คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไม่เหมือนใคร
"หาาาาาา O_O" ไม่จริงน่ะ ทำไมชีวิตฉันมันถึงอับโชคอย่างนี้เนี่ย
"เธอจะหาอะไร ของหายอีกแล้วเหรอไง"
"บ้าสิ แต่ที่นายบอกน่ะ…ฉันขอไม่ทำได้มั้ย"
"ถ้ารักกันจริงก็ต้องทำ"
"แต่ฉันไม่ได้รักนาย ต้องให้ย้ำกี่ครั้งว่า ฉัน – ไม่ – ได้ – รัก – นาย !! >O< ที่ฉันส่งจดหมายนั่นไปเป็นความผิดพลาด"
"ถึงยังไงก็ตาม เธอต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เธอทำลงไป เพราะฉะนั้นห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ไม่งั้นฉันเอาเรื่องเธอแน่" T^T ช่วยคนสวยด้วย !!
"ก็ได้…" ไหนๆก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว คงต้องตามน้ำซะแล้ว
"งั้นเริ่มพรุ่งนี้เลยเป็นไง"
"ไม่!"
"ไม่งั้นฉันจะบอกพี่เมฆถ้าเธอไม่ทำ" เอาพี่เมฆมาขู่แบบนี้ ฉันก็ยิ่งปฏิเสธไม่ได้อีกใช่มั้ยเนี่ย >_< ยัยเพื่อนตัวซวย เพราะเธอแท้ๆ
"จะทำมั้ย"
"ทำจ้า ^_^"
"เออนี่ เธอชื่ออะไร"
" C "
"ฉันไม่ได้ให้เธอมาท่อง A B C ซะหน่อย อย่าทำมาเป็นแกล้งโง่หน่อยเลย ฉันถามว่าเธอน่ะชื่ออะไร แค่นี้ตอบไม่ได้เหรอไง ถ้าเธอไม่ตอบฉันก็จะ…"
"นี่! ก็บอกแล้วไงว่าฉันชื่อ ซี"
"อ้าวเหรอ แหะๆ ^_^ โทษทีนะ งั้นฉันจะเลี้ยงไอติมเป็นการไถ่โทษแล้วกัน เย็นนี้ฉันจะไปรับเธอที่บ้านนะ แต่งตัวสวยๆล่ะ"
"เดี๋ยว นายชื่ออะไร"
"ชื่อปาล์ม ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันเย็นนี้" ไม่รู้จะเรียกโชคร้ายหรือโชคดีกัน ได้กินไอติมก็ดีอยู่หรอก แต่ทำไมคนที่ฉันจะไปกินด้วยต้องเป็นนายด้วยล่ะ >_<
[ ที่บ้านของฉัน ]
"แม่ค่ะ ถ้ามีเพื่อนหรือใครมาหาหนู บอกว่าหนูไม่อยู่ ไม่สบาย อะไรก็ได้นะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ ขอร้องล่ะ ถือว่าช่วยหนูเถอะนะค่ะ"
"อืม แล้วจะบอกให้"
"ขอบคุณค่าคุณแม่สุดที่รัก ^O^ เดี๋ยวหนูขึ้นไปทำการบ้านก่อนนะค่ะ แล้วจะลงมากินข้าวทีหลัง อย่าลืมนะค่ะ ถ้ามีใครมา บอกว่าหนูไม่อยู่ ไม่ว่าง"
ฉันวิ่งเข้าห้อง ปิดประตูล็อคอย่างรวดเร็ว อิอิ คราวนี้ล่ะ นายไม่มีทางได้ไปเที่ยวกับฉันหรอก 555+ ฉันนี่ฉลาดซะจริงๆเลย
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ถ้าเดาไม่ผิดนายนั่นคงจะมาแล้วแน่ๆเลย แม่ค่ะ แม่ขา อย่าลืมสัญญานะค่ะ >_<
กริ๊งๆๆๆ
"ฮัลโหล ใครคะ"
"เธออยู่ที่ไหน" อ๊าก เสียงนี้มันปาล์มนี่หว่า
"เอ่อ…คือ…ฉันอยู่ข้างนอกน่ะ พอดีมีเรื่องด่วน นายกลับไปก่อนแล้วกัน ไว้วันหลังค่อยไปเที่ยว
กัน นะ นะ นะ นายคงเข้าใจนะ"
"เข้าใจดีเลยแหละ เธออยู่บ้านก็บอกมาเถอะ"
"ปะ…เปล่านะ"
"ถ้าเปล่า แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันมาถึงบ้านเธอแล้ว"
"ฉะ…ฉันก็ดะ…เดาเอาไง ^_^" ไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาอย่างนายนี่จะฉลาดได้เหมือนกัน ท่าทางฉันคงต้องระวังมากกว่านี้ซะแล้ว
"แล้วโทรศัพท์ที่เธอใช่อยู่น่ะ มันโทรศัพท์บ้านไม่ใช่เหรอไง"
"เออ จริงด้วย -_-^^" ลืมไปซะสนิทเลยว่านี่มันโทรศัพท์บ้านนี่ นายนั่นฉลาดเป็นกรดเลย แม่นะ
แม่ บอกแล้วไงว่าให้ช่วยพูด
"แม่ !! เมื่อกี้แม่บอกเค้าไปว่ายังไง"
"ก็บอกว่าลูกอยู่บนห้องไง"
"เฮ้ย หนูบอกให้แม่บอกว่าไม่ว่าง ไม่อยู่ อะไรก็ได้ไง"
"ก็อะไรก็ได้ไม่ใช่เหรอ แม่เลยไปอย่างนั้น" โธ่ แม่ฉัน ซื่อตรงซะจริงๆเลย เป็นไงล่ะ ลูกสาวคนนี้ต้องไปเที่ยวกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้เลย
"นี่ ซี รีบออกมาได้แล้ว ฉันรอนานแล้วนะ"
"เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ได้แต่งตัวเลย" ว่าแล้วฉันก็วิ่งตรงดิ่งเข้าสู่ห้องตัวเองแล้วล้มตัวลงนอนกับเตียงทันที เฮ้อ ซ-ว-ย
ก๊อกๆ
"แม่เหรอ เข้ามาสิค่ะ"
"ว่าไง ไหนว่าจะมาแต่งตัวไง"
"เฮ้ย O_O นายเข้ามาได้ยังไง แม่นะแม่!!"
