fic YoonYul Dangerous Girls

ข้อมูลเบื้องต้น

 Dangerous  Girls

                                                                              YoonA  &  Yuri
 

Yul
ต้องดูแลน้อง.... เพื่อตามหาคนที่สังหารครอบครัวของเขา



Yoon
น้องสาวสุดที่รักของยูล..... ผู้ที่ไม่เคยรู้เลย ว่าในอดีตเกิดอะไรขึ้น
แถมเค้าเกินจะเสียพี่สาวคนเดียวที่เค้ามี   ตัวน้ำมือตัวเอง

เนื้อเรื่อง

บท Dangerous  Girls

                Chapter  1  ยุน กับ นายคิม

“พ่อค่ะ ยุนอยากฟังเรื่องของแม่บ้าง ว่าแม่ของยุนกับพี่ยูลเป็นใคร อยากเห็นหน้าแม่สักครั้งนึง ยุนอิจฉาคนอื่นๆ เค้ามีแม่กัน ยุนไม่อยากโดนล้อแล้วค่ะพ่อ” ยุนกล่าวถามในสิ่งที่ตนต้องการรู้กับนายคิมพ่อของเค้า

                “แกจะถามทำไม แม่ของพวกแม่ตายไปแล้ว มีแต่ฉันที่เลี้ยงดูพวกแกมา คนที่แกต้องนึกถึงคือฉัน ถ้าไม่มีฉันพวกแกจะมีชีวิตอยู่อย่างทุกวันนี้ไหม แกลองคิดดูแล้วกัน ฉันเลี้ยงแกมาเองกับมือ แต่แกกลับไม่เห็นหัว อยากจะมีแม่ แกจะไปไหนก็ไป ฉันขี้เกียจคุยกับเด็กไม่รู้จักโตอย่างแก แล้วแกก็กลับไปนอนคิดแล้วกันว่ายังอยากจะรู้เรื่องของแม่แกอีกไหม ออกไปซะ” นายคิมต่อว่ายุนอย่างรุนแรง ด้วยความโมโห

                ยุนร้องไห้สะอื้นด้วยความน้อยใจพ่อของตน แค่ถามเรื่องของแม่ไม่คิดว่าจะทำให้ผู้เป็นพ่อ โมโหได้ถึงเพียงนี้  ในระหว่างที่ยุนเดินร้องไห้กำลังจะกลับห้อง  เจอยูลผู้เป็นพี่สาวกำลังจะเดินกลับห้องพอดี  เมื่อยูลเห็นผู้เป็นน้องสาวของตนร้องไห้  จึงรีบเข้าไปถามถึงสาเหตุที่เกิดเหตุ

                “ไอ้ยุน เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไร บอกพี่มาเดี๋ยวพี่จะไปจัดการมัน บอกมา เร็วๆ” ยูลถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยผู้เป็นน้อง

                “ไม่มีอะไรหรอกพี่ยูล  ยุนโดนพ่อว่านิดหน่อยอ่ะ  ไม่เป็นไรหรอก  ยุนทนได้” ยุนตอบกลับไปเพียงสั้นๆ

                “มีอะไรก็บอกพี่มาเหอะ  ยุนปกปิดพี่ไม่ได้หรอก  พี่เป็นพี่แกนะ  มีอะไรก็พูดมา เพื่อพี่จะช่วยได้  พี่ไม่อยากเห็นน้องพี่ ขี้แยอย่างงี้เลย” ยูลยังพยายามถามยุนอยู่

                “ก็ได้ๆ ยุนเห็นคนโน้นคนนี้เค้ามีแม่กัน  มีแม่คอยเป็นห่วงคอยดูแล  ยุนก็เลยอยากรู้ว่าแม่ของเราจะเป็นยังงัยบ้าง  ยุนก็เลยลองไปถามพ่อดู  หวังว่าจะได้เห็นรูปของแม่ก็ยังดี  แต่พ่อบอกว่าแม่ตายไปแล้ว  แล้วก็ว่ายุนเป็นพวกอกตัญญู  ไม่เห็นหัวพ่อว่าเค้าเป็นคนเลี้ยงเรามา  สงสัยพ่อคงจะน้อยใจมั้ง” ยุนเล่าเหตุการณ์ให้ยูลฟังแบบย่อๆ

                ยูลเมื่อได้รู้เรื่องที่ยุนเล่าให้ฟัง  จึงตัดสินใจเล่าเรื่องที่ตนรู้ให้น้องฟัง  เพราะคิดว่าน้องโตพ่อที่น่าจะรู้เรื่องได้แล้ว

                “ไอ้ยุนน้องรัก  พี่มีเรื่องๆนึงจะเล่าให้ฟัง  พี่ว่าแกโตพ่อที่จะรู้  เพราะยังงัยช้าหรือเร็วแกก็ต้องรู้อยู่ดีแระ  คือ... เรื่องของเราสองคนพี่น้อง.... จริงๆเราทั้งสองคนไม่ใช้ลูกที่แท้จริงของพ่อหรอกนะ  แต่พ่อน่ะ  เก็บเรามาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก” ยูลกล่าว

                “มิน่าล่ะพ่อดูไม่รักเราเรย พี่ยูลแล้วพ่อเค้าเก็บเรามาจากไหนอ่ะ  ยุนอยากรู้ว่าเรามาจากไหน  แล้วเราเป็นลูกใครกัน” ยุนยังคงมีคำถามมากมาย

                “พี่ก็ไม่แน่ใจหรอกนะ  ซักวันเราคงจะได้รู้เองแระ  แต่ยุนก็อย่าไปโกรธพ่อเค้าเลย เพราะยังไงเค้าก็เป็น ผู้มีพระคุณ ของเรานะ  และเราก็ต้องตอบแทนพระคุณของพ่อ  ถ้าไม่มีพ่อในวันนั้น เราสองคนพี่น้องคงไม่มีทุกวันแระ” ยูลตอบยุนด้วยเหตุผล

