fic SNSD&A pink My love (Yuri&HaYoung)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ยินดีที่ได้รู้จัก

ณ หอพัก A-Pink

วันนี้เป็นวันพักผ่อนของพวกเราค่ะ บริษัทอนุญาติให้เราไปเที่ยวไหนก็ได้ หรือกลับบ้านก็ได้  แต่จะต้องไปทำอะไรให้เป็นจุดเด่น หรือให้คนอื่นๆจำได้ และที่สำคัญระวังตัว อย่าทำอะไรที่เสื่อมเสีย คงเช่น เดท แระค่ะ เพราะพวกเราเริ่มโตเป็นสาวกันแล้ว ยกเว้นฉัน เพราะฉันเพิ่งอายุ 17 ปี แต่ยังไงท่านประธานก็ห่วงอยู่ดี เพราะใครๆเค้าก็คิดว่าฉันโตที่สุดในวงแระค่ะ ทำไงได้ ฉันโตเร็วกว่าพวกอนนี่อ่ะค่ะ  พวกอนนี่ ตั้งฉายาให้ฉันด้วยนะ 'มักเน่ยักษ์' จี๊ดไหมล่ะค่ะ


"ฮายองอ่า อนนี่ออกไปซื้อของข้างนอก จะไปกับอนนี่ไหม" โบมี พี่รองของวง เดินเข้ามาถามฮายอง
"โบมอนนี่ จะให้หนูไปช่วยถือของใช่ไหมล่ะ ไปก็ได้ค่ะ ขอเวลา 5 นาทีค่ะ" โบมี อนนี่ เนียนตลอดแระ ชอบชวนให้ไปซื้อของ ที่จริงนางจะใช้ให้ถือของ ทำไงได้ฉันตัวโตกว่า และก็เป็นมักเน่
"จ้า อนนี่รอที่ห้องนั่งเล่นนะ" โบมี ตอบเสียงร่าเริง (มีคนช่วยถือของ)

5 นาที ผ่านไป
"โบม อนนี่ ไปกันเลยไหม หนูพร้อมแล้ว" ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแระ
"รง อนนี่ เร็วๆ จะไปไหม มักเน่เสร็จแล้วนะ ช้าอ่ะ นับ 1-3 ไม่ออกมาฉันไม่รอนะ 1  2  ......." โบมี ตะโกน เรียก ลีดเดอร์ โชรง
"มาแล้วๆ โบมอ่า จะทิ้งเค้าจริงหรอ" ลีดเดอร์หน้าเด็ก อ้อนแบ๊วเชียว
"พร้อมกันแล้วใช่ไหม let's go" โบมีกล่าวเสียงร่าเริง

ณ ซุปเปอร์มาเก็ต แถวๆ หอพัก
"โบม เธอซื้อขนมเยอะไปรึป่าว จะกินยันชาติหน้าเลยหรอ เธอ​ต้อง​ไดเอตอยู่นะ" โชรงกล่าวเตือน เมื่อเห็นขนมต่างๆ ที่โบมี พยายามจะเหมาไปจากซุปเปอร์
 "อนนี่ ฉันซื้อไปเผื่อ คนอื่นๆด้วย ไม่ใช่จะกินคนเดียวซะหน่อย" เห็นได้ชัดว่าโกหก
"ไม่ต้องเลย ยัยโบม ถ้าเป็นคนอื่นฉันจะเชื่อ แต่ว่าเป็นเธอ ยัยโบมี จอมตะกละ ฉันไม่เชื่อเด็ดขาด" โชรง รู้ทันโบมี  ตอนนี้โบมีหน้างอ ไปแล้วจ๊ะ
"เบื่อจริงคนรู้ทัน เหอะน่า ไหนก็หยิบมาแระ ขี้เกียจเอาไปเก็บที่ ก็ซื้อไปหมดนี้แระ ฉันจะไม่กินเยอะก็ได้ รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวเค้าพาไปกิน'เท้าไก่'เจ้าประจำ เร็วๆ เค้าหิวแล้ว" โบมี อ้อน ปิดท้ายด้วยการเอาของโปรด ของลีดรง มาล่อ
"ก็ได้ๆ" ในที่สุด ลีดรง ก็ต้องยอมพ่ายแพ้ให้กีบเท้าไก่

"ฮายองอ่า เอาอะไรเพิ่มอีกไหม" ฉันนึกว่า อนนี่ ลืมไปแล้วซะอีก ว่าพาฉันมาด้วย คุยกันอยู่สองคน
"ไม่แล้วค่ะ" ฉันตอบสั้นไปไหมเนี้ย
"งั้นเราไปจ่ายตัง แล้วหาของอร่อยๆกินกัน ก่อนกลับ" โชรงสรุป แล้วเข็นรถไปจ่ายตัง


