ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 นี่นายไปเป็นเพื่อนกับเค้าได้ยังไง
“หอมน่าินเียว....” ฮยอแพูพร้อมเินลบันไมา
“นายทำอะไรให้ันินเหรอ”
“็มี.....ุปิมิเอาแ่ใ ....ผัไ่ใำ..... สลัผัี้วีน”
“พอ พอ ันไม่อยารู้แล้ว”ฮยอแรีบพูัฮัยอ
“อ่าว.... ุนี่เอาใอยาริๆ”ฮันยอพูยั่วฮยอแ
“็...นาย”ฮยอแำลัะอ้าปาเถียฮันยอ
“ออ ออ” เสียออที่ประูัึ้นััหวะทั้สอนำลัเถียัน
“เี๋ยวผมไปเปิให้นะ” ฮันยอรับอาสา
“็้อเป็นนายอยู่แล้วแหละ...”ฮยอแบ่นามฮันยอ
“อ่าวอมินนายเอเหรอ...”อมินเินเ้ามาทำหน้าใ แ่็แอบยิ้ม
“ใรอะ ฮยอแอนเ้ามาเปิประู...ันใหมเลย” อมินรีบถาม้วยวามอยารู้
“บอิาร์....โริอะ”พูเสร็็หันไปมอหน้าฮันยอทันที
“อะไรนอย่านายนี่้อมีบอิาร์้วยเหรอ”อมิน่าี่สสัย
“แม่ันนะ....ไว้เี๋ยวันเล่าให้ฟัทีหลั”ฮยอแพูปัวามรำา
“นั่่อนสิ” ฮยอแบอให้เพื่อนนั่ละที
“โอ้โห...น่าินันีุ่เป็นนทำเหรอ ุ...”อมินไ้โอาศถามื่อฮันยอ
“ฮันยอรับ” ฮันยอ็รายานัว
“ว๊าว.....ทั้หล่อ ทั้เ่แบบนี้หายานะฮยอแ”อมินทำหน้าเ้าเล่ห์ใส่ฮยอแ
“นี่อมินหยุพูไ้แล้ว”ฮยอแะอใส่เพื่อน
“็มันน่าินนนนน.....”อมิน้อหยุพูทันทีที่เห็นสายาอฮยอแ
“นายะินมั๊ยเนี่ย” ฮยอแเริ่มะหวฮันยอึ้นมา
“แหม....แะนิแะหน่อยไม่ไ้เลยนะ” อมินแวฮยอแ
“เออ..อนนีุ้มีนอยู่เป็นเพื่อน...ันเี๋ยวผมมานะ”ฮันยอเห็นว่าฮยอแะไุ้ยับเพื่อนอย่าถูอมาว่าะมีเ้าอยู่ั้น
แ่ฮยอแทำเป็นไม่สนใฮันยอ แถมมี้อนามนิๆ
ฮันยอเ้าไม่ไ้ไปไหนหรอเ้า็แ่มาเินเล่นรอบๆบ้านนั่นแหละ
“ไม่ลับะพรุ่นี้เลยละ” ฮยอแพูพร้อมลุึ้นเินลับห้อ
หลัาที่ฮยอแับอมินิน้าวเย็นเสร็เ้าทั้ 2 ็ออมานั่เล่นที่ ระเบียั้น 2
“นี่ฮยอแ...ันว่านายฮันยอเ้า็น่ารัีนะ” อมินเ้าเพื่อนัวีเอ่ย
“น่ารันาย็รัสิ” ฮยอแเหวี่ย
“ะบ้าเหรอ...พูแ่นี้็ไม่เห็น้อหุหิเลยนี่นา” อมินเห็นหน้าเพื่อนแล้วสยอ.....
