ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 2 do you love me?100%
chapter 2 do you love me?
ณ ห้องอึนจอง
ในห้องเป็นพื้นสีขาวประดับประดาไปด้วยตุ๊กตาต่างๆมากมาย มีเตียงอยู่ที่มุมซ้ายของห้อง จากประตูถัดมาก็เป็นคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่ โต๊ะเขียนหนังสือ ห้องน้ำอยู่มุมซ้ายของห้อง ถัดมาจากเตียง บนโต๊ะจะมีหนังสือต่างๆ อาทิเช่น หนังสือเรียน หนังสือการ์ตูน หนังสือบาส วางเรียงเป็นชั้นลดหลั่นลงมา ร่างสูงที่กำลังนั่งเขียนไดอารี่คู่ใจ ซึ่งเค้าเริ่มซื้อมาตั้งแต่เค้าคิดว่าหลงรักจียอน ไดอารี่เล่มนี้ถึงมันจะเป็นลายการ์ตูนธรรมดา แต่มันก็ใส่ทุกรายละเอียด ไม่ว่าจียอนจะทำอะไรหรืออยู่ที่ไหน อึนจองก็มักจะเก็บมาเล่าให้ไดอารี่ฟังเสมอ วันนี้ก็เช่นกัน
วันที่ 08/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้น่าเบื่อเหมือนทุกวัน แต่ก็มีเรื่องดีนะ วันนี้เจอผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาน่ารักมาก ๆๆ เทอชื่อจียอน ใสๆ มีอะไรน่าค้นหา น่าสนใจดีแหะ แฮ่ๆ ^^ แต่ต้องทำนิ่งไว้ เดี๋ยวเค้าจะรู้ตัวว่าเราสนใจ
วันที่ 09/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้ก็น่าเบื่ออีกและ ผู้คนเยอะแยะ ซุบซิบนินทาอะไรกันก็ไม่รู้ ไม่ชอบเลย มีอะไรก็มาพูดกันตรงๆซิ แต่วันนี้ยัยนี่ก็เอาแต่นั่งจ้องหน้าอยู่ได้ รู้ไหมว่าเขิน >//< จะเก๊กหน้าไม่ไหวแล้วนะ เดี๋ยวจับกอดซะนี่ ^^
วันที่ 10/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้ต้องเรียนฟิสิกส์ด้วยไม่ชอบเลยอะ แต่ก็ตั้งใจไม่งั้นเสียชื่อหมด วันนี้ยัยนี่ก็น่ารักเหมือนเดิมแหะ ^^ มองมาอยู่ได้ เขินเป็นนะโว้ย >///< จะทนไม่ไหวแล้วนะ
วันที่ 11/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้ต้องเรียนคอมพิวเตอร์ ได้นั่งทำงานกับยัยนั่นด้วย ฟิเนเล่ วันนี้ได้จับมือด้วย มีความสุขจัง ^^ แต่ไม่ได้เดี๋ยวไก่ตื่น นิ่งไว้ก่อน
วันที่ 12/06/25**
ในห้องเรียน ยัยนี่หยอดมุกทุกวัน นี่เทอชอบชั้นจริงๆเหรอ? ไม่จริงใช่ไหม? ชั้นก็ชอบเทอเหมือนกัน แต่ทำไมต้องพูดทีเล่นทีจริงด้วยนะ นี่ตกลงเทอชอบชั้นไหมเนี่ย TT TT คิดแล้วอยากจะร้องไห้ ไม่ได้ๆเดี๋ยวมีพิรุธ นอนก่อนนะ diary
วันที่ 13/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้วันเสาร์ คิดถึงจี้น้อยจังเลย TT TT ทำไมต้องมีวันหยุดด้วยนะ อยากเจอจี้น้อย>///< รีบไปนอนดีกว่าจะได้ถึงวันจันทร์เร็วๆ
วันที่ 14/06/25**
วันนี้วันอาทิตย์ ก็คิดถึงจี้น้่อยอีกแล้ว โอ้ยๆ >< ไม่ได้ๆรีบนอนเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
วันที่ 15/06/25**
เย้ วันนี้จะได้เจอจี้น้อยแล้ว จะทำหน้ายังไงดีนะ เข้มเหมือนเดิม เดี๋ยวจี้ไม่รัก อิอิ ^^
วันที่ 16/06/25**
จี้น้อย วันนี้นู๋ช้ามากเลย ป๋าฮัมทนไม่ไหวแล้ว คนอยากได้นู๋เยอะมาก วันนี้แหละต้องขอจี้คบให้ได้ fighting !!
