คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Sweet Memory 1 : ending & begining ศึกชิงช็อกโกแลต
Sweet Memory 1 : ending & begining ศึกชิงช็อกโกแลต
อยู่ไหนเอ่ย? ออกมาหาแม่เร็ว โมะๆๆๆ มานี่เร็วจิ หาแทบตายแล้วนะ =_=
ในขณะเดียวกันนั้น สายตาที่รวดเร็วราวกับเหยี่ยวของฉันได้สอดส่องไปเจอเหยื่อที่กำลังหมายตา ทันใดนั้น…
ฉันออกวิ่งด้วยความเร็วประมาณนักกีฬาทีมชาติทั้งที่สมองยังไม่ได้สั่งการ มุ่งหน้าตรงไปที่เหยื่อเมื่อครู่ทันที โอ้ววว *O* ในที่สุด…ความหวังเล็กของสาวน้อยคนนี้ก็จะเป็นจริงแล้ว >_<
พรึ่บ!
มือของฉันวางลงบนเหยื่อ ซึ่งก็คือ…ช็อกโกแลตของโปรดนั่นเอง แผล่บๆ :P น่ากินใช่เล่นเลยนะนั่น ในที่สุดฉันก็ได้มันมาครอบครอง โฮะๆๆ ^O^ แต่เอ๊ะ…นั่นมัน มือคนนี้! หูย น่ากินเหมือนกันเลย เอ้ย!O_O งั้นก็หมายความว่า…ไม่จริ๊ง ไม่จริง นี่มันช็อกโกแลตของฉันนะ
"นี่ ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ ฉันเห็นมันก่อนนายนะ"
"ฉันต่างหากที่เห็นมันก่อน เธอน่ะปล่อยได้แล้ว" นายหน้าหล่อลุกขึ้นเถียง นี่นายกล้าขึ้นเสียงกับฉันเชียวเหรอ! รู้จักบ้างมั้ยคำว่ามารยาทน่ะ
"นายรู้จักคำว่า Lady first มั้ยห๊ะ >O< เรื่องแค่นี้นายจะเสียสละให้ผู้หญิงไม่ได้เลยเหรอไง ตาบ้าใจดำ" ฉันลุกขึ้นโวยบ้าง เป็นผลให้สายตาทุกคู้ที่อยู่แถวนั้นจ้องมาที่ฉัน เอาวะ เขาว่ากันว่า 'ด้านได้อายอด' นี่น่ะช็อกโกแลตของโปรดเชียว จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง
"เธอคงไม่รู้สินะ ว่าตอนนี้ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายต่างก็มีสิทธิเท่าเทียมกัน เพราะฉะนั้น ฉันที่หยิบมันก่อนควรจะได้มัน ไม่ใช่เธอ! เพราะหน้าอย่างเธอน่ะคง…"
"ทำไม หน้าอย่างฉันมันทำไม! สวยก็บอกมาเถอะ โฮะๆ ฉันรู้ตัวดี ^O^"
"เอ้า นี่ เอาไปดูสิ" นายนั่นยื่นอะไรมาใส่มือฉัน
"อะไรของนาย -_-?"
"โห มิน่าล่ะถึงเป็นอย่างนี้ แม้แต่กระจกยังไม่รู้จักเลย เอ้า ดูซะให้เต็มตาว่าหน้าของเธอตอนนี้น่ะเป็นยังไง… เป็นไงล่ะ ขอบคุณฉันซะสิ"
"นายนี่มัน…"
"หล่อ ฉันรู้ดี อย่ามาเล่นมุขนี้กับฉันเลย จะจีบก็บอกมาเหอะ"
"นายมันทุเรศที่สุดเลย!"
"ถูกต้องแล้วล่ะ ก็วันนี้วันที่ 1 เมษา รู้ไว้ซะด้วย ฉันน่ะมันไม่หล่อ ไม่เก่ง ทุเรศ ไม่ได้สวยเลิศเลอเพอร์เฟคเหมือนเธอซะหน่อย ฮ่าๆๆ ^O^"
">_< ไอ้หล่อ"
"จะถือว่าเป็นคำชมนะ นี่! เธอน่ะปล่อยได้แล้ว"
"ไม่ปล่อย"
"ต้องปล่อย"
"ไม่ (>_< ) ( >_<)" ฉันส่ายหน้า ตอนนี้เริ่มเกิดสงคราวชิงช็อกโกแลตย่อยๆขึ้นมากลางห้างแล้ว >_< เอ่อ… ทุกคนค่ะ ฉันไม่ผิดนะค่ะ นายนั่นต่างหากที่มาแย่งฉัน
หลังจากยืดเยื้อกันได้ไม่นาน เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น…
โครม!!
