ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มะ...แมว
ลมคราม : อยากเขียนเรื่องแมวๆ ไวๆจัง #ผิด
ปล.แท้จริงแล้วระหว่างแมวด้วยกันแมวจะไม่ค่อยร้องเหมียวแต่ผมไม่รู้จะ พิมพ์เสียงครางแมวยังไง เลยขออณุญาติพิมพ์เป็นเหมียวนะครับ
ขอขอบคุณธีมจาก◊ >SQWEEZ
======================
อุ่น... นิ่ม.... นุ่ม....
สามสิ่งนี้คืออยากแรกที่เหนือเมฆสัมผัสได้หลังจากคืนสติ ร่างเล็กขยับชิดสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกอุ่นๆนุ่ม ใช้หน้าถูไปมา ก่อนจะค่อนๆปรือสายตาขึ้นมองอย่างเกียจคร้าน
"ตื่นแล้วหรือเจ้าตัวน้อย"เสียงทักนุ่มดังขึ้นจากสิ่งที่เขานอนซุกอยู่
ดวงตากลมกระพริบถี่ๆมอง ประมวลผล ดูท่า.... เผ่าพันธ์ที่เขาได้จะเป็น แมว!!!!!!!
พี่ท่านครับ!!! สามัญประจำบ้านสุดกู่!!!! ชาวบ้านได้จิ้งจอก หมาป่า กระทิง ยักษ์ มังกร เขาได้แมว..... มันทำอะไรได้บ้าง(ว่ะ)เนี่ย
เหนือเมฆแมวเผ่าพันธ์สก็อต ทิชขนขาวตาออดอายบ่นในใจ พลางเลียขนตัวเองแผล่บๆ
ช่างเถอะ ระบบให้มาแบบนี้ก็แสดงว่าเขาเป็นเจ้านี่จริงๆ....
สมองของเหนือเมฆแล่นหาข้อดีของแมวโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียก ก่อนจะปิ๊งไอเดียออกมา อย่างน้อยๆ เขาก็น่ารัก!!! มือเบา มีเล็บใช้สะเดาะกลอนที่ไหนก็ได้ อย่างลูกพี่พุซ (Puss in boot) นี่แหละไอดอลเขา (ตอนนี้)!!
เมื่อตกลงกับตัวเองเสร็จสรรพ ปรับสภาพอารมณ์ได้อย่างเดิมจึงหันไปเผชิญหน้าแม่แมว
"เมี้ยวววว~ (ที่นี่ที่ไหน)"แมวขาวส่งเสียงพูดเอียงคอมองคลอเคลียออดอ้อนแมวตรงหน้า
อื้มมมม นุ่มสบายดีจังงงงงงงง.... แต่ดูท่าเหมือนเขาจะยังพูดไม่ได้....
"ที่นี่คือหมู่บ้านแมว เจ้าเป็นแมวที่พึ่งเกิดแล้วลืมตาดูโลกได้ไม่นาน เอาละข้าจะพาเจ้าไปเจอกับหัวหน้าหมู่บ้าน"
แมวยักษ์สีเทา(ในสายตาลูกแมว)ออกเดินไปข้างหน้า เหนือเมฆจึงเดินตามสายตามองรอบๆ ที่นี่ดูเหมือนเป็นโพรงของต้นไม้ขนาดใหญ่ มีการซอยห้องออกเป็นหลายๆห้อง จัดเป็นส่วนๆ
"เอาละใกล้ถึงแล้วเดินตรงไปข้างหน้าเจ้าจะเจอห้องของหัวหน้าหมู่บ้านเอง"แมวสีเทาที่เขาไม่รู้ชื่อบอกพร้อมกับยกขาหน้าปุยๆชี้ทาง
จุดหมายของเหนือเมฆคือห้องขนาดกลางห้องหนึ่งปูพรมสีน้ำตาล มีหมอนขนาดฟูฟ่องใหญ่สีน้ำเงิน และชั้นหนังสือไม้ตามพนังห้อง ข้างๆ มีโต๊ะเตี้ยวางเอกสารต่างๆเอาไว้ โดยมีแมวตัวอ้วนขนสีน้ำตาลแซมขาว ใส่แว่นกลม นั่งบนหมอนเล็กสีน้่ำเงินทำงานอย่างคร่ำเคร่ง
"มาแล้วรึเหนือเมฆ"
ก่อนที่เขาจะร้องเหมียวออกไปเพราะพูดไม่ได้(แต่อีกฝ่ายฟังออก) อีกฝ่ายก็ทักขึ้นเสียก่อน
"เหมียว?? (ทำไมถึงรู้ชื่อผมได้)"เหนือเมฆเอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัย
"ข้ารู้ชื่อของแมวในเผ่าทุกตัวแหละ เอาล่ะนี่คือของเจ้า" อุ้งมือแมวแบออกให้เห็นอัญมณีเม็ดเล็ก
"กลืนลงไป มันจะกลายเป็นหนังสือประจำตัวเองเจ้า เรียกได้ด้วยการคิดถึงมันง่ายใช่ไหม"