วันที่ 17/06/25**
จี้น้อยไม่ยอมคบกับเค้าอะ บอกให้เค้ารอหนึ่งอาทิตย์ตกลงจี้น้อยไม่ได้รักเค้าใช่ไหม แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร ล้อเล่นกับความรู้สึกเค้าได้ไง TT TT
ร่างสูงอ่านไดอารี่ที่ตัวเองตั้งใจให้จียอนแล้วก็ร้องไห้ออกมา ตั้งแต่เกิดมาร่างสูงไม่เคยเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อนเลย มีแต่ผู้คนห้อมล้อม ไม่เคยขอคบใครก่อน แต่พอมาเป็นจียอน ร่างสูงก็อดที่จะเอามาเป็นของตัวเองไม่ได้ อยากได้ทั้งตัวและหัวใจ แต่แบบนี้คงเป็นความเสียใจครั้งแรกในชีวิตของร่างสูงเลยทีเดียว คิดได้ดังนั้น น้ำตาที่คลออยู๋ก็หยดลงมาเรื่อยๆแบบไม่อายใคร เพราะตอนนี้ความรู้สึกที่มีให้จียอนมันล้นจนยากที่จะกลั้นไว้ได้
"เทอจะรู้บ้างไหมนะ ว่าชั้นรักเทอมากแค่ไหน"ร่างสูงพึมพำกับตัวเองเมื่อนึกถึงคนที่ทำให้เสียใจ
ณ ห้องเรียน ม.4/2
วันนี้เป็นวันแรกหลังจากปิดเรียนไปสองวัน ร่างบางพอมาถึงก็รีบมองหาร่างสูงทันที แต่ก็สิ้นหวังเพราะวันนี้ไร้เงาของร่างสูง จึงหันไปถามฮโยมินเพื่อนสนิทของร่างสูง
"วันนี้อึนจองไม่มาเหรอ มิน"จียอนถามฮโยมิน
"อือ เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบายหน่ะ"ฮโยมินตอบเพราะตั้งแต่เรียนด้วยกันมาอึนจองไม่เคยหยุดเรียนแม้แต่
ครั้งเดียว ถึงแม้มันจะบ่นว่าเบื่อขนาดไหนก็ตาม อึนจองเป็นคนที่แข็งแรงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่สบายขึ้นมาได้ สงสัยต้องมีอะไรมากกว่านั้น โทรไปหามันหน่อยดีกว่า ฮโยมินคิด
พอจียอนได้ยินดังนั้นก็หงอยไปในทันที ตลอดระยะเวลาที่เรียน จียอนไม่ได้สนใจหนังสือที่อยู่ตรงหน้าเลย เอาแต่เหม่อมองออกไปข้างนอกเผื่อว่าอาจจะหายคิดถึงร่างสูงบ้าง
"แค่ชั้นไม่รับรัก ถึงขั้นไม่มาเจอหน้ากันเลยเหรอ นี่เทอรักชั้นขนาดนี่เลยเหรอเนี่ย แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก ก็เค้าออกจะป๊อบออกขนาดนั้น" ร่างบางเอาแต่คิดถึงร่างสูงจนล่วงเลยเวลาไปถึงเย็นมากแล้ว
"จียอน จียอน จียอน จีย๊อน"โบรัมตะโกนเรียกจียอน
"เอ่อ ห๊ะ อะไร จะตะโกนทำไมเนี่ย"จียอนโวยวาย
"ก็ชั้นเรียกเทอตั้งนานแล้ว มัวเหม่ออะไร คิดถึงอึนจองอยู่หล่ะซิ"โบรัมล้อเพื่อน โบรัมรู้ตั้งแต่เกิดมาจียอนไม่เคยรักใคร และไม่เคยแคร์ใคร แต่เมื่อมาเจออึนจอง จียอนกลับยอมทุกอย่าง ถ้าเป็นเมื่อก่อนถ้าโดนทำแบบนี้ เพื่อนเทอคงโวยวายไปแล้ว
"เปล่าซะหน่อย"จียอนรีบตอบแก้เก้อ
"ยังจะมาปากแข็งอีก เค้าไม่มาแค่วันเดียว เป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าจะรักจริงนะเนี่ย 555"โบรัมได้ทีล้อต่อ
"พอเลย พอเลย กลับบ้านได้แล้ว"จียอนรีบพูดทั้งๆที่หน้าแดงไปถึงหูแล้ว
"จร้าๆ กลับแล้วจร้า"โบรัมตอบแบบขอไปที
อึนจองโหมด
ณ ห้องอึนจอง
นาโด lovey dovey dovey uh uh uh uh lovey dovey dovey uh uh uh uh ทอ อี ซัง ฮน จา ดู จี มา อีเจ lovey dovey dovey uh uh uh uh lovey dovey dovey uh uh uh uh นอ นึน ออ ดี เอ oh
