-(: ตัวสวย – ตัวหล่อ :)- [YUNJAE]

ลำดับตอนที่ #3 : Part [1.] : อนุกรมวิธาน 'คิมแจจุง'

-(: ตัวสวย – ตัวหล่อ :)-     
:  I  อนุกรมวิธาน ‘คิมแจจุง’

ตอนนี้ชองยุนโฮกำลังทำบันทึกอนุกรมวิธานเกี่ยวกับคิมแจจุง

ในฐานะเด็กนักเรียนสายวิทย์ชั้นปีที่ 2 ชองยุนโฮรู้ดีว่านี่เป็นงานวิจัยชิ้นแรกของเขาที่สำคัญมาก

ก่อนอื่นจะเล่าคร่าวๆ ให้ฟังก่อน อย่างที่บอกว่ายุนโฮเรียนมัธยมปลายชั้นปีที่ 2 สายวิทย์-คณิต เพราะฉะนั้นวิชาที่ยุนโฮถนัดและสนใจ ก็คงไม่พ้น คณิต ฟิสิกส์ เคมีและชีวะ ซึ่งยุนโฮสามารถทำภาคทฤษฎีได้อย่างเยี่ยมยอดในสองปีที่ผ่านมา และตอนนี้...ยุนโฮจึงคิดว่าคงถึงเวลาที่จะต้องทำภาคปฏิบัติเป็นครั้งแรกเสียที

ในวิชาชีววิทยา ที่ยุนโฮเรียนมา จะมีชีววิทยาสาขาหนึ่งที่ทำเกี่ยวกับการศึกษาสิ่งมีชีวิต การจัดจำแนกเป็นหมวดหมู่เพื่อสะดวกในการเรียกและความเข้าใจตรงกันอย่างเป็นสากลทางวิทยาศาสตร์ ชองยุนโฮกำลังค้นพบสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครเคยศึกษามาก่อน และสิ่งมีชีวิตที่ยุนโฮต้องศึกษารายละเอียดและทำอนุกรมวิธานจำแนกและเรียกชื่อให้สิ่งๆ นี้มีหมวดหมู่อยู่เสียทีนี้มีชื่อว่า...

-คิมแจจุง-

ยุนโฮพยายามหาแล้ว

ยุนโฮพยายามหาสิ่งมีชีวิตที่ดูจะคล้ายแจจุงที่สุดมาหมดแล้ว

ไม่ว่าจะอาณาจักรไหน ไม่ว่าจะพืช สัตว์ มอเนอรา โพรติสตา หรือฟังไจ สิ่งที่ยุนโฮคิดว่าใกล้เคียงแจจุงที่สุดคือมนุษย์

แต่พอลองจ้องๆ ดูให้ดีแล้ว...

แจจุงดันไปเหมือนสิ่งที่ไม่มีบนโลกนี้ สิ่งที่มนุษย์จินตนาการขึ้นมา สิ่งที่อยู่ในเทพนิยาย นิทานปรัมปรา

คิมแจจุงเหมือนนางฟ้า!

แต่...นางฟ้าไม่มีอยู่จริงไม่ใช่เหรอ???

เพราะอย่างนั้นไง ยุนโฮถึงต้องศึกษา...

Details : Kim Jaejoong Taxonomy

ค้นพบโดย ชองยุนโฮ ชั้นปีสอง โรงเรียนมัธยมปลายแทฮวาชิน

วันศุกร์ที่ 15 ตุลาคม 2010

ผลการศึกษา:

ลักษณะทั่วไป : เป็นแฟนชองยุนโฮ - ตัวสีขาว ผิวนุ่ม น่ารัก เส้นผมบริเวณศีรษะสีดำสนิท ตากลมใสสีเดียวกัน ลำตัวเพรียว สูงประมาณ 176 เซนติเมตร แต่ชอบใส่รองเท้านักเรียนเสริมส้น น้ำหนักเบา เวลายิ้มน่ารักคล้ายสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าแมว ร้องเสียงใส กังวาน ตัวหอมฟุ้ง กินราเมงและไอศกรีมเป็นอาหาร ยังระบุไม่ได้ว่าอาศัยอยู่ที่ใด

ปล. เนื่องจากยังไม่ทราบว่าเป็นตัวอะไรกันแน่ ผู้ศึกษาจึงขอเรียกย่อๆ ว่า ‘ตัวสวย’ ไปก่อนที่เป็นเข้าใจร่วมกัน

            ทันทีที่อ่านจบ ปาร์คยูชอน ชองยงฮวา และลีมินโฮมองหน้ากัน

            “มึงว่าไอ้ยุนโฮมันบ้ารึเปล่าวะ?”

