ยัยตัวแสบ...แอบรักหนุ่มฮอต

ลำดับตอนที่ #1 : ไฮโซ VS โลคลาส

"เฮ้อ=O= 3 เดือนแล้วสินะ"

ชีวิตของสาวน้อยไฮสคูลอย่างฉัน ทำไมถึงต้องมาลำบากตรากตรำขนาดนี้ด้วยนะ >_< เรื่องนี้จะโทษใครไม่ได้นอกจาก พ่อตัวดีของฉันดันไปกู้เงินเค้ามาแล้วไม่มีใช้คืนน่ะสิ สุดท้ายเราก็ต้องขายบ้านและทรัพย์สิน ส่วนตัวก่อปัญหาน่ะเหรอ นู่น หนีไปเรียบร้อยแล้ว ไม่งั้นฉันก็ไม่ต้องมาเช่าหอพักอยู่คนเดียวอย่างนี้หรอก T^T

แล้วไหนจะงานพิเศษที่ฉันทำอยู่ ยืนเฝ้า นั่งเฝ้าร้านมันทั้งวัน แต่กลับไม่มีลูกค้าเข้าร้านมา 3 เดือนแล้ว >O< อะไรกันเนี่ย !! อย่าว่าแต่ค่าเช่าบ้านเลย ค่าเทอมฉันยังไม่ได้จ่ายเลย แอบเสียวนะเนี่ย เกิดเค้าไล่ออกมาเมื่อไหร่ฉันก็แย่น่ะสิ T_T

แต่แล้วก็มีผู้ชี้ทางสว่างให้กับฉัน จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยพิงค์เพื่อนฉันนั่นเอง แต่เรื่องที่มันบอกให้ฉันทำน่ะ ใช่ว่าจะง่ายเสมอไปนะ

"นี่ซี ไม่มีเงินเรียนเหรอ ถ้าอย่างนั้น…"

พิงค์เงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดต่อว่า

" อ๋อ^O^ สอบชิงทุนเป็นยังไงล่ะ" ให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อนฉัน -_-^^ เกรดฉันมันก็เฉียดๆ2มาทุกปี แกยังให้ฉันไม่สอบชิงทุนอีกเหรอไงห๊าาา >_<

กิ๊งก่อง~ เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้น อะไรฟะ ฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งจะนั่นเรียนมา 5 นาทีเองนะเนี่ย เฮ้อ ไม่น่าเลิกเร็วเลย

น่าแปลกที่ฉันไม่ดีใจเลยเวลาเลิกเรียนเร็ว ผิดกับเด็กปกติทั่วไปที่อยากให้เสียงสวรรค์นี่ดังซะที คงจะเป็นเพราะ หลังเลิกเรียนทุกวัน ฉันต้องไปนั่งจ๋องอยู่ที่ร้านเบเกอรี่ที่ไม่มีลูกค้าเข้าเลยน่ะสิ แต่ถ้านั่งเฝ้าร้านเฉยๆก็ว่าไปอย่าง แต่นี่..กวาดพื้น ถูพื้น ล้างจาน จัดโต๊ะ ทำขนม ทั้งหมดเป็นหน้าที่ของฉันทั้งน้านนนนนน >O< แล้วถ้าไม่มีลูกค้าเข้าร้าน ก็หมายความว่า ฉันจะไม่ได้เงินเดือนน่ะสิ T^T

"ซี!!!"