เพลงยังคงดังต่อเนื่อง โดยที่ปลายสายไม่มีทีท่าว่าจะรับ จนคนที่นอนอยู่ทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นมารับ
"ว่าไง มิน"อึนจองพูดทันที โดยที่ไม่ดูว่าใครโทรมา
"แกรู้ได้ไงว่าเป็นชั้น ฟังจากเสียงแกแล้ว พึ่งตื่นใช่ไหม"ฮโยมินถามแบบจับผิด
"อือ ปวดหัวนิดหน่อยหน่ะ" อึนจองตอบโดยไม่ให้มีพิรุธ
"อย่างแกเนี่ยนะ จะไม่สบาย ชั้นไม่เชื่อหรอก มีอะไรบอกมาดีกว่า"ฮโยมินยังคงซักไซ้ไม่เลิก
"ไม่มีหนิ อย่างชั้นจะไม่สบายมั่งไม่ได้เหรอไง"อึนจองถามหยั่งเชิง
"ไม่ได้ ตั้งแต่ชั้นรู้จักแกมา แกไม่เคยไม่สบายเพราะถึงจะไม่สบายหรือปวดหัวแค่ไหนแกก็ไม่เคยหยุดเรียนเพราะแกชอบบาสมาก ไม่มีวันไหนที่แกจะไม่เล่นมัน มันต้องมีอะไรแน่ๆ"ฮโยมินถามเพื่อนด้วยความสงสัย
"ชั้นอาจจะป่วยจริงๆก็ได้ ไม่คุยกับแกแล้ว เลอะเทอะใหญ่แล้ว ไปนอนต่อดีกว่า"ร่างสูงรีบตัดบทแล้ววางสายทันที
"มันต้องมีอะไรแน่ๆ ทำให้เพื่อนชั้นถึงขั้นไม่สบายได้ หญิงเหล็กอย่างอึนจองหรือจะไม่สบาย ชั้นต้องรู้ให้ได้ว่าแกเป็นอะไร"ฮโยมินหมายอย่างมาดมั่น
วันรุ่งขึ้น ณ ห้องเรียน ม.4/2
วันนี้พอมาถึงร่างบางก็รีบมองหาร่างสูงทันที แล้วก็แอบดีใจที่วันนี้ร่างสูงมาเรียนเพราะเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย ที่เมื่อวานร่างสูงหยุดไป พอคิดได้ก็รีบไปทักร่างสูงทันที
"ไงอึนจอง ไม่สบายหายเหรอยัง"จียอนถามด้วยความเป็นห่วง
"อือ ก็แค่ปวดหัวนิดหน่อยหน่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก"อึนจองตอบโดยไม่หันหน้ามามองจียอน
"ถ้าไม่เป็นอะไร ทำไมต้องไม่หันหน้ามาคุยกันดีๆด้วย รังเกียจชั้นขนาดนั้นเลยเหรอ"จียอนถามพร้อมกับจับใบหน้าของอึนจองมาเผชิญหน้ากับตัวเอง แต่ก็ต้องตกใจที่เห็นร่างสูงหน้าผอมลงมาก ตาแดงกล่ำ น้ำตาที่คลออยู่ตรงตากำลังไหลออกมา จียอนเห็นดังนั้นก็อึ้งไปชั่วขณะ
"เทอร้องไห้ทำไม"จียอนลองหยั่งเชิงถาม
"ฝุ่นเข้าตาหน่ะ"อึนจองตอบแบบขอไปที
"ไม่ใช่ฝุ่นหรอก เทอเป็นอะไรกันแน่ บอกมา ใครทำอะไรเทอ"จียอนถาม
"ไม่มีหรอกฝุ่นเข้าตาจริงๆหน่ะ ช่างมันเถอะ"อึนจองตอบแบบเลี่ยงคำถาม
"ไม่จริงหรอก ใครทำอะไรเทอกันแน่ บอกมาซิ!!" จียอนยังซักต่อ
"ก็บอกว่าไม่มีก็ไม่มีเซ่ ถ้าชั้นบอกว่าเป็นเทอ เทอจะจัดการตัวเองไหม ถ้าชั้นบอกว่าเป็นเทอ เทอจะกล้าทำร้ายตัวเองหรือเปล่า ก็คงไม่ซินะ ช่างมันเถอะ ชั้นมันคงไม่มีค่าในสายตาเทอ เทอก็แค่มาล้อเล่นกับความรู้สึกชั้นเท่านั้น เทอก็คงล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นด้วยซินะ ชั้นไม่น่าไปหลงรักเทอเลย"ร่างสูงพูดเสร็จก็น้ำตาไหลออกมา ร่างบางเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปกอดร่างสูงทันที เพื่อนๆในห้องถึงกับตกตะลึงในสิ่งที่เห็น ไม่เว้นแม้แต่ฮโยมินและโบรัมว่าอึนจองจะเสียใจได้ขนาดนี้ เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริงๆ ร่างสูงพอถูกกอดก็หยุดร้องไห้ชั่วขณะแล้วก็หน้าแดงไปถึงหู
