คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คนไม่สำคัญ
แสงไฟสลัวสาดส่องพื้นถนนให้ดูสว่างขึ้น ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ ถนนในตอนนี้ดูโล่งจนไม่น่าเชื่อ เพราะปกติแล้วย่านนี้จะมีรถมากเสมอ แต่อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เป็นวลาดึกมากแล้ว จึงทำให้ไม่ค่อยมีรถ ปาล์มลากฉันเข้าไปนั่งในร้านแห่งหนึ่ง ก่อนจะสั่งไอติมมานั่งกินกัน บางทีดูๆไปนายนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย ^^ เฮ้ย ไม่ได้ >_< ฉันจะไปตกหลุมรักนายนี่ไม่ได้เด็ดขาด
"เธอเป็นอะไรส่ายหน้าอยู่ได้" ปาล์มหันมาถามเมื่อเห็นฉันพึมพำอะไรคนเดียว
"เปล่า ไม่เป็นไร แค่คิดอะไรหน่อยน่ะ"
"คิดถึงฉันล่ะสิ ^O^"
"หลงตัวเอง เชอะ!" ฉันสะบัดหน้าหนีเขา แล้วนั่งนิ่งไม่ยอมหันไปคุยไม่ว่าเขาจะเรียกสักเท่าไหร่ อิอิ ขอฉันแกล้งนายหน่อยเถอะนะ
"นี่ๆ ซี หันมาหน่อยสิ"
"…" ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลยที่เรียก ตู๊ด ตู๊ด
"อย่าโกรธเลยนะ ฉันขอโทษ ฉันไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลย ฉันไม่อยากให้เธอโกรธฉันเหมือนตอนที่…เธอคนนั้น…"
"ห๊า อะไรนะ เหมือนอะไร ใคร มีอะไร" ด้วยความอยากรู้อยากเห็นฉันจึงรีบหันหน้ากลับไปถามปาล์มทันที เหอะๆ ต้องเรียกว่าสอดรู้สอดเห็นซะมากกว่าล่ะมั้ง
"ช่างเถอะ อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย" แล้วหลังจากนั้นเขาก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆเลย เธอคนนั้นคือใครกันนะ ?? @_@ ยิ่งคิดยิ่งงง กินไอติมดีกว่า
[ โรงเรียน ]
"กรี๊ดดดดด เพื่อนฉัน ไปเดทกับปะ…อุ๊บ!" ฉันรีบเอามือปิดปากกรีนทันทีเมื่อเห็นว่ากรีนจะ พูดชื่อปาล์มขึ้นมา
"ห้ามพูดนะยัยกรีน"
"ก็ได้ แล้วเมื่อวานเป็นยังไงบ้างล่ะ" ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้กรีนฟัง กรีนน่ะเป็นเพื่อนซี้ฉันมาตั้งแต่ตอนม.ต้นยันม.ปลาย เวลามีเรื่องอะไรฉันก็จะเล่าให้ยัยนี่ฟังตลอด
"เดี๋ยวนะ เธอบอกว่าเขาพูดถึงผู้หญิงคนนึงด้วยใช่มั้ย เขาพูดว่ายังไงนะ"
"บอกว่า 'ฉันไม่อยากให้เธอโกรธฉันเหมือนตอนที่…เธอคนนั้น' อย่างนี้แหละ" ถ้าฉันจำไม่ผิดนะยะ ^_^ แหะๆ
"เธอคนนั้นอาจจะเป็นแฟนเก่าปาล์มก็ได้นะ"
"แฟนเก่า !!" ฉันทวนคำ ไม่จริงน่า แฟนเก่า ถ้าเป็นอย่างนั้นก็แสดงว่าเขายังลืมคนๆนั้นไม่ได้เหรอ แล้วเขามาตามตื้อฉันทำไม ทำไมกัน
ตอนนี้ในสมองฉันมันสับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว อะไรของเขาน่ะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวก็พูดถึงคนอื่น นายนี่มีกี่ร่างกันแน่เนี่ย >_<
หลังจากนั้นยัยกรีนก็อาสาไปสืบมาให้ฉัน ขอบใจมากนะเพื่อนเลิฟ แต่ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องถามปาล์มให้ได้ว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ คิดจะมาหลอกฉันมันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกนะ (แต่มันง่ายมากๆเลย เหอะๆ) เย็นนี้นายเสร็จแน่ !!