"เหมียว(ครับ)"เขาพยักหน้าหงึกหงัก เดินสีขามาคาบไปจากมือแมวแล้วกลืนลงท้อง
ความรู้สึกอุ่นวาบไหลผ่าน พร้อมกับเสียงประกาศของระบบ
[เหนือเมฆได้รับหนังสือประจำตัว หลังจากนี้จะไม่มีเสียงจากระบบอีกต่อไป ทุกอย่างสามารถอ่านได้จากหนังสือค่ะ ]
...ขะ...เขี้ยว.... เกมนี่เขี้ยวชะมัดหรือจะว่าสมจริงดีนะ.... เจ้าแมวขาวอดคิดในใจไม่ได้
"เหมียวๆ(แล้วผมจะพูดได้เมื่อไหร่หรอครับ)"
"เมื่อผ่านการพิสูจน์ยังไงล่ะ ของเผ่าเราคือมีระดับ10และสามารถสู้กับหน่วยปกป้องดินแดนแมวยศต่ำสุดได้ ได้สิทธิ์ในการออกไปโลกภายนอกและรับภารกิจจุดมุ่งหมายของเผ่าพันธ์เราได้ ถ้าไม่อย่างนั้นจะถูกจำกัดอยู่แค่ในเมืองโพรงแมวและป่าด้านนอกเท่านั้น"
"เหมียว(ครับ)"เหนือเมฆฟังอย่างสงบ เนื่องจากคิดว่าไม่น่ายากเท่าไหร่ ไม่งั้นก็ไม่ต้องไปไหนพอดีสิทางเกมคงไม่โหดร้ายขนาดนั้น
"ระหว่างนั้นเจ้าจะต้องออกไปฝึกฝนตนเองที่ป่าด้านนอก แน่นอนว่าไม่มีอันตรายมากข้าไม่ปล่อยให้เด็กน้อยของข้าได้รับอันตราย(มาก)หรอกนะ ระหว่างนั้นเจ้าสามารถกลับมาพักผ่อนที่นี่ได้ทุกเมื่อ"
"เหมี้ยววว...เหมียวๆๆ (ฮะ...แล้วผมจะกลายร่างปลอบตัวเป็นมนุษย์ได้เมื่อไหร่หรอครับ)"
"อ่อ...เผ่าพันธ์ของเราน่ะ...กลายร่างได้เมื่อระดับ100น่ะ"
"!!!!!!!"
ปล.แท้จริงแล้วระหว่างแมวด้วยกันแมวจะไม่ค่อยร้องเหมียวแต่ผมไม่รู้จะ พิมพ์เสียงครางแมวยังไง เลยขออณุญาติพิมพ์เป็นเหมียวนะครับ
ขอขอบคุณธีมจาก◊ >SQWEEZ
======================
อุ่น... นิ่ม.... นุ่ม....
สามสิ่งนี้คืออยากแรกที่เหนือเมฆสัมผัสได้หลังจากคืนสติ ร่างเล็กขยับชิดสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกอุ่นๆนุ่ม ใช้หน้าถูไปมา ก่อนจะค่อนๆปรือสายตาขึ้นมองอย่างเกียจคร้าน
"ตื่นแล้วหรือเจ้าตัวน้อย"เสียงทักนุ่มดังขึ้นจากสิ่งที่เขานอนซุกอยู่
ดวงตากลมกระพริบถี่ๆมอง ประมวลผล ดูท่า.... เผ่าพันธ์ที่เขาได้จะเป็น แมว!!!!!!!
พี่ท่านครับ!!! สามัญประจำบ้านสุดกู่!!!! ชาวบ้านได้จิ้งจอก หมาป่า กระทิง ยักษ์ มังกร เขาได้แมว..... มันทำอะไรได้บ้าง(ว่ะ)เนี่ย
เหนือเมฆแมวเผ่าพันธ์สก็อต ทิชขนขาวตาออดอายบ่นในใจ พลางเลียขนตัวเองแผล่บๆ
ช่างเถอะ ระบบให้มาแบบนี้ก็แสดงว่าเขาเป็นเจ้านี่จริงๆ....
สมองของเหนือเมฆแล่นหาข้อดีของแมวโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียก ก่อนจะปิ๊งไอเดียออกมา อย่างน้อยๆ เขาก็น่ารัก!!! มือเบา มีเล็บใช้สะเดาะกลอนที่ไหนก็ได้ อย่างลูกพี่พุซ (Puss in boot) นี่แหละไอดอลเขา (ตอนนี้)!!
เมื่อตกลงกับตัวเองเสร็จสรรพ ปรับสภาพอารมณ์ได้อย่างเดิมจึงหันไปเผชิญหน้าแม่แมว
"เมี้ยวววว~ (ที่นี่ที่ไหน)"แมวขาวส่งเสียงพูดเอียงคอมองคลอเคลียออดอ้อนแมวตรงหน้า
อื้มมมม นุ่มสบายดีจังงงงงงงง.... แต่ดูท่าเหมือนเขาจะยังพูดไม่ได้....