ณ ร้านริมทาง

"สวรรค์ของโชรงจริงๆ เท้าไก่ของโปรด" ลีดรง ออกอาการมีความสุข ขั้นโอเวอร์ นางเป็นโรคคลั่งเท้าไก่
"รงงี่ กินดีๆสิ ไม่ต้องรีบ เค้าไม่แย่งหรอก" โบมีกล่าวขำๆ
"เค้าหิวนี่หน่า" ตอบแค่นี้ก็ก้มหน้ากินต่อเหมือนเดิม

"ฮายองอ่า อิ่มแล้วหรอ เอาอะไรอีกไหม" โชรง หันมาถาม เมื่อเห็นมักเน่ยักษ์ วางตะเกียบ
"อิ่มแล้วค่ะ หนูขอตัวไปร้านหนังสือแป๊บนึงนะค่ะ อนนี่"
"ระวังตัวด้วยล่ะ รีบมาด้วย"

สบายจริงๆ หลังจากที่ได้เดบิวเป็นไอดอล ฉันมีเวลาพักผ่อนน้อย และก็เวลาเรียนก็น้อยไปด้วย แต่ฉันก็ไม่ได้ทิ้งการเรียนนะ เวลาว่างๆ ระหว่างแต่งตัว หรือระหว่างรอขึ้นโชว์ จะอ่านหนังสือทบทวนตำราเรียนต่างๆ เพราะฉันมีเวลาเรียนน้อยกว่าคนอื่น ฉันจึงต้องพยายามตามเพื่อนๆให้ทัน
ที่ฉันออกมาร้านหนังสือ นี่ไม่ใช่อะไรหรอก  ร้านนี้เป็นร้านของเพื่อนที่โรงเรียนฉันเอง และก็เป็นเพื่อนสนิทของฉันด้วย
"โซยอน อันยอง"
"อ้าว ฮายองเองหรอ คิดถึงเธอจัง วันนี้ว่างหรอ"
"วันนี้ได้พัก ฉันก็คิดถึงเธอ พอดีฉันออกมาซื้อของกับพวกอนนี่อ่ะ ผ่านมาทางนี้ ก็เลยขออนนี่ ออกมาหาเธอเนี้ยแระ"
"ฮายองอ่า ฉันมีอะไรจะให้เธอด้วยแระ รับรองเธอต้องกริ๊ดแน่"
"อะไรหรอ มีการบ้านเพิ่มหรอ ฉันจะมีเวลาทำไมเนี้ย" ฮายองบ่น
"ไม่ใช่ย่ะ หลับตาก่อนสิ เดี๋ยวฉันหยิบให้"

"อ่ะ ฮายอง เธอลืมตาได้แระ"
"กริ๊ด!! เธอไปเอามาจากไหนเนี้ย เค้ามีจำนวนจำกัดนิ แล้วก็มีที่งานแฟนมีตครั้งที่แล้วที่เดียว อย่าบอกนะว่าเธอไปมา" ฮายองตื่นเต้นมา อยากรู้ไหมว่ามันคืออะไร 'โฟโต้บุ๊คล่าสุดชุดพิเศษ ของโซนยอซิเด'
"ฉันไปงานนั้นมา อ่ะฉันให้ เพื่อเธอเลยนะเนี้ย ไปรอครึ่งค่อนวันเชียวนะ กว่าจะได้มา"
"โซยอน เธอให้ฉันจริงหรอ เธอเก็บไว้เถอะ มันหายากมากนะ" ใช่มันหายากมาก
"ฉันตั้งใจเอามาให้เธอ เพราะเธอคือไอดอล ถือซะว่า โฟโต้บุ๊คเล่มนี้มาจากแฟนคลับสิ ฉันเป็นแฟนคลับเบอร์1 เลยนะ เธอจะได้มีกำลังใจในการทำงานไง รับไปสิ" โซยอน ตั้งใจไปต่อแถว แย่งชิงกับโซวอนหลายพันคน กว่าจะได้มา เพื่อเพื่อนสุดที่รักของเธอ เพราะฮายองไม่มีโอกาสที่จะทำแบบเค้า ฮา​ยอง​เป็น​ไอดอลไปแล้ว จะให้ไปต่อแถวเข้าคิวปะปนกับแฟนคลับไม่ได้ มันอันตราย
"ขอบใจมากนะโซยอน ฉันรักเธอจัง" ฉันอยากได้โฟโต้บุ๊คเล่มนี้มาก แต่ก็อย่างที่รู้คือ โฟโต้บุ๊คเล่มนี้เป็นฉบับพิเศษ มีแค่ 1000 เล่ม มีเฉพาะในงานแฟนมีตครั้งที่ผ่านมาเท่านั้น ไม่มีจำหน่ายทั่วไป 