[ เลิกเรียน ]
"นี่นาย!!! >O<" ฉัตะโกนเรียกชื่อนายนั่นอย่างบ้าคลั่งอยู่หน้าโรงเรียน อ๊ะ นั่นไง เดินตรงมานู่นแล้ว "เฮ้ ทางนี้ (^O^/)" ฉะโบกมือเรียก
นายนั่นเงยหน้าขึ้นมองซ้ายขวา หน้าหลัง ก่อนจะพูดว่า
"อ้าว ท้องฟ้าก็ไม่ครึ้มนี่ ฝนไม่ตกไม่ใช่เหรอ"
"ตาบ้านี่ ฉันมีเรื่องจะถามนาย เมื่อวานที่นะ…" ยังไม่ทันจะพูดจบนายนั่นก็มาลากแขนฉันไปไหนไม่รู้ T^T นี่นายจะเอาฉันไปขายเหรอไง
"เดี๋ยวค่อยไปคุยกันที่บ้าน"
"นายจะไปส่งฉันเหรอ"
"เปล่า ไปบ้านฉัน" เท่านั้นแหละ O_O อึ้งค่ะท่านผู้อ่าน ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยไปบ้านผู้ชายเลยสักครั้ง อ๊าก นายนี่กำลังจะทำให้ฉันเสียประวัตินะ >_<
แต่อย่างว่านั่นแหละ ฉันเป็นผู้หญิงตัวน้อยๆแสนบอบบาง จะไปสู้แรงผู้ชายอย่างนั้นได้ยังไงกัน ก็จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ฉันก็ต้องยอมเดินตามนายนั่นไปน่ะสิ
"เอ้า ถึงแล้ว"
"ว้าว บ้านนายสวยมากๆเลย *O*" ใช่ สวยสุดยอดไปเลย แถมยังใหญ่โตราวกับคฤหาสน์ ไม่น่าเชื่อว่าอย่างนายจะรวย หน้าก็อย่างกะขอทานขายพวงมาลัย เอ๊ะ มีด้วยเหรอ ??
"ไม่ต้องพูดแล้วเข้ามาเถอะ"
"บ้านใหญ่ขนาดนี้นายอยู่กับใครเหรอ"
"คนเดียว ตั้งแต่เธอคนนั้น…"
"เธอคนนั้นคือใครเหรอ??" เอาล่ะ เข้าแผนฉันเลย
"ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก แหะๆ ^_^ เธอเดินมานี่สิ ฉันจะพาไปนั่งรอที่ห้องรับแขกนะ" อะไรกัน อีกนิดเดียวเอง ตานี่จะเปลี่ยนเรื่องทำไมกันล่ะเนี่ย
และแล้วตานั่นก็พาฉันมานั่งที่ห้องรับแขก โซฟาก็แสนจะหรูซะจนฉันนั่งไม่ลงไปเลย ถ้าทำของเสียสักชิ้นบ้านฉันคงหมดตัวแน่ๆเลย
"เอ้านี่รายงาน เธอช่วยฉันเขียนตรงนี้หน่อยสิว่าจะเอายังไงดี"
"นี่ แล้วเรื่องเธอคนนั้นล่ะนาย…"
"ทำนี่ก่อนดีกว่าน่า" ไม่ว่าฉันจะถามนายสักเท่าไหร่ นายก็จะคอยพูดเรื่องอื่นขึ้นมาก่อนทุกที อย่างนี้มันยิ่งมีพิรุธเข้าไปใหญ่ เอาล่ะ ต้องใช้แผนซะหน่อยแล้ว
"เธอคนนั้นคือใคร"
"นี่เธอพิมพ์ผิดนี่"
"ฉันถามว่าเธอคนนั้นเป็นใคร!!" คราวนี้ฉันตะโกนเสียงแข็ง แล้วเอามือทุบโต๊ะดังลั่น อ๊าก! >O< โต๊ะบ้าอะไรแข็งชะมัดเลย
"เธอเพิ่มตรงนี้ไปด้วยก็ดีนะ"
"นี่!! นายจะไม่ฟังที่ฉันพูดเลยเหรอไง บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าใคร!!!!" ฉันตะโกนดังกว่าคราวนี้แล้ว ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของเขากลับกลายเป็นแววตาที่แสนจะโหดร้าย มันเป็นแววตาที่ฉันไม่รู้จัก
"เธอไม่จำเป็นต้องรู้ กลับไปซะเถอะ"