Chapter  2  อดีตของยูล ยุน

                เมื่อ 15 ปีก่อน ในรถตู้ ระหว่างเดินทางไปเที่ยวต่างจังหวัด

                “คุณพ่อค่ะ  วันนี้คุณพ่อพา ยุนยุน ไปเล่นน้ำด้วยนะค่ะ  ยุนยุนอยากเล่นน้ำค่ะพ่อ” ลูกสาวคนเล็กของครอบครัวคุยกับผู้เปนพ่อ

                “ได้สิค่ะ  เดี๋ยวพอไปถึงพ่อจะพายุนยุนกับยูลไปเล่นน้ำนะค่ะ  แต่ต้องสัญญากับพ่อก่อนนะ  ว่าจะไม่ซน  ต้องเชื่อฟังพ่อนะค่ะ  โอเคไหมค่ะลูกๆ” ผู้เป็นพ่อกล่าวกับลูกรักทั้งสอง

                “โอเคค่ะ คุณพ่อ” สองพี่น้องประสานเสียงกันตอบผู้เป็นพ่อ

                “ไม่สนใจแม่เลยนะ ยูล ยุน แม่น้อยใจแล้วนะเนี้ย” ผู้เป็นแม่กล่าวเชิงน้อยใจ เย้าลูกสาวสุดที่รักเล่น

                “ยูลก็รักแม่ค่ะ รักแม่ที่สุดเลย จุ๊บ”  “ยุนยุนก็รักแม่มากๆๆ มากกว่าพี่ยูลด้วย จุ๊บๆๆๆ” สองสาวกอดผู้เป็นแม่

ในระหว่างที่ในรถกำลังมีความสุข  สนุกสนานกัน  อยู่ๆ คนขับก็เบรกกะทันหัน

                “เป็นอะไรหรอนายหวัง  หยุดรถทำไม” ผู้เป็นพ่อถามคนขับรถ เมื่ออยู่ๆหยุดรถกะทันหัน

                “ขอประทานโทษครับท่าน  มีรถมอไซค์มาจอดขวางไว้ครับ  ท่านระวังด้วยนะครับ  ท่าทางไม่น่าไว้วางใจ” เมื่อนายหวังคนขับรถพูดจบ

ปัง !! กระสุนเจาะเข้าฝังร่างของนายหวัง  นายหวังสิ้นลมหายใจในทันที

                “ยูล กับ ยุน หลบไว้นะลูก คุณดูแลลูกด้วยนะ  ผมจะลงไปเจรจากับพวกนั้น ว่าเค้าต้องการอะไร”พ่อกล่าวกลับแม่ลูกทั้งสาม

เมื่อพ่อเปิดประตูลงไป   “ปัง ปัง !!” สิ้นเสียงร่างของผู้เป็นพ่อลมลงจมกองเลือด

                “พ่อ....!! คุณ....!!” แม่ และลูกทั้งสอง กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

ทันใดนั้น  มือปืนก็เดินมายังรถ  และยิงใส่ผู้เป็นแม่อีกหนึ่งนัด  อยู่ๆมีเสียงรถผ่านมา  คนร้ายจึงรีบหนีไป

                “ไอ้หนูเลิกร้องได้แล้ว  ฉันมาช่วยแล้ว  พ่อแม่หนูไปสบายแล้ว  ไปอยู่กับฉันดีกว่า  ไป...เดี๋ยวพวกมันกลับมาอีก”ชายปริศนากล่าวกับเด็กน้อยทั้งสองด้วยความเป็นห่วง  คนๆนี้ก็คือ นายคิม นั้นเอง

                หลังจากยุนทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว  “ยุนไปขอโทษพ่อเค้าซะ  เค้าเป็นผู้มีพระคุณของเรา” ยูลบอกน้อง

                “พ่อค่ะ ยุนขอโทษที่ทำให้พ่อโกรธนะค่ะ ต่อไปยุนจะเชื่อฟังพ่อค่ะ ยุนกับพี่ยูลสัญญาว่าจะตอบแทนพระคุณพ่อ” ยุนกับยูลกล่าวสัญญา

Chapter  3  ตามคำสัญญา

                สามเดือนต่อมา  “คิม  ฉันต้องการบอดี้การ์ดที่ฝีมือดีที่สุด  แกจัดมาให้ฉันด้วย”นายใหญ่ของคิมกล่าว

                “ครับท่าน  ผมจะจัดเอาคนที่ฝีมือดีที่สุดให้ท่านครับ  รับประกันได้ครับ”นายคิมรับคำสั่งนายใหญ่

หลังจากรับคำสั่งจากนายใหญ่เรียบร้อยแล้ว “แกไปตาม เจ้ายูลกับเจ้ายุน มาพบฉันด่วน”นายคิมสั่งลูกน้อง

                “พ่อเรียกพวกเรามาด่วนแบบนี้  มีอะไรพิเศษรึป่าวค่ะ”เมื่อมาถึงยุน รีบถามคิม  พ่อของตน

                “แกสองคนจำที่เคยให้สัญญากับฉันได้รึป่าว  ว่าจะเชื่อฟังและตอบแทนบุญคุณฉัน”นายคิมกล่าวทวงสัญญา

                “ได้สิค่ะพ่อ  พ่อจะให้เราทำอะไรหรอค่ะ”ยูลถามด้วยความอยากรู้

                “ฉันจะส่งแกสองคนไปทำงานกับนายใหญ่ของฉัน  แกทั้งสองจะได้ไปใช้ชีวิตนอกป่าแห่งนี้และจะได้ไปอยู่ในเมือง  ฉันหวังว่าแกจะไม่ปฏิเสธงานนี้นะ” นายคิมกล่าวกับสองพี่น้อง