~ tell me your wish ~ ริงโทนฉันเองค่ะ
"ค่ะอนนี่ เสร็จแล้วค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" 
"แกต้องไปแล้วใช่ไหม ไปเหอะ ไว้แกว่างๆค่อยโทรมาหาฉัน"
"รงอนนี่ โทรมาตามน่ะ งั่นฉันไปก่อนนะ ว่างๆจะโทรหานะ และก็ขอบคุณสำหรับโฟโต้บุ๊คด้วย บาย"

ฉันร่ำลาโซยอน เพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่สมัยประถม โซยอนเป็นเพื่อนที่รู้ใจฉันที่สุด เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด  แต่หลังจากที่ฉันเดบิว เราก็เริ่มห่างกัน ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ฉันจะพยายามโทรหาเธอทุกครั้งที่ฉันมีโอกาส ฉันไม่อยากให้โซยอนน้อยใจ  แต่โซยอนจะพูดเสมอว่า ไม่เป็นไร ให้ฉันตั้งใจทำงานของฉันให้ออกมาให้ดีที่สุดก็พอ

"ฮายองอ่า ซื้อขนมมาฝากอนนี่ป่าว" โบมีออนี่ กล่าวทัก
"ยัยโบม จอมตะกละ เลิกนึกถึงของกินบ้างได้ป่ะ เธอกำลังไดเอตนะ อย่าลืม" โชรง เบรคทันที
"เค้าก็แค่ถามเล่นๆเองอ่ะ รงงี่ ทำไมต้องดุล่ะ" โบมีเข้ามาเกาะแขนโชรง พรางเอาเอาหน้าถูกับแขนของโชรง  โชรงยิ้มๆตอบ
"ไปกลับกันเถอะ คนเริ่มเยอะแล้ว เดี๋ยวมีคนจำได้" 


ณ หอพัก A-Pink 

เมื่อกลับมาถึงหอ ฉันรีบวิ่งเข้าห้องทันที  รีบไปแกะโฟโต้บุ๊คดูทันที ไม่ผิดหวังภาพสวยมาก ฉันไม่อาจละสายตาจากหนังสือเล่มนี้ได้เลย ให้ตายเหอะ
"ฮายองอ่า ทำอะไรอยู่ มากินขนมกัน" นัมจูเดินเข้ามาเรียกในห้อง 
"อ่านหนังสืออยู่ค่ะ อนนี่" ระหว่างนั่น นัมจูเดินเข้ามาถึงข้างเตีวงพอดี
"นั้นมันโฟโต้บุ๊คเล่มพิเศษของรุ่นพี่โซนยอซิเดนิ เธอเอามาจากไหน ฮายองเธอหนีออกไปงานแฟนมีตมาแล้ว แล้วไม่ชวนฉันใช่ไหม" นัมจูโว้ยวายทันที่ที่เห็น เพราะเธอก็เป็นติ่งสาวๆโซชิ เช่นกัน
"เด็กๆ เสียงดังอะไรกัน แค่เรียกกินขนมเอง" อึนจี ตามเข้ามาดู หลังจากสิ้นเสียงของนัมจู
"อึนจีอนนี่ ก็ฮายองน่ะสิ แอบหนีไปงานแฟนมีตรุ่นพี่โซชิไม่ชวน นี่ไงค่ะหลักฐานโฟโต้บุ๊คเล่มพิเศษที่มีเฉพาะในงาน นัมจูไม่ยอมๆๆๆๆๆ" นัมจูโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง

"หนูป่าวนะอนนี่ หนูไม่ได้หนีไป อันนี้โซยอนเพื่อนหนูเป็นคนเอาให้ค่ะ อนนี่ก็น่าจะรู้ว่าหนูไม่กล้าหนีออกไปหรอกค่ะ" 
"งั้นก็แล้วไป" นัมจูยังคงทำหน้าอิจฉา และจับผิด
"ไหน อนนี่ ของดูบ้างสิ" อึนจีของดูบ้าง
"อนนี่เบาๆนะค่ะ ระวังยับ" โฟโต้บุ๊คเล่มนี้ เปรียบเหมือนดวงใจของฮายอง เป็นแรงใจให้เธอมีแรงอยากทำงาน
"รู้แล้วน้า มักเน่" อึนจีเปิดดูอย่างสนใจ

