Daydream Online

ลำดับตอนที่ #12 : ครองโลก!!

◊ >SQWEEZ


ลมคราม : ไม่ได้อัพนานมากๆ ขอโทษด้วยครับ ยุ่งๆเรื่องหอเรื่องมหาลัยกับติดกันดั้มนิดหน่อย...

ว่าจะลงตั้งแต่เมื่อวาน(วันที่5) แต่เพราะไปดูnineมา กลับมาทำเรื่องยุ่งๆหมดก็เปิดมาจะเขียนต่อ อ๊ะ เริ่มเช้า...ถึงเวลานอน Orz แถมเจอเหตุการณ์เม้าส์กระตุกไปกดปุ่ม กากะบาท (ผมพิมพ์สดในเด็กดีเลย) ฮึ่มเขียนใหม่หมด......

 =====================


เหนือเมฆรู้สึกว่าตัวเองผลานเวลาออนไลน์เป็นบ้า....

เพราะเขาหมดไปอีก 2วันเต็มๆในการทำตัวให้ชินกับเล็บและกระดูกใหม่(หน้าแหกไปหลายรอบ) กว่าจะได้ฤกษ์รู้ภารกิจเผ่าและออกไปผจญภัยเสียที

เจ้าแมวขาวคิดขณะนั่งรอท่านเจ้าเผ่าบนเบาะนุ่มนิ่มสีน้ำเงิน

ตุ้บ!!!!

เสียงวัตถุกระทบพื้นพรมดังขึ้น

ทันทีที่เกิดเสียงเจ้าแมวขาวก็กางเล็บขู่ฟ่อตามสัญชาตญาณ เนื่องจากก่อนหน้านี้ไม่สามารถสัมผัสการเคลื่อนไหวได้  ก่อนที่ตาสองสีจะกระพริบปริบๆมองสัตถุตรงหน้า

มันเป็นถุงสีครีมเทาบรรจุเหรียญเงินจำนวนมาก

เหรียญนี่คือเงินกิลนั่นเอง โดยเหรียญเทามีค่า10G เหรียญขาวมีค่าเท่ากับ100G เหรียญเงิน1000G  โดยสามารถนำมาแลกไปมาได้อิสระที่ธนาคารเพื่อความสะดวกในการจับจ่าย


หูสีขาวกระดิกหมุนหันไปทางประตู เจ้าของร่างพลันหันตามเสียงที่จับได้


ฟิลนั่นเอง...


"ข้าให้....เอาติดตัวไว้เถอะจะได้ไม่ลำบาก...แล้วก็ วันนี้เจ้าพวกที่เหลือหนวยทหารไปทำภารกิจหมดแล้ว เห็นบอกกันว่าจะไม่มาลาเจ้าเป็นเรื่องเป็นราวเพราะเดี่ยวจะร้องไห้เอา เลยเอาของไปวางให้เจ้าที่ห้องกัน ก่อนออกไปก็เข้าไปดูก่อนแล้วกัน... ส่วนสโนว์เขาฝากบอกกับเจ้าว่า ยังไงก็ได้เจอกัน ไม่รู้จะลาทำไม"

ท่านเจ้าพูดเดินมานั่งที่หมอนใหญ่นุ่มหลังโต๊ะทำงานตัวเอง จุดกล้องยาสูบสูดควันเบาๆ

"ขอบคุณครับ"


เจ้าแมวขาวพูดไม่ออกได้แต่บอกแบบนั้น น้ำตารื้อ...

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร... แต่เขาซาบซึ้งกับมันเหลือเกิน รู้สึกดีเหลือเกิน คล้ายได้สัมผัสความหวังดีที่เขาไม่ได้เจอมานาน ได้สัมผัสการเคี่ยวเข็ญเพราะรัก 

เหนือเมฆไม่รู้ ว่าทำไมความรู้สึกของเราถึงยอมรับ ความรู้สึกจากคนที่ตัวเองคิดว่าเป็นNPC คือ"ของจริง" ไม่ใช่โปรแกรมหรือการคำนวนใดๆ 

แต่เขาก็พร้อมจะเชื่อความรู้สึกตัวเอง เพราะเขาพึ่งพามันมานานเหลือเกิน... หลังจาก"เหตุการณ์นั้น" ที่ลับสายตาและความรู้สึกของเขาให้ไวต่อ "ความว่างเปล่า" ในรอยยิ้ม ในคำพูด ในคำหวังดีของสิ่งที่เรียกว่า "เพื่อน"....