"ไม่ใช่ ชั้นไม่ได้ล้อเล่นกับความรู้สึกเทอ แต่แค่ตอนนี้ยังไม่สามารถบอกได้ว่าจริงๆแล้วชั้นรักหรือชั้นหลงเทอกันแน่ ได้โปรดรอชั้นหน่อยนะ" จียอนอ้อนวอนร่างสูงไม่อยากให้ร่างสูงเสียใจ
"อือ ชั้นจะรอ แต่คนรอนานๆมันท้อรู้ไหม"ร่างสูงพอคิดได้ก็น้ำตาคลออีกครั้ง
"ขอเวลาชั้นหน่อยนะ แล้วจะให้คำตอบ"ร่างบางบอกร่างสูงด้วย้สียงที่สั่นเครือ หลังจากนั้นไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากร่างสูงอีกเลย ผ่านไปวันแล้ววันเล่า ทุกๆวัน พออยู่ด้วยกัน ร่างสูงจะไม่เอ่ยปากคุยอะไรกับร่างบาง แม้ร่างบางจะชวนคุยต่างๆนานา ก็ยังไม่ทีท่าว่าจะตอบจนผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ และแล้วก็ถึงวันที่จะเอาคำตอบจากร่างบาง พอเลิกเรียนร่างสูงรีบเข้าไปหาร่างบางทันที
"ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย"ร่างสูงบอกร่างบาง
"มีอะไรหล่ะ ก็พูดมา"ร่างบางตอบแบบน้อยใจร่างสูง
"ตกลงคำตอบหล่ะว่าไง นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ"ร่างสูงขยั้นขยอเอาคำตอบ
"ไม่รู้ซิ แ้ล้วเทออยากได้คำตอบแบบไหนหล่ะ"ร่างบางหยั่งเชิงถาม
ร่างสูงไม่รอช้าจับร่างบางเข้ามากอดเมื่อสองสายตาประสานกัน ร่างสูงค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาร่างบางจนปากอวบอิ่มของทั้งคู่สัมผัสกัน มันเป็นจูบที่เนิ่นนาน นานจนร่างบางรู้สึกอึดอัดจนต้องประท้วงออกมา
"อือ อือ อ่อยอั้นอะ"ร่างบางประท้วงอยู่ในลำคอ
"นี่แหละคำตอบที่ชั้นอยากได้ แล้วเทอหล่ะ ว่ายังไง"ร่างสูงถามร่างบางต่อ
"อือ" จียอนพูดในลำคอ
"หือ"อึนจองแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
"ก็บอกว่าอือไง"จียอนพูดออกมาดังขึ้น
"อือ อะไร"อึนจองแกล้งต่อ
"ก็ตกลงไง แกล้งอยู่ได้"จียอนหันมาค้อนควับใส่อึนจอง จนอึนจองหยุดแกล้ง
"โอเคๆ ไม่แกล้งก็ได้ ว่าไงจ๊ะที่รัก เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม"อึนจองสวมกอดจียอนจากด้านหลัง เอาหน้าแนบที่ไหล่ของร่างบาง จนร่างบางรู้สึกเขินทำตัวไม่ถูก
"ไม่ต้องมากอดเลยนะ ใครอนุญาตให้กอดกันห๊ะ"จียอนหันไปค้อนร่างสูงที่ฉวยโอกาสกับเทอ
"ก็ตอนนี้แหละ ชั้นอยากกอดเทอนี่หน่า อดทนมาตั้งนานขอกอดหน่อยน้า น้า น้า"ร่างสูงอ้อนร่างบางจนร่างบางใจอ่อนยอมให้กอดแต่โดยดี
"ก็ได้ แต่แค่ตอนนี้เท่านั้นนะ"ร่างบางบอกร่างสูงแก้เขิน
"เย้ เราได้เป็นแฟนกันแล้ว เย้ๆ รักจี้น้อยที่สุดในโลกเลย"ร่างสูงตะโกนเสียงดังจนร่างบางรู้สึกอาย
"ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างหรือไง"จียอนดึงแขนร่างสูงเพื่อเตือนสติ
"ไม่อายหรอก ชั้นอยากให้ทุกคนรู้ว่าเทอเป็็นของชั้นจะไดไม่มีใครมาเกาะแกะ"ร่างสูงพูดด้วยความหวง
"เซี๊ยวใหญ่แล้วนะเรา 555"ร่างบางล้อร่างร่างสูง
"อุตส่าห์ทำเข้มตั้งนาน เฮ้อ โล่งซะที ทีนี้เทอจะได้เป็นของขั้นอย่างสมบูรณ์"ร่างสูงทำหน้าหื่นใส่ร่างบาง
"ไม่ต้องเลยแค่กอดก็พอ เยอะไปแล้ว"ร่างบางห้ามไว้ก่อน