"ย๊า อึนจี นัมจู อนนี่ให้มาตามฮายองออกไป กลับกลายเป็นพวกเธอหายเเทน มั่วทำอะไรกันอยู่ ยัยโบมเขมือบจะหมดอยู่แล้วนะ เร็วๆ" ลีดรง ทนไม่ไหว มาตามเอง
"รงอนนี่ มาดูนี่เร็ว โฟโต้บุ๊คของรุ่นพี่โซชิ เพื่อนฮายองให้มา ภาพสวยมากเลย" อึนจีเรียกโชรงมาดูบ้าง
"ไหนๆ รุ่นพี่เค้าประสบความสำเร็จมาก เพราะฉะนั่นพวกเรา เอพิ้งค์ มาพยายามกัน สักวันเราจะต้องประสบความสำเร็จบ้าง ไปสาวๆ ออกมากินขนมกัน อึนจี นัมจู คืนหนังสือให้น้องได้แล้ว อย่าทำของน้องพังล่ะ รีบตามมา" หลังจาก เทศนา สาวๆเสร็จ โชรงก็ออกมานั่งกับโบมี ตามเดิม

"รงงี่ เด็กๆล่ะ แล้วเสียงดังอะไรกัน" โบมีถาม เมื่อยังไม่เห็นเด็กออกมา
"ก็ อึนจี กับ นัมจู น่ะสิ ไปแย่งโฟโต้บุ๊ค ของฮายองกัน"
"โฟโต้บุ๊คอะไรหรอ หนังสือที่ฮายองไปซื้อมาอ่ะนะ"
"ของรุ่นพี่โซนยอซิเดน่ะ ก็เลยกริ๊ดกันอย่างที่ได้ยิน" โชรงบอก ยิ้มๆ เมื่อนึกถึงหน้าตาตื่นเต้น ซึ่งมันตลกมากในสายตานาง


ติ๊ดดดดดดดดด~ เสียงเปิดประตู

นาอึนนั้นเอง  โชรงกับโบมี กำลังนอนดูหนังกันที่ห้องนั่งเล่นกลางหอ อยู่สองคน

"สวีทกันแต่หัววันเลยนะอนนี่  ที่เหลือไปไหนกันหมดอ่ะ ฉันซื้อขนมมาเต็มเลย มากินกัน" 
"มาถึงก็แซวเลยนะ พวกเด็กๆ อยู่ในห้องฮายองโน้น รวมตัวติ่งโซชิ" โบมีตอบ แต่มือพรางเเกะขนมที่นาอึนซื้อเข้ามา
"นาอึนเธอเข้าไปก็ได้เรียกออกมาด้วย อนนี่ไปเรียกตั้งแต่บ่าย ยังไม่มีใครยอมออกมาเลย" โชรงบอกนาอึน ด้วยฟน้าเหนื่อย ก็พวกเด็กๆน่ะสิ ไม่เชื่อฟัง ลีรง เลย เรียกเป็น 10 รอบ ไม่กระดิก เปลี่ยนให้เทพธิดาซนนาอึนไปเรียกบ้าง

ในห้องของฮายอง
นัมจู กับอึนจิ นอนหลับบนพื้น ตรงหน้าเป็นโน๊ตบุ๊ค คาดว่าสองนาง น่าจะดูอะไรกันซักอย่าง แล้วเผลอหลับไป  ถัดมา บนเตียงของมักเน่ ฮายองนอนหลับ ในมือกอดหนังสืออยู่เล่มนึง นาอึนเดินเข้ามาดูใกล้ๆ จนกระจ่าง มักเน่ฮายอง ทุกคนในวงรู้ดีว่า นางคลั่งสาวๆโซชิขนาดหนัก

"สาวๆ ตื่นๆ ออกไปกินขนมกัน ฉันซื้อมาฝาก  นัมจู อึนจีอนนี่ ตื่นๆ" นาอึนลงมือปลุกสองสาวที่นอนบนพื้นก่อน เพราะนางนอนขว้างทางกันมาก
"อ้าว นาอึนเองหรอ กลับมาตั้งแต่เมื่อไร นี่อนนี่เผลอหลับรึเนี้ย  นัมจูๆ ตื่นได้แล้วๆ" อึนจีงวงเงียขึ้นมาก่อน และหันไปปลุกนัมจูที่หลับข้างๆ

"ฮายองอ่า เย็นแล้วนะ ตื่นได้แล้ว อนนี่ซื้อขนมมาฝาก มีพุดดิ้งที่ฮายองชอบด้วยนะ ตื่นเร็ว" นาอึนหันมาปลุกฮายองบ้าง
"พุดดิ้งๆ พิ้งดิ้งหรอ" แหม่ พอมีของโปรดล่ะ ลุกทันที แต่ไม่ลืมเอาโฟโต้บุ๊ควางไว้หัวนอน อย่าง​หวงแหน

