คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
รถเก๋งสีดำคันใหญ่เคลื่อนตัวมาจอดหน้าบริเวณด้านหน้าของทางโรงเรียนอย่างนิ่มนวล
คนขับรถรีบก้าวลงมาจากรถแล้วอ้อมไป
ปิดประตูให้ผู้เป็นนาย สตรีวัยกลางคนดูมีฐานะก้าวลงจากรถด้วยท่วงท่าสง่างาม
อีกด้านของรถ ผู้ที่นั่งด้านหน้ารถ คู่กับคนขับก็ลงมาเปิดประตูให้กับคนทางด้านหลังตนเช่นกัน
ผู้ที่นั่งด้านหน้าคือปาร์ค โซยอน บุตรคนโตของตระกูล และผู้ที่โซยอนมาเปิดประตูให้นั้น
คือน้องสาวของเธอเอง คือ ปาร์ค จียอน
“ยอน ดูแลน้องด้วยนะลูก”ผู้เป็นแม่พูดด้วยความเป็นห่วง โซยอนพยักหน้ารับพร้อมกับรับกระเป๋ามาจากคนขับรถ
“จี้น้อยของแม่ เดี๋ยวตอนเย็นแม่ให้แทยังมารับนะลูก(ชื่อคนขับรถ)”
“รับทราบคะแม่”พูดพร้อมทำท่าตะเบ๊ะเหมือนตำรวจ
“เรานี่เซี๊ยวใหญ่แล้ว”ผู้เป็นแม่อดขำกับท่าทางของลูกคนเล็กไม่ได้ อะไรจะน่ารักขนาดนี้นะ สมแล้วที่เป็นลูกของแม่ 555
“ค่า แม่ไปได้แล้ว เดี๋ยวไปทำงานสายนะคะ”พูดพร้อมกับดันหลังผู้เป็นแม่ให้ขึ้นรถไป
“ยะ ไล่จัง นี่ตกลงใครเป็นแม่เป็นลูกกันแน่เนี่ย 555 ไปแล้ว โชคดีนะ ยอน จี้ บายจ๊ะ ตอนเย็นเจอกัน”พูดพร้อมกับโบกมือลาแล้วก็ขึ้นรถออกไป
“ไปจี้ ไปเรียนเถอะ เดี๋ยวเข้าเรียนสายนะ วันนี้เรียนวันแรกไม่ใช่เหรอ”โซยอนบอกผู้เป็นน้องให้รีบไปเรียน
“อึ๋ยตายแล้ว สายไหมเนี่ย ไปก่อนนะคะพี่ยอนเดี๋ยวเจอกัน”ระหว่างที่พูดก็ได้วิ่งไปไกลแล้ว
“เฮ้อ ยังเอ๋อไม่เปลี่ยนเลยน้า” ผู้เป็นพี่ถอนหายใจ สงสัยในนิสัยของน้องตัวเองที่แก้ไม่หายซักที
ณ ห้องม.4/2
วันแรกของการเรียนก็เหมือนนรกแตก เสียงดังอึกทึก มีทั้งเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่ คนที่มาก่อนก็จับจองที่นั่งก่อน ระหว่างที่กำลังเม้าส์กันอย่างเมามัน อยู่ๆก็หยุดเงียบเหมือนโดนมนต์สะกด ร่างบางหน้าตาน่ารัก ปากแดงระเรื่อ จมูกโด่งคมเป็นสัน หน้าขาวอมชมพูโดยไม่ต้องแต่งแต้ม ตาสีน้ำตาล สะกดทุกคนให้หยุดนิ่ง
“ขอโทษคะ ที่มาสาย เอ่อ เราทำอะไรผิดเหรอคะ” ร่างบางรู้สึกมึนงงกับสายตาที่จัจ้องเข้ามายังตน
“ไม่ผิดหรอก แค่เธอหน้าตาดีไปเท่านั้นเอง ว่าไงจ๊ะเบบี๋อยากมาเป็นแฟนฉันไหมจ๊ะ”ร่างสูงหน้าตาออกไปทางต่างชาติ ผมสีน้ำตาลดูเป็นธรรมชาติตัดกับหน้าตา ผมยาวสลวยถึงกลางหลังซอยสไลด์ไล่ลงไป รูปร่างสูงโปร่งใครเห็นเป็นต้องหลงใหล ทำหน้าตาทะเล้นเอ่ยแซวจียอนที่กำลังทำหน้าเอ๋อ แต่ก็แอบมีหน้าแดงนิดๆ
“เอ่อ ขอโทษนะ เราคงเป็นแฟนเธอไม่ได้หรอก ก็เรายังไม่รู้จักเธอเลยอะ”
“’งั้นก็รู้จักไว้ซะ เราชื่อ ฮโยมินนะจ๊ะฮันนี่ จะเรียกว่าเกรียนมินก็ได้ 555 เพราะเพื่อนก็เรียกอย่างงั้น”พูดพร้อมทำหน้าทะเล้น แต่ระหว่างที่ฮโยมินกำลังพูดอยู่นั่น ร่างบางก็ไปสังเกตเห็นคนๆหนึ่งเข้า หน้าตาหล่อเหลา จมูกโด่งได้รูป ผมสีดำขัดกับผิวขาวน่าสัมผัส ร่างสูงโปร่ง กำลังเหม่อมองไปที่หน้าต่าง