"ก็ได้ ที่รักว่าไงก็ว่างั้น ค่อยเป็นค่อยไปเนอะ"ร่างสูงพูดหยอกล้อร่างบาง ร่างบางไม่ตอบแต่ก็แอบยิ้มอย่างมีความสุข ไม่คิดว่าร่างสูงจะขี้อ้อนขนาดนี้
"แต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะอึนจอง เทอจะต้องรักชั้นมากกว่านี้อีก"ร่างบางคิดในใจ
ณ ห้องอึนจอง
ในห้องเป็นพื้นสีขาวประดับประดาไปด้วยตุ๊กตาต่างๆมากมาย มีเตียงอยู่ที่มุมซ้ายของห้อง จากประตูถัดมาก็เป็นคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่ โต๊ะเขียนหนังสือ ห้องน้ำอยู่มุมซ้ายของห้อง ถัดมาจากเตียง บนโต๊ะจะมีหนังสือต่างๆ อาทิเช่น หนังสือเรียน หนังสือการ์ตูน หนังสือบาส วางเรียงเป็นชั้นลดหลั่นลงมา ร่างสูงที่กำลังนั่งเขียนไดอารี่คู่ใจ ซึ่งเค้าเริ่มซื้อมาตั้งแต่เค้าคิดว่าหลงรักจียอน ไดอารี่เล่มนี้ถึงมันจะเป็นลายการ์ตูนธรรมดา แต่มันก็ใส่ทุกรายละเอียด ไม่ว่าจียอนจะทำอะไรหรืออยู่ที่ไหน อึนจองก็มักจะเก็บมาเล่าให้ไดอารี่ฟังเสมอ วันนี้ก็เช่นกัน
วันที่ 08/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้น่าเบื่อเหมือนทุกวัน แต่ก็มีเรื่องดีนะ วันนี้เจอผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาน่ารักมาก ๆๆ เทอชื่อจียอน ใสๆ มีอะไรน่าค้นหา น่าสนใจดีแหะ แฮ่ๆ ^^ แต่ต้องทำนิ่งไว้ เดี๋ยวเค้าจะรู้ตัวว่าเราสนใจ
วันที่ 09/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้ก็น่าเบื่ออีกและ ผู้คนเยอะแยะ ซุบซิบนินทาอะไรกันก็ไม่รู้ ไม่ชอบเลย มีอะไรก็มาพูดกันตรงๆซิ แต่วันนี้ยัยนี่ก็เอาแต่นั่งจ้องหน้าอยู่ได้ รู้ไหมว่าเขิน >//< จะเก๊กหน้าไม่ไหวแล้วนะ เดี๋ยวจับกอดซะนี่ ^^
วันที่ 10/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้ต้องเรียนฟิสิกส์ด้วยไม่ชอบเลยอะ แต่ก็ตั้งใจไม่งั้นเสียชื่อหมด วันนี้ยัยนี่ก็น่ารักเหมือนเดิมแหะ ^^ มองมาอยู่ได้ เขินเป็นนะโว้ย >///< จะทนไม่ไหวแล้วนะ
วันที่ 11/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้ต้องเรียนคอมพิวเตอร์ ได้นั่งทำงานกับยัยนั่นด้วย ฟิเนเล่ วันนี้ได้จับมือด้วย มีความสุขจัง ^^ แต่ไม่ได้เดี๋ยวไก่ตื่น นิ่งไว้ก่อน
วันที่ 12/06/25**
ในห้องเรียน ยัยนี่หยอดมุกทุกวัน นี่เทอชอบชั้นจริงๆเหรอ? ไม่จริงใช่ไหม? ชั้นก็ชอบเทอเหมือนกัน แต่ทำไมต้องพูดทีเล่นทีจริงด้วยนะ นี่ตกลงเทอชอบชั้นไหมเนี่ย TT TT คิดแล้วอยากจะร้องไห้ ไม่ได้ๆเดี๋ยวมีพิรุธ นอนก่อนนะ diary
วันที่ 13/06/25**
ถึง คุณไดอารี่
วันนี้วันเสาร์ คิดถึงจี้น้อยจังเลย TT TT ทำไมต้องมีวันหยุดด้วยนะ อยากเจอจี้น้อย>///< รีบไปนอนดีกว่าจะได้ถึงวันจันทร์เร็วๆ
วันที่ 14/06/25**
วันนี้วันอาทิตย์ ก็คิดถึงจี้น้่อยอีกแล้ว โอ้ยๆ >< ไม่ได้ๆรีบนอนเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
วันที่ 15/06/25**
เย้ วันนี้จะได้เจอจี้น้อยแล้ว จะทำหน้ายังไงดีนะ เข้มเหมือนเดิม เดี๋ยวจี้ไม่รัก อิอิ ^^
วันที่ 16/06/25**
จี้น้อย วันนี้นู๋ช้ามากเลย ป๋าฮัมทนไม่ไหวแล้ว คนอยากได้นู๋เยอะมาก วันนี้แหละต้องขอจี้คบให้ได้ fighting !!