            “กูว่า...แม่งหลงคิมแจจุงขั้นหนักแล้วจริงๆ”

            สามหนุ่มมองหน้ากันพลางถอนหายใจ ในขณะที่มินโฮหลุดหัวเราะ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา “กูว่ามันจีบแฟนสมกับเป็นชองยุนโฮสุดๆ เลยว่ะ” เสียงทุ้มหัวเราะถูกใจ ก่อนจะเปิดสมุดกลับไปหน้าที่มีการบ้านให้ลอกต่อ

            นั่นคือบันทึกข้างต้นที่ปาร์คยูชอน ชองยงฮวา และลีมินโฮพบเข้าในสมุดทดเลขขณะกำลังลอกการบ้านของยุนโฮ

          “จดอะไรอยู่เหรอพี่ยุนโฮ?”

            เสียงใสๆ ถามขึ้นมาในขณะที่แจจุงกำลังนั่งดูดนมสดรสกล้วยปั่นใส่ขนมอยู่อย่างเอร็ดอร่อย ในมือยังคงถือดินสอพลางมองสมการเคมีที่กำลังดุลอยู่ไปด้วย ดวงตากลมเหลือบไปเห็นแฟนสุดหล่อที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม สมุดการบ้านยุนโฮเปิดอยู่ แต่มือใหญ่กลับเอาแต่นั่งจดอะไรไม่รู้ยุกยิกๆ ลงในกระดาษแผ่นเล็ก

            วันนี้แจจุงชวนยุนโฮมานั่งทำการบ้านด้วยกันที่หลังตึกวิทย์หลังเลิกเรียน

          “เปล่า”

            “ก็เห็นอยู่อ่ะว่าจดอยู่ เอามาดูบ้างสิ”

            “ไม่เอา”

            แจจุงหน้ามุ่ย มือเล็กๆ รีบเอื้อมไปคว้ากระดาษแผ่นตรงหน้าขึ้นมา แต่ยุนโฮยกหลบทัน “จะทำอะไรน่ะตัวสวย!”

            “จะดูมั่งอ่ะ!”

            “ไม่ให้ดู”

            “ทำไมไม่ให้ดู?”

            “ก็ไม่ให้ดูอ่ะ” ยุนโฮทำหน้าบึ้งตามแบบฉบับกลับ “ทำการบ้านไปเลย!”

            ริมฝีปากกลมเชิดขึ้นทันทีก่อนจะสะบัดบ็อบ กลับไปนั่งดุลสมการต่ออย่างงอนๆ ยุนโฮลอบมองปฏิกิริยานั้นอยู่เงียบๆ ก่อนจะก้มลงไปจดอะไรลงบนกระดาษแผ่นนั้นต่อ แจจุงเงยหน้าขึ้นมอง พลางพึมพำ “จดอีกแล้ว อะไรของเค้า”

            เพราะรู้ดีว่าชองยุนโฮเป็นคนแปลกๆ ตัวสวยถึงทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กลับไปนั่งทำการบ้านต่อก็แค่นั้น

            เป็นแฟนตัวหล่อต้องอดทนจริงๆ

แจจุงกับยุนโฮเป็นแฟนกันได้เดือนหนึ่งแล้ว

            และไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจาก ชางมิน จุนซู มินโฮ ยงฮวา และปาร์คยูชอน

            แต่ไม่ใช่ว่ายุนโฮปิดบัง หรือแจจุงปิดบังนะ

            เพราะชองยุนโฮเป็นคนเงียบๆ ร่างสูงจึงแทบไม่เคยปริปากเรื่องแจจุงให้เพื่อนฟังเลยสักครั้ง จนกระทั่งทั้งสามคนเซ้าซี้เรื่องเด็กบนหน้าจอมือถือ จนยุนโฮรำคาญทนไม่ไหวบอกออกมาจนได้ว่าเป็นแฟนกันอยู่

            ยุนโฮไม่ได้บอกอย่างนั้นหรอก ยุนโฮบอกว่ากำลังศึกษาคิมแจจุงอยู่

            แต่ไอ้หน้าแดงๆ นั่น คนที่เป็นเพื่อนคบกันมาห้าปียังไงก็รู้อยู่แล้วว่าอย่างมันหมายความว่ายังไง

            ชองยุนโฮที่ไม่เคยเห็นอะไรน่าสนใจไปมากกว่าสูตรฟิสิกส์และสมการเอ็กโปเนนเชียล คลั่งคิมแจจุงได้ขนาดนี้ไม่เรียกว่าแฟนแล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะ?