                “ค่ะพ่อ  ว่าแต่งานอะไรหรอค่ะ  ที่จะให้เราทำ”ยุนถาม

                “ฉันจะให้แกไปเป็น บอดี้การ์ด  ไม่ยากสำหรับพวกแกหรอก  งานง่ายๆเงินดี  ตกลงแกจะทำไหม”นายคิมถามทั้งสองสาว

                “เมื่อพ่อให้ความไว้วางใจเลือกพวกเราแล้ว  เราก็จะไม่ให้พ่อผิดหวังค่ะ  รับจะรับงานนี้ค่ะ  แล้วพ่อจะให้เราสองคนเริ่มงานเมื่อไรค่ะ  เราจะได้เตรียมตัวกันทัน”ยูลรับปากผู้เป็นพ่อด้วยความมุ่งมั่น

                “แล้วเราต้องทำอะไรบ้างค่ะพ่อ”ยุนถามต่อ

                “อีก2วัน  พวกแกต้องเดินทางไปพบนายใหญ่เพื่อรับคำสั่ง  เมื่อไปถึงที่นั้นพวกแกก็จะรู้เองว่าต้องทำอะไร  แต่จงจำไว้ว่าแต่ต้องทำงานให้เต็มที่  อย่าให้เสียชื่อฉันเป็นอันขาด  เข้าใจไหม”นายคิมกำชับสองพี่น้อง

                “ค่ะพ่อ  พวกเราสองคนพี่น้องจะตั้งใจสุดความสามารถค่ะ”ยูล ยุน ให้คำมั่นอีกครั้ง

Chapter  4  หน้าที่ของบอดี้การ์ด

                “ว้าว ! ชุดนี้เท่ห์ระเบิดเลยอ่ะ ยุนช๊อบชอบ  โอ้โห ! พี่ยูลของยุนโคตรเท่ห์อ่ะ”ยุนตื่นเต้นกับชุดทำงาน

                “ไอ้ยุนไม่ค่อยเลยนะเราเนี้ย  เก็บอาการหน่อยสิ  รักษาภาพพจน์ด้วย  เข้าใจไหม”ยูลเอ็ดน้องสาวตัวดี

                “ค่ะ  พี่ยูลก็... นิดนึงน้า  ก็คนมันไม่เคยแต่งตัวแบบนี้นิ  ก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดา  ใครจะเฉยชาแบบพี่ล่ะ”ยุนยังคงเถียง

                “เอาเหอะๆ เรารีบไปทำหน้าที่ของเราเถอะ  พี่อยากโชว์ฝีมือแล้วแระ”ยูลตัดบท

หลังจากทำงานได้ซักพักสองพี่น้องยูลกับยุน  สร้างผลงานเป็นที่น่าพอใจแก่หัวหน้า

                “เอาล่ะ  ต่อไปนี้ฉันจะเธอสองคนพี่น้องขึ้นเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ด  ยูล...ฉันจะให้เธอดูแลไนต์คลับย่านสุขุมวิททั้งหมด  ส่วนเธอ ยุนดูแลย่านรัชดา  และที่สำคัญพวกเธอต้องควบคุมการรับส่งสินค้า(ยาเสพติด)ในย่านที่รับผิดชอบ  หากมีปัญหาอะไรต้องมารายงานฉันโดยตรง  เข้าใจไหม” นายใหญ่ชี้แจงและสั่งการหน้าที่ของสองพี่น้อง

                “รับทราบค่ะท่าน  เราจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังค่ะ  ขอบคุณที่ท่านไว้ใจเราค่ะ”ยูลและยุนน้อมรับคำสั่ง

เมื่อรับหน้าที่กันเสร็จสองพี่น้องมีโอกาสนั่งคุยกัน

                “พี่ยูลว่าเราสองคนทำถูกต้องแล้วใช่ไหม  แต่ในเมื่อเราเลือกเดินเส้นทางนี้แล้ว  ยุนว่าคงยากที่เราจะถอนตัว”ยุนกล่าวกับพี่สาว  “ที่จริงมันก็ไม่ถูกหรอก  แต่เราต้องเป็นคนที่รักษาคำพูด  ในเมื่อเราต้องตอบแทนพระคุณของพ่อคิม  เราก็ทำให้ดีที่สุด  เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม  เราก็จะสามารถเลือกทางเดินของเราเองได้  ตอนนี้เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราไปก่อนนะ  เข้าใจใช่ไหมยุน”ยูลพูดให้กำลังใจน้องสาว

                “ยุนเข้าใจแล้วแระ  งั้นตอนนี้เราสองคนก็ไปเตรียมตัวรับกับหน้าที่ใหม่ของเรากันดีกว่าเนอะ”ยุนเมื่อได้คุยกับพี่สาวก็มีกำลังใจอยากจะทำงานขึ้นมา

Chapter  5   เรื่องบังเอิญ

                วันหนึ่งยูลมาเข้าพบนายใหญ่

                “ฉันมาพบนายใหญ่  นำบัญชีรายได้มาเสนอ”ยูลบอกกับเลขาของนายใหญ่

                “ขอโทษนะครับ  ตอนนี้นายใหญ่ยังไม่กลับครับ  รบกวนคุณยูลนั่งรอในห้องทำงานของนายใหญ่ก่อนนะครับ  ผมรายงานนายใหญ่เรียบร้อยแล้วครับ  อีกซักพักนายใหญ่น่าจะเดินทางมาถึง  ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ  คุณยูลต้องการอะไรเรียกผมได้นะครับ”เลขาของนายใหญ่กล่าวกับยูล