วันที่ 17/06/25**
จี้น้อยไม่ยอมคบกับเค้าอะ บอกให้เค้ารอหนึ่งอาทิตย์ตกลงจี้น้อยไม่ได้รักเค้าใช่ไหม แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร ล้อเล่นกับความรู้สึกเค้าได้ไง TT TT
ร่างสูงอ่านไดอารี่ที่ตัวเองตั้งใจให้จียอนแล้วก็ร้องไห้ออกมา ตั้งแต่เกิดมาร่างสูงไม่เคยเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อนเลย มีแต่ผู้คนห้อมล้อม ไม่เคยขอคบใครก่อน แต่พอมาเป็นจียอน ร่างสูงก็อดที่จะเอามาเป็นของตัวเองไม่ได้ อยากได้ทั้งตัวและหัวใจ แต่แบบนี้คงเป็นความเสียใจครั้งแรกในชีวิตของร่างสูงเลยทีเดียว คิดได้ดังนั้น น้ำตาที่คลออยู๋ก็หยดลงมาเรื่อยๆแบบไม่อายใคร เพราะตอนนี้ความรู้สึกที่มีให้จียอนมันล้นจนยากที่จะกลั้นไว้ได้
"เทอจะรู้บ้างไหมนะ ว่าชั้นรักเทอมากแค่ไหน"ร่างสูงพึมพำกับตัวเองเมื่อนึกถึงคนที่ทำให้เสียใจ
ณ ห้องเรียน ม.4/2
วันนี้เป็นวันแรกหลังจากปิดเรียนไปสองวัน ร่างบางพอมาถึงก็รีบมองหาร่างสูงทันที แต่ก็สิ้นหวังเพราะวันนี้ไร้เงาของร่างสูง จึงหันไปถามฮโยมินเพื่อนสนิทของร่างสูง
"วันนี้อึนจองไม่มาเหรอ มิน"จียอนถามฮโยมิน
"อือ เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบายหน่ะ"ฮโยมินตอบเพราะตั้งแต่เรียนด้วยกันมาอึนจองไม่เคยหยุดเรียนแม้แต่
ครั้งเดียว ถึงแม้มันจะบ่นว่าเบื่อขนาดไหนก็ตาม อึนจองเป็นคนที่แข็งแรงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่สบายขึ้นมาได้ สงสัยต้องมีอะไรมากกว่านั้น โทรไปหามันหน่อยดีกว่า ฮโยมินคิด
พอจียอนได้ยินดังนั้นก็หงอยไปในทันที ตลอดระยะเวลาที่เรียน จียอนไม่ได้สนใจหนังสือที่อยู่ตรงหน้าเลย เอาแต่เหม่อมองออกไปข้างนอกเผื่อว่าอาจจะหายคิดถึงร่างสูงบ้าง
"แค่ชั้นไม่รับรัก ถึงขั้นไม่มาเจอหน้ากันเลยเหรอ นี่เทอรักชั้นขนาดนี่เลยเหรอเนี่ย แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก ก็เค้าออกจะป๊อบออกขนาดนั้น" ร่างบางเอาแต่คิดถึงร่างสูงจนล่วงเลยเวลาไปถึงเย็นมากแล้ว
"จียอน จียอน จียอน จีย๊อน"โบรัมตะโกนเรียกจียอน
"เอ่อ ห๊ะ อะไร จะตะโกนทำไมเนี่ย"จียอนโวยวาย
"ก็ชั้นเรียกเทอตั้งนานแล้ว มัวเหม่ออะไร คิดถึงอึนจองอยู่หล่ะซิ"โบรัมล้อเพื่อน โบรัมรู้ตั้งแต่เกิดมาจียอนไม่เคยรักใคร และไม่เคยแคร์ใคร แต่เมื่อมาเจออึนจอง จียอนกลับยอมทุกอย่าง ถ้าเป็นเมื่อก่อนถ้าโดนทำแบบนี้ เพื่อนเทอคงโวยวายไปแล้ว
"เปล่าซะหน่อย"จียอนรีบตอบแก้เก้อ
"ยังจะมาปากแข็งอีก เค้าไม่มาแค่วันเดียว เป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าจะรักจริงนะเนี่ย 555"โบรัมได้ทีล้อต่อ
"พอเลย พอเลย กลับบ้านได้แล้ว"จียอนรีบพูดทั้งๆที่หน้าแดงไปถึงหูแล้ว
"จร้าๆ กลับแล้วจร้า"โบรัมตอบแบบขอไปที
อึนจองโหมด
ณ ห้องอึนจอง
นาโด lovey dovey dovey uh uh uh uh lovey dovey dovey uh uh uh uh ทอ อี ซัง ฮน จา ดู จี มา อีเจ lovey dovey dovey uh uh uh uh lovey dovey dovey uh uh uh uh นอ นึน ออ ดี เอ oh
เพลงยังคงดังต่อเนื่อง โดยที่ปลายสายไม่มีทีท่าว่าจะรับ จนคนที่นอนอยู่ทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นมารับ