ฮ่าๆๆ นายนั่นลงไปนั่งกองกับพื้นเลยล่ะ ^O^ เอ๊ะ… ฉันก็นั่งด้วยนี่หว่า - -" แล้วช็อกโกแลตล่ะ? ช็อกโกแลตจ๋า~ อยู่ไหนจ้ะ
"เธอ…" อะไรของนายนั่น อยู่ๆเกิดจะพูดดีขึ้นมาได้หรือไง สงสัยจะตะลึงในความสวยของฉันแล้วล่ะสินะ ^^
"นายจะยอมสละช็อกโกแลตให้ฉันแล้วใช่มั้ย"
"…"
"นี่ นายจะเงียบไปถึงไหน"
"…" นายนั่นไม่พูด แต่ชี้ไปที่อะไรบางอย่าง ฉันค่อยกวาดสายตาตามไปมอง O_O ไม่จริงง่ะ … ใช่แล้วล่ะ ช็อกโกแลตไม่ได้อยู่ในมือฉันหรือนายนั่น แต่มันกลับไปนอนเล่นอยู่ที่พื้นน่ะสิ!
"นายทำนะ ฉันเปล่า"
"เธอนั่นแหละ ยังทำมาพูดอีก"
"เลิกเถียงกันได้แล้วล่ะค่ะ" พี่พนักงานเริ่มเดินมาห้ามทัพ ก่อนจะพูดต่อไปว่า "ทั้งสองคนต้องชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมดมาเดี๋ยวนี้ค่ะ ราคาก็... คิดเป็นสองเท่าของราคาของนะค่ะ"
"ห๊าาา อะไรนะค่ะ/ครับ" ฉันกับนายนั่นตะโดนขึ้นมาพร้อมกัน
"อย่างที่ได้ยินแหละค่ะ ค่าเสียหาย 1500 บาทค่ะ"
ฉันเดินตัวปลิวออกมาจากห้าง ลัลล้าาา ^O^ … อย่าคิดว่าฉันอารมณ์ดีนักนะ เพราะตอนนี้กระเป๋าของฉันมันเบาจนแทบปลิวขนาดนี้เลยต้องเดินตัวปลิวไงล่ะ เพราะตาบ้านั่นแท้ๆ สุดท้ายเป็นไง ช็อกโกแลตก็ไม่ได้ แถมยังต้องมาเสียเงินฟรีอีก แล้วอย่างนี้ฉันจะเอาของขวัญที่ไหนไปให้ไบค์ล่ะ TT^TT ไบค์สุดที่รักจ๋า~ เมเปิ้ลขอโทษนะ - / -
"เมเปิ้ล ทางนี้!! ยัยเม" อ่อ นั่นยัยมิลค์เพื่อนซี้ฉันเอง "ว่าไง เป็นไงบ้าง ได้ของมามั้ย … เอ่อ … ฉันไม่น่าถามเลย" มิลค์รีบเปลี่ยนคำพูดทันทีที่เห็นสีหน้าของฉัน
"แล้วเมจะทำยังไงต่อไปล่ะ"
"ฉันจะไปรู้เหรอ ถ้ารู้ก็คงไม่มาให้แกช่วยคิดอย่างนี้หรอกน่า โอ๊ย! เครียดโว้ยยย >O< อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดไบค์แล้วด้วย อย่างนี้ฉันจะเอาอะไรไปให้ไบค์ล่ะ"
"แหม รักกันจริงนะ รักกันอย่างนี้เค้าไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งของหรอกน่า แกอย่าคิดมากไปเลย ไบค์เขาคงเข้าใจแกอยู่แล้ว"
"แกว่าพอจะมีวิธีอื่นอีกมั้ย" มิลค์ยืนครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะเสนอความคิดออกมา
"ปิ๊งป่อง~ (ทำไมเสียงมันแปลกๆล่ะ - -") เอาอย่างนี้ แกก็ทำช็อกโกแลตเองไปเลยเป็นไง รับรองว่าจะต้องถูกใจไบค์แน่นอน เดี๋ยวฉันจะไปขออาจารย์ห้องคหกรรมมาให้เอง ตกลงตามนี้ล่ะ เริ่มทำตอนเลิกเรียนพรุ่งนี้แล้วกัน ฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย"
มิลค์ร่ายยาวเหยียด แต่…เฮ้ย! ฉันทำช็อกโกแลตไม่เป็นนะ แค่ตอกไข่ยังไม่รอดเลย~ ฉันล่ะสงสารไบค์จริงๆ นี่ฉันต้องเตรียมเรียกรถโรงพยาบาลไว้ก่อนรึเปล่าเนี่ย
ระหว่างทางกลับบ้าน ฉันก็ไปสะดุดตากับหนังสือเล่มหนึ่ง กระเป๋าเบาอีกจนได้ -*- แต่คราวนี้มันจำเป็นจริงๆนี่หน่า ก็นี่น่ะคือหนังสือรวบรวมวิธีทำช็อกโกแลตไงล่ะ ^O^
ฉันถือถุงหนังสือเดินออกมาจากร้าน ก่อนจะมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของตัวเอง (แน่ล่ะสิ ไม่กลับบ้านจะให้ไปไหนล่ะ)
แปะ
เอ๊ะ อะไรเปียกๆตกใส่หัวเนี่ย สงสัยจะน้ำค้างล่ะมั้ง
แปะๆๆๆ
เฮ้ย มันชักจะมากไปแล้วนะ >O<
ซ่าาาาาาาาาา
อ้าว ฝนตกนี่หน่า แปลกชะมัดเลย นี่มันหน้าร้อนไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้แดดก็ออกจะจัด แล้วทำไมอยู่ๆฝนถึงตก ทางพยากรณ์อากาศก็ไม่ได้บอกเอาไว้นี่ แล้ว…
"นี่เธอ ยืนตากฝนอยู่ได้ ขึ้นมาเร็ว"
ควับ! ฉันหันไปอย่างไม่ทันคิด ใคร มันเป็นใคร ?