ฮายอง กอดเอวนาอึน ไปพาเดินออกไปที่ห้องนั่งเล่น ฮายองมุ่งตรงไปที่ถุงขนมกลางห้องทันที ท่าทางจะหิว
"ฮายองอ่า ยิ้มหวานมาเชียว อารมณ์ดีอะไรมา" โบมีถาม เห็นฮายองเดินยิ้มร่าเริงออกมา
"พุดดิ้งๆ ค่ะ  นาอึน อนนี่ บอกว่าซื้อมาฝากหนู" ฮายองเมื่อ้เจอพุดดิ้งของโปรด รีบเปิดกินทันที
"อนนี่ ว่าไม่ใช่มั้ง เห็นนอนหลับกอดรุ่นพี่ยูริยิ้มหวานเชียว" นาอึนพูดขำๆ แต่ตอนนี้ฮายองสำลักพุดดิ้งเรียบร้อยแระจ้า

แค่ก แค่ก แค่ก.......
"เอ้า น้ำๆๆ รีบกินจัดเป็นไงล่ะ" นัมจูที่เพิ่งเดินมาจากครัว ส่งน้ำให้ฮายอง
"ที่หน้าแดงนี่เพราะสำลัก หรือว่าเขินจ๊ะ มักเน่" โชรงแซวบ้าง
"อนนี่ ชอบแกล้งหนูตลอดเลย หนูก็แค่ยิ้มตามปกติของหนูเองนิ ทำไมต้องสงสัยกันล่ะค่ะ" มักเน่ฮายองเถียงหน้าตาตื่น พาพวกพี่ๆ อมยิ้มหัวเราะตามไปตามด้วย เพราะความน่ารัก น่าเอ็นดูของมักเน่
"ยิ้มตามปกติก็ได้ๆ อนนี่เชื่อ ไม่แกล้งแระ กินกันเถอะๆ" 


ก่อนนอน
ฉันหยิบโฟโต้บุ๊คเล่มเดิม เปิดมาหน้าที่มีรูปบุคคลที่ฉันชอบมากที่สุด ถึงขั้นว่าคลั่งก็ได้ คือ ยูริ อนนี่ (แอบมโน ว่าสนิทกันแล้ว)  ฉันจ้องมองรูปนี้ ไม่รู้ว่านานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงนาอึนอนนี่ มาปลุก

"ฮายองอ่า เช้าแล้วตื่นได้แล้ว เราต้องไปร้านทำผมกันแล้ว" นาอึนตื่นขึ้นมาคนแรกของวัน เริ่มมาปลุกฮายองคนแรก เพราะเป็นรูมเมทกัน ต่อด้วยนัมจู
"ค่ะ อนนี่ หนูตื่นแล้วๆ" ฮายองข่านรับ และพยายามเปิดเปลือกตา ในมือยังคงมีหนังสือเล่มเดิมอยู่
"ฮายอง เธอไปปลุกอึนจี ทีสิ ยังไม่ลุกซักที เดี๋ยวอนนี่จะไปปลุก รงอนนี่กะโบมอนนี่ ขี้เซาทั้งคู่ดันนอนด้วยกันอีก" นาอึน เดินบ่นพึมพำคนเดียวตรงไปที่ห้องของคู่รักคู่กัดประจำหอ  นี่ฉันยังไม่ได้บอกใช่ไหม ว่า โชรง อนนี่ กับ โบมี อนนี่ เค้าเป็นแฟนกัน คบกันมาตั้งแต่สมัยเป็นเด็กฝึกหัดด้วยกัน

"อึนจี อนนี่ ตื่นได้แล้วค่ะ เราต้องไปทำงานกันแล้วนะค่ะ" นี่ก็อีกคน อึนจี อนนี่ ปลุกยากมาก
"หือออ ออกไป จะนอน" นั่นไงค่ะ มีไล่ด้วย ปกติฉันกับนัมจู อนนี่จะช่วยกันปลุก แต่ตอนนี้ นัมจู อนนี่ ปฏิบัติภาระกิจอยู่ในห้องน้ำ ไม่สามารถออกมาช่วยฉันได้ จึงเป็นหน้าที่ของฉันแต่เพียงผู้เดียว
"อนนี่ ตื่นๆๆๆๆๆๆ เราต้องเตรียมตัวกันแล้วนะค่ะ" ฉันเข้าไปสะกิดอึนจีอนนี่อีกครั้ง  แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้น  อึนจี อนนี่ วาดวงขาขวามา ป๊าดเข้าที่แขนขวาของฉัน เจ็บแปล๊บ.....  จังหวะเดียวกัน นัมจูอนนี่ ออกมาจากห้องน้ำพอดี
"ว้าย !! ฮายองอ่า เป็นไรไหม เจ็บมากป่าว" นัมจูอนนี่ เข้ามาพยุงฉัน และสำรวจที่บิเวณแขน
"ไม่เป็นไรค่ะ นิดหน่อย ไม่เจ็บมากค่ะ" เอาความจริงเลยนะค่ะ ฉันเจ็บมากค่ะ แต่กลัวนัมจูอนนี่จะเป็นห่วง และดูเหมือน อึนจี อนนี่จะเริ่มรู้สึกตัวแระ
"พวกเธอมานั่งทำไรที่ข้างเตียงอนนี่ห่ะ มาปลุกอนนี่หรอ โอเคๆ ตื่นแระๆ" อึนจี ยังคงเมาขี้ตาอยู่ เดินไปทั้งๆที่หลับตา หวังว่าจะไม่ลื่นล้ม หรือ หลับต่อในห้องน้ำนะ


