Daydream Online

ลำดับตอนที่ #11 : l'm wolverine (???)

◊SQWEEZ 

ลมคราม: ผลตอบรับสโนว์ดีเกินคาด //มองสโนว์ นายค่าตัวแพงอะ 

ไม่ได้อัพตั้งนาน มัวไปเพ้นพนังอยู่ พิมพ์ไปนั่งฟังเจาะข่าวตื้น:เจาะไข่อนันดาไป ขำจนทนไม่ไหว ท้ายๆนะช่วงลงโทษ แก้มจะแตก 

=======================


"เหมี้ยวววว!!! เหมี๊ยวววววววว !!!!!!! "

เสียงร้องโหยหวนดังลั่นห้องทดลองประจำเผ่า

เจ้าแมวขาวนอนน้ำลายฟูมปาก มือซ้ายเกร็งจนเส้นเลือดขึ้นวางสัมผัสหินก้อนใหญ่ที่ค่อยๆเปลี่ยนสีเป็นมีอายุเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

"เจ้าหนูนี่อยู่สายการเวลาและดูดกลืนสินะ หายาก...หายาก"

 เสียงทุ้มแห่บดังมาจากแมวสีเทาไว้หนวดเครายาว ดวงตาสีเขียวทอประกายชาเย็นที่ก้าวผ่านกาลเวลาและเรื่องราวต่างๆมามากมาย มือทั้งสองข้างเปร่งแสงวางไว้ที่ร่างกายเจ้าแมวขาว

 ดูท่าการผ่าตัดครั้งนี้จะไม่ใช่การผ่าตัดแบบที่เจ้าแมวขาวคิด(และสัมผัสได้จากโรคจริง)และแน่นอนว่าเจ้าแมวขาวคงไม่สนหรอกว่ามันจะเป็นแบบไหน รวมทั้งไม่รับรู้ (หรือรับรู้ไม่ได้)

 "ใช่ไหมละ เซคัส เหมาะพอดีเลย"

 ฟิลยิ้มน้อยๆ ไม่สะทกสะท้านเสียงโหยหวน  หมดภาพที่สร้างมาในครั้งแรกที่แมวขาวได้เจอโดยสิ้นเชิง 

 "หาคนลองมานานแล้วสินะเจ้าน่ะ"

 "ก็ตั้งแต่ขโมยมาจากคู่แฝดเจ้าแหละ"ฟิลพูดหน้าตาเรียบเฉย ราวกับเห็นเป็นเรื่องสนุก
 
 เซคัสเหลือบสายตามอง ยิ้มขึ้นเล็กน้อย 

  "หึ... เป็นห่วงลูกแมวน้อยที่เปรียบเสมือนลูกเจ้า ออกไปผจญโลกภายนอกตัวแรกในรอบหลายร้อยปีมากกว่ากระมั้ง"

  "เห็นมันเป็นของแปลก เผื่อทำภารกิจของเราสำเร็จก็เท่านั้นเอง"

  ฟิลตอบด้วยน้ำเสียงไม่เปลี่ยนแปลง

 "หึๆๆ"เซคัสหำเราะในลำคอ

 "อะไรเจ้า"

 ท่านเจ้าเผ่าขมวดคิ้ว ตวัดตามองเพื่อนสนิท

 "ไม่มีอะไร... รอเจ้าหนูนี่ฟื้นสติเถอะ ขาดสติมาตั้งแรกแล้ว ที่ดูดเวลาเข้าร่างกายนั่นเป็นสัญชาติญาณล้วนๆ ไม่ดูดธาตุจากร่างกายเราก็ดีเท่าไหร่แล้ว"

 "ทำไม่ได้หรอก... พลังดูดกลืนกำลัง และเวลา ไม่สามารถทำอะไรเราได้ไม่ใช่รึ"

 เซคัสเหยียดยิ้มเมื่อได้รับฟังคำของฟิล ลุกขึ้นยืนพร้อมกับมองเหนือเมฆที่ตอนนี้หลับสนิทคล้ายไม่เคยเกิดเหตุการณ์รุนแรงก่อนหน้านี้ 

 ...กลืนเวลาได้น่ากลัวจริงๆ...

