คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Part 5 ::วันที่เหนื่อยที่สุด- -*
ฉันตื่นเช้ามาอีกครั้งพร้อมกับตาที่หม่นหมอง=.=...ทำไมน่ะหรอ นอนไม่หลับ คิดถึงแต่เรื่องที่
ยุนอาบอกเมื่อตอนเย็นน่ะสิ แต่ช่างเถอะ ไม่อยากพูดถึงแล้ว เดี๋ยวเครียดอีก เฮ้อ~
ฉันเดินไปที่ห้องครัวพร้อมที่จะทำอาหารให้ยัยลิงดำ ถ้ามีทำคงจะรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นน่ะ- -*
อาหารเช้าวันนี้คือโจ๊กร้อนๆๆ แต่...เอ๋!? นี้กี่โมงแล้งเนี่ย ทำไมยัยนั้นยังไม่ตื่น จะต้องให้ฉันปลุกอีก
ใช่มั๊ย...ได้...!!!
ฉันเดินเข้าไปในห้องแล้วก็เห็นยัยลิงนอนสลบคาที่นอน ว่าแล้วว่ายัยไม่มีวันตื่นง่ายๆ เดี๋ยวก็ตื่นสาย
ไปทำงานไม่ได้หรอก...
แต่...ฮึฮึ... ฉันมีแผนแล้ว....^o^
"ยัยลิง!!! ตื่นซักที!!!!!!!!!" ฉันพูดพร้อมกับเสียง 180 เดซิเบล 555+ คนอย่างเธอต้องเจออย่างนี้
"..." เงียบ
"ยัยลิง!!! ตื่นซักที!!!!"
"..." เงียบ
"ยัยลิง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"..." และก็งียบ
ฉันเดินไปหายูริแล้วก็เปิดผ้าห่มออกมาจากตัวยูริ และฉันก็เห็น... ยัยนี้ใส่ทิชชู่อุดหูอยู่นี้หว่า - -* มินา
ล่ะ ยัยนี้ถึงไม่ได้ยินอะไรเลย อาเมน...(_ _)
"เธอเล่นอย่างนี้ใช่มั๊ยได้!!!"
ฉันเดินออกไปข้างนอก และเข้ามาพร้อมกับถังน้ำอันใหญ่ (จะใหญ่ไปไหน?) และเข้าไปในห้องน้ำ
ฉันกดน้ำที่อ่างอาบน้ำใส่ลงไปในถังน้ำ คงรู้นะว่าฉันจะทำอะไร 555 ในที่สุดฉันก็จะได้แก้แค้นสักที
^O^ แต่...หนักจังแหะ ยกไม่ขึ้น!!!T^T แล้วฉันจะไปราดน้ำใส่ตัวยูริยังไงดี??!!! แต่เอาล่ะว่า สู้ตายยย
ไฟตติ้ง!!!
ฉันยกถังน้ำขึ้นมาแล้วก็.....ราดใส่ยูริทันที!!! ทำให้ยัยนั้นสดุ้งขึ้นมาพร้อมกับตัวที่เปียก 555+ อย่างนี้
สิ ถึงจะถูก^o^
"เธอทำบ้าอะไรเนี่ย ยัยบ้า!!!"
"เธอไม่ตื่นเองนิ ฉันก็เลยเล่นสงกรานต์เหมือนที่เมืองไทยไงล่ะ^^" ฉันพูดพร้อมกับเท้าสะเอว และ
เชิดใส่ยัยลิง
"นี้มันเกาหลีไม่ใช่เมืองไทยนะเว้ยเฮ้ย!!!- -*"
"ฉันอยากเปลี่ยนบรรยากาศมั้งนิ"
"แต่ฉันไม่ชอบ!!!"ยัยนั้นพูดพร้อมกับเด้งขึ้นมาจากเตียงนอนอันกว้างใหญ่
"แล้วจะทำไม แบร่ๆๆๆ" ฉันวิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว เพราะยูริพร้อมจะฆ่าฉันแล้ว แล้วใครล่ะ
จะไม่หนี 5555+
ต่อมา
ฉันนอนตรงโซฟาพล่างดูทีวีและอ่านการ์ตูนเพราะง่วงและเหนื่อยมาก ทั้งคืนฉันไม่ได้นอนนิ จำไม่
ได้หรือไง- -* ไม่อยากจะคิดเลยล่ะสิ ทั้งๆที่ฉันเป็นคนร้อนแรงแต่กลับไปชอบหนังสือการ์ตูน มันคน
ละคนเลยนะเนี่ย ว่ามั๊ย?? แหม ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ฉันหาเงินอย่างนี้เพื่อน้องและยาย ไม่ได้มำเพื่ออย่าง
อื่นซะหน่อย
ตู๊ดๆๆๆๆ
พูดปุ้บก็ปั๊บเลยน้องสาวฉัน- -
"ฮัลโหล"
(พี่อยู่ไหนเนี่ย ทำไมไม่กลับมาบ้าน?)