                “ไม่เป็นไรค่ะ  เดี๋ยวยูลจัดการเองค่ะ  ขอบคุณมากค่ะ”ยูลตอบอย่างเกรงใจ

ในขณะที่ยูลกำลังหาหนังสือมานั่งอ่านฆ่าเวลา  ยูลกำลังเปิดอ่าน อยู่ๆก็มีอะไรบ้างอย่างตกมาจากหนังสือ

                “เฮ้ย !! อะไรหล่นเนี้ย  ซุ่มซ่ามจริงๆเลยเรา”ยูลบ่นกับตัวเอง พรางเก็บสิ่งของที่ตกขึ้นมา

                “รูปใครหว่า  แต่เอ๊ะ!! เด็กผู้หญิงในภาพใส่สร้อยคอคุ้นๆ  เหมือนเคยเห็นที่ไหนซักแห่งเลย”เมื่อดูรูปแล้วยูลเกิดสนใจสร้อยคอในรูปขึ้น  คิดจะลองหาคนในรูปดูเนื่องจากมีสร้อยเหมือนกับน้องของตน  แต่ต้องยุนความคิดลงซะก่อนเมื่อมีเสียงคนกำลังจะเดินเข้ามาในห้อง  ยูลจึงรีบเก็บหนังสือเข้าที่  และไม่ลืมที่จะเก็บรูปถ่ายใส่กระเป๋า

                “ยูลมานานแล้วหรอ  ฉันเปลี่ยนตารางนิดหน่อยเลยไม่ได้บอกล่วงหน้า “นายใหญ่ทักยูลเมื่อเข้ามาถึง

                “ไม่นานหรอกค่ะท่าน  งั้นยูลขอรายงานรายได้ในส่วนที่รับผิดชอบเลยนะค่ะท่าน”ยูลตอบกลับและเริ่มรายงานทันที

เมื่อยูลรายงานจบก็ถึงคิวของยุนบ้าง  ซึ่งวันนี้ทั้งสองเข้ามาพบนายใหญ่พร้อมกันโดยบังเอิญ

                “ส่วนของยุนบ้างนะค่ะท่าน”ยุนเริ่มรายงาน  ในขณะที่ยุนรายงานอยู่  สายตาของยูลไปสะดุดกับสร้อยคอรูปดาวกระจายที่ยุนใส่  ยูลจำได้ทันทีว่าเป็นแบบเดียวกับที่เห็นในรูป

                “ทำไมเหมือนกันมากขนาดนี้  หรือว่าคนในรูปอย่างจะเกี่ยวของกับยุนและเรา”ยูลคิดอยู่ใน

                “พี่ยูล....  พี่ยูล...  พี่ยูลลลลลลลลลลลลล”ยุนเรียกพี่สาวที่กำลังนั่งเหม่ออยู่

                “เฮ้ย !! เรียกซะดังเลย  มีอะไร  ตกใจหมด”ยูลสดุ้งตื่นจาะภวังค์

                “ยุนเรียกพี่ยูลตั้งหลายครั้งแล้ว  พี่แระมัวแต่เหม่อคิดถึงใครอยู่ก็ไม่รู้  ใจลอยเชียว”ยุนตอบ

                “ชั่งเหอะ  มีอะไรล่ะ  ว่ามา”ยูลเปลี่ยนเรื่อง

                “ป่าวหรอก  ไม่มีไร  แค่จะชวนไปกินข้าวเฉยๆ”ยุนตอบพี่สาว

Chapter  6  ค้นหาความจริง

                เมื่อกลับถึงที่พัก ยูลจึงนำภาพที่ตนเก็บมาขึ้นมาดู

                “คนในรูปอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเราก็ได้  หรือคนในรูปเป็นใครกัน  ฉันต้องรู้ให้ได้”ยูลนั่งคิดทบทวนกับตัวเอง

นั่งดูรูปไปสักพัก  เมื่อยูลพลิกด้านหลังของรูป  มีข้อความเขียนไว้ “ยูล กับ ยุน นางฟ้าของเรา”

                “คนในรูปต้องเป็นพ่อแม่ของเราแน่ๆเลย  ในที่สุดฉันก็ได้เห็นหน้าพ่อกับแม่”ยูลดีใจมาก  เมื่อได้อ่านข้อความนั้น

                “แต่... รูปนี้ทำไมถึงอยู่ในห้องทำงานของนายใหญ่ได้ล่ะ  หรือว่านายใหญ่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของเรา”ยูลเกิดมีคำถามขึ้นในใจ

                เช้าวันรุ่งขึ้น  ยูลเดินทางไปสำนักงานตำรวจ

                “ฉันมาขอพบผู้กองหยองค่ะ ไม่ทราบเค้าอยู่หรือป่าว  บอกว่าฉันยูลนะค่ะ”ยูลบอกกับเลขาของผู้กองหยอง

                “สักครู่ค่ะ......  ผู้กองเชิญด้านในค่ะ  คุณยูล”เลขากล่าว

                “ว่าไงเพื่อนยูล  ลมอะไรหอบคุณบอดี้การ์ดมาเฟียมาเนี้ย”หยองทักทายยูล

                “ไม่มีลมอะไรหอบมาหรอกคุณผู้กอง  ฉันมีอะไรจะรบกวนแกให้ช่วยหน่อยนึงอ่ะ”ยูลบอกจุดประสงค์

                “มาเฟียมาขอให้ตำรวจช่วยเนี้ยนะ  ฮาหว่ะ  ว่าแต่มีไรให้ตำรวจรับใช้ล่ะค่ะ”หยองถามอย่างอารมณ์ดี

                “เข้าเรื่องเลยนะ  ฉันอยากให้แกช่วยค้นหาเอกสารประกอบคดีเมื่อซักประมาณ 15 ปีที่แล้วให้หน่อย  เป็นคดีการลอบยิงน่ะ  แกพอจะช่วยฉันได้ไหม เพื่อน”ยูลกล่าวขอความช่วยเหลือ

