คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 true or false 100%
Chapter 1 True or False
ณ โรงอาหารในโรงเรียน
ผู้คนกำลังทยอยเดินเข้ามาในโรงอาหารต่างจับจ้องไปที่กลุ่มๆหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามา นำทีมโดยฮโยมิน สาวหล่อหน้าทะเล้น อึนจองหนุ่มหล่อมาดเท่ห์ จียอน สาวน้อยน่ารัก โบรัมตัวเล็กที่สุดไม่มีใครรู้หรอกว่าเธออายุเยอะที่สุด ทุกก้าวที่เดินจะถูกจ้องมองและมีซุบซิบตลอดทาง
" แกว่าใครหล่อสุด"ชี้ไปที่กลุ่มป๊อป
"ชั้นว่าอึนจอง หล่อนิ่งๆดีฉันชอบ"พูดพร้อมทำหน้าเคลิบเคลิ้ม
"แต่ชั้นว่าฮโยมิน คนนี้หล่อแบบทะเล้นดี เจ้าชู้นิดๆอย่างเงี้ยสเปคสาว"
"แต่จียอนก็น่ารักดีนะ เด็กใสๆดี"
"แต่ชั้นว่าโบรัม ก็น่ารักดีนะ ลุคเหมือนน้องสาวดีอยากได้มาเป็นน้องสาวจังเลย"แล้วก็อีกบลาๆๆๆ ซุบซิบกัน
ไม่หยุด
อึนจองที่ขี้หงุดหงิด เมื่อได้ยินเสียงซุบซิบนินทาอยู่ใกล้ก็อดรนทนไม่ได้ก็พูดออกมา
"ว่าจะไม่พูดแล้วนะ พวกเทอเป็นอะไรกันมากมั๊ยห๊ะ!!! นี่ถ้าจะนินทา ช่วยนินทาให้มันห่างๆหน่อยได้ไหม ถ้าจะให้ดีก็ไปไกลเบื้องล่างของชั้นก็ดี มันร่ำร้องว่าอยากกระทืบคนมานานแล้ว"อึนจองโมโหจัดแทบจะกระทืบคนที่อยู่ตรงหน้าได้อยู่แล้ว
พอได้ยินดังนั้นกลุ่มเสียงที่ซุบซิบนินทาก็หยุดทันที หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงซุบซิบนินทา
"ไม่รู้ฤทธิ์แม่ซะแล้ว"อึนจองรู้สึกสะใจที่ไล่พวกนั้นไปได้
จียอนเห็นท่าไม่ดี รีบหันไปพูดกับโบรัม
"แก มันจะได้ผลเหรอวะ เห็นท่าทางของอึนจองแล้วชั้นว่าล้มเลิกดีกว่าไหม"ร่างบางทำหน้าหนักใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะทำ
"ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ลองไม่รู้ จริงไหม"โบรัมพูดปลอบ
"ก็ได้ เป็นไงเป็นกัน"ร่างบางพูดพร้อมทำท่าทางอย่างมาดมั่น
"เอ้ย พวกบ้าพวกนี้นี่ นินทาอยู่ได้ คิดว่าชั้นเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง"ร่างสูงไม่สบอารมณ์
"ใจเย็นๆน่า เค้าพูดเพราะปลื้มนายไม่ชอบหรือไงมีคนรักดีกว่ามีคนเกลียดนะ"ฮโยมินพูดปลอบเพื่อน
"โอเคก็ได้ หายโมโหแล้ว กินข้าวดีกว่า หิวแล้ว"ร่างสูงทำท่าลูบท้อง
"เออ ท่าจะหิวจริง 555"ฮโยมินขำในท่าทางของเพื่อน
"จียอน กินไรกันดี"ฮโยมินหันไปถามสองสาวที่กำลังซุบซิบกันอยู่
"เอ่อ อะไรก็ได้"จียอนตอบ
"อะไรก็ได้ไม่มีขาย บอกมาจะกินไรจะได้ไปซื้อ หิว!!"อึนจองพูดกวนอารมณ์ร่างบาง
"เอ่อ สปาร์เก็ตตี้ต้มยำกับน้ำปั่นแล้วกัน"ร่างบางคิดนึดนึงก่อนตอบ
"แล้วแกจะกินอะไร"ร่างสูงหันไปถามฮโยมิน
"เดี๋ยวไปซื้อด้วยกันแล้วกันไม่รู้จะกินไรอะ"ฮโยมินตอบ