"เป็นอะไรเหนือเมฆ..."

ท่านเจ้าเผ่าถามหน้านิ่มคิ้วขมวด ดูไม่เหมือนเป็นห่วงมากมายอะไรนักแต่....คนถูกถามรู้ดีกว่าอีกฝ่ายเป็นห่วง


"เปล่าครับ... ผมฝากนี่ให้ทุกคนด้วยนะครับ"

เจ้าแมวขาวพูด เปิดหนังสือแล้วกางเล็บกรีดหน้ากระดาษที่เขียนเป็นจดหมายเอาไว้เมื่อคืน พับเป็นจดหมายเรียบร้อยส่งให้อีกฝ่าย

 ท่านแมวน้ำตาลรับมาอย่างไม่ใส่ใจ วางเอาไว้บนโต๊ะ แต่ในใจนั้นกลับกัน... 

 เพราะความอยากรู้อยากเห็นอยากเปิดเป็นคนแรกพุ่งทะลุปรอท 

 "เอาล่ะ อย่างที่ข้าเคยบอกไป ทุกเผ่าจะมีภารกิจของตัวเอง ครั้งที่แล้วข้าสัญญาเอาไว้สินะว่าจะบอกเจ้าว่า เผ้ามังกรคืออะไร...... สิ่งที่มังกรต้องการก็คือ... ประเทศแห่งดอกไม้..."


"!!!"

เจ้าแมวขาวตกตะลึงจนแทบสำลัก เมื่อมันผิดกับสิ่งที่เขาคิดเอาไว้เสียเหลือเกิน

เขาคิดว่ามันจะเป็นการครองโลก จัดระเบียบโลกอะไรแบบนั้นซะอีก ที่ไหนได้ เป้นความต้องการที่เอ่ออ ดูออกจะเล็กน้อยเสียนี่กระไร 

เหนือเมฆนินทาในใจ 

"ส่วนของเราก็...ครองโลก"ฟิลพูดเนิ่บนาบราวกับเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ

"!!!!!!"

เหนือเมฆอึ้งจนเกือบสิ้นสติ...


"อะไรนะครับ ครองโลก???!!!"

"ใช่ เป้าหมายของพวกเราคือครองโลกและทำให้ที่เหลือเป็นทาสแมวโดยเฉพาะ มนุษย์!!!!"ท่านเจ้าเผ่าย้ำอีกครั้งอย่างฮึกเฮิม 

 "...."

 เจ้าแมวขาวนั่งกินจุดอยู่ในใจ.... ดูท่าเขาจะได้ยินไม่ผิดเสียแล้วสิ....

"แล้วจะทำยังไงล่ะครับ?"

"อันนั้นก็แล้วแต่เจ้าสิ"

เจ้าแมวขาวได้แต่พยักหน้า ปรับอารมณ์ของตัวเองปัดเรื่องนั้นทิ้งไปเสีย หันไปสนใจเรื่องอื่น

"อ๊ะจริงสิ ท่านเป็นคนสะสมของเก่านิ พอดูให้ได้หรือไม่ว่าเจ้านี่คืออะไร" 

เหนือเมฆเปิดสมุดประจำตัวเองตัวเองพลิกไปหน้าที่มีรูปกล่องไม้สลักลายเอาไว้ เขาลูบที่รูปแผ่วเบาสามทีแล้ว"ล้วง"มือเข้าไปในรูปหยิบออกมาแต่กล่อง ทันมดนั้นภาพนั้นเปลี่ยนเป็นรุปหลอดสีน้ำแทน เหลือเมฆพลิกไปอีกหน้าแล้วหยิบออกมาแต่ซิงหนังปั๊มตราเงิน  แล้วส่งใปให้อีกฝ่าย

"โอ้ว์! นี่มัน.... ของของไอ้บ้าราชามังกรนี่น่า!!"