"พี่มีธุระนิดหน่อยนะ คริสตัล"
(ธุระอะไร หรือพี่อยู่สถานีตำรวจ?!!)
"ป่าวหรอก แต่มีคนบังคับใหพี่เป็นทาส ถ้าไม่ทำเดี๋ยวเค้าจะส่งพี่ไปหาตำรวจ"
(แล้วหมอนั้นอยู่ไหน บอกฉันมา ฉันจะได้ช่วย!)
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่เอา"
(ก็ได้ แล้วจะให้บอกยายว่ายังไง?)
"....บอกยายว่าพี่ไปนอนบ้านเพื่อน"
(อืมๆ งั้นพี่รักษาตัวเองด้วย คริสเป็นห่วง)
พอฉันได้ยินคำว่าเป็นห่วง น้ำตาฉันก็ไหลออกมา
"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก งั้นแค่นี้นะ"
และปลายสายก็ตัดสายออก
ฉันคิดถึงน้อง คิดถึงยาย.....ยายฉันเป็นโรคไมเกรน ถ้าได้ยินอะไรที่ไม่ดีอาการก็จะกำเริบขึ้นมา
เฮ้อ~ นี้ล่ะสาเหตุที่ฉันจะต้องทำเรื่องบ้าๆพวกนั้นก็เพื่อยาย และน้อง ตอนนี้น้องฉันเรียนอยู่ ม.ปลาย
ปี3 ต้องหาเงินส่งน้องด้วย เฮ้อ~ เป็นพี่ก็งี้ล่ะนะ ว่ามั๊ย? ( อือๆๆ ใช่ๆๆ) แม่กับพ่อฉันเลิกกันตั้งแต่ที่
ฉันนั้นอายุแค่7ปี และฉันก็คบกับ...ยุนอา....3ปีได้แล้วมั้ง...ทำไมชีวิตฉันต้องเศร้าอย่างนี้ ไม่เข้าใจ
เลยว่ะ- -*
"เฮ้!!! ยัยบื้อ จะนั่งอีกนานมั๊ยเนี่ย?"
ฉันสะดุ้งขึ้นมาเพราะเสียงของยัยลิงดำ จะตะโกนทำไม อยู่กันแค่นี้เอง- -*
"อะไร?- -*"
"ฉันจะไปล่ะ เธออยู่ห้องฉัน แล้วอย่าออกไปไหน เพราะฉันจะกลับมา6โมงเย็น เข้าใจมั๊ย"
"เออ!!!!!"
และยัยนั้นก็ออกไป ส่วนฉันนะหรอ ใครบอกล่ะว่าฉันจะอยู่ในห้อง ฉันจะไปหางานทำ ไปล่ะนะ!!!^o^
ฉันเดินทอดน่องไปตามทางต่างแถวๆที่ทำงานยัยลิง ฉันไปหาเท่าไรก็ม่เจอซักที มีแต่คนบอกว่า
เต็ม เต็ม เต็ม และก็เต็ม- -*
และฉันก็เห็นร้านนนี้ เป็นร้านกาแฟเล็ก ป้ายมันเขียนไว้ว่า 'รับสมัครคนเสริฟ'
โป๊ะเชะ!!! นั้นล่ะสิ่งที่ฉันต้องการรรร!!!