                “ได้สิเพื่อน  แกจะเอาไปทำไมหว่ะ  มีอะไร  แต่การหาแฟ้มคดีเก่าต้องใช้เวลาหน่อยนะโว้ย”หยองรับปาก

                “คือว่าฉันสงสัยว่าคนที่โดนลอบยิงอาจจะเป็นพ่อแม่ของฉัน  ฉันก็เลยอยากรู้ว่าใครเป็นคนที่ฆ่าพ่อแม่ของฉัน  และที่สำคัญฉันอยากรู้เหตุผลว่าทำไมต้องฆ่า”ยูลอธิบายรายละเอียดให้หยองฟัง

                “ฉันเข้าใจแระ  เดี๋ยวฉันจะรีบหาให้เร็วที่สุดแล้วกัน  ถ้าหาเจอแล้วฉันจะโทร  ไปบอกแกล่ะกัน  โอเคป่ะ ?? นี้ก็จะเที่ยงแระไปหาไรกินกันดีกว่า  ฉันหิวแล้ว  แกเลี้ยงด้วยนะ”หยองรับปาก  จึงชวนยูลไปกินข้าว

                “ขอบใจมากนะ  ไอ้หยอง  ไปกินข้าวกัน  ฉันเลี้ยงเอง”ยูลกล่าว

Chapter  7  ปมที่น่าสงสัย

                ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์  หยองโทร หายูล

กริ๊ง  !!  กริ๊ง  !!   “ฮัลโล...  ว่าไงไอ้หยอง  เพื่อนรัก”ยูลรับโทรศัพท์  ด้วยน้ำเสียงร่าเริง

                “หวัดดีไอ้ยูล  ฉันจะบอกว่าเรื่องที่แกให้ฉันช่วย  ได้เรื่องแระ  แกจะเข้ามาหาเมื่อไรล่ะ  เพราะมันมีหลายแฟ้มหว่ะ  แกลองมาดูแล้วกัน”หยองรีบบอกยูล  เกี่ยวกับเรื่องแฟ้มคดี

                “เจอแล้วหรอ  งั้นดีเลย  ขอฉันเครียร์งานก่อน  แล้วอีก 2 ชั่วโมงเจอกันโว้ย”ยูลกล่าวกับปลายสาย

                “โอเคเพื่อน  แล้วเจอกันนะ”หยองรับรู้  แล้ววางสาย

                ณ  สำนักงานตำรวจ

                “เฮ้ย !! หยอง...  ทำไมมันเยอะจังอ่ะ  แล้วเมื่อไรจะหาเจอล่ะเนี้ย”เมื่อเห็นกองแฟ้มเอกสาร ยูลถึงกับตกใจ

                “แต่จากที่ฉันลองอ่านๆดูแล้วนะ  ก็น่าจะเหลือไม่มากนัก  แต่มีคดีนึงที่ฉันคิดว่า  น่าจะป็นคดีที่แต่ต้องการ  แต่ในแฟ้มคดีสรุปผลว่า  ผู้ตายขับรถประมาทบนท้องถนน  ทำให้เกิดมีการทะเลาะวิวาท  โดยคู่กรณีเกิดบันดารโทสะและสังหาร  สามารถจับคนร้ายที่เป็นคู่กรณีได้ด้วย  ที่สำคัญอีกไม่นานก็จะพ้นโทษแล้วแระ”หยองอธิบาย

                “แกพาฉันไปพบนักโทษคนนั้นได้ไหม  ฉันอยากคุยกับเค้า  ฉันมีลางสังหรณ์ว่าคดีนี้มันต้องมีเงื่อนงำอะไรบ้างอย่าง  และฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเมื่อ 15 ปีที่แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่  ฉันจะต้องหาข้อมูลให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  เพราะนี้อาจจะเป็นโอกาศเดียวที่ฉันและยุนจะได้รู้อดีตที่แท้จริง”ยูลกล่าวด้วยความมุ่งมั่น

                “ได้สิเพื่อนเรื่องแค่นี้  ผู้กองหยองจัดให้  งั้นพรุ่งนี้เราออกเดินทางแต่เช้ากันเลยล่ะกัน”หยองบอกกับยูล

                เช้าตรู่วันต่อมา  ณ  เรือนจำชานเมือง

                “ไอ้ยูล  ฉันประสานงานกับทางเรือนจำแล้วนะ  เราไปรอที่ห้องพบญาติกัน”หยองกล่าวกับยูลเมื่อมาถึง

                นั่งรอสักพักนึง  คนที่ต้องการก็เดินออกมา

                “พวกคุณเป็นใคร  ผมไม่รู้จักพวกคุณนะ  คุณมาพบคนผิดรึป่าว”นักโทษวัยกลางคนกล่าวกับทั้งสอง

                “คงไม่ผิดหรอกค่ะ  ถ้าคุณเป็นที่ถูกจับกุมด้วยข้อหาฆ่าคนตาย เมื่อ 15 ปีก่อน”หยองตอบคำถามของนักโทษ

                “คุณต้องการอะไร  รีบๆพูดมา  ผมไม่อยากคุยกับคนที่ไม่รู้จักนานๆ”นักโทษกล่าวด้วยท่าทีจองหอง

                “งั้นฉันไม่อ้อมค้อมล่ะกัน  ฉันอยากรู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ 15 ปีก่อน  คุณช่วยเล่าให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม  ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง”ยูลถามในสิ่งที่ตนต้องการรู้

                “ก็อย่างที่พวกคุณรู้นั้นแระ  ไม่มีอะไรหรอก  ผมไม่อยากพูดถึงมัน  ก็แค่เป็นอดีต  ขอโทษนะครับ  ผมขอตัวก่อน  ผมไม่มีอะไรจะพูด”นักโทษกล่าวลาทันทีที่พูดจบ