            เหอะ...แต่ถ้าถามมัน มันคงเรียกว่า ตัวสวย ล่ะมั้ง?

            แต่ถึงจะรู้ ทั้งสามคนก็ไม่ใจร้ายพอที่จะเอาไปป่าวประกาศให้ใครรู้หรอก สองคนนั่นก็ไม่ได้ทำอะไรหลบๆ ซ่อนเสียหน่อย แค่ยุนโฮมันหาตัวยาก ถ้าจะแอบดูสองคนนั้นสวีทกันก็คงต้องตั้งใจหาที่อยู่ของชองยุนโฮให้พบซะก่อน – แล้วอีกอย่าง ยูชอน ยงฮวา และมินโฮใจดีพอที่จะไม่ทำให้ชีวิตยุนโฮวุ่นวายไปมากกว่านี้

            ใครๆ ก็รู้ว่าชองยุนโฮเกลียดความวุ่นวาย และถ้าทุกคนรู้ว่ายุนโฮมีแฟนแล้ว ทุกอย่างก็จะวุ่นวาย

            และถ้ามีใครไปวุ่นวายมากๆ เข้า จนวุ่นวายไปถึงคิมแจจุงล่ะก็...ไม่อยากจะคิดเลยว่าระเบิดนิวเคลียร์ยุนโฮจะตู้มลงมาเมื่อไหร่

            ส่วนชางมินกับจุนซู – ก็รู้เพราะอยู่กับแจจุงตลอดเวลานั่นแหละ

            เพราะคนคนเดียวที่ยุนโฮจะชอบโผล่หน้ามาให้เห็นตลอดก็คือแจจุง เพราะฉะนั้นคนที่อยู่กับแจจุงเกือบจะตลอดเวลาอย่างชางมินกับจุนซูก็เลยรู้เรื่องนี้กับเค้าไปด้วย

            ตอนที่จุนซูรู้ทีแรกช็อคแทบตาย แต่ตอนหลังจะว่าไปแล้วจุนซูก็ออกจะเชียร์คู่นี้อยู่ในใจ

            ก็อยู่ด้วยกันแล้วน่ารักขนาดนั้น ใครเห็นก็คงอดไม่ได้ที่จะเชียร์แหละนะ

            แจจุงรู้ข้อดีของการมีตัวหล่อเป็นแฟนอีกข้อหนึ่งแล้ว

            นั่นก็คือมีคนสอนการบ้านให้

            “พี่ยุนโฮ...”

            “หือ?”

            “ทำข้อนี้ไม่ได้อีกแล้วอ่ะ” แจจุงหน้ามุ่ย ก่อนจะยื่นสมุดคณิตศาสตร์ให้ยุนโฮ “หงุดหงิดแล้วอ่า แก้กี่ทีก็แก้ไม่ออก”

            ยุนโฮเอียงหน้าไปมองตัวหนังสือหวัดๆ แต่อ่านง่ายของแจจุงในสมุด ก่อนจะขมวดคิ้ว “ข้อนี้ทำเหมือนที่...เอ่อ...พี่สอนตะกี้แหละ ลองทำอีกทีสิ”

            ยังไงก็ไม่ชิน ชองยุนโฮไม่ชินกับการพูดเพราะๆ และแทนตัวว่า ‘พี่’ เสียจริง

            แต่ก็นั่นล่ะความน่ารักของตัวหล่อ...เพราะถึงจะไม่ชิน แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่ยุนโฮจะลืมแทนตัวเองว่า ‘พี่’ กับแจจุง

            เหตุผลก็คงไม่ต้องถาม เพราะแจจุงชอบน่ะสิ

            แจจุงหน้ามุ่ย “ทำไม่ได้จริงๆ ทำให้หน่อยนะ”

            “ลองทำก่อน”

            “พี่ยุนโฮ...”

          หน้าบึ้ง

          หน้ามุ่ย

          สะบัดบ็อบ

          งอนแล้วนะ

            โว้ยยยยยยยยยยยยยยย

            “อ่ะ เอามาสิ จะดูให้อีกทีก็ได้” ชองยุนโฮรับสมุดมาจากแจจุง ก่อนจะมอง...