“เอ่อ แล้วคนนั้นใครเหรอคะ”พูดพร้อมกับชี้ไปที่ร่างสูงด้วยท่าทางสงสัย
“อ้อ คนนี้อะเหรอชื่ออึนจอง เป็นเพื่อนเราเองแหละ รู้จักกันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้วเล่นบาสมาด้วยกัน แต่มันชอบทำหน้าบึ้งไม่ค่อยพูดอย่างงี้แหละ ไม่ต้องทำหน้าตากลัวมันขนาดนั้นก็ได้ 555 หน้าเธอตลกดีอะ ชอบๆอย่างงี้น่าแกล้งดี”พูดพร้อมกับทำท่าจะเข้าไปจูบร่างบาง จนร่างบางถอยหนีแทบไม่ทัน
“เอ้ย อย่าน้า เราลูกมีพ่อมีแม่นะ”ร่างบางวิ่งหนีฮโยมินทั่วห้อง จนร่างสูงที่นั่งเหม่ออยู่ถึงกับต้องหันมามองเพราะรู้สึกหนวกหูและรำคาญมาก แล้วก็เดินออกจากห้องไป ทุกคนที่กำลังเล่นกันอยู่ถึงกับหยุดทันที
อึนจองโหมด
“โว้ย น่าเบื่อชะมัด จะมีอะไรสนุกๆเกิดขึ้นมั่งไหมเนี่ย เฮ้อ”ร่างสูงถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย
“แต่เด็กที่มาใหม่ก็น่ารักดีแหะ แต่ไม่ได้ๆเราจะแสดงอาการว่าเราชอบไม่ได้ บ้าเอ้ยทำไมฉันต้องนึกถึงยัยเด็กนั่นด้วยนะ แต่ก็ช่างมันเถอะไม่มีใครมาเห็นหนิ อุตส่าห์รักษาภาพลักษณ์เป็นมาดเท่ห์มาตั้งนานจะมาพังทลายตอนนี้ไม่ได้ เอาหล่ะไปเรียนดีกว่าป่านนี้อาจารย์มาแล้วมั้ง”ร่างสูงคิดได้ก็รีบเดินไปเข้าห้องเรียน พอไปถึงห้องสิ่งที่เห็นคือร่างบางกำลังหยอกล้อกับฮโยมินเพื่อนของเค้า
“ทำไม เราต้องรู้สึกเจ็บด้วยนะนี่เราชอบยัยนี่แล้วเหรอ ชักจะยุ่งแล้วซิ”ร่างสูงถอนหายใจกับตัวเองแล้วรีบไปนั่งที่
การนั่งของแต่ละคน ฮโยมินกับอึนจองนั่งคู่กัน อึนจองนั่งติดหน้าต่าง จียอนนั่งอยู่ข้างหลังอึนจอง โบรัมนั่งอยู่ข้างจียอนดูท่าจะสนิทสนมกันมากเพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้น อึนจองรู้สึกหวิวๆในใจเมื่อหันไปเห็นหน้าจียอน
“ไม่นะ อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย ทำไมมันเจ็บอย่างงี้เนี่ย”ร่างสูงคิดแล้วจับไปที่หัวใจ
จียอน โหมด
คนนั้นเท่ห์ดีจังเลย น่ารักมากๆเลย อยากรู้จักจังแต่ไม่กล้าสงสัยต้องหาตัวช่วยซะแล้ว
“โบรัม เอ่อ คือ”ร่างบางไม่กล้าบอกเพื่อนให้ช่วยเรื่องร่างสูง
“เอ่อ อ่าอะไร อ้ำอึ้งอยู่ได้ มีอะไรก็รีบๆพูดมา”โบรัมรู้สึกหงุดหงิดเหมือนกัน
“คือ เราอยากให้เธอช่วยหน่อยอะ”พอพูดแล้วร่างบางก็หน้าแดงขึ้นมาทันที
“ฮั่นแน่ เรื่องความรักใช่ไหม หน้าแดงเชียว”โบรัมพูดพร้อมชี้นิ้วล้อเลียนเพื่อน
“ก็ใช่นั่นแหละ ช่วยหน่อยน้า”ร่างบางอ้อนวอนเกาะแขนเพื่อน
“แล้วใครหล่ะที่เธออยากให้เราช่วย”
“อึนจองหน่ะ เราชอบอึนจอง เราอยากให้โบรัมช่วยแต่เราก็ไม่รู้วิธีเข้าถึงเค้าเลย ก็เค้าไม่ค่อยพูดอะ”ร่างบางพูดทำหน้าคิดมาก
“งั้นเอางี้ เรามีวิธีเอาหูมา”ร่างบางยื่นหูให้เพื่อนพร้อมกับทำหน้ายิ้ม
“ก็น่าลองแหะ เอาตามนี้แหละ ช่วยเค้าหน่อยน้า”
“ก็ได้ แต่มีข้อแม้เดี๋ยวค่อยบอกว่าจะเป็นอะไร”โบรัมพูดพร้อมยิ้มมีเลศนัย
“เย้ คราวนี้แหละชั้นจะต้องพิชิตใจอึนจองให้จงได้”ร่างบางยิ้มอย่างมีความสุข
ความคิดเห็น