                “มันเป็นไปไม่ได้  มันต้องมีอะไรแน่ๆ  ฉันมั่นใจ  เรื่องนี้มันสับซ้อนกว่าที่คิดไว้”ยูลกล่าวกับหยองหลังจากที่นักโทษเดินออกไป

                “นายครับ  คุณยูลกับเพื่อนตำรวจ  มาที่เรือนจำกันครับ  ผมคาดว่าน่าจะมาพบกับใครสักคนครับนาย”ชายคนนึงโทรศัพท์รายงานกับนาย  ทางปลายสาย

Chapter  8   เกิดเรื่องแล้ว

                “แกตามไอ้ยูลอย่าให้มันรู้ตัวล่ะ  แล้วโทรมารายงานฉันด้วยล่ะ  และหาคำตอบมาให้ฉันให้ได้ว่ามันกำลังคิดจะทำอะไรอยู่”ผู้เป็นนายสั่งลูกสมุน

                ในขณะเดียวกันยุนกำลังจะมาพบนายใหญ่พอ  ได้ยินที่นายใหญ่คุยโทรศัพท์  จึงเป็นห่วงพี่ของตน

                “แย่แล้ว  พี่ยูลไปทำอะไรไว้ป่าวเนี้ย  โทรบอกพี่ยูลดีกว่า”ยุนรำพึงกับตัวเอง

                “พี่ยูลๆๆ  พี่อยู่ที่ไหนอ่ะ  พี่ไปทำอะไรไว้เนี้ย  เกิดเรื่องแล้วพี่”ยุนกล่าวกับพี่สาวเป็นชุด

                “มีไรไอ้ยุนค่อยๆพูดดิ  พี่ฟังไม่ทัน”ยูลถามน้องด้วยเสียงเรียบ

                “พี่ยูลแย่แล้ว  ยุนได้ยินนายใหญ่คุยกับใครไม่รู้  แต่ที่รู้นะ  คือ  นายสั่งให้คนๆนั้น คอยตามพี่อยู่  พี่ยูลระวังตัวด้วยนะ”ยุนบอกพี่สาวด้วยความเป็นห่วง

                “ขอบใจมากน้องรักที่โทรมาบอก  เดี๋ยวพี่ถึงบ้านแล้วเจอกันนะ”ยูลบอกน้องสาวก่อนวางสายไป

 Chapter  9  ฆ่าปิดปาก

                สองวันต่อมา  หยองโทรหายูล

                “ไอ้ยูล  เกิดเรื่องแล้วหว่ะ  ไอ้นักโทษที่เราไปเจอเมื่อวันก่อนน่ะ ตายแล้ว  โดนวางยาพิษชนิดไร้กลิ่นในอาหาร  ฉันว่ามันเริ่มมีกลิ่นแปลกแล้วหว่ะ  แกต้องระวังตัวมากขึ้น  เพราะเรายังไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังกันแน่”หยองคุยยูล

                “ฉันว่าบางทีอาจจะเรื่องนี้นายใหญ่ของฉัน  น่าจะมีส่วนรู้เห็น  ฉันจะพยายามสืบหาดู  ยังงัยก็ขอบใจแกมากนะไอ้หยอง”ยูลพูดจบก็วางสายไป

                “พี่ยูล  ยุนขอถามอะไรหน่อยได้ป่ะ  คือ ยุนอยากรู้ว่าพี่ยูลไปทำอะไรมา  ทำไมนายใหญ่ถึงต้องให้คนตามพี่ด้วย”ยุนถามพี่สาวด้วยความสงสัย

                “ไม่อะไรหรอก  อย่าคิดมากเลยไอ้ยุน  นายเค้าอาจจะแค่ให้คนตามดูความเรียบร้อยของงานที่พี่ทำก็ได้”ยูลพยายามเลี่ยงตอบ

                “ยุนว่ามันแปลกๆนะ  พี่ยูล  พี่ไม่ได้ปิดบังอะไรยุนใช่ไหม”ยุนยังคงสงสัย

หลังจากวันนั้นยูลกับยุนก็ไม่ได้คุยเรื่องนี้กันอีก

Chapter  10  หักหลัง

                นายใหญ่เรียกยุนเข้าพบ

                “ยุน  เธอรู้ไหมว่าฉันเรียกเธอมาทำไม”นายใหญ่เปิดบทสนทนากับยุน

                “ขอโทษค่ะท่าน  ยุนไม่ทราบจริงๆค่ะ  ท่านมีอะไรให้ยุนรับใช้ค่ะ”ยุนกล่าวกับนายใหญ่อย่างนอบน้อม

                “แสดงว่าเธอก็ยังไม่รู้ล่ะสิ  ว่ายูลพี่สาวของเธอกำลังคิดหักหลังพวกเรา  นำข้อมูลของพวกเราไปให้ตำรวจ  พี่สาวของเธอกำลังจะนำความหายนะมาแกพวกเรา  และบางทีมันอาจจะส่งผลถึงเธอด้วยนะ”นายใหญ่พยายามพูดให้ยุนได้คิดตาม

                “ไม่จริงมั้งค่ะ  ท่านอาจจะเข้าใจผิดก็ได้  คนอย่างพี่ยูลไม่มีทางหักหลังใครอย่างแน่นอนค่ะ”ยุนพยายามเถียงแทนพี่สาว

“แล้วแต่เธอจะคิดก็แล้วกัน  ลองคิดดูว่าช่วงหลังมานี้  พี่สาวของเธอดูเหมือนมีอะไรปิดบังเธอรึป่าว  และที่ฉันเรียกเธอมานั้น  ฉันมีงานให้เธอทำ  งานง่ายๆ  ฉันจะให้เธอสะกดรอยตามพี่สาวของเธอ”นายใหญ่สั่งงานยุน  และเดินจากไป