"เอ๋..." วันนี้มีคีย์เวิร์ดเกี่ยวกับมังกรออกมาเยอะจริงๆ.... เหนือเมฆร้องออกมางงๆพร้อมกับคิดต่อในใจ

"นี่น่ะเป็นไม้ปริศนา มันจะมีกลิ่นหอมประหลาดแล้วมีความสามารถแลความลับอันเป็นปริศนา...ไอ้บ้าราชามังกรมันพยายามไขความลับนานแล้ว ด้วยความที่มันชอบการวาดรูปและสีน้ำมาก มันเลยเอาสีน้ำชั้นสูงของมันใส่ไว้ในนั้น ........ ส่วนหนังนี่ เป็นหนังมังกรดำของลูกน้องคนสนิทสุดๆของมันที่ตัดออกมาให้มัน ใช้เย็บเก็บพู่กันเพื่อแสดงให้เห็นว่า จะอยู่ข้างๆมันตลอดเวลา

มันเคยเอาออกมาอวดข้าบ่อยๆ ถ้าไม่ใช่คนสนิทสุดๆก็ไม่มีบุญได้เห็นเลยล่ะ จนวันนึงมันหายไป... ไอ้บ้านั่นอาลาวาดจนเผลอทำลายทุ่งดอกไม้ของตัวเอง  หลังจากนั้นมันเลยเสียใจมากหมดอาลัยตายอยาก ตามหาคนที่กระทำเสียแทบพลิกแผ่นดิน แต่ก็เป็นไปได้ยากเนื่องจากไม่มีใครรู้ใครเห็นว่ามันคืออะไรเป็นอย่างไร แถมหนังมังกรดำของมันยังลงตราประทับเวททำให้คนอื่นไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเป็นหนังมังกรดูเป็นเพียงหนังดำธรรมดาๆและคลายตราไม่ได้นอกจากมีอำนาจเหนือมัน"


ฟิลร่ายยาวตามนิสัยของตัวเองเวลาเจอของล่ำค่า ส่งคืนให้เหนือเมฆ

เจ้าแมวขาวได้แต่กระพริบตาและอึ้งประวัติอันยาวนานของเจ้าสองสิ่งนี้


ดูท่าเขาจะคงต้อง....

"ยึด!!" เขาพูดสั้นๆรีบใส่มันลงหนังสือเหมือนเดิม

 "ฮ่าๆๆๆ"่ท่านเจ้าหัวเราะเสียงดังลั่น "เอาสิเอาสิ แต่ดูเหมือนจนทุกวันนี้เจ้าบ้ามังกรนั่นยัง ทำใจกับเหตุการณ์นั้นไม่ได้เลย ถ้าเจ้ามีโอกาสได้เอาไปต่อรองน่าจะดีไม่น้อย...เอานี่ไปสิ"

ฟิลคว้าของบางอย่างที่โต๊ะทำงานแล้วโยนมาให้เหนือเมฆ  เจ้าแมวขาวรับไว้แล้วพลิกดู

มันเป็นเหียญทองคำขาวสลักรูปมังกรน่าเกรงขามสมจริงจนน่าขนลุก... 

 "มันแฝงมนตราโบราณเอาไว้ ทำให้เจ้าสามารถไปยังดินแดนและวังมังกรได้ทันที ใช้ดดยหยดเลือดตัวเองลงไป เอาไว้เจ้ามีระดับสักร้อยกว่าหรือสองร้อยค่อยไปแล้วกัน"

"ครับ ขอบคุณคร้าบบบบ"

เหนือเมฆตอบเสียงลากยาวออดอ้อน กระโจนแผ่วไปคลอเคลียออดอ้อนอีกฝ่ายให้หน่ำใจ เนื่องจากหมดธุระจริงจังแล้ว 

"เฮ้ เจ้าอย่าสิ"ท่านแมวน้ำตาลร้องปฏิเสธการออดอ้อนทว่าการกระทำกลับตรงกันข้าม...



 
ปล.ขออัพเป็นตอนสั้นๆนะครับ ตอนต่อไปจะเป็นตอนสุดท้ายก่อนจะออกเดินทางแล้วครับ ข้อมูลเยอะแน่ๆตอนนี้ เต็มไปด้วยข้อมูล.. //กระอัก