"เออ"พูดเสร็จแล้วก็เดินไปซื้ออาหาร ระหว่างที่กำลังกินข้าว อึนจองนั่งตรงข้ามจียอน ฮโยมินนั่งตรงข้ามโบ
รัม จียอนเอาแต่จ้องหน้าอึนจองไม่ยอมกินข้าว
"มีอะไรติดหน้าชั้นหรือไง มองอยู่ได้"พูดทั้งๆที่กำลังกินอยู่
"เปล่า แค่อยากมองหน่ะ"ร่างบางหน้าแดงด้วยความเขินแต่เพื่อพิชิตใจอึนจอง ก็เลยกล้าพูดออกไป
"อือ ก็ตามใจ อยากมองก็มองไป"ร่างสูงทำท่าไม่สนใจแล้วกินอาหารต่อ
อึนจองโหมด
"เธอจะรู้ไหมเนี่ย มันเขินจะแย่อยู่แล้ว นั่งจ้องอยู่ได้ ยัยนี่น่ารักเป็นบ้าเลย อยากจับกอดซะแล้วซิ แต่ไม่ได้เดี๋ยวไก่ตื่น ทำเข้มไว้ก่อน อิอิ"ร่างสูงแอบลอบยิ้มแต่พอหันมาเจอร่างบางก็ทำหน้านิ่งอีกครั้ง
"อึ๋ย เมื่อยหน้าเป็นบ้า แต่ไม่ได้เก๊กไว้ๆ เดี๋ยวเค้ารู้หมด"ร่างสูงทำท่านิ่งต่อ
กลับไปที่จียอนโหมด
"ไม่ไหวแล้ว บอกรักตอนนี้เลยได้ไหมเนี่ย เท่ห์เป็นบ้า"ร่างบางคิดแล้วก็ยิ้ม
"ยิ้มอะไรของเทอ เพ้อเหรอ"อึนจองถาม
"ก็ยิ้มเพราะอึนจองน่ารักไง"ร่างบางพูดเองก็เขินเอง
"ท่าจะบ้า ไปๆ เข้าเรียนได้แล้ว"ร่างสูงพูดพร้อมกับไล่ให้ไปเรียน
จียอนพยายามพูดหยอดอึนจองตลอด แต่ก็ไม่ได้ผลอึนจองไม่สนใจ
"สงสัยคราวนี้ต้องใช้ไม้เด็ด โบรัมช่วยหน่อย"ร่างบางหันไปพูดกับเพื่อนสาว
ในห้องเรียน
อาจารย์กำลังบรรยายบทเรียนอยู่ อึนจองตั้งใจฟัง ร่างสูงสวมแว่นตาเข้ากับใบหน้ารูปไข่เป็นอย่างมาก จียอนจ้องมองอึนจองไม่กระพริบ ยิ่งมองยิ่งหลงใหล จนอึนจองรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมา
"มองอะไรของเทอ ไม่เรียนหรือไง"อึนจองถามจียอน
"ก็มองเทอไง เทอน่ารักไม่ว่าจะอยู่ในท่าไหน ชั้นหลงรักเทอ"ร่างบางหน้าแดงจัดด้วยความเขิน
"จริงๆนะ จียอนหน่ะชอบอึนจองจริงๆ"โบรัมช่วยเสริม
"ไม่เชื่อหรอก"อึนจองหันไปสนใจกับการเรียนต่อ
"เฮ้อ ทำไมถึงไม่เคยเชื่อเลยนะ"ร่างบางรู้สึกเซ็งขึ้นมานิดนึง
ณ ห้องคอมพิวเตอร์
ระหว่างที่กำลังเรียนอยู่ งานคราวนี้ต้องจับคู่ทำงานกัน จียอนซึ่งนั่งตรงข้ามกับอึนจองก็ได้จับคู่กันทำงาน จียอนดีใจมาก งานนี้ยากไปสำหรับจียอน จึงทำให้อึนจองต้องเข้ามาช่วย
"มา เป็นไร ทำไม่ได้เหรอ มาชั้นช่วย เทอเอาไฟล์ชั้นไปแล้วกัน อาจารย์ไม่รู้หรอกเปลี่ยนชื่อเอา"อึนจองบอกพร้อมกับก๊อปไฟล์ลงเครื่องให้จียอน นำไปส่งอาจารย์
เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้จียอนชอบอึนจองมากขึ้นเพราะเห็นในแง่มุมอื่นของอึนจอง ค่อยๆหยอดมุกทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่งระหว่างที่กำลังทำงานโรงเรียนต้องเลิกเย็นบ้าง
"จียอน วันนี้ต้องอยู่ดึก เทออยู่ได้ไหมอะ แม่เทอดุมากนะ เค้าให้อยู่ไหมอะ"โบรัมถามด้วยความเป็นห่วง
