ห้องเก็บของ ของพริกหยวก จร้า

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3 Christmas-happy new year

ณ โรงเรียน SM

วันนี้เป็นวันที่ทุกคนมีความสุข เนื่องจากวันนี้เจ๊โหดได้ไปขอเงินจากครูใหญ่เพื่อพาเด็กทั้งหลายไปเที่ยวในวันปีใหม่

“1 2 3 4 …… 28 29 30 ทุกคนพร้อมแล้วใช่ม้ายย!!" เจ๊โหดตะโกนถามนักเรียนทุกคนบนรถ 

“…. " ไม่มีเสียงตอบรัก จากหมายเลขที่ท่านเรียกกรุณาติดต่อใม่อีกครั้ง
 
"ทุกคนพร้อมแล้วใช่มั้ย!!!!!!!! " เจ๊โหดตะโกนถามนักเรียนอย่างสุดเสียง 

“ค่า/คร้าบ” ทุกคนตะโกน(แบบประชด)แล้วเจ๊โหดก็เดินไปนั่งที่ตนเองแล้วนอนหลับอย่างสบายใจ 

“พันช์แกรุ้ปะว่าครูจะพาเราไปไหนว้ะ” พริมถามพันช์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
 
“ไม่รุ้ว่ะแต่เราอยากไปปีเขา” พันช์ตอบพริม 

“เขา เขาไรวะ??”คราวนี้ไม่ใช่พริมแต่เป็นอิมที่ถามพันช์ 

“เขาใหญ่ ฮ่าฮ่าฮ่า “(มันน่าขำตรงไหนวะ)พันช์ตอบอีกรอบ แถมยิ้มแบบกวนๆให้เป็นของแถม

= =”หน้าของอิมและคนที่อยุ่แถวๆนั้น

^o^หน้าของพันช์(เจริญมากกกกกกกกก)

“นี่ยัยบ้า ช่วยเงียบๆหน่อยได้ปะ คนจะหลับจานอน”  คยูว่าพันช์ที่กำลังคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน(??)ต้องหันหน้ามามองคยูอย่างอาฆาตแค้น

"นายอ่ะเงียบไปเลย!!ถ้าพูดอีกครั้งตาย!!!”  พอพันช์พูดเสร็จคยูฮยอนก็รีบเก็บปาดและไม่ลืมรูดซิบ(กางเกง??)ทันที(ว้ายยกลัวเมียตั้งแต่ยังไม่แต่ง) 

"ไอซาลาเปามองหน้าช้านทำไม อยากเอาชั้นไปทำ…รึไง??” ออมพูดไปหน้าแดงไป ทำเยซองหยุดจ้องไม่ได้ จนออมต้องจำใจ(แน่ใจ??)ให้เยซองจ้องต่อไป((น่ารักกกก น่าก(อ)ด ไอคยูเกลียดผู้หญิงทำไม น่ารักจะตาย>>เยซอง))

"เอ่อ  ดงมิน(อิม)ขอนั่งด้วยได้มั้ย”เทปเปพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่บาดใจ 

“ดะ...ได้สิ เอ่อ อย่าเรียกว่าดงมินเลย เรียกอิมเหอะ”(ใจง่ายเจงๆ)
 
“ดงมิน เพราะดีออก(เพ๊าะ เพราะมาก)”เทปเปพูดเสร็จทุกคนก็หลุดขำออกมา 

“หัวเราะไม่ฟะ” อิมทำหน้างอนเพื่อนแล้วเทปเปก็พูดว่า 

"ดงมินโทษๆ เอางี้มาทายปัญหากัน” “อึม น่าสนุกดี” “เห้ยไอดงมินเล่นด้วยดิ กร้ากก” พอพันช์พูดเสร็จก็หลุดขำกร้ากออกมาพร้อมกัน 

“ยุ่ง! เฮ้อ จะเรียกอะไรก็เรียกไป” ดงมินตะโกนออกมา 

“ฟันอะไรน่ารักที่สุด” เทปเปทายออกมา 

“ไม่รู้ดิ” อิมตอบ 

“ฟัน-แฉน แฟนฉัน” เทปเปตอบออกมา 

“บ้าอะไรก็ไม่รู้” (แหวะ-พันช์ออม) 

“เออเป็นแฟนกันไหม โอว์เย้~”  

“คิดดูก่อนนะ” พูดเสร็จอึมก็หลันหลังไปแอบยิ้ม (มันจะเร็วขนาดนั้นเลย-ทุกคน) 

“หยิ่งจิงเรยยัยนั้นอะ จาคมกับมันหรอ” ยุนถามเทปเป 

“ฉันว่าน่ารักดีออก” เทปเปพูดพร้อมเอียงคออย่างน่ารัก 

“ตามใจนายแล้วกัน” ยุนเริ่มคิ้วขึ้นนิดๆ 

“แล้วนายอะจะมองพริมไปถึงไหน” เทปเปย้อนถาม (ม่ายยยยย ยุนรักแจคนเดียว – ออม) 

“หา” ยุนพูดแล้วก็หันมามองเทปเปอย่างสงสัย 

“ฉันเนี่ยนะมองยัยนั้น” 

“ไม่ต้องมาปฏิเสธเลย ฉันรู้นะเฟ้ย” เทปเปพูดไปหัวเราะไป 

“หุบปากไปเลย” ยุนตะโกนใส่แล้วทำท่าจะนอน 

“นายว่าน่ารักปะ” 

“พริมใช่มะ” เทปเปยิ้ม 

“เออ” ยุนตอบ 

“ก็น่ารักดีเหมือนจะเป็นเด็กเรียนเหมือนนาย” เทปเปพูดพร้อมยักไหล่(ขอประชดยุน – ออม) 

“หรอ” ยุนตอบ 

“เออ ฉันนอนก่อนนะ” และแล้วสามีของคุณหญิงแจก็หลับไป 

“ฮีชอลนั่งด้วยได้ปะ” ซูนิลอ้อนฮีชอล 

“ไม่โว้ย ตรงนี้มีคนนั่งแล้ว แล้วอีกอย่าง ฉันไม่ชอบคนอ้วน จำไว้” จึก ซูนึลก้มหน้านิ่งน้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมาเรื่อยๆ 

“หึได้ฉันจะทำให้เธอดูเอง” พูดเสร็จซูนึลก็ไปนั่งที่ตัวเอง เราเล่นแรงไปไหมเนี้ย – ฮีชอล                                                                                      

2 ชม. ผ่านไป ในที่สุดก็ถึงที่หมายซักที (ซึ่งที่กคนรู้ว่าที่ไหน)                           

“นร. ตื่นได้แล้วย่ะ” เจ๊โหดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่น่าเบื่อ 

“หาววววว/บลาๆๆ” แต่ละคนหายกันใหญ่แต่ส่วนใหญ่จะเบ็นเสียงคุยมากกว่า 

“พังสิยะ” เจ๊ตะโกนจนเด็กๆทุกคนหูชาไปหมด 

“....” เด็กๆทุกคนเงียบ 

“เก็บของของตัวเองได้แล้ว ใครเก็บเสร็จแล้วตามครูมา” เจ๊พูดเสร็จแล้วก็เดินก็ลงไปด้านล้าง ตามด้วยคนอื่นๆ แต่ต้องตะลึงเพราะที่นี้คือ...