ตอนนี้ พวกเราทุกคนเตรียมตัวพร้อมแล้ว เ​ม​เนเจอร์อปป้ามารับแล้ว

บนรถ
"อึนจี อนนี่ รู้ไหม เมื่อเช้าตอนฮายองไปปลุก อนนี่ เตะฮายองอ่ะ" นัมจูเริ่ม
"จริงหรอ มิน่าล่ะ อนนี่รู้สึกเจ็บที่เท้า ฮายองอ่า อนนี่ ขอโทษนะ เจ็บมากรึป่าว" อึนจี ถามพรางตรวจดูตามร่างกายมักเน่ฮายอง
"ไม่เป็นไรมากค่ะ อนนี่ หนูไม่เจ็บเท่าไร" ฉันไม่อยากให้พี่ๆเป็นกังวล  เพราะตอนนี้ พวกพี่ๆ เริ่มรุมเข้ามาดูอาการพรางสำรวจร่างกายไปด้วย
"อึนจีอ่า ต่อไปเธอต้องนะวังมากกว่านี้ ดีนะที่น้องไม่เป็นอะไรมาก เธอยิ่งบึกบึนอยู่ด้วย ถ้ามักเน่เราบาดเจ็บล่ะแย่เลย ดีนะไม่เป็นอะไร" โชรง กล่าวตักเตือนอึนจี
"ค่ะ รงลีเดอร์ ต่อไปจะระวังให้มากกว่านี้ ฮายองอ่า อนนี่ ขอโทษนะ พอดีอนนี่ฝันอ่ะ" อึนจียังคงรู้สึกผิดอยู่


ตอนนี้เราแต่งหน้า ทำผม กันเสร็จแล้ว วันนี้พวกเรา A-Pink มีแค่สองงาน งานแรกอัดรายการ weekly idol ซึ่งถ่ายเสร็จแล้ว  ตอนนี้เรากำลังอยู่ในห้องแต่งตัว เรามีอัด  M Countdown กันค่ะ กำลังนั่งรอเวลาค่ะ

"สาวๆ เตรียมตัว ออกไปมอบอัลบั้มให้กับรุ่นพี่กัน" เมเนเจอร์อปป้า
"อปป้า เราต้องไปพบกับรุ่นพี่วงไหนบ้างค่ะ จะได้เตรียมตัวถูก" เป็นโชรงลีดเดอร์นั้นเองที่ถาม
"ไปถึงก็รู้เองแระน้า รีบๆตามมาอย่าถามมาก รุ่นพี่เค้ามีเวลาไม่เยอะมาก" เม​เนเจอร์อปป้า ตัดปัญหา มากึ่งลากกึ่งจูง พวกเราออกมาจากห้องแต่งตัว



กริ๊ด !!! ช็อค และ​เซอร์ไพรซ์ มาก  ตอนนี้พวกเรา A-Pink กำลังยืนอยู่หน้าห้องของรุ่นพี่โซนยอซิเดค่ะ ฮายองจะเป็นลมค่ะ ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนจะได้เดบิวอีกค่ะ  พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยน้องโอด้วย น่องโอตื่นเต้นค่ะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก~ โชรง ลีดเดอร์ เคาะประตูเป็นที่เรียบร้อย ทำไมไม่ถามหนูก่อนเลย ยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ

ประตูกำลังเปิดค่ะ  รุ่นพี่ซูยอง เป็นคนออกมาเปิดประตูให้ค่ะ
"เชิญเข้ามาเลยจ๊ะ สาวๆ" รุ่นพี่ซูยองดูเป็นมิตรและเฟรนลี่มาก

ตอนนี้พวกเราทั้ง 6 คน อยู่ในห้องแต่งตัวของนางฟ้าของเกาหลีแล้วค่ะ ตื่นเต้นไม่หาย นี้ฉันไม่ได้ฝันได้ใช่ไหม  รุ่นพี่โซชิ สวยๆกันทุกคน ตอนนี้ฉันกำลังมองไล่ดูพี่ๆโซชิ  เริ่มที่ในสุด รุ่นพี่ฮโยยอน รุ่นซันนี่ รุ่นซอฮยอน รุ่นพี่ซูยอง รุ่นพี่ทิฟฟานี่ รุ่นพี่แทยอน รุ่นพี่เจสสิก้า รุ่นพี่ยุนอา และสุดท้าย รุ่นพี่ยูริ ของฉัน  ตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนๆที่หน้ามาก ฉันเพิ่งเค้าได้เห็น รุ่นพี่ที่ฉันชอบใกล้ขนาดนี้