ฉันเข้าไปในร้านและมีคนเดินมาหาฉันจึงถาม
"ที่นี้รับสมัครคนเสริฟหรือเปล่าค่ะ?"
"อ๋อ ใช่ค่ะ จะสมัครหรอค่ะ?"
"ใช่ค่ะ"
"งั้นมาทางนี้เลยค่ะ"
และเค้าก็พาฉันไปในร้าน
"งั้นกรอกที่นี้ก่อนนะค่ะ แล้ววันนี้จะทดลองหนึ่งวันนะค่ะ คุณ..."
"เจสสิก้าค่ะ"
"ค่ะ เวร็จแล้วก็ไปเปลี่ยนชุดเลยนะค่ะ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
พอฉันกรอกเสร็จเค้าก็ยื่นชุดมาให้ฉัน ฉันจึงไปเปลี่ยนชุดพนักงานของร้านทันที
พอฉันเปลี่ยนเสร็จก็มีออเดอร์ให้ฉันไปส่งให้ ฉันอึ้งๆและมองไปทางจองฮี (รู้จักชื่อแล้ว) คนที่พาฉัน
ไปกรอกใบสมัคร แต่เค้ามองแบบว่า
'ไปเถอะนะ'
และในที่สุดฉันก็ไปส่งกาแฟให้
"มาแล้วค่ะ ขอโทดนะค่ะที่ให้รอนาน"
"ฉันรอมาตั้ง10กว่านาทีแล้ว ทำไมพึ่งได้ ชักช้าจริงเชียว"
"ขอโทดค่ะ"
"เธอคงจะเป้นเด็กฝึกหัดสินะ ไม่ได้เรื่องจริงๆ"
แล้วเค้าก็เอากาแฟราดใส่ฉัน ร้อนนะเฟ้ยเห้ย??!!!
"ฉันไล่เธอออก!!"
ฉันอึ้งและงงกับคำพูดของยัยผู้หญิงตรงหน้า พอเค้าถอดแว่นออกฉันก็อึ้ง เพราะนั้นคือคุณ ฮาร่า นัก
ร้องสวย น่ารัก แต่ขี้วีน
"คุณ...ฮาร่า!!"
"รู้ตัวก็ดีแล้วนิ ฉันเป็นเจ้าของที่นี้ ฉันไล่เธออก!!!"
ฉันยืนจ้องยัยฮาร่าตาไม่กระพริบและโกรธจัด จนหน้าแดง ฉันทนไม่ไหวจึงตบหน้ายัยนั้น
เพียะ!!!!!
"ยัยบ้า เธอกล้าตบหน้าฉันหรอ!!!"
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะค่ะ^o^"
ฉันพูดเสร็จก็เดินออกไปจากตรงหน้าพร้อมกับสาดกาแฟที่เหลือ ทำใหยัยนั้นกรี๊ดร้องด้วยเสียง180
เดซิเบล- -*
5โมงครึ่งแล้วนิไปดีกว่า เดี๋ยวยัยนั้นโกรธฉัน- -*
ที่ห้องยูริ
ฉันเข้าห้องด้วยเวลา6โมงพอดีเป๊ะ เฮ้อ~ เหนื่อยจังขอนอนดีกว่า=0=
ฉันนอนด้วยสภาพเหนื่อย เมื่อยล้า หน้าฉันยังแดงไม่หายเลย เพราะน้ำร้อนน่ะสิ อูย~ เจ็บได้อีก
และฉันก็หลับภายใต้ตัวที่เหม็นน้ำกาแฟ แหวะ เหม็นสุดไปเลย- -*.........................
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
TALK WITH WRITER
เฮ้อ~ วันนี้เหนื่อยสุดๆๆ นอนไปตั้งหลายตื่น
อาจจะสั้นไปนิดแต่อ่านหน่อยนะ+เม้นด้วย
แต่ยังไงซะ วันนี้ก็ต้องอัพฟิคให้เพื่อนๆทุกคนอ่าน
ไรเตอร์ ไฟตติ้ง!!!^o^
แล้วคนอื่นอยากให้ตอนต่อไปเป็นแบบไหนบ้างเอย???
กรุณาบอกด้วยเน้อ^^
ความคิดเห็น