เสียงตะโกนของพิงค์ ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ แล้วพยายามตั้งสติ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเพื่อนซี้ของฉัน ^^

"ว่าไง มีอะไรเหรอ"

"คือว่า…วันนี้แกโดดงานวันนึงได้มั้ยซี"

"หือ ?? มีอะไรเหรอ"
 
ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่ยังไม่ทันไร พิงค์ก็ถือวิสาสะลากฉันขึ้นรถทันที อ๊ากกก! เธอคงไม่คิดจะจับฉันไปเรียกค่าไถ่หรอกนะ

รถคันหรูของพิงค์ขับมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ จะเป็นบ้างใครไปไม่ได้นอกจากบ้านยัยพิงค์นี่แหละ ทั้งๆที่ฉันเป็นเพื่อนซี้มัน แต่ดูฐานะไม่น่าจะคบกันได้เลยด้วยซ้ำ -_- ประมาณว่า ดอกฟ้ากับหมาวัดเลยก็ว่าได้

ไม่น่าเชื่อว่าคุณหนูไฮโซ กับยัยโลคลาสอย่างฉันจะมาเป็นเพื่อนกันได้เลยเนอะ ถ้าเหตุการณ์ในวันนั้นไม่เกิดขึ้น ฉันคงไม่รู้จักเพื่อนคนนี้

"ซี ซี!!! ฉันเรียกตั้งนาน เหม่ออะไรอยู่น่ะ"

"อ๊ะ! เปล่า คิดถึงเรื่องเก่าๆอยู่น่ะ"

"งั้นรีบไปกันเถอะ ขึ้นมาที่ห้องฉันเร็ว ฉันมีเรื่องจะให้แกช่วย นะ นะ นะ นะ เพื่อนรัก น้าาาา ช่วยกันหน่อยสิ แล้วฉันจะเลี้ยงข้าวมื้อนึง ตกลงมั้ย แถมพาไปดูหนังฟรีด้วยเอามั้ย แล้วก็…"

"พอเลย ฉันยอมแกตั้งแต่เลี้ยงข้าวแล้ว ^O^" แล้วฉันกับพิงค์ก็พากันวิ่งขึ้นไปนั่งในห้องนอนสุดหรู เตียงนุ่มชะมัดเลย สบายจัง~

"สัญญานะ" พิงค์หันมาถาม

"อืม มีอะไรให้ช่วย ว่ามาเลย ^O^"

"คืออย่างนี้นะ…" ว่าแล้วพิงค์ก็เดินไปกดๆอะไรกับคอมพิวเตอร์ไม่รู้ เออ ฉันมันโลเทค ไม่ได้ไฮเทคเหมือนแกนี่หว่า

"นี่ไง คนนี้อ่ะ" แล้วพิงค์ก็ชี้นิ้วไปที่หน้าจอ พลางกวักมือเรียก ฉันค่อยๆยื่นหน้าเข้าไป ตัวหนังสือกับรูปเต็มไปหมดนี่มันอะไรกันเนี่ย @_@

"นี่เป็นไดอารี่ออนไลน์ของผู้ชายคนนึงน่ะ พอดีฉันไปเปิดเจอ รูปที่เค้าถ่ายมาสวยๆทั้งนั้นเลยนะแก ชอบป่าว ดูดิ"

"มันคืออะไรฉันยังไม่รู้เลย แค่นี้ก็งงจะแย่อยู่แล้วนะ"

"ก็นี่คอมพิวเตอร์ไงล่ะ แกก็เคยเรียนไม่ใช่เหรอ แล้วที่ฉันเปิดอยู่เนี่ย เค้าเรียกว่าอินเตอร์เน็ต อินเตอร์เน็ตก็คือเครือข่ายของคอมพิวเตอร์ แล้วนี่ก็เป็นไดอารี่ของคนๆนึงที่ฉันเปิดมาเจอ รูปสวยดีเนอะ แล้วไดอารี่ออนไลน์ก็คือ…บลาๆๆๆ -O-"

หัวฉันจะหมุนได้ 360 องศาอยู่แล้วเนี่ย @_@

"เอาเป็นว่าเข้าใจง่ายๆเลยนะ ก็คือ…ฉันอยากให้แกมาดูรูปก็แค่นี้เอง สวยดีใช่มั้ยล่ะ" ก็แค่เนี๊ย บอกกันตั้งแต่แรก หัวฉันคงไม่ต้องมาหมุนติ้วอย่างนี้หรอกนะ