"ขึ้นมาเร็วสิ เดี๋ยวก็ไม่สบายตายพอดี ฉันสงสารปอเต๊กตึ๊ง เดี๋ยวเขาจะลำบาก ดูท่าทางว่าเธอก็คงจะหนักไม่น้อยไปกว่าฮิปโปซะด้วย"
"แล้วนายจะมายุ่งทำไม หรือว่า…นายแอบชอบฉัน"
"เอาสมองส่วนไหนของเธอคิดเนี่ย ฉันแอบชอบเธอ ฮ่าๆๆ มิน่าฝนถึงตก"
"ไม่ได้ใช่สมองคิด แต่ใช้ใจคิด ฮิ้ววววววววว ^O^"
"จะขึ้นมา หรือจะเดินตากฝน"
"ชิ! ขึ้นก็ได้ แต่นี่เป็นเพราะนายชวนนะ เพราะฉะนั้นฉันไม่ได้ติดหนี้บุญคุณนาย รู้ไว้ด้วยล่ะ แล้วนายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเรียกร้องอะไรทั้งสิ้น แล้ว…"
"หยุดเถอะ ขืนเธอพล่ามอีกนิดล่ะก็ เชิญลงไปได้เลย เอ้า บอกมา บ้านเธออยู่ไหน ฉันจะได้ไปส่งถูก ถ้าเธอไม่บอกฉันจะได้กลับบ้าน"
"โห แผนสูงจริงๆนะนาย หลอกถามบ้านสาวสวยอย่างนั้นเหรอ" นายนั่นหันมาจ้องฉันตาเขียวสื่อความหมายว่าไม่เล่นด้วย ทำให้ฉันต้องนั่งสงบไปตลอดทางจนรถคันหรูมาจอดอยู่ที่หน้าบ้าน แต่ก็เป็นขณะเดียวกันกับที่ฝนหยุดตกพอดี
"นี่เธอไม่คิดจะขอบคุณฉันบ้างเลยเหรอไง"
"ไม่มีทาง ฮ่าๆ ^O^"
"งั้นก็ไม่ต้องลง" นายนั่นขับรถต่อไป เฮ้ย เลยแล้วนะ
"…"
"ฉันกลับบ้านล่ะนะ"
"ขอบคุณ!! พอใจรึยัง จอดรถได้แล้ว >_<" นายนั่นวนรถกลับมาที่หน้าบ้านฉันอีกครั้ง คราวนี้ฉันไม่รอจังหวะอะไร รีบกระโดดลงจากรถทันที
หุหุ ในที่สุดก็ได้กลับบ้านอันแสนสุขซะที แต่เสียดายที่ไม่ได้ช็อกโกแลต ทั้งๆที่ฉันอุตส่าห์โกหกไบค์ แฟนที่แสนดีเพื่อไปหาของขวัญให้แท้ๆเลย T_T
"ฮัลโหล ยัยเมเหรอ มีเรื่องอะไร โทรมาซะดึกดื่น"
"ฮือๆๆ มิลค์ ฉันจะทำยังไงดี ไบค์เค้า… "
"เอาน่า ใจเย็น มีเรื่องอะไรไหนเล่าให้ฉันฟังสิ"
"คือ…หลังจากที่ฉันกลับมาถึงบ้านน่ะ…"
----------------- My Sweet Love ----------------
นี่ก็เป็นตอนแรกนะค่ะ ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันรึเปล่า
เข้ามาอ่านแล้วก็เม้นกันเยอะๆนะค่ะ มีเรื่องอะไรติชมกันได้เลยค่ะ
จะได้นำมาแก้ไขผลงานให้ดีขึ้น
แล้วก็ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่สละเวลามาอ่านเรื่องของเรานะค่ะ
ขอบคุณค่า
ความคิดเห็น