"ก็ได้อยู่หรอกเพราะบอกไปแล้ว คงไม่เป็นไรมั้ง"จียอนพูดแบบกระอั่กกระอ่วนเพราะเทอรู้ดีว่าแม่เทอดุแค่
ไหน
"แกโอเคนะ"โบรัมรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจเลยถามอีกครั้ง
"อือ ชั้นไม่เป็นไร"ถึงแม้ในใจจะหวาดๆอยู่ก็ตาม
"อึนจอง ทำตรงนี้ให้หน่อยสิ"พูดพร้อมกับส่งกระดาษให้อึนจอง
"แล้วให้ทำอะไร"ร่างสูงงง
"ตัดเป็นรูปหัวใจ หัวใจเราจะได้ตรงกัน ฮิ้ว"ร่างบางหยอด
"พูดงี้คบกันไปเลยดีกว่าไหม"ร่างสูงตอบกลับบ้าง
"ก้อเอาดิ แน่จริงป่ะหล่ะ"ร่างบางย้อนต่อ
"ไม่แน่จริงอะ 555"ร่างสูงหัวเราะต่อหน้าคนอื่นเป็นครั้งแรก
"โด่เอ้ย ไม่แน่จริงนี่หว่า"ร่างบางย้อน หลังจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย
อึนจองโหมด
"แย่แล้ว หัวใจชั้นทำไมมันเต้นแรงอย่างงี้เนี่ย"ร่างสูงจับที่หัวใจตัวเอง
"ยัยเด็กนั่น มีอิทธิพลกับชั้นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ" ร่างสูงคิดแล้วก็ยิ้มกับตัวเอง
"สงสัยต้องรุกซะหน่อยแล้ว จี้น้อยช้าเหลือเกิน"ร่างสูงคิดพลางลอบยิ้ม
จียอนโหมด
"โธ่เอ้ย นึกว่าจะตกลงซะแล้ว ไม่เป็นไรคราวหน้าเอาใหม่ 555"จียอนคิดแล้วหัวเราะขึ้นมาคนเดียว
ณ บ้านตระกูลปาร์ค
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงงงงงงง
"มาแล้วคะ มาแล้วค้า จะดังไปถึงไหนเนี่ย ใจเย็นซิค้า"สาวใช้บ่นอุบตลอดทางระหว่างวิ่งมารับโทรศัพท์
"สวัสดีคะ บ้านตระกูลปาร์คคะ" สาวใช้พูด
"จะเรียนสายใครคะ" สาวใช้ถาม
"ปาร์ค จียอนคะ"ร่างสูงที่ปลายสายตอบมาด้วยเสียงที่เยือกเย็น
"คุณจียอนคะ โทรศัพท์คะ"สาวใช้เรียกจียอน
"มาแล้วค่า ใครโทรมาคะ"จียอนถาม
"เค้าไม่บอกอะคะ" สาวใช้ตอบ
"สวัสดีคะ จียอนคะ"ปลายสายเงียบ
"เอ่อ ไม่ทราบว่าคุยอยู่กับใครคะ ถ้าไม่ตอบจะวางแล้วนะคะ"จียอนทำท่าจะวาง
"เดี๋ยวก่อนๆ ชั้นเองอึนจอง"ร่างสูงรีบพูดก่อนที่ร่างบางจะวางสาย
"ห๊า อึนจองเหรอ มีไรเปล่า"จียอนถามด้วยความตื่นเต้น ระหว่างคุยก็ยิ้มตลอด
"จียอน เราคบกันเถอะ"ร่างบางอึ้งไปชั่วขณะ
"ทะ เทอ พูดจริงเหรอ"ร่างบางอ้ำอึ้ง
"ว่าไง ตกลงหรือไม่ตกลง"อึนจองคาดคั้นเอาคำตอบ
"รออีกหนึ่งอาทิตย์ได้ไหมแล้วจะให้คำตอบ"พูดนิ่งๆทั้งที่ในใจลิงโลดไปถึงไหนถึงไหนแล้ว
"ก็ได้ หวังว่าจะเป็นคำตอบที่ดีนะ"ร่างสูงลองเชิง
"อื้อ ไม่รู้ซิ แค่นี้นะ"จียอนพูดเสร็จก็วางหูทันที
"เฮ้อ เทอจะรู้ไหมนะว่าชั้นอยากคบกับเทอตั้งแต่เทอโทรเข้ามาแล้ว แต่คิดว่ามันคงจะง่ายเกินไปซินะ คิดถึงชั้นเยอะๆนะอึนจอง"จียอนสีหน้าครุ่นคิดกับตัวเองเมื่อคิดถึงคนที่เพิ่งวางสายไป
ความคิดเห็น