แล้วพูดเข้าสิ 'สวยใช่มั้ยล่ะ' ชิ พูดอย่างกะเป็นรูปที่ตัวเองถ่ายมาอย่างนั้นน่ะ ดูเหมือนยัยเพื่อนคนนี้ของฉันจะภูมิใจเต็มที่เลยนะนั่น

"อืม ก็สวยดี"

"แค่นั้นเองเหรอ" แกจะเอาอะไรกับฉันอีกเนี่ย >_<

"สวยมากๆๆๆๆๆๆ พอใจรึยัง"

"ค่อยดีหน่อย ^^ แต่รูปเด็ดน่ะอยู่นี่ แป๊ปนึงนะ" แล้วพิงค์ก็ค่อยๆเลือนนู่น กดนี่ อะไรไม่รู้ ต้องยอมรับว่าคนสวยมักจะโง่อย่างนี้แหละ ฮี่ๆ^O^

"นี่ๆๆ เจอแล้ว แกมาดูนี่สิ รูปนี้อ่ะ แบบว่า…โอ๊ยบรรยายไม่ถูกเลย"แกเจอรูปมนุษย์ต่างดาวเหรอไงเนี่ย -_-^^^

"อะไรเนี่ย รูปคนหรอกเหรอ ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่"

"ไม่หล่อเลยเหรอ"

"(-_-  ) (  -_-) (-_-  ) (  -_-)" ฉันส่ายหน้าช้าๆ แหงล่ะ ในโลกนี้ไม่มีใครหล่อเท่าพี่ซันของฉันหรอก อิอิ^^ (พี่ซันไปเป็นของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ)

"ฉันรู้น่ะ ว่าพี่ซันของเธอน่ะหล่อ แต่ดูยังไง คนในรูปนี้ก็หล่อกว่าอยู่ดีนั่นแหละ >///<" พิงค์ทำหน้าเคลิบเคลิ้ม เชอะ!

"พูดอย่างนี้แสดงว่า…แกชอบเค้าใช่มั้ยล่ะ"

"รู้ทันฉันซะจริงๆเลยนะ >///< แกต้องช่วยฉันนะ"

"ฉันไม่รู้จักคนในรูปนี้ซะหน่อย แค่เอาตัวเองให้รอดฉันยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ นี่จะให้มาช่วยแกเนี่ยนะ เหอะๆ คิดผิดแล้วล่ะพิงค์"

"เลี้ยงข้าวเชียวนะ ไม่เอาเหรอ แล้วอีกอย่างแกก็สัญญากับฉันไว้แล้วนะซี เพราะฉะนั้น…" พิงค์หันมาทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ ว่าแล้วเชียวว่าต้องมีแผนอะไรอยู่แน่ๆ

"แล้วแกจะให้ฉันช่วยยังไง ติดประกาศจับเหรอไง =O="

"ไม่รู้สิ เอาเป็นว่าแกช่วยดูรูปนี้หน่อยสิ" พิงค์เดินไปหยิบรูปใบหนึ่งออกมา แล้วยื่นมาให้ฉัน อืม…ทะเลหรอกเหรอเนี่ย คุ้นๆอยู่เหมือนกัน

"พอจะรู้บ้างมั้ยซี สถานที่ไหนรูปนี้มันคือที่ไหน"

"คุ้นนะ เหมือนจะรู้ แต่ก็นึกไม่ออก"

"ไม่เป็นไร ค่อยๆคิดไป ที่ฉันให้แกช่วยเนี่ย ก็เพราะเห็นว่าชอบเดินทาง เพราะฉะนั้นช่วยกันด้วยล่ะ เอ่อ…แล้วปีนี้แกจะไปทะเลอีกมั้ยล่ะ"

"แน่นอนสิยะ ฉันไปทุกปีอยู่แล้ว^O^ ทะเล้ ทะเล ลัลล้าาาาา ~"