“หวเ้าเหรอ หรือว่า.... นายอบเ้า”อมินพูแบบับผิเพื่อน
“ไม่นะ ันไม่ไ้หว...แล้ว็ไม่ไ้อบเ้า้วย”ฮยอแรีบปิเสธ ทันที
“นอะไรทั้พูมาี้บ่นโริ แถมยัวนประสาทอี”
“ใรอบเ้า็บ้าแล้ว” ถ้าอมินถามอีฮยอแะพูอะไรไม่ออแล้วนะ
“เออ....นี่พรุ่นี้ันว่าันะไปเที่ยวพัผ่อนนะ” ฮยอแรีบเปลี่ยนเรื่อสนทนาทันที
“นายะไป้วยไหม” ฮยอแวนอมิน
“ริหรอ ไปสิ ไปสิ” อมมิน็รีบลลัวเพื่อนะเปลี่ยนใแถมออวามิเห็นอี
“ไปเาะเูนะ พวเราไม่ไ้ไปที่นั้นั้นานแล้ว”
“ถ้ายัันันไปเรียมัวีว่า...เอันพรุ่นี้นะเพื่อน”อมินพู้วยอาารีใโยที่ไม่ไ้หันมามอเพื่อนเลย
หลัาอมินลับ...................ฮยอแ็นั่รอฮันยอลับบ้าน
“ไม่ลับะพรุ่นี้เลยละ” ฮยอแพูพร้อมลุึ้นเินลับห้อ
“ุหวผมเหรอ” ฮันยอเปิประเ็นให่
”ใร...หวอะไร” ฮยอแทำเป็นไม่เ้าใในำถาม
”ใร...หวอะไร” ฮยอแทำเป็นไม่เ้าใในำถาม
“็ุอมินไ” ฮันยออย้ำ
“นี่นายแอบฟัันุย...นายนี่ไม่มีมารยาทเอาะเลย” ฮยอแทำเป็นุฮันยอแ้เิน
“เปล่านะ....ผมป่าว”
“เปล่าอะไร...แล้วนายรู้ไ้ยัไ” ฮยอแทำเป็นหาเรื่อว่าฮันยอ
“ุอบผมละิ”ฮันยอเล่นไม้ายทำเอาฮยอแเินนทำอะไรไม่ถู
“บ้า....นายนี่มันพูไม่รู้เรื่อันไปนอนีว่า เออออ....แล้วานามนั่นนะทำวามสะอาให้เรียบร้อย้วยนะ....” ฮยอแพูพร้อมับสะบััวเินลับไปที่ห้อ
“อ้า... ...”ฮันยอะเถีย
“นี่เป็นำสั่” ฮยอแะโนเหมือนรู้ว่าฮันยอะเถีย
ฮันยอทำานไปบ่นไปโยไม่รู้เลยว่าฮยอแเ้านายอเ้านะยืนมอูเ้าอยู่ที่บันไั้น 2
“บ่นเ้าไป....ทำไมนายนี่่าี้บ่นนันะ”
“็เพราะุนั้นแหละ” ฮันยอเถีย
“ใ้ผมทั้ทำับ้าว ทั้ล้าาน แล้วไม่ให้ผมวาบ้าน ถูบ้าน ไม่ให้ผมทำสวนไป้วยเลยละ”
“ริสินะัน็ลืมไป อบในายนะที่เือนัน” ฮยอแ็เลยไ้ทีแล้่อ
“ะบ้าเหรอุ...ผมพูประุอยู่นะ”
ฮยอแทำท่าเบะปา ยั๊ไหล่ใส่ฮันยอแล้ว็เินลับเ้าห้อัวเอไป
พอฮันยอ...ทำวามสะอาทุอย่าเสร็็ถึเวลาพัผ่อนอเ้าบ้าทันทีที่ฮันยอทิ้ัวลนอน
“๊อ...๊อ...๊อ นี่นายหลับรึยั”ฮยอแ เาะประูเรีย
ฮันยอถอนหายใพร้อมเปิประู “ให้ผมไปถูบ้านเหรอเอาไว้อนเ้าแล้วันนะุ” ฮันยอพูประใส่ฮยอแ
“ันไม่ไ้ะมาใ้นาย...แ่ันะมาบอให้นายเรียมัว พรุ่นี้เราะออไป้านอัน ...สั 2 3 วันนะ........แ่นี้แหละ....” ฮยอแพูเสร็็หันหลัเินลับห้อ
“เี๋ยวสิุ”ฮันยอเรียฮยอแ
“อะไรอีละ”ฮยอแหันมาทำิ้วมวัน
“ืนนี้อย่าลืมฝันถึผม้วยนะ”ฮันยอทำหน้าะล่อนใส่