"1 2 3 อันยองฮาเซโย พวกเรา  A-Pink  ค่ะ" ลีดรง ของเราเป็นนับค่ะ
"สาวๆแนะนำตัวหน่อยสิ ชื่ออะไรกันบ้าง สวยๆกันทุกคนเลย" รุ่นพี่ซูยอง คนเดิมจ้า ทำหน้าที่เสมือนพิธีกร
"อันยองฮาเซโย  ลีดเดอร์โชรง ปาร์ค โชรง ค่ะ" เริ่มแล้วค่ะ ฉันเริ่มตื่นเต้นมากขึ้น
"โชรงชิ เป็นลีดเดอร์หน้าเด็กเหมือนแทแทของเราเลยว่าไหม" รุ่นพี่ทิฟฟานี่กล่าว พี่ๆโซชิ ต่างเห็นด้วย ตอนนี้ ลีรง ของเราเอพิงค์ ม้วนเป็นกิ่งกือไปแล้วจ้า
"อันยองฮาเซโย  โบมี ยุน โบมี ค่ะ" ตามสไตล์ โบม อนนี่ค่ะ ร่าเริงสดใส
"ยุน โบมีหรอ ดูร่าเริงดีนะ" รุ่นพี่ซูยอง กล่าวชม
"อันยองฮาเซโย  จอง อึนจี ค่ะ (สำเนียงปูซาน)"
"อึนจีชิ มาจากปูซานรึค่ะ" รุ่นพี่แทยอนถาม
"ค่ะ เป็นคนปูซานค่ะรุ่นพี่"
"บ้านนอกเหมือนฉันเลย ฉันมาจากชอนจู" แทยอนยื่นมือไปจับกับอึนจี น่าอิจฉา อึนจีอนนี่มากเลย
"อันยองฮาเซโย  ฉัน ซนนาอึน ค่ะ" เทพธิดานาอึนของเรานั้นเอง
"ว้าว !! เยโป เธอสวยจัง ว่าไหม" รุ่นพี่ยุนอาหันมาคุยกับรุ่นพี่เจสสิก้า รุ่นพี่เจสสิก้ายิ้มเห็นด้วย
"ขอบคุณค่ะ"
"อันยองฮาเซโย ฉัน คิม นัมจู ค่ะ" ถึงนัมจู อนนี่แล้ว จะถึงฉันเเล้วๆ ทำไมดีๆ
"ซันนี่ ฉันว่าเธอเจอน้องสาวเธอที่พลาดพรากจากกันแล้วล่ะ" รุ่นพี่ฮโยยอนกล่าว
"แน่นอน พี่น้องก็ต้องน่ารัก สดใส ร่าเริงเหมือนกัน" รุ่นพี่ซันนี่ เดินเข้ามาโอบไหล่ นัมจู อนนี่ด้วย กริ๊ดด
"สาวน้อยคนสุดท้ายล่ะจ๊ะ" รุ่นพี่ซันนี่ที่ยังยืนอยู่ข้างๆ นัมจู อนนี่ ถามฉัน ตายๆๆๆๆๆ
"เอ่อ.... อันยองฮาเซโย มักเน่ โอ ฮา ยอง ค่ะ" ตื่นนี้เหงือฉันเริ่มซึม หน้าแดง
"มักเน่ตัวโตกล่าวลีดเดอร์ เหมือนซอฮยอนเลย" เป็นรุ่นพี่ยุนอาที่พูดขึ้น ฉันนึกอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้ม มึนไปหมดเลย รุ่นพี่โซชิหันมามองฉันกันทุกคนรวมถึงเมมเบอร์ของฉันด้วย
"เอ่อใช่.... เมื่อ อาทิตย์ก่อนเราเจอ ชินยองอนนี่ด้วย เห็นบอกว่ามักเน่เอพิงค์ชอบพวกเรา โดยเฉพาะยูริ มีอะไรอยากพูดกับยูริไหมจ๊ะ" รุ่นพีาซันนี่ถามฉัน  ตอนนี้รู้สึกเหมือนฝันอยู่ อากาศก็ร้อนๆๆ
"ฮายองอ่า รุนพี่เค้าให้โอกาสแล้วนะ เลิกเขินซักที เธอได้เจอตัวจริงแล้วนะ ไม่ใช่แค่หลังสือที่เธอนอนกอดแล้วนะ" โชรง อนนี่ มันใช่เวลามาพูดเรื่แงนี้ไหมค่ะ ฉันเขินเป็นนะ
"จริงรึเนี้ย มักเน่ เธอนอนกอดหลังสือเรา ว่าแต่รูปใครเอ่ย?? ควอน ยูริ??" รุ่นพี่ซูยอง เอาอีกแล้วค่ะ คไถามที่ยากจะตอบ ฉันยังคงได้แต่ยิ้มๆ
"ใช่ค่ะ ฉันเห็นค่ะ เป็นรูป รุ่นพี่ยูริค่ะ เมื่อเช้านี้เลยค่ะ" นาอึน อนนี่ เผาฉันอีกแล้ว ฉันอยากหายตัวไปจากตรงนี้จังเลย
"ไหนๆ แฟนคลับมาถึงที่แล้ว ควอน ยูริ มอบของขวัญหน่อยสิ" รุ่นพี่แทยอน ค่ะ หนูแค่เจอพี่ๆก็ดีใจแล้วค่ะ
"ควอน ยูริ จัดให้" รุ่นพี่ยูริ กำลังเดินเข้ามาใกล้ฉันเริ่มๆแล้ว ทำไงดีๆๆๆๆ ตอนนี้รุ่นพี่ยูรืมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว

อบอุ่น..... นี่ฉัน โอ ฮายอง ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ตอนนี้ รุ่นพี่ยูริ ที่ฉันชอบมานาน กำลังกอดฉันอยู่  อยากอยู่แบบนี้นานๆ
"ไม่ต้องกอดหนังสือแล้วนะ มันแข็ง" รุ่นพี่ยูริ พูดขึ้นข้างๆหูของฉัน อื้อค่ะ เสียงลมหายใจ กลิ่นน้ำหอม ทุกอย่างของรุ่นพี่ สะกดฉันไว้ใช่ไหม  รุ่นค่อยๆผละออก

"ฮายองอ่า หน้าแดงใหญ่แล้ว ชอบใช่ไหมล่ะ" อึนจี อนนี่มันใช่เวลามาแซวไหมเนี้ย 


ตอนนี้เรากลับมาที่ห้องแต่งตัวของเราเอพิงค์กันแล้วค่ะ
"อิจฉา ฮายองอ่ะ รุ่นพี่ยูริกอดซะนานเลย" นัมจูบ่น
"ของเธอก็มีรุ่นพี่ซันนี่ไง โอบนานกว่าอีกมั้ง" อึนจี เถียง

"ฮายองอ่า รุ่นพี่ยูริตัวหอมไหม ตัวอุ่นป่ะ บอกหน่อยเป็นไงบ้าง เร็วสิๆ" โบมี อนนี่ ตอนนี้มาเขย่าแขนฉัน จนฉันรู้สึกตัว คือตั้งแต่กลับมาที่ห้องของเรา ฉันกำลังเข้าโหมด ฟิน ค่ะ จะมีโอกาสซักกี่ครั้งค่ะ ที่จะรับอ้อมกอดจากรุ่นพี่ยูริ คงยากใช่ไหมล่ะ
"^_^"
"ฮายองอ่า บอก อนนี่ ก่อน อย่าเพิ่งเขินสิ อนนี่อยากรู้ น่าอิจฉาเป็นบ้าเลยอ่ะ" โบมี อนนี่ ยังคงบ่นต่อไป
"มาๆ เค้ากอด โบมเอง จะได้หายอิจฉาน้อง" ลีดรง เดินเข้าไปกอด โบมี อนนี่ ทั้งสองยืนกอดกัน

บ้างทีฉันก็อิจฉาพวกอนนี่นะ 



ณ หอพัก A-Pink
"ฮายองอ่า ไปอาบน้ำ นอนได้แล้ว" นาอึน อนนี่ ไล่ฉันไปอาบน้ำ
"ยังไม่อยากอาบเลยอ่ะ อนนี่"
"มักเน่ เธอกลัวกลิ่น รุ่นพียูริหายรึไงย่ะ ไปอาบน้ำได้แล้ว"
"ก็หนูไม่อยากอาบนิหน่า อยากเก็บไว้นานๆ"
"เป็นเอามากนะ ฮายอง อ่ะเอาไป" อยู่ๆ นาอึนอนนี่ก็ส่งมือถือมาให้ หน้าจอ​ที่​ปรากฏก็คือ รูปตอนที่รุ่นพี่ยูริกอดฉัน เขินอีกแล้วค่ะ
"ทีนี้ไปอาบน้ำได้รึยังมักเน่" นาอึนกล่าวยิ้มๆ
" ^_^ " จากนั้นฉันก็ไปอาบน้ำตามที่ นาอึน อนนี่สั่งค่ะ ก็ฉันมีรูปนี้แล้วนี่

คืนนี้ฉันคงฝันดีน่าดู..........



  รูมเมท...... ฮายอง  นาอึน




  พี่ยูล คนหล่อ