Fic t-ara Eunyeon รักปากร้าย นายเย็นชา(YURI)

ลำดับตอนที่ #5 : chapter 4 what's happen?(์NC EUNYEON)100%

chapter 4 what's happen?


 ณ ห้อง ม.4/2

ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอย่างเมามันส์ ก็มีกลุ่มหนึ่งที่ดูโดดเด่นสะดุดตานั่นก็คือกลุ่มของร่างสูงนั่นเอง  ซึ่งกลุ่มนี้กำลังเม้าถึงสิ่งที่เปลี่ยนไปของจียอนว่าเหมือนจะหลบหน้าอึนจอง ผู้ที่เริ่มบทสนทนาก่อนคือ ฮโยมิน


"อึนจอง แกว่าไหมว่าช่วงนี้จี้ไม่ค่อยคุยกับแกเลยนะ แถมหนีกลับบ้านก่อนทุกครั้ง"ฮโยมินเริ่มบทสนทนา
"ก็คงมีธุระมั้ง"ร่างสูงตอบแบบไม่คิดอะไรถึงแม้ในใจจะสงสัยอยู่ก็ตาม


"ถ้ามีธุระจะมีทุกวันเลยเหรอ แกไม่สงสัยบ้างเหรอไง หรือว่าจี้จะมีคนอื่น"ฮโยมินเริ่มจุดชนวน


"ก็คงไม่มีหรอก ชั้นเชื่อใจจี้ และแกก็ไม่ต้องมาเรียกว่าจี้เลยนะ ชั้นเรียกได้คนเดียว"ฮัมแอบหวงนิดๆ^^


"โอเคๆแค่นี้ทำเป็นหวงไปได้ จร้า แม่สุดสวาทขาดใจของจี้ เชอะ"ฮโยมินแอบหมั่นไส้เล็กๆ


"หรือว่าจี้จะยังคิดเรื่องนั้นอยู่"ฮโยมินหลุดพูดออกมา


"เรื่องอะไร"อึนจองขมวดคิ้วถาม


"เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกก็เรื่องชั้นกับโซยอนหน่ะ"ฮโยมินตอบร่างสูงพอได้ยินชื่อโซยอนก็รู้สึกไม่อยากฟังขึ้นมาทันที


"งั้นไม่ต้องเล่าชั้นไม่อยากฟัง"ร่างสูงรับตัดบท


"อะไรแก นี่มันก็ผ่านมานานแล้วนะ แกยังไม่ลืมอีกเหรอ เรื่องของพี่จางวูหน่ะ"ฮโยมินพูดแล้วนึกไปถึงวันนั้น


วันนั้นเป็นวันเกิดของโซยอน จางวูไปสารภาพรักกับโซยอน แล้วบอกว่าจะไปรอที่ลานน้ำพุที่กลางกรุงโซล วันนั้นเป็นวันที่อากาศหนาวมาก จางวูรอแล้วรอเล่า โซยอนก็ไม่มา จนวันรุ่งขึ้นมีคนพบศพจางวูแข็งในสภาพนั่งรอใครสักคนหนึ่งอยู่ อึนจองคิดแล้วก็แค้นขึ้นมาทันที คนที่ทำให้พี่ของเทอต้องตายก็คือโซยอน
ถ้าวันนั้นโซยอนไปไม่ปล่อยให้พี่ชายเทอรอ พี่เทอก็ไม่ต้องตาย อึนจองคิดแล้วก็น้ำตาไหลขึ้นมา


"เฮ้ย แกใจเย็นๆ โอเคๆไม่พูดเกี่ยวโซยอนก็ได้ แกใจเย็นๆนะ"ฮโยมินพูดปลอบเพื่อนพร้อมกับนำกระดาษทิชชู่ส่งให้


"อือ ขอบใจนะ ขอบใจที่แกเข้าใจชั้น"อึนจองรู้สึกขอบคุณเพื่อนจากใจจริง


"คือที่ชั้นจะบอกก็คือเรื่องพี่กับชั้นหน่ะ"ฮโยมินพูดอึนจองหันมาค้อนควับทันที


"เฮ้ยแกฟังก่อนซิ คือจียอนไปเห็นตอนที่ชั้นกับพี่ เอ่อ มีซัมติงกันอยู่"ฮโยมินรีบพูดก่อนที่จะโดนเพื่อนกัดหัว