"ที่นี่คือหมู่บ้านแมว เจ้าเป็นแมวที่พึ่งเกิดแล้วลืมตาดูโลกได้ไม่นาน เอาละข้าจะพาเจ้าไปเจอกับหัวหน้าหมู่บ้าน"
แมวยักษ์สีเทา(ในสายตาลูกแมว)ออกเดินไปข้างหน้า เหนือเมฆจึงเดินตามสายตามองรอบๆ ที่นี่ดูเหมือนเป็นโพรงของต้นไม้ขนาดใหญ่ มีการซอยห้องออกเป็นหลายๆห้อง จัดเป็นส่วนๆ
"เอาละใกล้ถึงแล้วเดินตรงไปข้างหน้าเจ้าจะเจอห้องของหัวหน้าหมู่บ้านเอง"แมวสีเทาที่เขาไม่รู้ชื่อบอกพร้อมกับยกขาหน้าปุยๆชี้ทาง
จุดหมายของเหนือเมฆคือห้องขนาดกลางห้องหนึ่งปูพรมสีน้ำตาล มีหมอนขนาดฟูฟ่องใหญ่สีน้ำเงิน และชั้นหนังสือไม้ตามพนังห้อง ข้างๆ มีโต๊ะเตี้ยวางเอกสารต่างๆเอาไว้ โดยมีแมวตัวอ้วนขนสีน้ำตาลแซมขาว ใส่แว่นกลม นั่งบนหมอนเล็กสีน้่ำเงินทำงานอย่างคร่ำเคร่ง
"มาแล้วรึเหนือเมฆ"
ก่อนที่เขาจะร้องเหมียวออกไปเพราะพูดไม่ได้(แต่อีกฝ่ายฟังออก) อีกฝ่ายก็ทักขึ้นเสียก่อน
"เหมียว?? (ทำไมถึงรู้ชื่อผมได้)"เหนือเมฆเอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัย
"ข้ารู้ชื่อของแมวในเผ่าทุกตัวแหละ เอาล่ะนี่คือของเจ้า" อุ้งมือแมวแบออกให้เห็นอัญมณีเม็ดเล็ก
"กลืนลงไป มันจะกลายเป็นหนังสือประจำตัวเองเจ้า เรียกได้ด้วยการคิดถึงมันง่ายใช่ไหม"
"เหมียว(ครับ)"เขาพยักหน้าหงึกหงัก เดินสีขามาคาบไปจากมือแมวแล้วกลืนลงท้อง
ความรู้สึกอุ่นวาบไหลผ่าน พร้อมกับเสียงประกาศของระบบ
[เหนือเมฆได้รับหนังสือประจำตัว หลังจากนี้จะไม่มีเสียงจากระบบอีกต่อไป ทุกอย่างสามารถอ่านได้จากหนังสือค่ะ ]
...ขะ...เขี้ยว.... เกมนี่เขี้ยวชะมัดหรือจะว่าสมจริงดีนะ.... เจ้าแมวขาวอดคิดในใจไม่ได้
"เหมียวๆ(แล้วผมจะพูดได้เมื่อไหร่หรอครับ)"
"เมื่อผ่านการพิสูจน์ยังไงล่ะ ของเผ่าเราคือมีระดับ10และสามารถสู้กับหน่วยปกป้องดินแดนแมวยศต่ำสุดได้ ได้สิทธิ์ในการออกไปโลกภายนอกและรับภารกิจจุดมุ่งหมายของเผ่าพันธ์เราได้ ถ้าไม่อย่างนั้นจะถูกจำกัดอยู่แค่ในเมืองโพรงแมวและป่าด้านนอกเท่านั้น"
"เหมียว(ครับ)"เหนือเมฆฟังอย่างสงบ เนื่องจากคิดว่าไม่น่ายากเท่าไหร่ ไม่งั้นก็ไม่ต้องไปไหนพอดีสิทางเกมคงไม่โหดร้ายขนาดนั้น
"ระหว่างนั้นเจ้าจะต้องออกไปฝึกฝนตนเองที่ป่าด้านนอก แน่นอนว่าไม่มีอันตรายมากข้าไม่ปล่อยให้เด็กน้อยของข้าได้รับอันตราย(มาก)หรอกนะ ระหว่างนั้นเจ้าสามารถกลับมาพักผ่อนที่นี่ได้ทุกเมื่อ"
"เหมี้ยววว...เหมียวๆๆ (ฮะ...แล้วผมจะกลายร่างปลอบตัวเป็นมนุษย์ได้เมื่อไหร่หรอครับ)"
"อ่อ...เผ่าพันธ์ของเราน่ะ...กลายร่างได้เมื่อระดับ100น่ะ"
"!!!!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น