 แมวเฒ่านักวิจัยคิดในใจ 


ท่านเจ้าเผ่าลูบหัวแมวสีขาวครีมเบาๆอย่างอ่อนโยน 

"หึๆ..."

 เซคัสหัวเราะในลำคอเบาๆอีกครั้ง หันหลังกลับเดินไปเปิดประตู ตั้งใจเข้าห้องส่วนตัวเพื่อพักเหนื่อยเนื่องจากสูญเสียพลังไปไม่น้อย และรอเจ้าแมวน้อยตื่น

ฟิลชักมือกลับเลิกคิ้วมองถาม


"ปากไม่ตรงกับใจนะเจ้า..."

 ................................

ความรู้สึกเจ็บปวดแล่นเข้าหัวทันทีที่เหนือเมฆรู้สึกตัว ทว่าก็อยู่เพียงไม่ถึงนาทีก็หายไปแล้วรู้สึกเต็มอื่มแทนเหมือนครั้งที่แล้ว

ดูเหมือนทักษะการดูดธาตุและเวลาของเขาจะเพิ่มขึ้น เพราะสัมผัสขึ้นการไหลเวียนถ่ายเทได้ตลอดเวลา  เหนือเมฆเกร็งเล็บเพื่อลองชัก

 ชิ้งงง!!! (เอฟเฟ็คสร้างเองในใจ)

 กรงเล็บไวแบรเนี่ยมผสมอดาเมนเทียม ทะลุออกมาจากกลุ่มขน

 "I'm wolverine!!" 

 ว่าแล้วเจ้าพ่อประคุณแมวขาวก็เด้งตัวพึ่งลุกขึ้นโพสท่าอย่างเท่ ก่อนที่ประตูจะเปิดออก ก่อให้เกิดเดธแอร์เป็นระยะเวลา3นาที 


 เหนือเมฆรีบเก็บท่าทางกลับเป็นเมหือนเดิมทำไม่รู้ไม่ชี้ 


"ตื่นแล้วรึ"

แมวเฒ่าในชุดคลุมผ้าสีน้ำตาลอ่อนทัก


เหนือเมฆพยายามจะเขยิบหนี สยองในใจ...

...ถึงจะตื่นมาเจ็บแปปเดียวแต่ก่อนสลบเจ็บเยอะนะครับ!!...

"หึๆ ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก ข้าเปลี่ยนกระดูกในตัวเจ้าทั้งหมดแทนการเคลือบ ถ้าไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นสายดูดเวลาคงทำไม่ได้ ไม่รู้สึกหนักใช่ไหม น่าอัศจรรย์นะ ที่สิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดจะมีน้ำหนักเบาได้ถึงเพียงนี้"


...ดูท่า.... เขาจะล้ำหน้าเฮียโลแกนไปหนึ่งขั้น ไม่ได้เคลือบกระดูกแบบเฮียแต่เปลี่ยนทั้งดุ้น... ท่าเจ้าเผ่ากับคู่ชีวิต(?)แก จะซาดิทอยากรู้อยากทดลองเกินคาด......

เจ้าแมวขาวนินทา ใส่ไฟแอบจับคู่แก้แค้นในใจ

"ครับ"เหนือเมฆตอบสยองในใจไม่หาย


"เจ้าพวกข้างนอกห่วงเจ้าแย่แล้ว โดยเฉพาะ....สโนว์"


"ข้าเปล่า!!!!"

เสียงดังลอดออกมาจากนอกห้องฟังชัดราวเสียงคำราม


เหนือเมฆหลุดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้ เนื่องจากคิดถึงแมวหน้าแดงที่ป่านนี้คนเย็นชาคงน็อตหลุดแค่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ด้านนอก


"หึๆ หนีไปแล้วกระมั้ง... พักอยู่ที่นี่เอาให้ชินรับภารกิจ ร่ำลารับของจากทุกคนให้เรียบร้อยก่อนแล้วกัน"

"ครับ"

"ระวังนะเหนือเมฆ...การใช้ชีวิตกับเล็บคมกรีดเหล็กขาด..."