“พี่ยูล  ยุนควรทำยังงัยดี  ยุนสับสนไปหมดแล้ว  ขออย่าให้เป็นอย่างที่นายใหญ่พูดเลย”ยุนพูดกับตัวเอง

วันต่อมายุนไปดักรอที่หน้าคอนโดยูลแต่เช้า  เมื่อยุนขับรถตามยูลไปเรื่อยๆ

“พี่ยูลมาทำอะไรที่ สำนักงานตำรวจ  หรือว่าพี่ยูลจะขายข้อมูลให้พวกตำรวจ  ทำไมพี่ยูลถึงไม่็บอกยุนล่ะ  พี่ยูลคงไม่เชื่อใจยุนล่ะสิ  คงคิดว่ายุนไม่เอาไหนล่ะสิ  ในเมื่อพี่ยูลคิดจะหักหลัง  ยุนคนนี้แระจะเป็นคนขัดขว้างพี่ทุกวิถีทาง  และยุนจะต้องรู้ให้ได้ว่าพี่คิดจะทำอะไรต่อไป  แล้วพี่จะได้รู้ว่า ยุนคนนี้  เก่งกว่าที่พี่คิด”ยุนคิดโกรธแค้นพี่สาวอยู่ในใจ

“นายครับ  ตอนนี้คุณยุนตามคุณยูลมาถึงที่สำนักงานตำรวจ  ดูจากสีหน้าของคุณยุนแล้ว  ผมคิดว่าคุณยุนน่าจะเชื่อในสิ่งที่นายบอกนะครับ”ลูกสมุนโทรรายงาน

“ฮ่าฮ่าฮ่า  ดีมาก  เป็นไปตามแผน  ทีนี้ฉันจะได้ไม่เปลืองแรง  ปล่อยให้พี่น้องมันฆ่ากันเองซะ  เพราะยังงัยสักวันฉันก็ต้องเก็บพวกมันอยู่ดี  ยิ่งไอ้คนพี่เนี้ยการจะฆ่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย  แต่ถ้าเป็นฝีมือของน้องมันเองคงจะง่ายขึ้น”นายใหญ่มีความสุขเมื่อแผนสำเร็จ

Chapter  11   ใกล้ความจริง

                ยูลได้เบาะแสเพิ่มขึ้นจากทนายความประจำตะกูลและเป็นเพื่อนสนิทของพ่อแม่ของตน  คือ  พ่อของยูลยุน  เคยร่วมทำธุรกิจกับนายใหญ่  แต่ธุรกิจเกิดมีปัญหา  ทำให้ทั้งสองเลิกทำธุรกิจกัน  เมื่อรวบรวมข้อมูลได้แล้ว  สิ่งที่ยูลต้องการที่จะรู้ที่สุดคือ มือปืนที่สังหารพ่อแม่ของเค้าเป็นใคร  และคนสุดท้ายที่จะช่วยเค้าได้ก็คือ แม่นมของเค้านั้นเอง

                เช้าวันต่อมา  ยูลรีบออกจากคอนโดเพื่อให้ไม่มีใครเห็นเค้า  ยูลขับรถตามแผนที่ที่ทนายให้เค้ามา

                “สวัสดีค่ะ  มีใครอยู่ไหมค่ะ”เมื่อมาถึงที่หมาย  ยูลส่งเสียงเรียกคนในบ้าน

                “คุณมาหาใครหรอค่ะ” หญิงวัยชราถามยูลด้วยรอยยิ้ม

                “สวัสดีค่ะ  หนูชื่อ ยูล นะค่ะ  คือยูลมาหาแม่นมของยูลนะค่ะ  ใช่คุณหรือป่าวค่ะ”ยูลถามหญิงชราด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

                “คุณหนูยูล  ใช่คุณหนูจริงๆหรอค่ะ  ฉันดีใจจริงๆ  ฉันว่าแล้วซักวันคุณหนูต้องกลับมา”หญิงชรากอดยูลด้วยความดีใจ

                “ยูลก็ดีใจค่ะ  แม่นมค่ะ  ยูลอยากรู้ว่าเมื่อ15ปีที่แล้ว  เกิดอะไรขึ้นบ้างและใครเป็นคนที่ฆ่าพ่อแม่ของยูล”ยูลถามข้อสงสัยทันที

                “วันนั้นครอบครัวของคุณหนูกำลังจะเดินทางไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน  แล้วอยู่ๆก็มีรถมอไซด์มาขับขวางไว้  แล้วก็มีมือปืนลงมายินๆ  แต่โชคดีที่มันไม่เห็นฉัน  เพราะตอนนั้นฉันนอนหลับอยู่เบาะหลังสุด  ทำให้ฉันรอดมาได้”แม่นมเล่าให้ยูลฟัง

                “คุณหนูค่ะ  ฉันมีอะไรจะให้คุณหนูด้วยค่ะ”เมื่อพูดจบ  แม่นมก็เดินไปหยิบสร้อยรูปดาวกระจาย

                เมื่อเห็นสร้อย ยูลจำได้ทันที ว่าเป็นแบบเดียวกับของยุน

                “สร้อยเส้นนี้  เป็นของคุณหนูยูลค่ะ  ฉันเก็บไว้ให้คุณหนูตั้งแต่เมื่อ 15 ปีที่แล้ว  รับไปสิค่ะ มันเป็นของคุณหนู”แม่นมยื่นสร้อยให้กับยูล

                “ขอบคุณค่ะ  แม่นมที่เก็บรักษาไว้ให้ยูลอย่างดี”ยูลรับมาใส่  และสวมกอดแม่นม

                “คุณหนูยูลค่ะ  ฉันมีอีกเรื่องนึงที่คุณหนูควรจะรู้  ยื่นหูมาสิค่ะ..... แม่ของคุณหนูยังมีชีวิตอยู่ค่ะ”เมื่อแม่นมพูดจบ  ยูลถึงกับตาโตด้วยความตกใจ

