจันทร์ก็ยังขึ้นบนฟ้าทุกคืนไม่ได้หายไปไหนนี่ครับ
ยงกุก
(ขำ)
เธอจะบอกว่าพระจันทร์ไม่แคร์ความเห็นของคนรอบข้าง?
จุนฮง
ผมว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความมั่นใจ
เสียงโต๊ะแม่ลูกอ่อนและอาม่าเรียกคิดเงิน ดังแทรกขึ้นมา
จุนฮง
เราทุกคนก็เหมือนพระจันทร์ มีทั้งด้านสว่างทั้งด้านมืดในตัวเอง
คนอื่นจะเลือกมองด้านไหนในสัดส่วนเท่าไหร่ เขาก็เห็นเรามีรูปร่างต่างกันไป
เราไปบังคับสายตาเขาไม่ได้ บังคับความคาดหวังของคนอื่นไม่ได้
เพราะสุดท้ายเราก็ต้องเป็นเราอยู่ดี เป็นเราที่มีสัดส่วนของความดีความเลวเท่านี้
คงจะเปลี่ยนไปตามชอบใจของใครต่อใครไม่ได้ทุกคน
มีคาดหวังก็ต้องมีผิดหวัง มันเป็นเรื่องธรรมดา
ยงกุก
...เธอนี่พูดจาดีนะ ดูๆไปแล้วเหมือนเด็กอักษรมากกว่าศิลปกรรมเสียอีก
สนใจมาช่วยฉันเขียนบทหนังไหม?
จุนฮง
(หัวเราะ)
ไม่ไหวมั้งครับ ไม่ใช่แนวเลย
ที่พูดๆมาทั้งหมดนี่ผมก็ไปจำเขามาอีกทีเหมือนกัน เห็นมันเท่ดี
ยงกุก
(หน้ายังเจือยิ้มจางๆ แต่ใช้น้ำเสียงจริงจัง)
เชื่อเถอะว่าไม่ใช่แค่จำมาอย่างเดียว
ที่เธอพูดมาทั้งหมด แค่แปบเดียวฉันก็ฟังออกว่ามันมีมุมมองของเธอผสมอยู่ด้วย
พูดจริงๆนะ ชเวจุนฮง เธอสนใจมาช่วยฉันไหม
ฉันกำลังคิดว่าจะแก้บทหนังเรื่องนี้ใหม่พอดี
จุนฮง
ตอนที่เริ่มถ่ายไปแล้วยังงี้น่ะเหรอครับ?
จุนฮงวางตะเกียบลง ดันจานรองของตัวเองออกมาข้างหน้านิดหนึ่ง แล้วยกน้ำขึ้นดื่ม แสดงออกชัดเจนว่ากินเสร็จแล้ว
ยงกุก
อิ่มแล้วหรือ?
จุนฮง
ครับ
ยงกุก
(ยกมือเรียกบริกร)
น้องครับ คิดเงินด้วยครับ
บริกรพยักหน้ารับ เดินกลับไปหาใบรับออเดอร์ที่เคาท์เตอร์
ยงกุก
ก็เพิ่งเริ่มไปแค่ไม่เท่าไหร่
อีกอย่าง ฉันคงไม่บ้าพลังขนาดรื้อใหม่ทั้งหมดหรอก
ฉันแค่อยากแก้บางส่วนที่มันอ่อนเกินไปหน่อย ให้หนังมันเข้มแข็งขึ้นกว่านี้
บางที.. ฉันอาจจะวางบทผิดไปตั้งแต่แรกก็ได้
จุนฮง
ผมอยากให้พี่แก้เองมากกว่า
ทั้งหมดมันเป็นเรื่องของพี่
พี่เขียนมันด้วยตัวเอง ถ้าจะแก้ก็ควรแก้ด้วยตัวเอง
มีแต่พี่คนเดียวที่มองเห็นว่าทิศทางต่อไปของเรื่องนี้มันควรจะเป็นยังไง
ยงกุก
...นั่นสินะ
บริกรเดินมาที่โต๊ะ ยื่นใบเสร็จให้ ยงกุกรับมาอ่านดูเงียบๆ เสร็จแล้วก็หยิบเงินในกระเป๋าส่งให้พร้อมกับคืนบิล พยักหน้าเป็นเชิงว่าจะไม่รอรับเงินทอน บริกรโค้งตัวให้อย่างมีมารยาท
จุนฮงมองการกระทำทั้งหมดของยงกุกอยู่เงียบๆ ไม่พูดไม่ค้านอะไร ท่าทางดูไม่แปลกใจที่ยงกุกเป็นคนเลี้ยง พอบริกรเดินผละไป จุนฮงก็ดึงกระดาษทิชชู่มาซับปาก เหมือนเตรียมจะลุกกลับเต็มที่
ยงกุก
จุนฮง
จุนฮง
ครับ?