 ค่า x ที่สอดคล้องกับสมการ  2(ln10)(log|x-2|) = ln(x²+1) ...

มือใหญ่ตวัดดินสอวงไปมาที่โจทย์ ก่อนจะอธิบาย “ln ก็คือ log10 ฐาน e ใช่มั้ยแจจุง? ไม่ต้องสนใจหรอก เดี๋ยวมันก็ตัดกันหมด ปรับรูป log กับฐานให้เป็นเศษส่วนให้หมดก่อน แล้วก็ทำแบบเดิม ย้ายข้าง แยกแฟกเตอร์ ทำเป็นใช่ไหม?”

แจจุงลอบมองยุนโฮตอนกำลังอธิบายแล้วก็อมยิ้ม...

พี่ยุนโฮเวลาจริงจังนี่เท่จังเลยน้า...

แจจุงพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะทำหน้ามุ่ย “โหย ก็ล็อกเนี่ย เค้าให้พวกปีสองเรียนกันไม่ใช่เหรอ อาจารย์คณิตคนนี้อะไรก็ไม่รู้ เอาล็อกมาให้แจจุงเรียนแทนตรรกศาสตร์เฉยเลยอ่ะ”

“ก็ใช้แต่พื้นฐานเลขยกกำลังทั้งนั้นแหละ จะเรียนปีหนึ่งหรือปีสองก็เหมือนกัน ก็มีแค่ล็อกกับเอ็กโปฯไม่ใช่เหรอที่อาจารย์เค้าเอาผิดชั้นมาให้แจจุงเรียนน่ะ ปล่อยๆ ไปเถอะ”

แจจุงอ้าปากค้าง

เฮ้ย พอพูดเรื่องเรียนล่ะก็ ชองยุนโฮพูดได้ยาวขนาดนี้เชียว!

“เป็นอะไร มาทำปากโดนัททำไม ตัวสวย!” ยุนโฮทำหน้าบึ้งทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองหลุดอะไรออกไป แจจุงหัวเราะ

“ปากโดนัทอะไรล่ะ ฮ่าๆ”

“เฮอะ ตัวสวยบ้าไปแล้ว มาทำปากโดนัท ติงต๊อง” ยุนโฮพึมพำก่อนจะทำเป็นก้มลงไปมองสมุดจดตัวเองกลบเกลื่อนอาการหน้าร้อนที่มันวิ่งขึ้นริ้วๆ มาบนหน้า

บ้าชะมัด!

แจจุงมองคนที่หลบหน้าแก้เขิน ก่อนจะอมยิ้ม แล้วแกล้งแหย่

“โดนัทแล้วอยากจูบมั้ยล่ะ นุ่มนะ” ได้ผล ยุนโฮตาเบิกโพลงขึ้นทันที

“พะ พูดอะไรออกมาน่ะตัวสวย!”

ยุนโฮตะโกนเสียงดัง มือสั่น หน้าร้อนวูบวาบเหมือนโดนเหล็กนาบ

จูบ จูบ จูบ จูบ จูบ

เสียงใสๆ นั่นก้องกังวานอยู่ในหัวของยุนโฮ

“อ้าว ก็นึกว่าอยากจูบ”

“ทีหลังห้ามพูดอย่างนี้อีกนะรู้มั้ย” ยุนโฮยังคงสั่งเสียงเข้ม ใบหน้าคมเบือนหนี ...ถ้าตัวสวยไปพูดอย่างนี้กับคนอื่นชองยุนโฮต้องบ้าตายไปแล้วแน่ๆ..

“ทำเป็นเขิน หรือว่าชองยุนโฮตัวหล่อไม่เคยจูบ?”

แจจุงแหย่ ก่อนจะตาโตเมื่อไร้เสียงตอบรับใดๆ จากตัวหล่อที่นั่งอยู่ตรงหน้า

ห๊า ! จริงเหรอเนี่ย!?

“จริงเหรอ ไม่เคยจูบจริงเหรอพี่ยุนโฮ?”

“...เงียบไปเลยตัวสวย”

พระเจ้า!