                “จริงหรอค่ะ  ยูลอย่างเจอแม่  พายูลไปหาแม่ได้ไหมค่ะ”ยูลถามหญิงชราด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเหมือนเด็ก

                ระหว่างการสนทนาของยูลกับแม่นม  ยุนที่แอบตามยูลมาตั้งแต่ที่คอนโด  ได้ยินบทสนทนาทั้งหมด  ทำให้ยุนเข้าใจสิ่งที่ยูลทำทั้งหมด

Chapter  12  แผนของนาย

                ยุนแอบติดตั้งเครื่องดักฟังในห้องทำงานของนายใหญ่

                “นายใหญ่มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”นายคิมที่นายใหญ่เรียกพบกล่าว

                “แกรู้เรื่องที่ยูลบอดี้การ์ด ที่แกส่งมาให้ฉันแล้วใช่ไหม  ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเร็วขนาดนี้  ถึงเวลาแล้ว  ตอนนี้ฉันทำให้ไอ้สองคนพี่น้องมันแตกคอกัน  และฉันจะใช้ไอ้คนน้องเป็นเครื่องมือ  เพื่อให้กำจัดไอ้คนพี่  และหลังจากนั้น  แก...คิม จัดการฆ่าไอ้คนน้อง  คงไม่ยากสำหรับแก”ผู้เป็นนายบอกถึงเจตนาของตน

                “ครับนาย  ไอ้สองคนนั้นผมฝึกมันมากับมือ  ยังไงมันก็สู้ผมไม่ได้หรอกครับนาย  และอีกอย่าง  พ่อแม่ของพวกมัน  ผมยังจัดการได้  แค่ลูกๆ สบายครับ”นายคิมรับคำสั่งอย่างมั่นใจ

                สิ่งที่ยุนได้ยินทำให้ช๊อคมาก  ยุนจึงต้องเตรียมตัวรับมือกับสถานการณ์ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

                เช้าวันต่อมา  ยูลกับยุน  ถูกนายใหญ่เรียกพบ

                “สวัสดีค่ะ  ท่านมีอะไรให้พวกเรารับใช้  ถึงเรียกเราสองคนมาพร้อมกัน”ยูลทักทาย และถามนายใหญ่อย่างรู้ทัน

                “สินค้าล๊อทใหญ่  ฉันจะให้แกสองคนพี่น้องเป็นคนควบคุมดูแล  ฉันไม่ไว้ใจใคร  ฉะนั้นแกสองคนรับหน้าที่นี้ไป  อย่าทำให้พลาดล่ะ”นายใหญ่สั่งงานตามที่เค้าวางแผนไว้

                “ค่ะท่าน  เราสองคนจะทำอย่างสุดความสามารถ  ขอบคุณที่ท่านไว้ใจเรา”สองพี่น้องยิ้มตอบ  เพื่อเล่นตามเกมส์ของนายใหญ่

Chapter  13  แผนซ้อนแผน

                วันนัดส่งของมาถึง  “ยุนรับคำสั่งให้ฆ่ายูลผู้ทรยศ”

                “หยอง  แกกระจายกำลังไปให้รอบๆนะ  และระวังตัวด้วย  อย่าให้พวกมันเห็นล่ะ”ยูลกำชับกับหยอง

                “แก  ก็ระวังตัวด้วยนะ  แล้วได้ใส่เสื้อเกาะที่ฉันให้หรือป่าวเนี้ย”หยองถามความเรียบร้อยของเพื่อน  เพื่อความปลอดภัย

                “เรียบร้อย  แกไปประจำที่ได้แล้ว  ใกล้ถึงเวลาแระ”ยูลกล่าวกับหยอง

                เวลาส่งของมาถึง  นายใหญ่และนายคิมเดินทางมาที่จุดนัดพบ  ทำให้ยูลสงสัย

                “จัดการได้แล้ว  มันถึงเวลาแล้ว”นายคิมบอกกับยุน

ยุนชักปืนเล็งไปที่ยูล  ส่วนยูลเล็งไปที่นายใหญ่   เมื่อสองพี่น้องให้สัญญาณกัน  ยุนเปลี่ยนทิศทางของปืนไปที่นายคิม  และน้องพี่น้องลั่นไกออกไปพร้อมกันทันที

                “บุญคุณ... ฉันสองคนพี่น้องได้ทนแทนไปแล้ว”ยูลกล่าวกับนายคิมที่นอนจมกองเลือด

                “ส่วนที่แก ฆ่าพ่อของฉันสองคน  ฉันได้ชำระแล้ว”ยุนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

   Chapter  14   ครอบครัวกลับคืน

                เมื่อเรื่องราววุ่นๆจบลง  ยูลและยุนได้พบกับ  แม่ของเค้า

                “แม่....  แม่ของยูลจริงๆ”ยูลวิ่งไปกอดผู้หญิงที่เค้าเคยเห็นในรูป

                “ยุนไม่ได้ฝันไปใช่ไหม  ยุนมีแม่แล้ว  เย้เย้”ยุนสวมกอดผู้เปนแม่เช่นกัน

                เมื่อแม่ลูกได้กลับมาพบกันอีกครั้ง  ครอบครัวกลับมามีความสุข  แม่พายูลกับยุนมาที่สุสาน

                “คุณค่ะ  วันนี้ฉันพาลูกของเรามาหา  ลูกกลับมาหาเราแล้วค่ะคุณ  ลูกเราโตแล้วน่ารักไหมค่ะ”ผู้เป็นแม่พูดกลับสามีที่หน้าหลุมศพ

                “พ่อค่ะ  ชาติหน้าเรากลับมาเป็นพ่อลูกกันอีกนะค่ะ”สองพี่น้องกล่าว และวางดอกไม้หน้าหลุมศพ

The  End