ยงกุก
ฉันยังไม่มีเบอร์เธอเลย ปกติติดต่อผ่านฮิมชานตลอด
ขอไว้หน่อยได้ไหม เผื่อมีเรื่องจะปรึกษา
จุนฮงเลิกคิ้วมองหน้ายงกุก เห็นยงกุกยังมีท่าทางเฉยๆเหมือนปกติก็ค่อยคลายสีหน้าแปลกใจลง
จุนฮง
ขอพี่ฮิมชานเอาเลยครับ
ผมเพิ่งเปลี่ยนเบอร์ใหม่ ยังจำเบอร์ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
ยงกุกลุกขึ้นยืนก่อน จุนฮงลุกตาม ทั้งคู่ก้มลงหยิบกระเป๋า ยงกุกเดินนำออกมาหน้าร้านก่อน มีจุนฮงเดินตามมาเงียบๆ สวนกับกลุ่มเด็กนักเรียนหลายคนที่ดูเหมือนจะเพิ่งเลิกเรียนแล้วออกมาหามื้อเย็นกินด้วยกัน
ยงกุกหลุดจากฝูงคนมาถึงฟุตบาธที่ตอนนี้โล่งกว่าในร้านแล้ว ก็หยุดรอคนที่กำลังเดินแหวกออกมาจากคลื่นทะเลคนบ้าง
ยงกุก
จุนฮง
จุนฮง
ครับ?
ยงกุก
คืนนี้ฉันจะโทรไปขอโทษฮิมชาน
จุนฮง
ดีแล้วครับ
ยงกุก
ขอโทษแดฮยอนด้วย.. จงออบด้วย.. แล้วก็ทุกๆคนที่เหลือด้วย
จุนฮง
(หัวเราะ)
ตอนที่พูดขอโทษก็อย่าเผลอร้องไห้ล่ะครับ
ยงกุก
(หัวเราะผสมโรง)
ไม่รับรองนะ
จุนฮง
ผมว่าทุกคนเข้าใจแหละ โชคดีนะพี่ยงกุก
ผมกลับก่อนนะ ขอบคุณครับที่เลี้ยง
ยงกุก
อือ ไว้เจอกันอีกทีวันฟิตติ้งชุดนะ
จุนฮงกับยงกุกโบกมือลากัน จุนฮงลดมือลงก่อน สองมือล้วงกระเป๋า แล้วหมุนตัวเดินจากไปอีกทาง ยงกุกลดมือลงบ้าง หันหลังจะเดินไปทางอื่น แต่ชะงักเท้า ลังเล สีหน้าเหมือนเกิดการต่อสู้ของอะไรบางอย่างในจิตใจ สุดท้ายการตัดสินใจหนึ่งก็ชนะ ยงกุกหันหลังกลับมาทางเดิม เห็นหลังจุนฮงเดินจากไปแล้วไม่ไกลนัก ก็เลยตะโกนเรียก
ยงกุก
จุนฮง!
จุนฮงหันกลับมาตามเสียงเรียก เห็นยงกุกยืนเท่ๆยิ้มบางๆให้ก็ทำหน้างงๆ ตะโกนขานกลับไป
จุนฮง
ครับ!?
ยงกุก
ขอบใจนะ!
จุนฮงยิ้มกว้าง ไม่ตอบอะไรแต่แค่โบกมือให้อีกครั้ง ทั้งสองคนยิ้มให้กัน คราวนี้หันหลังพร้อมกัน แล้วต่างฝ่ายก็ออกเดินไปตามทางที่มีจุดหมายของตัวเอง //////ภาพเฟดดำ
#Draft1 – 17/02/2012
Inspired by the photographing scene of Junhong and Yongguk
in B.A.P’s MV: ‘ONE SHOT’
.END
อะไรก็ไม่รู้ โฮๆๆๆ
อยู่ดีๆก็อยากเขียนอะไรอาร์ตๆ อยากลองแนวทางใหม่ๆทั้งกับรูปแบบแล้วก็คอนเท้นท์
ออกมาแบบนี้ก็ไม่รู้ว่าอาร์ตเปล่า คือส่วนตัวคิดว่าออกมาเหมือนยำสาหร่ายในเบนโตะเซ็ต555555 คือแบบ 555555555555555555 คือรู้สึกว่าตัวเองพยายามยัดเยียดซับเท็กซ์หลายอย่างมาก ก็ไม่รู้ว่านักอ่านจะเข้าใจไหม แต่ไม่เป็นไรค่ะถ้างงก็ถือซะว่าอ่านเอาขำๆ แล้วก็ไม่ต้องกลัวจะแปลกนะ เพราะเราแต่งเองเราก็งงเองเหมือนกัน5555555555 *ขำประสาทสั่น*
รบกวนนักอ่านที่อยู่ในช่วงอายุระหว่าง 15-23 ปี ช่วยทำแบบสอบถามนี้ให้หน่อยนะคะ https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dHVxQURCWW10MVNMb3JMS3NkOXpoNFE6MA ต้องได้ยอดประมาณ 100 คน++
เศษเสี้ยวหนึ่งของไฟนอลโปรเจ็คตัวนึงค่ะY__Y จากประมาณแปดตัวY__Y ใกล้ตายแล้ว ฮึกก
รบกวนด้วยนะคะ ปิ๊งๆๆ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ TT__TT /meทรุดตัวลงกราบอย่างสวยงาม
รักคุณเสมอ <3
ความคิดเห็น