"ว่าไง มิน"อึนจองพูดทันที โดยที่ไม่ดูว่าใครโทรมา
"แกรู้ได้ไงว่าเป็นชั้น ฟังจากเสียงแกแล้ว พึ่งตื่นใช่ไหม"ฮโยมินถามแบบจับผิด
"อือ ปวดหัวนิดหน่อยหน่ะ" อึนจองตอบโดยไม่ให้มีพิรุธ
"อย่างแกเนี่ยนะ จะไม่สบาย ชั้นไม่เชื่อหรอก มีอะไรบอกมาดีกว่า"ฮโยมินยังคงซักไซ้ไม่เลิก
"ไม่มีหนิ อย่างชั้นจะไม่สบายมั่งไม่ได้เหรอไง"อึนจองถามหยั่งเชิง
"ไม่ได้ ตั้งแต่ชั้นรู้จักแกมา แกไม่เคยไม่สบายเพราะถึงจะไม่สบายหรือปวดหัวแค่ไหนแกก็ไม่เคยหยุดเรียนเพราะแกชอบบาสมาก ไม่มีวันไหนที่แกจะไม่เล่นมัน มันต้องมีอะไรแน่ๆ"ฮโยมินถามเพื่อนด้วยความสงสัย
"ชั้นอาจจะป่วยจริงๆก็ได้ ไม่คุยกับแกแล้ว เลอะเทอะใหญ่แล้ว ไปนอนต่อดีกว่า"ร่างสูงรีบตัดบทแล้ววางสายทันที
"มันต้องมีอะไรแน่ๆ ทำให้เพื่อนชั้นถึงขั้นไม่สบายได้ หญิงเหล็กอย่างอึนจองหรือจะไม่สบาย ชั้นต้องรู้ให้ได้ว่าแกเป็นอะไร"ฮโยมินหมายอย่างมาดมั่น
วันรุ่งขึ้น ณ ห้องเรียน ม.4/2
วันนี้พอมาถึงร่างบางก็รีบมองหาร่างสูงทันที แล้วก็แอบดีใจที่วันนี้ร่างสูงมาเรียนเพราะเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย ที่เมื่อวานร่างสูงหยุดไป พอคิดได้ก็รีบไปทักร่างสูงทันที
"ไงอึนจอง ไม่สบายหายเหรอยัง"จียอนถามด้วยความเป็นห่วง
"อือ ก็แค่ปวดหัวนิดหน่อยหน่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก"อึนจองตอบโดยไม่หันหน้ามามองจียอน
"ถ้าไม่เป็นอะไร ทำไมต้องไม่หันหน้ามาคุยกันดีๆด้วย รังเกียจชั้นขนาดนั้นเลยเหรอ"จียอนถามพร้อมกับจับใบหน้าของอึนจองมาเผชิญหน้ากับตัวเอง แต่ก็ต้องตกใจที่เห็นร่างสูงหน้าผอมลงมาก ตาแดงกล่ำ น้ำตาที่คลออยู่ตรงตากำลังไหลออกมา จียอนเห็นดังนั้นก็อึ้งไปชั่วขณะ
"เทอร้องไห้ทำไม"จียอนลองหยั่งเชิงถาม
"ฝุ่นเข้าตาหน่ะ"อึนจองตอบแบบขอไปที
"ไม่ใช่ฝุ่นหรอก เทอเป็นอะไรกันแน่ บอกมา ใครทำอะไรเทอ"จียอนถาม
"ไม่มีหรอกฝุ่นเข้าตาจริงๆหน่ะ ช่างมันเถอะ"อึนจองตอบแบบเลี่ยงคำถาม
"ไม่จริงหรอก ใครทำอะไรเทอกันแน่ บอกมาซิ!!" จียอนยังซักต่อ
"ก็บอกว่าไม่มีก็ไม่มีเซ่ ถ้าชั้นบอกว่าเป็นเทอ เทอจะจัดการตัวเองไหม ถ้าชั้นบอกว่าเป็นเทอ เทอจะกล้าทำร้ายตัวเองหรือเปล่า ก็คงไม่ซินะ ช่างมันเถอะ ชั้นมันคงไม่มีค่าในสายตาเทอ เทอก็แค่มาล้อเล่นกับความรู้สึกชั้นเท่านั้น เทอก็คงล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นด้วยซินะ ชั้นไม่น่าไปหลงรักเทอเลย"ร่างสูงพูดเสร็จก็น้ำตาไหลออกมา ร่างบางเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปกอดร่างสูงทันที เพื่อนๆในห้องถึงกับตกตะลึงในสิ่งที่เห็น ไม่เว้นแม้แต่ฮโยมินและโบรัมว่าอึนจองจะเสียใจได้ขนาดนี้ เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริงๆ ร่างสูงพอถูกกอดก็หยุดร้องไห้ชั่วขณะแล้วก็หน้าแดงไปถึงหู
"ไม่ใช่ ชั้นไม่ได้ล้อเล่นกับความรู้สึกเทอ แต่แค่ตอนนี้ยังไม่สามารถบอกได้ว่าจริงๆแล้วชั้นรักหรือชั้นหลงเทอกันแน่ ได้โปรดรอชั้นหน่อยนะ" จียอนอ้อนวอนร่างสูงไม่อยากให้ร่างสูงเสียใจ