“บ้า....”ฮยอแเินรีบเินลับห้อ
“อย่าลืมนะุ”ฮันยอะโนามหลัฮยอแไปอี
เ้าวันรุ่ึ้น
“นี่นาย....ใรใ้ให้นายมาแย่ที่อรถอันเนี่ย” อมินบ่นใส่ยูฮยอนที่เ้ามาอรถที่หน้าบ้านฮยอแรที่เ่าอเ้านะ แ่ ยูอยอนเ้ามาอ่อน
“อุเหรอ ที่นี่มันเป็นที่สาธาระนะุ อย่ามามั่วเป็นอัวเออย่านี้สิ”
“นี่นายว่าันเหรอ.... ”
“ุิว่าผมว่าใรละ......” ยูฮยอ็ใ่ย่อย
“นี่นาย.....” อมินเถียไม่ออ
“อะไรันหยุนะอมิน” ฮยอแไ้ยินเสียัไปถึ้าในเลย้อออมาู้น่ออเสีย
“็นายหมอนี่มาแย่ที่อรถอันอะ”
ยูฮยอนไม่พูอะไรไ้แ่ยืนส่ายหัว
“อ่าว....ยูฮยอนนายมาทำอะไรที่นี่” ฮันยอเินามฮยอแออมา
“เพื่อนุฮันยอเหรอ...่วยอบรมมารยาทเพื่อนุหน่อยนะ”อมินใส่ให่
“เอะ.....นี่ใุ่ยูฮยอนทายาทห้าสรรพสิน้าื่อัรึเปล่า”ฮยอแทัยูฮยอน
“ รับ ผม โว ยูฮยอนรับ....เรีย ยูฮยอนเยๆ็ไ้รับ”
“นี่นายเป็นเพื่อนันเ้าไ้ยััยอะ” ฮยอแหันมาระิบใส่ฮันยอ
“เอาน่า...ุไม่้อรู้หรอ” ฮันระยอพูะัไม่ระิบอบฮยอแเลย
“เอออออ.....ือ วันพวเราะไปเที่ยวัน ยััย็ถือโอาสนี้วนยูฮยอน้วยเลยนะ”
ฮยอแวนให้ยูฮยอนไปเที่ยว้วยัน
ฮยอแวนให้ยูฮยอนไปเที่ยว้วยัน
“ฮยอแ นายะไปวนเ้าไป้วยทำไม”
“เ้าไม่ไปับพวเราหรอ”อมินพูบอฮยอแ
“แหม...น่าสนุนะรับ ถ้าผมพลาทิปนี้ไปเสียายแย่”
“ไม่รู้ะวนเ้าไป้วยทำไม” อมินเินไปบ่นไปึ้นเินฮยอแ
“นี่อมิน ือว่ารถันอมันเ็มแล้วอะนาย่วยไปึ้นรถอยูฮยอนไ้มั๊ย”
“ย่า......ทำไม้อเป็นัน.....”
“สสัยาิที่แล้วันะทำบุมาน้อยเินไปรึัย” อมินบ่นอุ๊บ้อไปึ้นรถยูฮยอนอย่าำใ
ทุอย่าลัวแล้วทุน็ับรถมุ่หน้าสู่เาะ เู
“ันทำบุมาน้อยริๆ ถึไ้มาเอนายเนี่ย” อมินหันไปว่ายูฮยอนที่นั่ับรถอยู่้าๆ
“แล้วุิว่ามผมทำบุมาเยอะนัรึไ”ยูฮยอนหันไปใส่อมิน
“สสัยเราะไม่ไ้ทำบุมาเลยละมั๊เนี่ย” แล้ว็บ่นับัวเอ
“นี่นาย...ว่าันอีแล้วเหรอ”
อมินถึับทำอะไรไม่ถูเลยเปิเพลในรถอยูฮยอนเสียั ัมานหูแทบแ แ่ที่ไหนไ้ยูฮยอนเ้าอบฟัเพลเสียัๆมาว่าเสียเบาๆเสียอี อมิน่าหาที่ลับเป็นฝ่ายรำามันมาๆ.................
อมินถึับทำอะไรไม่ถูเลยเปิเพลในรถอยูฮยอนเสียั ัมานหูแทบแ แ่ที่ไหนไ้ยูฮยอนเ้าอบฟัเพลเสียัๆมาว่าเสียเบาๆเสียอี อมิน่าหาที่ลับเป็นฝ่ายรำามันมาๆ.................
---------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น