ไม่ว่าจะดูยังไง ชองยุนโฮผู้มีความหล่อเป็นลิมิตเข้าใกล้อินฟินิตี้แบบชองยุนโฮ มันก็ยากที่จะเชื่อจริงๆ ว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยจูบเลย ก็บอกแล้วไงว่าชองยุนโฮน่ะรู้จักคนสวยมากมาย

แต่ชองยุนโฮไม่เคยมีแฟนมาก่อน

ชองยุนโฮหวานไม่เป็น โรแมนติกก็ไม่เคยทำ ยิ่งจูบ...ยิ่งไม่เคย

แม้แต่สำหรับคิมแจจุงเอง สิ่งที่ชองยุนโฮคิดออกก็ไม่มีอะไรที่ดีมากไปกว่า ดูแลให้ดี – เลี้ยงให้โตไวๆ – ก็คิดออกแค่นี้...

จะเอาอะไรกับคนที่มีครึ่งหนึ่งของชีวิตเป็นการเรียนกันล่ะ

แต่สาบานได้ทั้งๆ ที่เป็นอย่างนั้น...ยุนโฮก็ดูเหมือนนายแบบมากกว่านักวิทยาศาสตร์อยู่ดี

แจจุงยังคงนั่งอึ้ง แต่ก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อค้นพบความน่ารักของตัวหล่ออีกข้อหนึ่งแล้ว

ยุนโฮทำเป็นเขี่ยดินสอ หลบหน้ากลบเกลื่อน ปลายเท้ากระดิกไปมาเพราะรู้สึกเหมือนจะทำอะไรไม่ค่อยถูก ก่อนจะทนไม่ไหวกับตากลมๆ ที่มองมาจนได้

“มองอะไรอยู่ได้ ตัวสวย”

“เปล๊า ก็มองไปงั้นแหละ”

: )

บ้าจริง...

“เลิกมองได้แล้ว หรือว่าตัวเองเคยหรือไง! จูบน่ะ” ยุนโฮสะบัดกลับ ในขณะที่แจจุงยังนั่งยิ้ม

ยิ้ม...

เฮ้ย!

เมื่อแจจุงไม่ตอบอะไร ยุนโฮก็ได้แต่สะดุ้ง รู้สึกตุ้มๆ ต่อมๆ เหมือนใจหล่นไปกองที่ปลายเท้าเสียอย่างนั้น

หรือว่าตัวสวยจะเคยจูบ? แล้ว...จูบใคร?

ตึกตักตึกตักตึกตัก

โอ้ยๆๆๆๆๆๆ ทำไมมันปวดตรงนี้จังโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย

“พี่ยุนโฮเป็นอะไร?” แจจุงที่นั่งทำตาแป๋วแกล้งแหย่ชองยุนโฮทักขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงทำหน้าแปลกๆ ในขณะที่ยุนโฮเอาแต่พึมพำ “เคยจูบเหรอตัวสวย...”

“พี่ยุนโฮเป็นอะไรน่ะ พี่ยุนโฮใจเย็นๆ” แจจุงหน้าเหวอ เมื่ออยู่ๆ ร่างสูงตรงข้ามก็เกิดอาการแปลกๆ ขึ้นมา ยุนโฮพึมพำต่อ “รำคาญอ่ะ ตัวสวย โอ้ย รำคาญโว้ย”

“รำคาญอะไร รำคาญแจจุงเหรอ?”

“เปล่าไม่ใช่ รำคาญไอ้หัวใจ ตรงเนี้ยเจ็บไปหมดเลย หงุดหงิด!” ยุนโฮเหวี่ยง ก่อน และนั่นจะทำให้แจจุงหัวเราะออกมาพร้อมกับหน้าแดงแป๊ด

ฮะฮะ ฮ่าๆ ตัวหล่อ บ้าเอ๊ย พี่ยุนโฮ น่ารักเป็นบ้าไปเลย...ฮ่าๆ ฮ่าๆ

“งั้นแจจุงช่วยมั้ย?”

“ช่วยยังไง?”

“แจจุงก็ยังไม่เคยจูบใครเหมือนกัน”

ตึก      ตัก      ตึก      ตัก      ตึก      ตัก

เอ้อ ไม่ปวดแล้ว

กลับมาเต้นเหมือนเดิมแล้วแฮะ?

“หายปวดยังพี่ยุนโฮ?”

“เออ...หาย หายแล้ว”

: )

แจจุงยิ้ม ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิกแก้มยุนโฮแรงๆ

“โอ้ยเจ็บนะตัวสวย!”

“ก็ตัวหล่อน่ารัก เลยอยากหยิก”

“พูดมาก!”