"อือ ชั้นจะรอ แต่คนรอนานๆมันท้อรู้ไหม"ร่างสูงพอคิดได้ก็น้ำตาคลออีกครั้ง
"ขอเวลาชั้นหน่อยนะ แล้วจะให้คำตอบ"ร่างบางบอกร่างสูงด้วย้สียงที่สั่นเครือ หลังจากนั้นไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากร่างสูงอีกเลย ผ่านไปวันแล้ววันเล่า ทุกๆวัน พออยู่ด้วยกัน ร่างสูงจะไม่เอ่ยปากคุยอะไรกับร่างบาง แม้ร่างบางจะชวนคุยต่างๆนานา ก็ยังไม่ทีท่าว่าจะตอบจนผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ และแล้วก็ถึงวันที่จะเอาคำตอบจากร่างบาง พอเลิกเรียนร่างสูงรีบเข้าไปหาร่างบางทันที
"ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย"ร่างสูงบอกร่างบาง
"มีอะไรหล่ะ ก็พูดมา"ร่างบางตอบแบบน้อยใจร่างสูง
"ตกลงคำตอบหล่ะว่าไง นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ"ร่างสูงขยั้นขยอเอาคำตอบ
"ไม่รู้ซิ แ้ล้วเทออยากได้คำตอบแบบไหนหล่ะ"ร่างบางหยั่งเชิงถาม
ร่างสูงไม่รอช้าจับร่างบางเข้ามากอดเมื่อสองสายตาประสานกัน ร่างสูงค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาร่างบางจนปากอวบอิ่มของทั้งคู่สัมผัสกัน มันเป็นจูบที่เนิ่นนาน นานจนร่างบางรู้สึกอึดอัดจนต้องประท้วงออกมา
"อือ อือ อ่อยอั้นอะ"ร่างบางประท้วงอยู่ในลำคอ
"นี่แหละคำตอบที่ชั้นอยากได้ แล้วเทอหล่ะ ว่ายังไง"ร่างสูงถามร่างบางต่อ
"อือ" จียอนพูดในลำคอ
"หือ"อึนจองแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
"ก็บอกว่าอือไง"จียอนพูดออกมาดังขึ้น
"อือ อะไร"อึนจองแกล้งต่อ
"ก็ตกลงไง แกล้งอยู่ได้"จียอนหันมาค้อนควับใส่อึนจอง จนอึนจองหยุดแกล้ง
"โอเคๆ ไม่แกล้งก็ได้ ว่าไงจ๊ะที่รัก เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม"อึนจองสวมกอดจียอนจากด้านหลัง เอาหน้าแนบที่ไหล่ของร่างบาง จนร่างบางรู้สึกเขินทำตัวไม่ถูก
"ไม่ต้องมากอดเลยนะ ใครอนุญาตให้กอดกันห๊ะ"จียอนหันไปค้อนร่างสูงที่ฉวยโอกาสกับเทอ
"ก็ตอนนี้แหละ ชั้นอยากกอดเทอนี่หน่า อดทนมาตั้งนานขอกอดหน่อยน้า น้า น้า"ร่างสูงอ้อนร่างบางจนร่างบางใจอ่อนยอมให้กอดแต่โดยดี
"ก็ได้ แต่แค่ตอนนี้เท่านั้นนะ"ร่างบางบอกร่างสูงแก้เขิน
"เย้ เราได้เป็นแฟนกันแล้ว เย้ๆ รักจี้น้อยที่สุดในโลกเลย"ร่างสูงตะโกนเสียงดังจนร่างบางรู้สึกอาย
"ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างหรือไง"จียอนดึงแขนร่างสูงเพื่อเตือนสติ
"ไม่อายหรอก ชั้นอยากให้ทุกคนรู้ว่าเทอเป็็นของชั้นจะไดไม่มีใครมาเกาะแกะ"ร่างสูงพูดด้วยความหวง
"เซี๊ยวใหญ่แล้วนะเรา 555"ร่างบางล้อร่างร่างสูง
"อุตส่าห์ทำเข้มตั้งนาน เฮ้อ โล่งซะที ทีนี้เทอจะได้เป็นของขั้นอย่างสมบูรณ์"ร่างสูงทำหน้าหื่นใส่ร่างบาง
"ไม่ต้องเลยแค่กอดก็พอ เยอะไปแล้ว"ร่างบางห้ามไว้ก่อน
"ก็ได้ ที่รักว่าไงก็ว่างั้น ค่อยเป็นค่อยไปเนอะ"ร่างสูงพูดหยอกล้อร่างบาง ร่างบางไม่ตอบแต่ก็แอบยิ้มอย่างมีความสุข ไม่คิดว่าร่างสูงจะขี้อ้อนขนาดนี้
"แต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะอึนจอง เทอจะต้องรักชั้นมากกว่านี้อีก"ร่างบางคิดในใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น