ชีวิตวันๆ ของเด็กบ้าๆ

กราบสวัสดีผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่....ผู้เขียนสัญญาว่า...จะไม่หมกแล้วล่ะค่าาาาาา....แง....เรื่องที่ผ่านมาไปไม่รอดจริงๆก็เลยละค่ะ ก็เลยคิดว่าผู้เขียนถนัดแนวนี้ค่ะ รับคำติเตือนนะคะ ยินดีรับฟังเสมอค่ะ 

***

โอลีเวีย การ์เซีย หัวหน้าห้อง Sec. Beginnesse A ปี 1 ได้ประกาศให้ลูกกระจ๊อก (?!) ในห้องว่า ทางสถาบันแห่งหนึ่งจะมีการแจกทุนเรียนพิเศษให้โรงเรียน Schokkink International School (เป็นโรงเรียนที่เราพูดถึงกัน ณ ตอนนี้) "โห ตั้ง 2 ปีแน่ะ" "อยากรับนะ แต่ไม่สะดวกเลย" เด็กนักเรียนส่งเสียงดังเจื้อยแจ้วลั่นห้องเรียนหญิงล้วนแห่งนี้ แล้วมีสิ่งที่แล่นเข้ามาในความคิดของเด็กผู้หญิงผิวขาวเหลืองชาวเอเชียคนหนี่ง ผมสีน้ำตาลของเธอถูกถักเปียให้เรียบร้อย ผมหน้าม้าที่ปัดข้างนั้นยุ่งเหยิงไม่เข้ารูปราวกับหญ้าในทุ่งหญ้าสวันนา ตาสีน้ำตาลช็อกโกแล็ตที่ถูกปิดบังด้วยแว่นเหลี่ยมๆที่ทำให้เธอดูเนิร์ดทันทีทันใด น่าสนใจดี แม่ส่งเรียนพิเศษให้เรา เสียไปตั้งไม่รู้กี่หมื่น ยิ่งฐานะบ้านเราตอนนี้มัน.... "อเมเลีย เหม่ออะไรหรอ~" มีเสียงดังเรียกชื่อเธอ ทำเอาเธอสะดุ้งเกือบตกเก้าอี้ "ป....เปล่านิ....แค่คิดว่าจะรับทุนดีไหมน่ะ...แหะๆ..." อเมเลียที่ยังตกใจอยู่ มองไปทางเจ้าของเสียงนั้น เจ้าของเสียงหัวเราะร่าขึ้นมา "ฮะๆ อเมลขี้ตกใจจังเลยนะ เอาจริงๆนะ เธอเก่งอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องเรียนเลย อีกอย่าง เขาเปิดโอกาสเฉพาะคนที่ไม่เก่งจริงๆ" "มันก็ใช่....แต่ไอ้พวกที่ไม่เก่งมันสนใจไหมล่ะ?! แล้วเธอล่ะ รูบี้ ที่พูดมาเนี่ยสนใจซะเปล่า" คนอย่างอเมเลียไม่ยอมง่ายๆหรอก "มันก็ใช่..." รูบี้ยอมแล้วล่ะ เราจะต้องทำให้ได้ เพื่อฐานะที่ยั่งยืนของครอบครัวของเรา

***