"ไม่ ฉันไม่กลับ จนกว่านายจะเล่ามาว่าเธอคนนั้นคือใคร" ฉันยังคงดื้อดึงต่อไป แต่ชักจะท่าไม่ดีซะแล้วนะ เพราะตอนนี้นายนั่นค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆจน…
"ต่อจากนี้เธอไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก เชิญออกไปได้แล้ว"
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ฉันรีบโทรหากรีนทันที บางทีตอนนี้กรีนอาจจะพอสืบอะไรมาได้บ้างแล้ว แต่ฉันนี่สิ T^T ถูกนายนั่นโกรธเข้าซะแล้ว
"ฮัลโหล มีอะไรเหรอซี"
"เรื่องที่ให้สืบเป็นไงบ้างแล้ว"
"ก็ยังไม่คืบหน้าเลย แล้วเธอล่ะ ไปถามปาล์มมารึยัง"
"ถามแล้ว แต่เค้าไม่ยอมบอกฉัน แถมโกรธฉันซะแล้ว เค้าบอกว่าไม่ให้ฉันไปยุ่งกับเค้าอีกแล้ว แล้วฉันก็โดนไล่กลับมานี่ไงล่ะ ฮือ T_T ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย"
"เธอร้องไห้เหรอ"
"TOT"
"เธอร้องไห้เพราะปาล์มโกรธเธอเนี่ยนะ เธอจะบ้าเหรอ"
"เออ ฉันมันบ้า ฉันมันผิด ตั้งแต่ที่ฉันถามนายไป ที่จริงฉันไม่น่าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของนายนั่นเลยด้วยซ้ำ ไม่สิ ฉันผิดตั้งแต่ที่ได้รู้จักกับนายแล้ว T^T ฮือ ฉันจะทำยังไงต่อไปดีล่ะกรีน"
"ใจเย็นๆนะซี ค่อยๆคิด"
"อืม T^T" ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลแต่ก็ทำไม่ได้ หมายความว่าต่อจากวันนี้ฉันจะไม่ได้เจอเข้าอีกแล้วใช่มั้ย
คืนนั้นฉันนอนไม่หลับทั้งคืน น้ำตาก็ไหลอย่างกะเขื่อแตก อาการอย่างนี้ยัยกรีนบอกว่า
'แกเหมือนคนอกหักเลยนะ'
อ๊ากกก ไม่ใช่นะ ฉันจะไปอกหักได้ยังไง ฉันยังไม่ทันชอบนายนั่นเลยด้วยซ้ำ ฉันแค่รู้สึกว่าต่อจากนี้ฉันคงไม่มีคนมาคอยแกล้ง แต่ก็อาจจะดีก็ได้ม่มีคนมาแกล้ง ^^ ฉันฝืนยิ้ม เผื่อว่ามันจะช่วยได้บ้าง
คืนนี้ดาวเต็มฟ้า ยิ่งเห็นก็ยิ่งทำให้ฉันเศร้ามากขึ้น พอฉันมองขึ้นไปทีไร ก็จะเห็นหน้าเขาอยู่บนนั้นทุกที ไม่นะ >_< ฉันพยายามสะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป
ประมาณว่าเพลงนี้เลย 'คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจินตนาการเป็นหน้าเธอ... '
[ โรงเรียน ]
"ซี ซี ซี !"
"ห๊าาา อะไร !! อะไรเหรอ O_O"
"จะเหม่อไปไหน ดูนู่นสิ" ว่าแล้วฉันก็มองตามนิ้วของกรีนไป นั่นมัน…ปาล์ม นายนั่นกำลังเดินผ่านหน้าฉันไปโดยที่ไม่เหลียวกลับมามองฉันสักนิด น้ำตาที่กลั้นไว้ก็พาลไหลลงมาอีกระรอก
นั่นสินะ เค้าจะมาสนใจฉันทำไม ในเมื่อฉันมันเป็นคนไม่สำคัญ แค่เค้ามาคุยกับฉันก็เกินพอแล้ว T^T ฉันไม่มีค่าพอให้เค้ามาสนใจเลยด้วยซ้ำ
ความคิดเห็น