"เอ้าเร็ว ไม่ต้องมาบ่น เปลี่ยนชุดซะ" แล้วนายนั่นก็จัดแจงเลือกชุดออดมาจากตู้ฉันแล้วโยนมาทางฉันที่นอนอยู่ทันที ผู้ชายอะไรเผด็จการชะมัดเลย
ฉันหยิบชุดแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ แล้วจึงเดินออกมา ตานั่นก็จ้องฉันซะตาเป็นวาวเชียว ฮิฮิ สวยใช่มั้ยล่า แต่คนอย่างนายนั่นเนี่ยนะจะมาชมฉัน ก็ดูนายนั่นตอบสิ
"เธอดูเหมือนคนขึ้นมานิดนึงแล้ว"
"สวยก็บอกมาเถอะย่ะ"
"แฟนคนเก่าฉันสวยกว่านี้ตั้งเยอะ"
"แล้วนายจะมาเลือกฉันทำไม ทั้งๆที่มีคนส่งจดหมายมาตั้งเยอะขนาดนั้น แต่นายกลับเลือกฉัน ยัยขี้เกร่ ไม่ได้เรื่องคนนี้"
"ฉันสุ่มๆจับขึ้นมาเองแหละ ก็ถือว่าเธอเป็นผู้โชคดีแล้วกัน ถึงเธอจะไม่สวยเหมือนกันอื่นแต่เธอก็…" อะไรน่ะ อะไร นายจะชมว่าฉันนิสัยดีใช่มั้ยล่ะ
"เธอน่ะ…ซื่อบื้อไม่เหมือนใครดี ^^"
"นาย… ตายซะเถอะ >O< !!!!"
"ผมกับซีไปก่อนนะคร้าบบบบบ ^O^ แล้วจะรีบเอาลูกสาวคุณแม่มาส่งนะครับ นะครับ ขอบคุณครับคุณแม่" นายนั่นจัดการขอแม่ซะเสร็จสับ แม่ก็ด้วยนั่นแหละ มีอย่างที่ไหน ให้ลูกสาวไปกับผู้ชายตอนกลางคืน แม่อย่างนี้มีด้วยเหรอเนี่ย
"เธออยากไปไหน"
"ไปในที่ๆไม่มีนาย"
"งั้นเธอคงเหงาแย่เลย"
"เชอะ มีความสุขซะมากกว่า ^O^"
"ไม่รู้แหละ ยังไงวันนี้เธอก้ต้องไปกับฉัน แล้วอย่าลืมพรุ่งนี้เธอต้องกลับบ้านกับฉันตามที่สัญญาไว้ แล้วก็ต้องช่วยฉันทำรายงานด้วย"
"ทำไมฉันต้อง…"
"ไม่งั้นบอกพี่เมฆนะ"
"ช่วยก็ได้ >_<"
"ดีมาก ต้องน่ารัก เชื่อฟังอย่างนี้สิ" อ๊ายย >///< เมื่อกี้เค้าชมฉันว่าน่ารักด้วย อิอิ ตั้งแต่เกิดมานายนี่เป็นคนแรกเลย ที่…เอ่อ…ตาต่ำขนาดนี้
"นี่ถามอะไรนายหน่อยสิ"
"นายผิดหวังมั้ย ที่ฉันเป็นแบบนี้น่ะ"
"ฉันจะผิดหวังได้ยังไงล่ะ ^^" โอ๊ย ปลื้ม คนอะไรน่ารักน่าตีอย่างนี้เนี่ย >O< เฮ้ย ฉันไปชมนายนี่ได้ไงกัน ไม่ช่าย นายนั่นน่ะไม่เห็นจะน่ารักเลย
"ฉันคงผิดหวังไม่ได้เพราะฉันไม่ได้หวังอะไรกับเธออยู่แล้ว ฉันทำใจไว้แล้วล่ะนะ เธอไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงฉันก็ไม่ทิ้งเธอไว้กลางเมืองหรอก"
"นายนี่มัน…"
"หล่อ ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ ใครๆเค้าก็ว่ากันอย่างนั้น"
"นี่ งั้นฉันกลับล่ะนะ"
"ไม่เอาน่า ฉันขอโทษนะ นะคร้าบบบบ อย่าโกรธกันเลยนะคนดี ไปกินไอติมเป็นเพื่อนกันก่อนน้าาาาา ฉันจะไม่พูดอีกแล้ว"
โอ๊ยยยย นายนี่ชักจะน่ารักเกินไปแล้วนะ เล่นอ้อนซะขนาดนี้ ฉันแทบจะละลายหมดแล้ว
"งั้นไปกินด้วยกันก็ได้" สุดท้ายฉันก็ต้องรับปากไป เกิดนายนี่ทิ้งฉันไว้ ฉันก็ซวยน่ะสิ กลับบ้านทางไหนยังไม่รู้เลย เกิดถูกทิ้งจริงๆคงแย่ ไอติมฟรีสักนิดไม่เป็นไรหรอก ^^
ความคิดเห็น