"อาจจะเป็นเพราะอย่างงี้ก็ได้มั้งจียอนเลยหลบหน้าแก"ฮโยมินพูดต่อ


"อ้อ อย่างงี้นี่เอง อย่างงี้ต้องพิสูจน์"อึนจองคิดในใจ บทสนทนาก็จบลงด้วยการมาของร่างบางที่กำลังพุดถึงกันอยู่ จียอนนั่นเอง มาถึงร่างบางหน้าแดงแล้วทำท่าจะเดินหนี อึนจองก็รีบเดินตามไปฉุดแขนร่างบางเข้าไปในห้องพยาบาลเพื่อถาม


"เทอเป็นอะไร ทำไมต้องหลบหน้าชั้นด้วย"อึนจองถามร่างบาง


"ชั้นไม่ได้หลบหน้า แค่ แค่ เอ่อ"จียอนพูดไม่ออก


"เอ่อ อ่าอะไร มีอะไรก็พูดมาซิ"อึนจองแกล้งต่อ จียอนจึงรวบรวมความกล้าแ้ล้วพูดขึ้นมา


"ชั้นอยากกอดนาย ชั้นอยากจูบนาย ชั้นอยากมีซัมติงกับนาย แล้วถ้าชั้นคิดแบบนี้ชั้นจะมองหน้านายได้ยังไงเล่า"จียอนพูดแบบเขินอาย


"แล้วถ้าชั้นบอกว่าชั้นก็คิดเหมือนเทอ เทอจะว่าอะไรไหม"อึนจองไม่รอคำตอบดึงร่างบางเข้าไปกอด อึนจองจูบที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะพรมจูบเบาๆที่เปลือกตาทั้งสองข้างและจบด้วยจุมพิตแสนอ่อนโยนทำเอาจียอนรู้สึกตัวลอยเลยทีเดียว แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือเรียวพยายามที่จะสอดเข้ามาในชายเสื้อของร่างบาง
 

 

 

                             ....................................ฉากที่ไม่เหมาะสม......................................................
 

 

เมื่อเห็นทั้งสองไม่กลับมาห้องซักที ฮโยมินกับโบรัมจึงไปช่วยกันตามหา หากแต่คราวนี้กลับได้ยินเสียงมาจากห้องพยาบาล ซึ่งเทอจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงอึนจองกับจียอน หากแต่ไม่ใช่เสียงพูดคุยกันธรรมดาแต่เป็นเสียงครวญครางของทั้งคู่ ฮโยมินและโบรัมมองหน้ากัน และเดินจากไปในที่สุดโดยที่ไม่มีคำพูดใดๆ


ณ ห้องพยาบาล

ร่างสูงยังคงนัวเนียอยู่กับซอกคอร่างบางไม่ยอมหยุด จนร่างบางรู้สึกไม่ไหวจึงห้ามร่างสูงไว้


"พอก่อน เลิกแหย่ได้แล้ว ไปเรียนก่อน เดี๋ยวคนอื่นสงสัย"จียอยพูดพร้อมบอกเหตุผล


"อือ ไม่เอาอ่ะ วันนี้จะอยู่กับจี้ทั้งวัน อยากอยู่กันแค่สองคน ไม่อยากให้คนอื่นมากวน"อึนจองงอแง


"จะบ้าเหรอนี่มันห้องพยาบาล ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้าจะว่ายังไง"จียอนดุเข้าให้จนคนฟังถึงกับหน้าหงอไปในทันที เมื่อเห็นดังนั้นร่างบางเริ่มใจอ่อน


"งั้นเอางี้ ไปเรียนก่อน เดี๋ยวตอนเย็นค่อยว่ากัน ดีไหม"จียอนต่อรอง


"อือ ก็ได้ ถ้าไม่เห็นว่าเป็นจี้น้อยไม่ยอมนะนี่"อึนจองคิดก่อนยอมแพ้แต่โดยดี


"อือ ดีมาก"จียอนลูบหัวอึนจองเหมือนลูกหมาทั้งสองแต่งตัวเพื่อไปเรียนคาบต่อไป


ณ ห้องม.4/2


เมื่อทั้งสองมาถึงห้องก็รู้สึกถึงสายตาที่แปลกไปของทั้งห้อง ทุกคนจับจ้องมาที่ร่างบางกับร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามา จียอนรู้สึกกระอักกระอ่วนบอกไม่ถูก อึนจองเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดีจึงหันไปถามฮโยมินทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น