“ไม่รักไงไหวเนอะแบบนี้”

“เงียบไปเลยไป!!!”

ฮ่าๆๆๆๆ

แจจุงรู้สึกว่านับวันชองยุนโฮจะยิ่งทำให้เขาสำลักความสุขตายมากขึ้นทุกที

“เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำแป็บนึงนะ” ยุนโฮลุกขึ้น ก่อนจะบอกแจจุงที่กลับไปนั่งทำการบ้านเหมือนเดิม แจจุงเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้ายิ้มๆ ร่างสูงจึงลุกออกไป ทันใดนั้นเอง

กระดาษแผ่นเล็กปลิวออกมาจากกระเป๋ากางเกงร่างสูง หล่นแหมะลงบนโต๊ะทับสมุดการบ้านของยุนโฮ

แจจุงมองตาวาว...

ในทันทีที่ยุนโฮเดินออกไปจนลับสายตา แจจุงคว้ากระดาษใบนั้นขึ้นมาอ่านทันที

ดวงตากลมไล่สายตาไปทั่วกระดาษแผ่นเล็กที่มีลายมือหวัดๆ อันคุ้นตาเขียนเรียงรายอยู่เต็มไปหมด ก่อนมือบางจะกำกระดาษแน่นขึ้นทุกที พร้อมกับหางตาเล็กที่ค่อยๆ มีน้ำใสๆ ปริ่มลงมา

ใบบันทึกข้อความ

วันจันทร์ที่ 18 ตุลาคม 2010

ผลการศึกษาคร่าวๆ :

-          ตัวสวยชอบกินนมปั่นรสกล้วย ใส่ขนมสามอย่างคือโอรีโอ้ ซีเรียลรูปดาว ซีเรียลรูปหัวใจ

-          เวลาสอนการบ้าน ถ้าเจ้าตัวทำไม่ได้ให้อดทนสอนใหม่ ถ้าไม่สอนจะหน้ามุ่ย และถ้าสอนตัวสวยจะยิ้ม

-          ถ้าอยากให้ตัวสวยยิ้ม อย่าลืมแทนตัวเองว่าพี่

-          ตัวสวยชอบช้าง ยิ่งดัมโบ้หรือช้างที่มีปีกจะชอบมาก

-          ตัวสวยกินอาหารสามเวลา เวลาสั่งแม่ค้าให้ขอมาน้อยหน่อยเพราะตัวสวยชอบกินเหลือ อย่าลืมน้ำส้มคั้นหนึ่งแก้ว น้ำเปล่าหนึ่งแก้ว

กระดาษนั้นยังมีที่ว่างเหลือพอที่จะจดสำหรับทั้งวันที่ชองยุนโฮจะได้อยู่กับคิมแจจุง

แจจุงยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะหยิบกระดาษใบนั้นกลับไปสอดอยู่ในสมุดการบ้านของยุนโฮเหมือนเดิม และไม่นาน ยุนโฮก็เดินกลับมาพอดี เขาทันเห็นแจจุงยกมือขึ้นปาดที่ขอบตาลวกๆ และแน่นอนว่า แค่นั้นยุนโฮก็ตกใจมากแล้ว

“ตัวสวยเป็นอะไร?”

“เอ้อ เปล่า... ฮ่าๆ”

“ตะกี้เช็ดน้ำตา?”

“เปล่าไม่ใช่ ฮ่าๆ ชองยุนโฮนายนี่มันน่ารักจริงๆ เลย ฮ่าๆ”

“อะไรเนี่ย พูดมากอีกแล้ว” เพราะเห็นว่าแจจุงไม่เป็นอะไรแล้ว ยุนโฮก็กลับมาทำหน้ามุ่ยอีกครั้ง “เดี๋ยวก็ตัวหล่อ เดี๋ยวก็น่ารัก วุ่นวายๆ จริงเลยนาย”

“ชอบนะเนี่ยตัวหล่อ”

“พูดมากตลอด พูดให้มันน้อยๆ ซะมั่งเหอะ”

“หรือว่ารักแล้วก็ไม่รู้นะเนี่ย ฮ่าๆ น่ารักเกินอ่ะ”

“เงียบไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

: )

 
- - - - - -
         Talk : สวัสดีทุกคนค่ะ : ) เราชื่อแบงค์นะ ยังไงก็ฝากตัวสวยฯ ด้วยนะจ๊ะ