"ดีเลย งั้นแกก็ไปคิดให้ได้นะว่าในรูปนี้คือที่ไหน แล้วแกก็ไปที่นั่นแหละ เพื่อจะได้เจอเค้าคนนั้น เจ้าชายในฝันของฉัน"

"เสียอย่างเดียวอ่ะ…คือ…"

"อะไร"

"ฉันไม่มีตังค์ไงล่ะ แกก็รู้ ว่าตอนนี้ร้านที่ฉันทำงานอยู่ไม่มีลูกค้าเข้าเลย เงินเดือนก็ไม่ได้ซะที แล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนไปเที่ยวทะเล แถมไปตามหารักแท้ให้แกอีก"

"ง่ายๆ ฉันจะให้แกไปพักโรงแรมของพ่อฉันเอง เรื่องเดินทางฉันจะให้คนขับรถไปส่งแล้วกัน"

"แล้วทำไมแกไม่ไปตามหาเอาซะเองเลยล่ะ"

"ก็ช่วงปิดเทอมนี้ฉันต้องไปเรียนที่อังกฤษน่ะสิ เพราะฉะนั้นก็ช่วยหน่อยแล้วกัน แล้วถ้าได้เรื่องอะไร ก็รายงานฉันด้วยล่ะ"

"แกจะให้ฉันวิ่งไปส่งข่าวให้แกถึงอังกฤษเหรอ"

"จะบ้าเหรอไง ก็ใช้อินเตอร์เน็ตสิจ้ะ เดี๋ยวฉันให้คอมไปเครื่องนึง แล้วเราเอาไว้ติดต่อกัน แล้วก็เผื่อแกจะใช้หาข้อมูลด้วย"

"แต่…ฉะ…ฉัน…"

"ฉันรู้ว่าแกใช้ไม่เป็น มานี่เดี๋ยวฉันสอนเอง คืนนี้ค้างที่บ้านฉันเลยแล้วกัน"

โอ้ววว *O* อย่างนี้ฉันก็ไม่ต้องกลับไปทนอยู่คอนโดโกโรโกโสนั่นแล้วสินะ ^^

"แน่ใจนะพิงค์ สอนฉันแกอาจจะต้องใช้เวลาทั้งวันทั้งคืน"

"แน่ใจอยู่แล้วล่ะซี  รักแท้ย่อมต้องใช้เวลานานอยู่แล้ว"

"เอาวะ เป็นไงเป็นกัน!!!"

++โรงเรียน++

"กรี๊ดดดดดดดด" เสียงเพื่อนร่วมห้องของฉันเองแหละ อย่าตกใจไปเลย เพราะอาการนี้เกิดขึ้นกับฉันมาแล้ว ตอนที่ฉันเดินไปส่องกระจก

จะอะไรซะอีกล่ะ ก็สภาพของฉันกับพิงค์ตอนนี้ดูไม่ต่างจากซากศพเดินได้ตรงไหนเลย =O=
 

------------------- [ N'Prom ] ----------------------

คุยกันนิดนึงจิค่ะ แนะนำตัวนิดนึงดีก่า ชื่อ "พร้อม" นะค่ะ

ก่อนอื่นก็มีคำนึงอยากจะบอกกับทุกๆคนค่า

ก็คือ ............ คือ...............

นู๋พร้อมรักทุกคน เอ้ย ! ไม่ใช่

ก่อนอื่นก็ต้องบอกทุกคนว่า "ขอบคุณค่ะ"

ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนิยายของเรา และขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นค่ะ
 
อาจจะแต่งได้ไม่ดีเท่าไหร่นัก

แต่ก็จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ

ใครมีข้อเสนอแนะ หรืออะไรก็บอกเข้ามาได้เลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ

รับฟังทุกคอมเม้นค่ะ ^^ ช่วงนี้อาจจะมาอัพให้ช้านิดนึง

เพราะคงต้องทำงานอ่าค่ะ ยังไงก็ขอโทษค่า >_<