"มิน ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมองมาที่พวกชั้นเหมือนตัวประหลาดเลยวะ"อึนจองถามฮโยมินด้วยความสงสัย ฮโยมินจึงชี้ไปที่คอของร่างบางแล้วบอก


"ก็ดูที่แกทำกับน้องชั้นซิ ที่คอหน่ะ เป็นรอยเต็มไปหมด ใครไม่มองก็แปลกแล้ว"ฮโยมินออกอาการหวงน้องนิดๆ


"เอ่อ จริง อย่างงี้ต้องบอกจียอนแล้วหล่ะ เหอๆ"อึนจองพูดหัวเราะกลบเกลื่อน แล้วเดินไปหาจียอน


"จี้ เรามีเรื่องจะคุยด้วย"ร่างสูงกระซิบที่ข้างหู ร่างบางเพิ่งผ่านเหตุการณ์นั้นมาก็หน้าแดงขึ้นมาทันที


"ที่คอจี้อ่ะ เป็นรอยไปหมดแล้ว อย่างงี้จะกลับบ้านยังไงหล่ะเนี่ย ไปค้างบ้านชั้นก่อนไหม"อึนจองบอกพร้อมเสนอความคิดเห็น


"จะบ้าเหรอ แม่ขั้นดุจะตาย"จียอนรู้นิสัยแม่เทอดี


"งั้นให้มินมันช่วยแล้วกัน บอกต้องไปทัศนศึกษาหนึ่งอาทิตย์ดีไหม"อึนจองเสนอความคิดเห็น


"อือ จะลองดู เพราะยังไงก็กลับบ้านสภาพนี้ไม่ได้แน่"จียอนตอบพร้อมดูสภาพตัวเอง


"มิน ช่วยไรหน่อยดิ"อึนจองพูดอ้อนฮโยมิน


"มีอะไรของแก ปกติไม่เคยเป็น"ฮโยมินทำหน้าเหมือนโลกแตก


"เชอะ ไม่ทำก็ได้ คือ แกช่วยชั้นอย่างนึงได้ไหม ช่วยไปบอกแม่แกทีว่าจียอนไปทัศนศึกษาหนึ่งอาทิตย์ต้องค้างคืน แกช่วยหน่อยนร้า"อึนจองยังคงอ้อนฮโยมินต่อ


"เออๆก็ได้ เพราะถึงกลับไปตอนนี้ก็โดนอยู่ดี เอาวะเป็นไงเป็นกัน"ฮโยมินรับปาก


"เย้ ขอบใจแกมากนะ เดี๋ยวมีรางวัลให้นะจ๊ะ"อึนจองทำท่าจะหอมแก้มฮโยมิน ฮโยมินถึงกับผวาถีบอึนจองออกไปในทันที


"โอ้ย แค่นี้ต้องทำร้ายร่างกายด้วย เชอะไปก็ได้ ไปหาจี้ดีกว่า"อึนจองทำหน้าบู้แล้วเดินไปหาจียอน


"โอเคๆเรียบร้อย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเทอต้องมานอนกับชั้น"อึนจองบอกทำหน้ามีเลศนัย


"อือ"จียอนรับคำหน้าแดงทันที เมื่อคิดถึงเวลาที่ตัวเองต้องอยู่กับอึนจอง 24 ชั่วโมง


จร้า ไรเตอร์กลับมาแล้วจร้า ตอนต่อไปก็อยู่ที่รีดเดอร์แล้วเนอะว่าฟีดแบคเป็นอย่างไร ถ้าถึง 50 คอมเม้นท์เมื่อไหร่ไรเตอร์จะมาอัพคะ บายค่ะ รักรีดเดอร์ทุกคน ไม่เม้นไม่ว่าแต่ต้องเข้ามาอ่านกันบ่อยๆนะคะ